Merlet in Schoorl

Natuurlijk kon ik me niet inhouden en had toch een tweede restaurant gereserveerd tijdens de restaurantweek en wel Merlet. Ik vind het altijd fijn daar. De ene keer fijner dan de andere, maar dat is normaal, want het is tenslotte allemaal mensenwerk. We gingen met zijn drietjes, Ole moest werken. Keurig om 13.00 parkeerden we op de overvolle parking en werden vriendelijk ontvangen. Helaas geen ronde tafel, maar een rechthoekige, tegen een muur aan. Daar heb ik toevallig een vreselijke hekel aan, omdat men ook nog altijd vindt dat er toch vanaf rechts geserveerd moet worden, dus dan moet degene die tegen de muur aanzit rare capriolen uithalen om de borden te kunnen laten plaatsen. Ik begrijp wel dat een ronde tafel er niet in zat, het restaurant was geheel gevuld en aan de ronde tafels zaten tenminste 4 en meestal meer mensen, maar ik vond het toch wel erg jammer.

Op tafel reeds een glaasje met drie nogal flauwe stengels. Als aperitief wilden we wel een glaasje Ruinart, erg lekker zoals altijd en al vrij snel verschenen er wat hapjes.

Op een rechthoekig bord van links naar rechts een glaasje met onderin gepoft krokant spek en erop wat mousse van parmezaanse kaas en nog wat tomatenpoeder. Die kenden we nog van de vorige keer, wat hem niet minder lekker maakte overigens. Ernaast een rondje komkommer met erop tzatziki en chips van knoflook, die ik niet onaardig vond en geheel rechts een crostini van roggebrood met crème van leverworst en een cornichons. Ik ben dol op cornichons dus ik vond dit een prima hapje. Wel aan de zware kant. We bekeken het restaurantweekmenu wat op tafel stond. Een uitbreiding met een extra tussengerecht (12.50) was mogelijk en dat deden we natuurlijk. De voorgestelde wijnen per glas die 8.50 per stuk moesten kosten lieten we links liggen en we kozen een wijn uit de schitterende wijnkaart. Dit keer een Pardas, Xarel-lo, een wijn uit Catalonië die ons prima beviel.

Intussen verscheen er zo’n schattig broodje op tafel, waarvan er nog vele zouden volgen, want de beide mannen zijn erg dol op dit brood en ook de flessen water kwamen. Een schitterende amuse volgde.

‘Strand’. Waarbij het strandlaken bestond uit zee-egelcrème en verder troffen we aan kokkels, schuim van kreeft, dopgarnalen - gefrituurd die we dus met schaal konden eten -, zeekraal, alikruiken, scheermessen, bouillon van kreeft in een glaasje, kreeft en saffraan. Zoals gezegd: een schitterende amuse.

Het voorgerecht deze middag was kreeft/yoghurt/mango/chorizo. Precies die ingrediënten kregen we als een streep salade geserveerd. De kreeft was ook in de vorm van een salade gegoten, erbij wat spelt, de genoemde mango, gebakken plakjes chorizo en wat toefjes crème van gerookte knolselderij. Verder veel kleine slablaadjes die prettig aangemaakt waren. Toch, op de een of andere manier, vond ik het een licht teleurstellend gerecht met eigenlijk nogal weinig smaak. Wat raar is, want als je de ingrediënten leest zou het een smaakbom moeten zijn.

Het extra tussengerecht, griet/komkommer/kerrie/kokos, was de topper van de middag. Zeer krokante, helaas iets te ver gegaarde, griet kregen we met erbij wat groentjes, een heerlijke kerriejus en we waren diep tevreden over dit fijne gerecht. Erbij ook nog wat jus van kerrie met kokos en dat is een fantastische combinatie, maar dat wisten we natuurlijk al.

Het hoofdgerecht was harder/lamsoor/Opperdoezer Ronde/Hollandse nieuwe/zeekraal. Een gigantische stuk uitstekend gebakken harder kregen we, gelegen op een spiegel van (flauwe) spinazie met eronder crème van biet, wat én een rare smaaksensatie gaf én er bepaald niet appetijtelijk uitzag qua kleurstelling. Ernaast wat zeekraal. Verder de genoemde groentjes, ook nog witte wortel, rettich en asperge, die allemaal erg lekker waren. Wat stukjes haring moesten de boel compleet maken. Ik weet niet goed wat ik van het gerecht moet vinden, in ieder geval vond ik het niet in balans en het stuk harder was echt veel te groot. Het dessert gingen we op het leuke terras gebruiken, de zon was doorgekomen en het zag er zeer aanlokkelijk uit buiten. Helaas werden onze waterglazen niet nagebracht en kregen we ook geen servet, wat toch eigenlijk wel een omissie is op dit niveau.

Het dessert zelf was aardbei/limoen/mint/Mojito en werd in tweeën geserveerd. Op het bord aardbei in diverse uitvoeringen met een kleine limoentoets, heerlijk allemaal en in een glaasje een aardbeienmojito met limoen, ook bijzonder lekker.

We sloten af met redelijke espresso waarbij nog wat lekkere snoeperijtjes kwamen en helaas niet geheel tevreden - we hebben regelmatig beter gegeten hier óók tijdens de restaurantweek en de kwaliteit leek deze keer echt minder en ik heb toch wel een bijzondere voorkeur voor een ronde of in ieder geval ruimere tafel - verlieten we Merlet. Tot een volgende keer want door een keertje een missertje laten we ons natuurlijk niet kisten.