De Roode Leeuw in Capelle a/d IJssel

Na de crematie van mijn moeder was het in eerste instantie het plan om gezamenlijk (met de familie dus) ergens iets te gaan eten, maar ‘s ochtends bedacht ik dat ik daar eigenlijk niet voor voelde. Overleg met echtgenoot leverde een reservering op bij De Roode Leeuw, we dachten allebei dat dat wel een passende afsluiting van een emotionele dag zou kunnen zijn.

Iets te vroeg arriveerden we bij het charmante - heropgebouwde - gebouw op een hoek van de rustige ‘s Gravenweg. Parkeren kan voor de deur. We waren de eerste gasten en men had een mooie ronde tafel voor ons klaar.

We wilden eerst graag een borreltje en dat kon of aan de bar met zicht op de open keuken of aan tafel. We kozen voor aan tafel, een beetje privacy vonden we wel prettig. De mannen namen een oude jenever (echtgenoot) en frisdrank (zonen) en ik een witte wijn, een La Baume, La Grande Olivette 3.50 per glas.

Het is een mooie ruime open ruimte, met veel licht, niet al te veel tafels met fijn veel ruimte ertussen en via een trap bereik je ook nog een vide waar ook nog tafels te vinden zijn. Een groot wijnrek brengt een beetje een scheiding aan en staat heel gewoon mooi.

De bediening is jong, maar kundig en zeker heel vriendelijk. De stoelen zitten prettig, kraanwater is geen probleem, kortom allemaal pluspuntjes hier.

Na enige tijd verscheen er een schaaltje met breekbroodjes, olie en boter op tafel, kregen we een toelichting op het menu en werd de kaart ons uitgereikt. Het driegangenmenu doet hier 36.50, voor drie gangen à la carte ben je gemiddeld 45 euro kwijt.
De wijnkaart is klein maar fijn en vriendelijk geprijst.
Het duurde even voor we onze keus konden maken want er staat veel lekkers op de kaart en ook het voorgestelde menu was niet te versmaden. Maurits koos in ieder geval voor het menu, de andere drie, waaronder ik dus, bestelden à la carte.

Als begeleidende wijn kozen we voor een Portugese wijn, eentje die ik helemaal niet ken, maar die volgens de kundige bedienende meneer het toppertje van de kaart was: een Herdade do Esporâo Reserva Branco 2009 Alentejo, Portugal. Een wijn naar mijn hart: rijp, fris en een houttoon, heerlijk!

Een amuse verscheen. Voor ons allevier een slavink van hert met balsamicomayonaise. Een flinke slavink was het, mooi van smaak en van structuur en zelfs de balsamicomayonaise kon me bekoren. Een uitstekend beginnetje dus.
De voorgerechten kwamen.

Voor Maurits het voorgerecht uit het menu. Zalm-coquilles-garnalen. Op een langwerpig bord met in het midden een flinke toefstreep sla mooie coquilles, fijne garnalen en prettige gerookte zalm. Erbij nog wat peterselie-olie en hij was helemaal tevreden.

Voor Ole de gravad lax. (beide mannen zijn erg dol op zalm in allerlei vormen namelijk). Ook hier flink wat sla met erbij mooie blokjes huisgemarineerde gravad lax met als toegift ook wat coquilles en dragonmayonaise, dus ook Ole was erg tevreden.

Voor echtgenoot de bospaddestoelenrisotto met krokant gebakken kalfszwezerik. Een flinke portie uitstekende risotto kreeg hij met erop een behoorlijk stuk zwezerik, die prima van cuisson was. Ook hier tevredenheid dus.

Ikzelf tenslotte was gezwicht voor de marbré van kalfssukade en eendenlever met een stroop van PX en ik kreeg een groot bord met flink wat streepjes PX, een mooie, smeltend in de mond, marbré en erbij nog wat friséesla en chipjes van de truffelaardappel. Een erg lekker gerecht!

Als hoofdgerecht kreeg Maurits wild zwijn met een rode wijnjus, groentjes en puree en hij was diep tevreden met de mooie stukken heerlijk mals beest, met de lekkere aardappelpuree en met de gestoofde groenten die erbij lagen. Ook de bitterbal die erbij lag vond hij erg lekker. Zijn bord, toch flink gevuld, ging helemaal leeg.

Echtgenoot was zeer te spreken over zijn fazant met een stamppotje zuurkool, saus van rozijn en gebakken bloedworst. Ook zijn behoorlijk gevulde bord was geheel leeg op het eind en ik mocht er zelfs niets van proeven.....Ik persoonlijk vond zijn bord eruit lichtelijk uitzien als een slagveld, maar dat deed niets af aan de uitstekende smaak volgens hem, dus prima verder.

Ole en ik waren solidair in onze keuze, wij hadden de gegrilde ossenhaas met béarnaisesaus en dikke frieten. Uitstekende ossenhaas, prima van cuisson kregen we. Erbij lekker veel groentjes, waaronder heerlijke cantharellen, op het bord een beetje uitstekende béarnaisesaus, waarvan ook nog een schaaltje op het bord stond en vier lekkere dikke frieten. Ook wij waren erg tevreden.

Maurits kreeg nog een dessertje, waar echtgenoot zich bij aansloot: crème brûlée van vanille, witte en bruine chocolademousse en rood fruit. Alweer lekker, alweer tevreden. Helemaal niets te mekkeren, behalve misschien dat de mousse van de witte chocolade aan de dunne kant was, maar ach....een kniesoor.

We sloten af met een espresso voor echtgenoot, waarbij een stukje boterkoek kwam, wat frisdrank voor de jongens en voor mij een tapje van Jupiler.

Zeer tevreden verlieten we De Roode Leeuw. Om regelmatig even binnen te wippen. In de zomer zit je er volgens mij ook heel erg fijn op het leuke terras.