La Dégustation Bohême in Praag

Na weer een erg leuke dag in Praag met een geweldig geestige rondrit in een oldtimer langs onder andere het Dansende Huis en de John Lennonmuur en prachtige vergezichten over de Vitavska, die wij de Moldau noemen moest er ‘s avonds lekker uitgebreid gegeten worden.

Uiteraard had ik gereserveerd bij één van de twee sterrenrestaurants (eentje) in Praag en La Dégustation sprak me het meest aan toen ik de websites bezocht. Met de metro en de tram (het OV is uitstekend geregeld in Praag en taxichauffeurs hebben helaas nog steeds de neiging om de boel te bedonderen) waren we in een piep en een zucht bij het restaurant. Het ligt op een hoek en biedt een uiterst duistere indruk. Bij binnenkomst werd dat niet veel beter.

We kregen een vierkante tafel (ronde hebben ze hier niet) met zicht op de min of meer open keuken, waar de gerechten de finishing touch krijgen voor ze de keuken mogen verlaten. Drie koks maken de borden dan verder af. Alles loopt hier uiterst gestroomlijnd, zo gestroomlijnd dat het eigenlijk gewoon saai is. Men wikkelt een procedure af om zomaar te zeggen. De ontvangst was vriendelijk en we gingen zitten aan de niet gedekte tafel. Wel stoffen servetten, dat dan weer wel.

Vrijwel direct verscheen er voor elk van ons een wit bordje met een donkerbruin handdoekje, warm, om de handen mee schoon te vegen. Op een steentje erbij een eerste hapje. Een piepkleine praline van witte chocolade, roze peper en framboos. De peper was goed te proeven, de framboos niet. Of we een aperitief wilden. Een Sekt uit het land wilden we graag. We kregen een Crémant Vinselekt Michlovsky en die was aardig. Het viel me op, in tegenstelling tot de avond ervoor, dat het glas nauwelijks half vol werd geschonken. Het was erg donker in het restaurant met per tafel een soort zoeklicht erboven, wat dan weer erg fel was. Het eten kon je dus uitstekend zien, de omgeving een stuk minder. Twee andere hapjes verschenen.

Een biscuit van geroosterd rundvlees met ui en een stukje krokant varkenshuid met wat zwart poeder en wat honing. Niet onaardig, maar nogal vlak van smaak. Althans, ik neem aan dat je een bedoeling hebt met dergelijke ingrediënten en eerlijk gezegd is die bedoeling me ontgaan.

We kregen een klein vierkant leren onderleggertje met een gevouwen papier erop, wat het menu bleek te zijn. Dat menu mocht ik overigens meenemen, want, zo zei de bedienende meneer 'ons menu wisselt elke dag'. Nu is dat helemaal niet waar, want ik heb de hele week voordat we zouden gaan gekeken wat men die dag zou serveren en dat was de hele week hetzelfde menu als wij vanavond voorgeschoteld zouden krijgen. Men kent hier twee menu’s. Een Dégustation du Chef, 7 gangen met diverse amuses-bouche erbij; een Dégustation Bohême Bourgeoise, 7 gangen met ook diverse mondvermaakjes; een Theatermenu en een menu Diététique. Bij de beide 7 gangenmenu’s is een wijnarrangement mogelijk. Na ampel beraad besloten we tot het Dégustation Bohême Bourgeoisemenu, wat zou bestaan uit ouderwetse streekgerechten met een moderne toets en de kok maakt dan volledig gebruik van ingrediënten uit de omgeving. Ook het wijnarrangement wilden we wel. Water ook, bruisend en plat.

Brood werd gebracht, niet heel lekker, dus ik heb er niets van gegeten en een miniem bakje met boter. Een laatste hapje verscheen.

Per persoon steak tartare met crispy bread. Aardig. Bij het eerste gerecht schonk een van de vrouwelijke sommeliers (er lopen hier maar liefst drie sommeliers en één maître rond) de wijn in. Nu zijn de wijnen allemaal in het Tsjechisch opgeschreven - het waren uiteraard, gezien het menu, ook allemaal Tsjechische wijnen - dus het heeft weinig zin ze hier gewoon over te typen. Laat ik er maar kort over zijn: stuk voor stuk stelden ze bijzonder weinig voor helaas en wat nog veel irritanter was, was dat we per gang hooguit een slok in het glas kregen, terwijl de prijs van het wijnarrangement behoorlijk hoog was. Nu ergert me dat altijd, ik ken ook in Nederland restaurants die het wijnarrangement akelig zuinig schenken en als je een fles neemt niet weten hoe snel ze je glas vol moeten krijgen, maar dit was wel zo schandalig weinig......Op een bepaald moment heb ik duidelijk laten merken dat ik dat erg vervelend vond, maar ondanks een blozend gezicht werd er geen druppel bijgeschonken. Waarmee voor mij de avond eerlijk gezegd al een stuk minder leuk werd. De prijs was al best hoog voor zowel het menu als voor de wijn en als er dan ook nog zo eng zuinig wordt gedaan, nee, dan is het geen restaurant voor mij. Het water daarentegen werd door een apart watermeisje in ruime mate bijgeschonken, zo ruim zelfs dat we op het eind van de avond maar liefst 49 euro (omgerekend dus) moesten betalen voor het water......Bizar, absoluut bizar. Maar goed, het eerste gerecht....De amuse-bouche maison hadden we dus al gehad, dat bleek de steak tartare. Op naar de Entrée.

Hostin white asparagus, poutry offal buttermilk, ash. Geschaafde rauwe asperges, stukjes worst van gevogeltelever, saus van karnemelk, as van eik en hele fijne bosui. Aardig. Weinig. Hostin overigens is een plaatsje niet heel ver van Praag, waar asperges geteeld worden. Het tweede gerecht was Soupe.

Straw soup with pheasant, šoler wine, spring onions, egg. In het diep bord een minieme hoeveelheid truffel, kaviaar, eigeelbolletjes, geroosterde eiwitbolletjes en bosui. Erbij aan tafel erin geschepte straffe bouillon van fazant. Ik moet zeggen dat het een heel aardig gerechtje was, vol van smaak. Wederom bijzonder klein. Het derde gerecht was Eau.

Tréboñ trout, cauliflower, hazelnuts, moravian sparkling wine sauce. Een stukje gerookte forel kregen we met diverse structuren van bloemkool (crème, gebakken, rauw geschaafd en geblancheerd met een saus waarin de schuimwijn en de hazelnoot goed te proeven waren. De forel was mooi gerookt. Een volgend mondvermaakje kwam.

Geroosterde ui met crème van erwt en mint. Bijzonder simpel en heeft geen indruk achtergelaten. We vervolgden het menu met Poché.

Beef oyster blade, braised potato, cream sauce with fresh dill. Gepocheerde runderoester (wat dat ook moge zijn), erbij een saus met veel dille, dille-olie, crème van aardappel en krokantjes van aardappel. Lekker, maar weer ieniemienie.... Het hoofdgerecht was Braisé. Hier moesten we een keus maken tussen kip en duif. Drie van ons kozen voor de mnetěš pigeon, beetroot essence, carrot, green peas.

Een nogal druk bord met veel crème en essence van biet, plakjes biet, erwtjes en drie stukjes prachtig zachte duif kregen we. De wortel zal verwerkt zijn geweest in de bietencrème en onder een plakje biet lag nog een bergje gedroogd vlees van duif. Een lekker gerecht vond ik het.

Ole had gekozen voor de farm chicken, malt crumbs, nuts, radish, kohlrabi, organic yoghurt, sorrel en was diep teleurgesteld door zijn minieme portie kip met de genoemde andere ingrediënten, hij proefde bovendien ook nog voornamelijk yoghurt en kreeg lichtelijk de pest in. Wat ik volledig begrijp, want zo’n hapje stop je natuurlijk in je holle kies.

We waren toe aan een amuse-bouche du jardin en dat bleek een vloeibare komkommersalade te zijn. In een rietje, wat je eruit moest zuigen. Best lekker, maar alweer nauwelijks een volwaardige hap (of slok, het is maar hoe je het wilt noemen). Wat een zuinigheid hier zeg, mensenkinderen. We vervolgden met Fromage.

Blaťácké zlato, caraway seed, meringue, wood, sorrel. Zachte kaas van koe met merengue met honing en een kruidje. Niet onaardig, heel licht en eigenlijk weer aan de kleine kant. Nu hoef ik heus niet naar buiten te rollen, maar over het algemeen vind ik het niet onprettig om bij de kaas te denken ‘zo, nog een dessertje en dan lekker koffie’ en nu had ik zoiets van ‘wanneer gaan we eten’.... Bij deze kaas kregen we overigens geen wijn, maar een miniem glaasje witbier in een dessertwijnglas.

Hierna kregen we een amuse-bouche sucré. Op een amuselepel pannacotta met rabarbercompote en die compote was in de vorm van een reep rabarber. Smakelijk was het. Waarmee we aan het eind van het menu waren en de Sucré kregen.

Pancakes, sour cherry foam, organic cottage cheese, basil. Poffertjes met bolletjes van de kwark, die een lichte kersensmaak hadden. Erover wat poedersuiker en ik zag ergens een blaadje basilicum. Een aardig dessertje.

We besloten toch nog maar koffie te nemen, waarbij per persoon twee koekjes kwamen, die wel aardig waren en na het betalen van de veel te hoge rekening verlieten we bepaald niet tevreden La Dégustation, waarbij we in een veel te groot doosje twee makarons meekregen per persoon. Geen aanrader dit restaurant wat mij betreft. Plichtmatig, zuinig, geen airconditioning en veel te kleine porties op het bord en in het glas.

Le Terroir in Praag

Onze tweede dag in Praag was goed gevuld met een bezoek aan de Burcht, de Kathedraal en de Petrinheuvel. We hebben vrij simpel ergens geluncht, want ik had voor de avond gereserveerd bij Le Terroir, een Bib Gourmand zo ongeveer om de hoek van ons hotel. Keurig op tijd wandelden we een heel andere straat in dan waar het adres is van het restaurant en voor mijn gevoel liepen we zelfs aan de verkeerde kant van de straat naar de ingang. Een klein binnenplaatsje met wat tafels, vooral bedoeld volgens mij om wat aan te borrelen en we werden heel vriendelijk ontvangen door een keurige meneer. De kok begroette ons ook en we liepen door een wirwar van gangetjes en trapjes het souterrain in, waar het restaurant is gevestigd.

Het geheel deed erg grotachtig aan. Nu ken ik van Krakau wel al die restaurants en andere gelegenheden die ondergronds liggen, maar op de een of andere manier had ik dat in Praag niet verwacht. Het zal te maken hebben met het mooie weer. Wat niet wegneemt overigens dat het er goed toeven is, het is er heerlijk koel. De foto’s hebben overigens wel iets te lijden qua kleur van het licht. We kregen een fijne ronde tafel in het met hoogteverschillen ingerichte restaurant. Een tafel voor mijn tas werd direct gebracht en men vroeg of we een glaasje champagne wensten. Wat het geval was. Een Larmandier-Bernier, Terre de Vertus, Premier Cru. 100% Chardonnay en ik vond hem prettig. Water, bruisend en plat, kwam op tafel en een eerste amuse verscheen.

In een glas schuim van gazpacho met kerrie-olie, een heerlijk stukje tarbot en erwtjes. Mooi hoog op smaak en een leuk fris begin. De uitstekende bediening overhandigde ons de kaarten, gaf ons een korte toelichting en uiteraard kozen we voor het menu Le Terroir. Als we er toch zijn, doen we het goed. Men bood hier een wijnarrangement bij aan wat ons zeer aansprak, dus ook dat wilden we graag. Het wijnarrangement was overigens 2 euro duurder dan het menu...

Brood, lekker brood, kwam op tafel met boter en zout en de eerste wijn werd ingeschonken. Elke wijn liet men ons keurig voorproeven, erg attent vond ik dat. De eerste wijn was een 2010 Riesling ‘Hubacker’ Klaus Keller, Rheinhessen, Duitsland. Een geweldig lekkere Riesling, vol, mineralig en heerlijk fris. Een tweede amuse kwam.

Gemarineerde tonijn, octopus, groentegelei met champagne, kwartelei, appelkappertje. Een plaatje om te zien. Een mooie plak heerlijk gemarineerde tonijn kregen we, met erop een mooi stukje octopus, perfect van garing, erbij blokjes gelei, tomaatjes, een half eitje en een appelkappertje. Erg lekker en erg leuk vond ik het. Het eerste gerecht was Asparagus and Scallops.

Witte asperges, coquilles, vers grapefruitsap en kaviaar. Nu was het me al eerder opgevallen dat men hier de asperges vrijwel nooit (ja één keer kreeg ik ze gewoon als geheel, gebakken en gepaneerd) heel laat. De topjes houdt men apart en de stelen worden in slierten geschaafd. Ook maakt men ze hier niet beetgaar, ze zijn - naar mijn smaak in ieder geval - allemaal te rauw. Ook hier weer kregen we wat slierten erg beetgare asperges, stukjes asperges erbij met erop wat kaviaar en wat crème fraîche, in plakken gesneden rauwe coquilles, die lichtjes ‘gegaard waren’ door het grapefruitsap en het partje rode grapefruit wat erbij lag. Erbij nog wat peterselie-olie en schuim van coquille, wat het geheel mooi verbond. De grapefruittoets vond ik prettig fris. Een lekker gerecht, waarbij de Riesling zich uitstekende staande hield. De tweede wijn, een 2009 Chablis 1er Cru ‘Vaillons’ Jean-Paul Droin, Bourgogne en ook dit was een prima wijn. Een mooie geur en een fijne lange afdronk. Hij paste uitstekend bij de grilled shrimps.

Gegrilde garnalen, ook weer in plakken gesneden, lagen in een rondje op het bord. Erop een geweldige ravioli gevuld met bottarga (waar ik dol op ben). Verder erbij diverse structuren van bloemkool, groentjes, wilde knoflook, aardappeltjes en spekjes en het geheel was een mooi, aards gerecht. Waar ik van hou. Het volgende gerecht was fresh fish of the day. Vandaag was dat St. Pierre/zonnevis.

Een mooi stukje vis kregen, uiteraard weer uitstekend van garing met een mooie dillesaus, waarin wat gebakken stukjes biet lagen. Erbij nog wat homemade tagliatelle, wat groentjes en wat kruidjes en het gerechtje was compleet. En lekker. In het glas een wijn speciaal ontwikkeld voor Le Terroir. Een 2004 Cuvée ‘Le Terroir’ Dobrá Vinice, Moravia. Een absoluut geweldig lekkere wijn, een blend van 4 druivensoorten, met die heerlijke aardse smaak die ik zo waardeer. Het hoofdgerecht kreeg de begeleiding van een 2008 Aloxe Corton, Follin-Arbelet, Bourgogne en die was natuurlijk prima. Zo’n lekkere slaapverwekkende bourgogne...

Het hoofdgerecht was Beef fillet and top blade. Een uitstekende tournedos, wederom prima van cuisson kregen we met een heerlijke saus waarin duidelijk lavendel te proeven was. Erbij een groene asperge, wat aardappel en wat heerlijk verse morilles.

In een schattig pannetje ernaast een mooi stukje sukade, perfect van garing met wat groentjes en ook wat morilles en we waren dik tevreden. Prima vlees, heerlijke morilles, lekkere saus. Echtgenoot en ik wilden in plaats van het dessert graag de kaaswagen.

Die is hier klein maar fijn en perfect geaffineerd door Maître Affineur G. Waltmann. We maakten onze keus, althans we gaven onze voorkeur aan, voor mij dus de roodschimmels, de blauwe en de geiten en kregen allebei een keurig bordje.

Echtgenoot wilde wel een glaasje van de aangeboden wijn, 2006 Cornas, Vins de Vienne ‘Les Barcillants’ CDR, France, een fijne rode wijn die hem beviel. Ik was eigenwijs en drink graag een mooi glas wit bij mijn kaasjes, dus ik vroeg om een glaasje van de Terroirwijn, die we bij de zonnevis hadden gekregen. Hij paste prima bij mijn kaasjes, dus wederom was ik tevreden. Beide zonen wilden graag het dessert. Chocolate dessert.

Een chocoladedessert dus met gemarineerde sinaasappel, sesamijs en Panna Cotta. Ze vonden het erg lekker. Erbij een glaasje 2008 Moscato d’Asti, Pio Cesare Italy en ook die vonden ze lekker. We sloten af met een goede espresso waarbij nog wat snoepjes kwamen en na het betalen van de voor Praagse begrippen flinke rekening verlieten we erg tevreden Le Terroir.

Een bezoek waard wat mij betreft. Prima bediening, heerlijk eten, fijne wijnen, een leuke ambiance, wat wil een mens nog meer.

Kampa Park in Praag

Na een uiterst - wel vroege - voorspoedige reis naar Praag, een fijne privé-transfer (erg makkelijk on line te regelen)

naar het hotel en het geluk dat we al terecht konden in de fijne hotelkamers wandelden we de stad in. Eerst maar eens naar het Oude Plein natuurlijk, hét middelpunt van alle toeristische mogelijkheden die deze schitterende stad biedt.

Het was prachtig weer, eigenlijk te warm voor een bezoek aan een stad. We namen de wat amateuristisch aandoende Hop on - Hop of bus en reden een rondje, voornamelijk langs de buitenring van de stad, dus niet heel bijzonder interessant. Zo tegen lunchtijd stapten we uit op een van de vele bruggen en liepen via het Kampa-eiland,

langs de babytjes en de rivier richting de Karelsbrug. Ik wist dat daar Kampa Park lag, een van de drie restaurants van de Kampagroep. Ik had dat restaurant niet gereserveerd voor een diner, omdat iets in mijn achterhoofd me had tegengehouden. Maar nu, zo rond lunchtijd met een flinke warme zon, ach, waarom niet. De ontvangst in het chique aandoende restaurant was vriendelijk. Het had nog wat voeten in de aarde om een plekje te vinden, want op het boventerras was het bloedheet en er was eigenlijk geen plek zonder in de zon te zitten en we zijn er allevier niet kapot van om in de zon te eten.

Maar gelukkig is er nog een half overdekt terras op de benedenverdieping met een schitterend zicht op de Karelsbrug waar het ook nog eens heerlijk koel was. Mooi tafellinnen, mooie wijnkoelers, fijn bestek, uitstekend personeel en we bekeken de kaarten. We zouden het simpel houden, ‘s avonds zouden we uitgebreider gaan eten, dus een hoofdgerechtje en een dessertje. Als aperitiefje namen we na onze flinke wandeling maar eens verfrissend pilsje. Heerlijk toch, dat lekkere vette Tsjechische bier!

Nadat we hadden besteld kwamen de flessen water en de fles wijn, een Mikrosvin Mikulov, een Sauvignon Blanc, want de Tsjechen zijn wel erg dol op een zoetje in hun wijn en wij niet. Een goede keuze, want het was een strodroge, fijne frisse wijn. Lekker op zo’n warme dag en niet te zwaar bij een simpele lunch.

Brood kwam op tafel, één sneetje per persoon en dat werd ook niet aangevuld. Wel met een mooi tangetje neergelegd, dat dan weer wel...Ook nog een rondje boter erbij.

Maurits had gekozen voor de „King Kampa Club“ sandwich, grilled beef, egg, bacon, Mediterranean vegetables on Country Bread with home made fries en was tevreden met zijn Club Sandwich met flink wat beleg en lekkere frietjes erbij.

Ole had gevraagd of zijn voorgerecht, Beef tartar with caramelized red onion and crispy bread, als hoofdgerechtportie kon worden geserveerd, waarop positief werd gereageerd, maar helaas voor hem kreeg hij de voorgerechtuitvoering.

Echtgenoot had trek in pasta en nam de Fettuccine with salmon, fennel and cream sauce en hij was redelijk tevreden. Erg hoog op smaak was het helaas niet, maar wel aardig gevuld.

Ikzelf wilde de „Kampa Caesar Salad“ with prawns en kreeg een bord met repen andijvie, 5 gigantische croutons en wat garnalen. Een dressing met wat spekjes, die nauwelijks te proeven was, dus ik vond er eerlijk gezegd weinig aan. Voorzover ik weet zijn er duidelijke afspraken over wat een Caesar Salad is... Een dessertje ging er dus nog met gemak bij.

Maurits en echtgenoot gingen voor de Tiramisu with black currant sorbet. Ze kregen een mooi blok tiramisu met een lekkere bosbessensorbet erbij en ze waren tevreden.

Ole had trek in de Yoghurt parfait with truffle honey, apple terrine and crème Chantilly en hij kreeg een schitterend opgemaakt bord met allerlei lekkernijen, waardoor zijn lunch toch nog helemaal goed kwam.

Ikzelf was erg benieuwd naar de Chocolate fondant with beetroot sorbet, dark bread ice cream, and toffee espuma; met name vanwege de bietensorbet en die was erg lekker. Alle andere onderdelen overigens ook, hoewel het jammer was dat het chocoladetaartje niet lopend was van binnen.

Drie van ons namen nog een niet heel slechte espresso en na het betalen van de veel te dure rekening vervolgden we onze tocht door het prachtige Praag. Je zit erg mooi bij Kampa Park, maar daar betaal je dus ook veel voor. Het eten is niet echt om over naar huis te schrijven. Ze ‘leven hier een beetje boven hun stand’, maar er is aanloop genoeg, dus dat zal wel zo blijven...