Table d'Amis in Kortrijk

Na een stop in Gent, waar we na een prettige lunch op het heerlijke terras van Mub’art, het restaurant van het MSK, de vaste collectie van het MSK bekeken, reden we naar Kortrijk, checkten in in het uiterst prettige hotel, waarna we een wandelingetje in Kortrijk maakten richting Markt. Daar stapten we tegen half 8 in een taxi en die bracht ons naar het hoogtepunt van dit weekend: restaurant Table d'Amis

De ontvangst was weer allerhartelijkst, de hele keukencrew zwaaide vriendelijk en we namen een aperitief - een Luxemburgse rosé-champagne - op het geheel verbouwde terras.
Prachtig is het geworden, intiem, modern, toegankelijk en zo passend bij de sfeer van het restaurant. Heel knap gedaan weer.
Mooie houten wanden, prachtige zachtgele/beige wanden, mooie laurierbomen en prettige stoelen, echt heel mooi.

Vrijwel direct kwamen de mondvermaakjes.
De bekende, maar daarom niet minder lekkere gemarineerde tomaatjes, kroepoek van wortel met een worteldip, een bolletje mozzarella met een basilicumcrème en een merengue gemaakt van oud bruin van uiteraard Petrus gevuld met een crème van eendenlever en afgewerkt met groene appel. Stuk voor stuk weer erg lekker.
Nadat we de kaart, die alweer vernieuwd was, bekeken hadden en uiteraard hadden gekozen voor het menu Terroir met drie keer een wijnarrangement en plat en bruisend water kwam er een amuse.

In een mooi bakje troffen we stukjes gegrilde inktvis met yoghurt en radijs aan. Een mooie combinatie en alweer lekker.

Na enige tijd werden we in het al flink gevulde restaurant aan tafel genood. De ronde tafels werden bezet door 6 tot 7 mensen, dus wij kregen een ruime tafel tegen de olijfgroene wand. Het personeel is flink uitgebreid, ik telde er wel 5 en allemaal keurig in het zwart gekleed.
Brood, boter, peper, zout en olie kwam op tafel, water ook en de eerste wijn werd ingeschonken. Een wijn uit de regio. Uit het Heuvelland. Een Phoenix van het Domein Vidaigne. Een frisse, stuivende wijn vonden we. De wijn begeleidde de rode poon.
Gemarineerd, auberginecrème & gedroogde huid, frisse komkommer. Heerlijke stukjes gemarineerde poon kregen we, omgeven door toefjes auberginecrème, poeder van de schil van de aubergine, aangemaakt met iets van olie, mooie staafjes komkommer ertussen, zodat het bord werkelijk een plaatje was. Erop nog wat bloemetjes van de venkelplant die een absolute finishing touch gaven. We wisten direct weer waarom we hier toch zo graag komen....

De volgende wijn was een Chileen. Zo’n frisse stuivende Sauvignon, die ik steeds meer ga waarderen. Een Matetic, Coastal 2009. De enthousiaste nieuwe sommelier had bijna geen woorden voor deze wijn en besloot zijn zeer enthousiaste verhaal dan ook met ‘hij is gewoon lekker’, wat we heel charmant vonden. Hij begeleidde het tweede gerecht, de Europese kreeft. Kreeft dus met een compote van puntpaprika, tomaat en rode peper. Prachtige stukken kreeft kregen we, erbij wat verse amandelen - zeer verrassend van smaak en erg lekker - compote van puntpaprika, tomaat en rode peper zoals vermeld, wat bloemetjes en we waren dik tevreden. De kreeft was perfect. Eén van de stukjes had zelfs een krokant korstje wat ik dus weer geweldig knap vind. Erbij nog wat kruidenolie, die zoals altijd hier, het gerecht helemaal àf maakte. Alweer waren we vol bewondering.

We vervolgden met de Noordzee Pladijs. Schol dus met een salade van noordzeekrab met koolrabi, yoghurt en vadouvan. Een mooi stuk prachtig gebakken geplakte schol kregen we met erbij een cilinder gemaakt van de koolrabi waarin een werkelijk uitstekende krabsalade zat. De vrienden die onze deze avond vergezelden vielen er stil van en dat wil wat zeggen... Erbij toefjes yoghurt en een heerlijke vadouvanolie. Alweer een subliem gerechtje. Hierbij schonk men een Touraine uit de Loire, een Pascal Pibaleau. Nu hebben wij ooit eens een huis gehuurd in dat gebied en we waren toen al verbaasd over de mooie zachte wijnen die er gemaakt werden. In Nederland kon je destijds alleen die zure je gezicht vertrekkende Touraines kopen, wat we dus nooit deden. Weer een mooie vondst van Sofie dus!

We vervolgden dit feestmaal met een glas Fleurie, Domaine de Roche-Guillon. Een bloemige bourgogne, waar ik wel van hou.

Het gerechtje hierbij was Zomerprimeurs. Een gepocheerd kwartelei, thee van gedroogde groenten, weiboter en bloemen. Een prachtig bord kregen we met allerlei groentjes, bloemen, een eitje en aan tafel ingeschonken thee. De thee was geweldig van smaak, het eitje ook, maar dat vond ik eerlijk gezegd een beetje klein, dat had van mij best een gewoon gepocheerd ei mogen zijn. Helaas waren een paar groentjes aan de taaie kant, want niet prettig eet. Een beetje jammer, want in aanleg is het natuurlijk een heel mooi gerechtje. Zo waren de cantharellen en het bietje bv. wel perfect.

Het vleesgerecht van deze avond was droog gerijpte entrecote Hereford. Gegrild op houtskool, sjalot ‘cuisse de poulet’ en jonge look. Geweldige entrecote kregen we, zelden zo heerlijk gegeten zeg. Erbij compotes van sjalot en look en een of ander kruidje wat een prachtige toets gaf. Ik ga nog na wat het precies is, want ik ken(de) het niet. (navraag leert me dat het om het blad van een citrusafrikaantje gaat). Een uitstekend vleesgerecht. Hierbij schonk men een fijne Haut Medoc, Chateau Caronnes Ste. Gemme, die perfect combineerde.

Waarmee we toe waren aan het zomerfruit. Drie kleine bereidingen volgens de kaart.

We begonnen met een bekertje met erin een soda van biologische appel met sorbet van thaise limoen en koriander; heerlijk fris en kruidig.

Daarna kwam een wel heel knap gemaakt dessertje, volgens mij gebaseerd op het probeersel wat ik de vorige keer vergeten was te fotograferen:
merengue van wei gevuld met zuringsorbet en yoghurtcrumble; geweldig knap vond ik het dat die merengue onderin dus open was en dat de sorbet van zuring daarin verstopt was. En die sorbet was heerlijk! Ook de crumble die eronder lag was geweldig, licht en fris, heerlijke desserts voor een zomeravond. De blaadjes die erbij lagen waren geluksklaver en dit is een zuringtype.

De finale was een plaatje.
Mara des bois aardbeien en blauwe bosbessen en rozen; mousse en poeder van blauwe bosbes, sorbet van aardbei en rozen en de prachtige roze krokantjes zijn ook van roos. Een uiterst smakelijk kunstwerkje dit.

Koffie dronken we op het heerlijke terras waar we nog een roomcakeje met sinaasappel, platte kaas en citrusafrikaantjes kregen. Martijn vertelde me dat het een cakebeslag is, waarvan de boter is vervangen door geklopte room, zodat je een lichtere versie krijgt. Een heerlijk cakeje was het in ieder geval. We waren zo aan het praten met Matthieu over de verbouwing, het servies en natuurlijk de maaltijd dat de ijsbonbons van Kortrijkse St. Pol jenever al bijna gesmolten waren, maar gelukkig waren we nog net op tijd.

Diep tevreden weer verlieten we dit bijzondere restaurant. Om keer op keer naar terug te keren!

David Selen in Bissegem-Kortrijk

Na een voorspoedige rit bereikten we zo rond het middaguur Kortrijk, waar een prettig zonnetje scheen. Ik had gereserveerd bij het restaurant van David Selen, 14 punten GM en zijn menu’s, zie website, hadden mijn nieuwsgierigheid opgeroepen.

De ontvangst in het mooie restaurant met verschillende zalen was vriendelijk. We kregen een fijne tafel met zicht op de mooie tuin, waar in de zomer ook buiten gegeten kan worden.
We bekeken nog even de diverse menu’s, maar besloten toch tot het Menu met de ontdekkingen van wereldse smaken. Om twee redenen: het was te behappen, want ‘s avonds zouden we nog een keer gaan eten en er zaten hopscheuten in een van de gerechten en die had ik nog nooit gegeten. We namen de all in versie, dus 90 euro per persoon. Ik zie op de website dat het menu al weer veranderd is en dat vind ik prettig. Verandering van spijs doet eten tenslotte!
Ook water is dan inclusief en dat vind ik netjes. Ook hier die mooie karafflessen van Bavik, Eaumega en ‘s avonds ontdekten we dat ook de kaarsjes dezelfde zijn als die bij Table d’Amis.
Maar dit was David Selen en dus een heel ander restaurant en daar gaat deze recensie ook over.
We zaten dus prima in de mooi ingerichte serre-aandoendachtige ruimte naast de tuin. Fijne ruime stoelen, mooi linnen, alles keurig in zwart-antraciet. Prettige bediening met kennis van zaken en ook de kok zelf kwam nog even gedag zeggen.

We begonnen met een Cava voor echtgenoot en voor mij het huisaperitief, diezelfde Cava maar dan met wat gembersiroop, een stukje gember en een stengel citroengras. Lekker!

Amuses verschenen. In vieren hier. Op het eerste bord een rolletje Gandaham gevuld met biet en balsamico; een mousse van krab met een crumble van pistache, allebei erg smakelijk. In een schaaltje een mousse van Comté met soldaatjes, ook erg lekker en tot slot een glaasje met een soepje van prei en bloemkool en dat was prima op smaak, dus ook erg lekker. Een fijn begin.

Brood, boter, olijfolie en diverse soorten zout stonden al op tafel en het brood werd regelmatig bijgevuld. Leuk detail vond ik de uitsparing in het broodbordje voor de olie.
De eerste wijn was een Graves, Chateau Margès, 2009 en die paste uitstekend bij het voorgerecht.

Salade van Belgische Blanc Bleu/langoustine/tandoori/warme mayonaise met clementine.
Op een leistenen plaatje troffen we alle genoemde ingrediënten aan. Mooi vlees! Een uitstekende langoustine, rucola, poeder van tandoori, diverse soorten rijst afgedekt met kerriecrème en ernaast nog hoog op smaak zijnde mayonaise met clementine. Prachtig hoe alle smaken apart mooi waren, maar ook samen erg mooi combineerden. Een mooi gerecht vonden we.
De tweede wijn, een Tokaj, Patricius, Furmint, 2009 vond ik bijzonder lekker, ik moet nog even opzoeken of deze nu uit Friuli komt. Daar deed hij me nl. aan denken.
Hij begeleidde het tweede gerecht.

Tonijn/gepocheerd ei/hopscheuten/mousseline/Yuzu.
Op een bedje van flink wat hopscheuten, die me in de verte deden denken aan uit de kluiten gegroeide taugé, maar dan qua smaak meer neigend naar hele jonge asperges, lag een prachtig gepocheerd ei met daarop de mousseline, waarin de yuzu heerlijk fris duidelijk proefbaar was. Een pracht van een combinatie vonden we. Ook de mooie tonijnblokjes die ernaast lagen aten we met smaak op. Alweer een fijn gerecht.

De derde wijn was een Chileense wijn. Een Santa Ema, sauvignon blanc, D.O. Maipo Valley, 2010. Ik ben niet heel weg van Chileense wijnen, maar ik maak een uitzondering voor de wijnen die hooggelegen en koud rijpen.

Dit is er zo eentje en ik vond hem bijzonder smakelijk en uitstekend passen bij het derde gerecht.
Europese kreeft/gerookte paling/blanke botersaus geparfumeerd met Mexicaanse vanille.
Een soort van open ravioli verscheen voor ons. Een mooi plakje pasta dekte het gerechtje af namelijk. Eronder een mooie combinatie van stukjes kreeft en stukjes paling, prachtig in balans, soms onderbroken door een croutons en samengebracht door de mooie botersaus.
Op de rand van het bord een hoopje blank poeder, wat poeder van kreeft bleek te zijn. Leuk! En duidelijk te proeven ook, ik blijf dat toch geweldig knap vinden.
Maar dus alweer een erg mooi gerechtje.

De volgende wijn was een Chateau Moulin Pey-Labrie, 2006, Bénédictine et Grégoire Hubau en deze wijn paste alweer erg goed bij het hoofdgerecht.

Melklamszadel uit de Pyreneeën.
Mooie stukje lamsvlees troffen we aan, met lekkere pompoenpuree, nog wat andere groentjes, paddestoelen en heerlijke jus. Alles uitstekend klaargemaakt en dus lekker. Alweer.

Bij het dessert liepen onze wegen uiteen. Echtgenoot ging voor het dessert van het menu.

Hij kreeg daarbij een gekoeld glaasje Rivesaltes, Domaine Cazes, Grenat 2005.
Het dessert bestond uit caramel/banaan/koffie-ijs/pailleté feuilletine.
Het zag er prachtig uit en volgens hem was alles ook even lekker. Mooi van smaak en prachtige hoeveelheden.

Ikzelf opteerde voor de kaas deze middag en kreeg - ongevraagd, een geweldige sommelier dus wat mij betreft - een glaasje witte wijn!
Een Lirac, Chateau d’Aqueria 2010 en die beviel me.
De vier mooie stukjes kaas liet ik me goed smaken, ze waren uitstekend op smaak en ook de dingetjes erbij (gedroogde vijgen, heerlijke aardbeienjam en gedroogde abrikozen) vond ik erg lekker.

Echtgenoot at het heerlijke brood nog op.
Een heerlijke maaltijd, zo vonden we allebei.

Een brownie verscheen, in een diep bord met wat anglaise erbij en ook die was heerlijk. Mooi zacht en met stukjes chocolade, heerlijk.

Voordat de koffie verscheen kwam de kok langs met een ouderwets snuifdoosje en een apparaatje om het hoog in de neus te laten komen. Even schrikken, want het was zeer fijngemalen snuiftabak met munt erdoor, wat een heerlijk fris holtegevoel gaf. Dus ook de mond wordt op deze manier verfrist. Erg origineel en leuk om mee te maken.
Bij de koffie verscheen nog een hele kar met allerhande snoepjes, waaruit je je keus kunt maken.

Ik was ernstig voldaan inmiddels dus proefde slechts zo’n lekkere cuberdon en een lolly van chocolade, echtgenoot koos nog wat frisse zachte snoepjes erbij.

Een uiterst gastvrij, vriendelijk en kundig restaurant vonden we het en we keren er zeker terug.

Table d'Amis in Kortrijk

Het was weer zover, we gingen weer dineren bij Table d’Amis. De (nog steeds gratis) taxi reed ons keurig tot voor de deur en we drukten op de bel om binnen te kunnen gaan. De ontvangst was allerhartelijkst en we kregen weer het fijne ronde tafeltje voor 2 in het restaurant, wat al behoorlijk gevuld was.
Zowel An als Sophie zijn hoogzwanger, wat een leuke verrassing was en mijn bewondering voor beide dames werd zo mogelijk nog groter, want zo’n hele avond af en aan lopen lijkt me zwaar en dan toch zo charmant en attent blijven is knap!

We begonnen met het inmiddels bekende aperitief Maison en kregen daar mondvermaakjes bij.
Dat heerlijke gepekelde tomaatje, een meringue met Orval bier met crème van gevogeltelever en appel (heerlijk!), stampertjes met een gepocheerd eitje en garnaaltjes waar ik stil van werd, zo lekker was dat en tot slot gevogeltebouillon met zeevruchtjes wat ook al erg lekker was. De toon was weer gezet, het grote genieten kon beginnen.

We kozen - uiteraard - voor het menu Terroir, daar komen we tenslotte voor. Wel met een aanpassing deze keer, want in het menu Table d’Amis zat een gerecht wat me intrigeerde, konijn gegaard in hooi. Ik ben erg dol op konijn, zeker als er op dit niveau gekookt wordt en het visgerecht wat we ervoor inruilden, de lotte met yoghurt en kool had ik al eens met een andere vis mogen eten. Gelukkig kon de keuken instemmen met ons verzoek.

We begonnen met een glaasje Riesling, Gales (dezelfde als die van het aperitief), Grand Premier Cru 2009, Luxemburg. Een fijne mineralige Riesling, die het zeer goed deed bij de zeebaars, gemarineerd met oester, groene kruiden en algen.
Heerlijk zachte rauwe zeebaars met een duidelijke oestertoets in de smaak en met veel groene kruiden kregen we. Erbij nog plakjes ook gemarineerde pastinaak en poeder van pastinaak. Een absoluut prachtig gerecht!
De tweede wijn was een Amayna, zo’n Chileense wijn die ik wel lekker vind. Een Sauvignon Blanc op grote hoogte gerijpt, waardoor hij diep van smaak wordt en heerlijk fris blijft zonder al te hoge zuren.

Uiteraard ging hij weer perfect samen met het tweede gerecht, de gegrilde wijting, gemarineerde coquilles, gerookte kuit. Een perfect stukje gegrilde wijting kregen we, met erop de plakjes gemarineerde coquille. De gerookte kuit lag ernaast en gaf een mooie smaak mee. Erop nog scheuten van zeekool, die ook erg lekker waren. Alweer een fijn gerecht wat ons betreft.
De volgende was was een rode, door onze wisseling hadden we wat minder visgerechten deze keer. Een Côtes du Rhône uit Laudun en die was ook al weer prima. Zoals Côtes du Rhône dat meestal zijn trouwens.

Het gerecht erbij was een pot-aux-feu van kalfswang, mosterd en bouillon van gedroogde prei.
Prachtig om te zien weer. Een heerlijk stukje kalfswang met erop mosterdzaadjes waar vast iets mee gedaan was, heerlijke bouillon van en met prei en ernaast nog een heerlijk gepocheerd eitje. Alweer geweldig lekker.
Het konijn wat op voorstel van Matthieu tussen de beide kalfsgerechten was geschoven kreeg als begeleiding een glas Chateau les Pins, Côtes du Roussillon Villages 2006. Een wat steviger wijn, mooi dieprood en fijn van smaak.

Het konijn in hooi gegaard met haverwortel zag er ook alweer erg mooi uit. Een mooi stukje konijn kregen we, met uiteraard een stukje lever en een stuk nier erbij (men kookt tenslotte terroir hier), toefjes compote van boontjes en drie bereidingen van haverwortel. Gebakken, ingelegd en als onderdeel van een quenelle rillette. Nu kende ik haverwortel helemaal niet, maar het is gelijk een favorietje van me. Heerlijk van smaak. Zoals alles op het bord natuurlijk weer.

De volgende wijn was er weer eentje uit Chili, een Santa Carolina, Gran Reserva 2008 en ook deze wijn was zeer smakelijk en paste uitstekend bij de kalfszwezerik met gerookte biet en koffie.

De kalfszwezerik is met de stip de allerbeste die ik ooit gegeten heb. En dat komt omdat deze nu eens niet krokant gebakken was, maar gemarineerd was in een zoutbad en daarna op lage temperatuur gegaard is. Onwaarschijnlijk lekker was hij. Het garnituur van een gebrand uitje, ingelegde uischil, gemarineerde en gerookte biet en het koffiepoeder paste er perfect bij. Een absoluut topgerecht dit.

We waren toe aan de desserts, waarbij we geen dessertwijn kregen maar nog een half glas Santa Carolina en achtereenvolgens verschenen er een aantal dessertjes.

De eerste was rabarber.
Een Barbietoetje vond ik het om te zien. We troffen aan een krokantje van rabarber, ingelegde rabarber en een yoghurtmousse met rabarber en ik vond alles even lekker. Heerlijk zuur (voor sommigen wellicht te zuur, maar voor mij zeker niet) met toch ook een lekker zoetje erdoor, echt lekker.

De tweede was grenache van witte chocolade.
Een absoluut plaatje om te zien! Grenache dus van witte chocolade met erbij pompelmoes en merengue van bosvruchten. Heerlijk, heerlijk en die kleurtjes, zo schattig...

Het derde gerecht was chocolade met bloedsinaasappel.
Ik herinner me chocolademousse, chocolade-ijs, jus van bloedsinaasappel en limoen, geleitjes van het een of het ander, alweer vreselijk lekker allemaal.
En als klap op de vuurpijl heeft Martijn, chef koude keuken en een begeesterde kok, speciaal voor ons nog een dessertje gemaakt.
Sorbet van zuring, schaafsel van groene appel, saus van geroosterde sesam en koekjes van geroosterde sesam....
Ook al geweldig lekker en prachtig om te zien. Helaas ben ik vergeten een foto te maken, zodra ik hem ergens op internet tegenkom vraag ik of ik hem mag plaatsen bij deze recensie. Het spijt me heel erg Martijn! Nogmaals mijn grote dank.
In ieder geval een extra reden om het volgende kwartaal weer naar Kortrijk af te reizen.

We sloten af met koffie, waarbij ook nog allerlei lekkernijen kwamen.
Uiterst voldaan spraken we nog even kort met Matthieu, die de volgende ochtend al weer heel vroeg op moest staan om naar Oostende te gaan, waar hij en zijn crew zouden koken voor het diner die avond voor alle genodigden van The Flemish Primitives 2011. Hij had nog een toegangskaart voor de maandag over en die kreeg ik van hem, geweldig vriendelijk! Helaas bleek thuis dat een enkele reis van mijn woonplaats naar Oostende 3.35 zou duren en dat ging dus echt niet lukken. Ik heb wel alles wat ik erover kon vinden op internet verslonden en vond het bijzonder jammer dat het te ver weg was voor me.

Al met al was het weer bijzonder prettig toeven in dit favoriete restaurant van me.

Table d'Amis in Kortrijk

Het was zover. We mochten eten bij Table d’Amis. Vol verwachting was ik.

Uiteraard was de vorige ervaring onvergetelijk, maar deze keer ging ik met echtgenoot naar Kortrijk en ik was vreselijk benieuwd wat hij ervan zou vinden.
Nadat we ons wat opgefrist hadden in het nog even vriendelijke hotel Focus, lieten we ons per (gratis nog steeds) taxi vervoeren naar het restaurant.

We waren aan de vroege kant en An vroeg ons of we het aperitief in de lounge wilden drinken of dat we direct aan tafel wilden. We kozen deze keer voor de lounge. Echtgenoot vond de inrichting direct al sympathiek. We kozen dit keer allebei voor het aperitief maison, Crémant de Luxembourg, Gales, Private Cuvée, met crème de Mûre met enkele druppels wodka. Nog steeds erg lekker!

Erbij een eerste mondvermaakje, erg leuk opgediend in een weckpotje, een zuurgepekeld kerstomaatje. Hoe lekker kan zo iets simpels als een kerstomaatje zijn zeg. In dit geval weer heel gewoon heerlijk!
Sofie kwam aangelopen en het weerzien was heel hartelijk, leuk!
We bekeken de kaart, die op een enkele uitzondering na, geheel vernieuwd is en kozen uiteraard voor het menu Terroir, we rijden niet voor niets zover tenslotte. Echtgenoot bekeek de wijnkaart en was net als ik de vorige keer erg te spreken over de ruime keus en de zeer vriendelijke prijzen. We kozen wel voor het arrangement, want Sofie heeft een geweldig wijngevoel en kiest feilloos de meest heerlijke wijnen bij de mooie gerechten die Matthieu maakt.
Drie amuses verschenen.

Een bouillon van champignons met een gepocheerd kwarteleitje en onderin wat gierst; een velouté van boontjes met vanille met stukjes pijlinktvis en een crème van sla met erop wat geitenkaas en daarop ingelegde wortel. Ik kan weer heel kort zijn: absoluut, onweerstaanbaar geweldig lekker. Vol, diep van smaak, prachtig qua combinaties en direct een signatuur afgevend. Echt geweldig.
We werden gevraagd aan tafel te gaan en we kregen hetzelfde fijne ronde tweepersoonstafeltje als ik de vorige keer had.

Half zicht op de keuken, waar af en toe een knipoog van Matthieu uit kwam en zicht op de mooie olijfgroene wand in het restaurant. Het restaurant liep overigens weer geheel vol deze avond.

Brood, olie, boter, peper en zout kwam op tafel, plat en bruisend water van Bavik (Eaumega genaamd) in prachtige flessen (de hele crew heeft enkele weken deze kleine brouwerij met erg lekker bier bezocht) en Sofie begon met dezelfde wijn als de vorige keer, een Grüner Veltliner, Kies, Kurt Angerer, deze keer om tegenwicht te bieden aan de haring die we in het voorgerecht zouden aantreffen.

Een heerlijke Veltliner vind ik dit. Stuivend fris met voldoende, maar niet teveel zuren, erg mooi om mee te beginnen.
Het voorgerecht was prachtig om te zien.

Escavèche van haring met rucola en groene appel. Prachtige stukjes haring, afgewisseld met rechtopstaande kleine dunne rondjes appel lagen op het bord. Ertussen toefjes crème van appel en rucola en ernaast een sorbet van appel en rucola. Dat alles was afgewerkt met een kruim van gepofte rijst waar iets van algen doorzat. Alweer onwaarschijnlijk lekker. Perfect op temperatuur en qua smaakcombinatie bijzonder knap gevonden.

De volgende wijn was een Pouilly Fumé, Madame T, 2009, Chateau de Tracy. Zoals Sofie vertelde de tweede wijn van dit Chateau en hij was heerlijk. Echt een erg mooie Pouilly Fumé en zoals verwacht paste hij uitstekend bij het tweede gerecht. Coquille ‘Jeanne Mareyage’ met specerijenconsommé, herfstgroenten en hazelnoot.

De consommé werd later aan tafel bijgeschonken, zodat we eerst even konden genieten van de prachtige opmaak van het bord. Hoe belangrijk kunnen details toch zijn. Zo lag hier in het velletje van het spruitje (heerlijk krokant nog) een ander stukje groente en alleen al die combinatie was om te zien prachtig. Het hele gerecht was buitengewoon lekker, zowel apart als bij elkaar, alles vulde elkaar op een erg mooie manier aan en werd tot een prachtig geheel op die manier. Echtgenoot vond en vindt dat hier een zeldzaam talent aan het werk is en daar ben ik het volmondig mee eens.

De derde wijn was een Viognier, Les Pilliers, die wat vetter, maar zeker niet te vet was. Een prima begeleider bij het derde gerecht, waar echtgenoot volledig stil van bewondering door viel.

Gegrilde zeetong met kool en jus van wei, ingelegde koolrabi. Erbij een rondje yoghurt....zo gedurfd en zo lekker. Ik heb nog nooit zeetong gegeten die zo perfect van cuisson was en zo’n heerlijke grillsmaak had. De smaakjes van de wei, koolrabi en yoghurt vervolmaakten het alleen maar en eigenlijk zaten we er allebei heel stil van te genieten. Wat een mooi gerecht weer.

De volgende en laatste witte wijn, althans aan tafel dan, was een Oratoire St. Martin, Cairanne, Haut-Coustias, Frederic & Francois Alary en dat was een prachtige wijn. Vol, krachtig, echt een wijn zoals die ik graag zie.
Uiteraard weer perfect passend bij het laatste tussengerecht, waar we allebei bijzonder benieuwd naar waren.

Eidooier met varkenspoot, thee van gedroogde groenten en als cadeautje van Matthieu erop herfsttruffel. Erbij nog wat groentjes. Ik heb nog nooit zoiets bijzonders gegeten. De eidooier was volledig glad, half warm, wat natuurlijk kwam door de aan tafel bijgeschonken thee en de varkenspoot was getransformeerd tot een flinterdun krokantje met een smaak alsof je een hele varkenspoot in je handen had gehad. Geweldig gewoon. Hoe krijgt hij het toch voor elkaar.

Als rode wijn had Sofie deze avond gekozen voor een Achelo, een Syrah uit Cortona, La Braccesca en het wordt eentonig, maar ook deze beviel ons weer zeer. Vol, diep en lekker.

Erbij het hoofdgerecht. Hazenrug met salie, butternutpompoen en schorseneer.
Prachtige hazenrug, heerlijke wildjus, mooi zalvende crème van de pompoen, een echt lekkere schorseneer, die heel grappig weer zwart gemaakt was met poeder van paddestoelen en de bijna-verrassing-van-de-avond: uitjes gevuld met compote van kweepeer....Ik schrijf de bijna-verrassing, omdat hier natuurlijk elk gerecht op zich een totale verrassing is. Maar dat uitje zeg, oeioeioei, wat was dat ook geweldig lekker.

We wilden graag nog de kaasgang, we konden maar niet ophouden met genieten en dat was natuurlijk geen punt. Sofie stelde voor om daar de Tripel Petrus van Brouwerij Bavik bij te drinken en dat vonden we een erg leuk idee. Weer eens iets anders en eigenlijk erg lekker bij de heerlijke kaasjes.

Op ons bordje troffen we aan - als ik het goed onthouden heb - een Cru de Haut Fagne, een Pont l’Eveque, een Belgische geit, een Zwiters kaasje, een Stilton en drie heerlijke geleitjes. Erbij nog mooi geroosterd rozijnenbrood en het feest was compleet.

Het dessert, waarbij we het bier gewoon lekker doordronken, kwam in tweeën.

Op het eerste bordje ijs van geroosterde peer met tijm, walnotenmelk, verjusmeringue en gedroogde peer en eerlijk gezegd zag het er niet zo mooi uit als de andere gerechten, maar wat een smaken weer zeg. Ongelofelijk heerlijk. Niet te zoet, prachtig bij elkaar passend en zuigend lekker.

Op het tweede bordje chocoladeparfait met bittere cacao en karamelmousse, krokante chocolademousse.
Nu gebruik ik thuis al jaren het simpele recept van Matthieu voor chocolademousse en heb daar altijd weer succes mee, maar dit dessertje is een chocoladedroom. Geweldig gewoon, je wordt helemaal ondergedompeld in chocolade, chocolade, chocolade en vooral de diverse texturen zijn geweldig leuk bij elkaar. Om het over de smaak natuurlijk maar niet te hebben, want die is zoals met alles hier uitzonderlijk.
Een prachtige afsluiting, deze dessertjes!

Ook koffie wilden we nog graag, espresso voor ons beiden en daarbij verschenen ook nog vier heerlijkheden (echtgenoot had al een ijspraline met citroen en wodka gegeten voor ik een foto kon nemen.....). Een praline met macadamianoten, een ijspraline dus met citroen en wodka, een rolletje met banketbakkersroom en een smoothie van bosvruchten. Allemaal even lekker.

We hebben nog lang nagesproken met Matthieu, Sofie en de crew en deelden een beetje in de spanning die er was voor de Gault Millau perslunch van de maandag erop. Daarvoor hadden ze namelijk een brief ontvangen, dus er stond iets te gebeuren.
Inmiddels is dat natuurlijk bekend en Gault Millau heeft ze maar liefst 15 punten toegekend. Ook Knack deed een duit in het zakje: beloftevolle kok van het jaar. En dat is allebei volkomen terecht wat mij betreft, zoals echtgenoot het zo mooi zegt: wat is deze man een talent!
We zijn van plan tenminste eens in de drie maanden hier te gaan eten, want wat een ervaring. Om echt stil te vallen van bewondering. En dat geldt uiteraard in hoge mate voor de keuken, maar wederom viel me de geweldige samenwerking van de zwarte brigade op onderling, maar ook me de keuken. Alles verloopt heel soepel, heel vriendelijk met voor iedereen een aardig woord, nooit gehaast, echt een compliment waard.