't Nonnetje in Harderwijk

Na lekker lang te hebben uitgeslapen verlieten we een zonnig Drachten en zakten we via de toeristische route af naar Harderwijk. Het was schitterend onderweg met alle schaatsers, ijszeilers en een heerlijk zonnetje. We werden rond 13.00 verwacht in ‘t Nonnetje.

Tot op heden was het er nog niet van gekomen om dit restaurant te bezoeken en hoe dat nu precies zo gekomen is weet ik eigenlijk niet.
Tijdens de lunch kent men hier valetparking en dat is wel heel prettig in dit mooie pittoreske stukje Harderwijk. We stapten dus uit de auto en wandelden de serre binnen. De ontvangst was professioneel en we kregen een tafel in de serre.

Bij nader inzien had ik liever in het knusse restaurant met diverse hoogteverschillen willen zitten, het was lichtelijk fris in de serre. Maar ik begrijp wel dat men in eerste instantie die serre vol wil hebben, op die manier ziet het publiek buiten dat er gasten zijn en dat trekt hen dan weer binnen. Hetgeen ook het geval was. Ik vond het wel storend dat de vloer van de serre meeveert bij elke stap die de zwarte brigade zet, daar zou iets aan gedaan moeten worden wat mij betreft. Verder zat de stoel niet heel erg lekker, maar ik hou ook niet van de wandbanken, dus dat was even lastig. Ja, ik heb zo mijn wensjes, het is nu eenmaal niet anders.

Maar heel simpel: ik had natuurlijk zelf om een andere tafel kunnen vragen...
Ik had bij mijn reserveringsmail gevraagd - ook op Twitter overigens - of we nog gebruik zouden kunnen maken van het Jubileummenu (14 jaar ‘t Nonnetje) wat tot en met de 10e mogelijk was en heel attent stond het menu op tafel voor ons klaar. Een verrassing, want ik had geen antwoord gekregen. Leuk dus!
Het menu start dan met een glas champagne. Moët & Chandon Réserve Impériale, de huischampagne van de JRE. Altijd erg lekker.

Op tafel al wat olie, zout, grasboter uit de Ardennen en twee blikjes met macadamianoten met ras el hanout en hele grote olijven uit Sevilla. Lekker allebei.

Een amuse verscheen. In een mooi ruim glas diverse bereidingen en structuren van pastinaak met bovenop wat oerwortel, kruim van olijf en een chipje van peper. Lekker en aards!

Na een korte pauze verscheen de tweede amuse. ‘Irish Coffee’. Bospaddestoelenbouillon met truffelroom, geschaafde truffel en een krokantje ernaast met parmezaan. Ook lekker, hoewel de truffel niet heel veel smaak had helaas.

Hierna kwam er nog een tarwebroodje wat erg lekker was, water - bruisend voor echtgenoot en een karaf voor mij, pluspuntje dus en daarna begonnen we aan het echte werk. Eerst werd de eerste wijn ingeschonken. Wijn van het Weingut Schloss Sommerhausen, Scheurebe, Franken Duitsland. Een fijne mineralige wijn met een héél klein zoetje.

Het eerste gerecht, een gemarmerde terrine van eendenlever en gekonfijte kalfswang, bereidingen van groene appel, vonden we allebei erg lekker. Door te marmeren en niet met plakjes te werken kwamen beide smaken uitstekend tot hun recht. Op de marbré lag nog een streepje dadel, voor de marbré een streepje reductie van port en er achter lagen de diverse bereidingen van de groene appel: mousse van ingekookt appelsap, een koekje, wat gelei, gekonfijte stukjes en rauwe plakjes. Op de streep dadel nog een cresje wat smaakte naar beukennoot maakte het geheel compleet. Een mooi begin.
De tweede wijn, helaas niet de aangekondigde wijn uit Friuli, waar ik nu juist erg nieuwsgierig naar was, werd ingeschonken. Uit een royale Magnum, leuk vind ik dat. Een Chardonnay Classic Beaujolais, Terres Dorées, Jean-Paul Brun. Ook een fijne frisse wijn, iets zwaarder dan de vorige natuurlijk. Leuk om eens een witte beaujolais te drinken.

Het tweede gerecht was gebakken skrei met brandade van spruitjes, gerookte paling en een saus van zuurkool. De skrei was absoluut geweldig. Een prachtig stuk, uitstekend in de boter gebakken. De brandade van spruitjes was vooral mooi vanwege de kleur en ook omdat er een chip van truffelaardappel tegenaan was geplakt. De crème van spruitjes in een spruitjesblad was weer schitterend om te zien en erg lekker en de gelakte paling was heerlijk. De saus van zuurkool die uiteraard aan tafel werd bijgeschonken en waarvan het kannetje bleef staan was ontzettend lekker. Heel mooi glad van structuur met een mooie diepe zuurkoolsmaak. Zeer tevreden waren we over dit gerecht.
Er was een wisseling van het personeel en alweer verscheen er een Magnum aan onze tafel. Met deze keer een Borie la Vitarèle, grenache/mourvèdre/syrah, Saint-Chinian. Een Languedoc dus. Een lekkere wijn vonden we, niet te zwaar met een lange afdronk. ‘t Nonnetje werkt graag met Magnums, omdat de rijping in de fles trager gaat, zo werd ons verteld.

Het hoofdgerecht was Ierse ossenhaas met ossenstaart, wintertruffel, verschillende bereidingen van ui en jus van ossenstaart.
Precies dat vonden we ook op het bord. In het midden een geweldig lekker stukje ossenhaas met erop heerlijke sukade van ossenstaart en flink wat wintertruffel. Erom heen de bereidingen van ui. Vanaf 12.00 gezien achtereenvolgens Tarte Tatin van ui, compôte, Amsterdams, gekonfijt, bosui, poeder, tempura, crème en gestoofd. Alle bereidingen vonden we heel erg lekker. Erg leuk om zo eens op een rij te krijgen wat je allemaal met ui kunt doen. De aan tafel erbij geschonken jus van ossenstaart, waarvan het kannetje ook bleef staan, was bijzonder lekker en verbond alle onderdelen.

Voordat de dessertwijn werd ingeschonken verscheen er nog een kleine dessert-amuse. In een leuk schaaltje een ijsje van getoast brood met bananenijs en schijfjes van kokos. Ook al erg lekker. Alle smaakjes apart, maar ook de smaakjes bij elkaar. Leuk gevonden!
De dessertwijn was een Valdivia, Cream Sherry, Jerez. Een flink zoete sherry, maar niet zo mierzoet als de PX.

Het dessert was een droom....Creatie van pure Manjari chocolade, hazelnoot, gezouten karamel en ijs van beurre noisette. Alles was wel zo ontzettend lekker en die heerlijke toets van gezouten karamel die je telkens tegenkwam: pràchtig! We hebben er werkelijk van zitten smullen.

Het Jubileummenu werd afgesloten met een uitstekende espresso, waarbij in een bonbondoosje nog wat friandises kwamen, maar die hebben we mee naar huis genomen voor de jongens.
Na het betalen van de alweer zeer schappelijke rekening verlieten we tevreden ‘t Nonnetje. Op de serre na een fijne ervaring en we keren er zeker terug.