Restaurant LEF in Helvoirt

Ole was heel vroeg opgestaan om de trein naar Maastricht te halen, hij wilde daar een open dag van de universiteit bezoeken. Wij zouden hem aan het eind van de middag oppikken, ons opfrissen en van een mooie maaltijd gaan genieten in Maasbracht. De dag ervoor had ik bedacht dat een lunch onderweg eigenlijk voor ons drietjes wel erg leuk zou zijn en het grote zoeken leverde uiteindelijk restaurant LEF in Helvoirt op, in Nederland wordt er niet blijkbaar niet geluncht op zaterdagmiddag.

De reis erheen verliep voorspoedig, parkeren kan op eigen terrein en nadat we het terras gekruist hadden, waar een uitnodigende tafel vol met groenten staat, zwaaide de deur voor ons open. Een hartelijke ontvangst in het verder geheel lege restaurant. Rechts van ons de bar, links van ons de open keuken en we kregen, zoals gevraagd, een ronde tafel achterin het mooi strak ingerichte restaurant. Geen linnen op tafel, wel stoffen servetten, mooie glazen en leuk servies.

Als aperitief werd ons een Prosecco of een glas champagne aangeboden en toen ik informeerde naar een Cava, want ik ben niet heel kapot van een prosecco kwam er een leuk alternatief, een glas Blanc de Blanc Chardonnay, een fijne bubbel, die ik erg prettig vond. De menukaart werd ons overhandigd, voor een indruk verwijs ik naar de website. Tot onze verrassing was het ook mogelijk, omdat men drie jaar bestaat, een 6 gangenlunch voor 30.00 te nemen, het zgn. Jubileummenu en zo’n buitenkansje konden we natuurlijk niet laten lopen. Dat we iets te laat waren om Ole op te halen namen we voor lief.... In eerste instantie waren we wel in voor 2x het wijnarrangement (prijzen 5.50 - 7.50 per glas), maar nadat we de uiterst vriendelijke en zeer aantrekkelijke wijnkaart hadden bekeken besloten we tot wat flessen. Het leuke van de wijnkaart is dat er eerst een opsomming van de witte en rode (en rose) wijnen is, waarna op de volgende pagina’s de wijnen uitgebreid worden toegelicht en besproken. Ik ontdekte mijn geliefde Condrieu, maar de zeer competente en vriendelijke bediening bood ons een alternatief aan, waarvan hij dacht dat we die zeker op prijs zouden stellen. Een wijn die ik nog niet kende, een Clos de Saint Yves, Baumard, Savennières, Loire, 100% Chenin Blanc. Inderdaad een wijn die wij zeer op prijs stellen. Vol en complex, heerlijk. Geen amuse hier vandaag, wel de heerlijk warm brood, water (Bru), boter, peper en zout en twee soorten olijfolie. Een ‘gewone’ en een eigen olie met saffraan en sinaasappel. Voordat we de Savennières kregen ingeschonken, kwam er eerst een glas JG11, Riesling, Pfalz op tafel.

Ter begeleiding van het eerste gerecht. Tonijn met eendenlever, krokante kikkerbil, gemarineerde rettich, haringkaviaar en olie met Lef (sinaasappelsaffraan). Een mooi opgemaakt bord kregen we met precies de genoemde ingrediënten en voor de kleur nog een plakje merengue met een diepe bietensmaak. Erg lekker vonden we het alledrie en heerlijk licht.

Sinds 2011 heeft men hier een Bib Gourmand en heel grappig - vond ik - ontdekte ik een lijstje met het hoofdje vlak bij onze tafel, dus daar moest even een foto van worden gemaakt.... De Savennières werd ingeschonken en daar waren we dus erg weg van. Hij deed me denken aan een Condrieu, maar ook aan de door mij zo geliefde Saint Romain.

Het tweede gerechtje kwam in een schattig porseleinen cloche-schaaltje, waarbij het dekseltje er natuurlijk keurig werd afgehaald aan tafel. Het ging om snoekbaarsfilet op de huid gebakken, truffelrisotto, bereidingen van pompoen en aan tafel vers geschaafde zwarte truffel.

Een heerlijk gerecht vonden we het. De snoekbaars was perfect gebakken en keurig nagezouten, de truffelrisotto was mooi beetgaar en toch romig en de pompoenbereidingen - crème en blokjes - waren ook erg lekker. De truffel maakte het geheel af.

Voor het derde gerecht werd eerst een ronde kurk voor ons alledrie neergelegd. Na enige tijd kwam er een ouderwets sigarenkistje, wat na opening rook verspreidde. Het gerecht heette ‘zwezerik uit eigen doos’. In sigaar gerookte kalfszwezerik, gemarineerde vijg, appelperenstroop en zalf van basmati.

Dit alles lag op een glazen plaatje met eronder wat sigarenbladeren en kruiden. De zwezerik had een perfect lichte rooksmaak, de vijg en de stroop waren erg lekker en zeker niet te zoet en de streep waarin de zalf van de basmatirijst verwerkt was vond ik ook al erg lekker. Een geestig en heerlijk gerecht dit. We waren toe aan de rode wijn. Een Wirra Wirra Scrubby Rise Red, McLaren Vale, Australië. Tot nu toe kende ik alleen de witte varianten van Wirra Wirra, dus ik was bijzonder benieuwd. Het betreft een blend van Syrah, Cabernet Sauvignon en Petit Verdot en dat levert een volle, kruidige wijn op die ons uitstekend beviel. Hij paste ook prima bij het vierde gerecht.

Op het karkas gegaarde Brabantse kooieend, spitskool en een jus van gevogelte. Een perfect smeltend stukje kooieend kregen we, op een bedje van mooi gegaarde spitskool met een heerlijke gevogeltejus. Erbij nog een plakje buikspek, gegaard met 5-spices maakte het smaakpalet compleet. Alweer een prima gerecht. We waren toe aan het hoofdgerecht.

Dat bestond deze middag uit Hongaars edelhert, rode kool, spruiten, crème van pastinaak en jus van Bossche koek. Een mooi opgemaakt bord kregen we met flink wat vlees, waar de mannen goed raad mee wisten. Mooi mals hert, perfect van cuisson, heerlijke rode kool - naar het recept van de moeder van de kok, leuk! - lekkere spruitjes, mooie pastinaakpuree en heerlijke jus. Wederom zeer naar tevredenheid. Bij het dessert schonk de kundige sommelier een glas Tawny Port en die paste perfect bij de cake en gelei van pure chocolade, krokante spongecake van pistache en roomijs van crème fraîche.

Mooie stukjes spongecake gaven kleur aan het gerecht, de chocolade was heerlijk en niet te zoet en het ijs prettig fris. Een fijn dessert met ook nog lekkere sesamkoekjes.

Bij de espresso tenslotte kwam nog een kistje waarin diverse lekkernijen zaten en zeer voldaan verlieten we dit enorm gastvrije restaurant. Alle genoten gerechten en wijnen waren voor me uitgetypt, ook zo ideaal. Hier wordt heerlijk gekookt, de bediening is kundig, vriendelijk en attent en we keren hier zeker terug.

De Jonge Dikkert in Amstelveen

Het was Rising Stars of zoiets, een initiatief wat ik volkomen overdreven vond en ook onnodig en ik was ook helemaal niet van plan om zelfs maar te kijken of er nog een restaurant tussen zat wat ik misschien toch wel wilde bezoeken, maar het vlees is zwak en ik bedacht me op een vrijdag dat ik helemaal geen zin had om voor de zaterdag weer eens uitgebreid te koken, maar wel erg veel trek had in lekker eten. Overleg met de mannen leverde op dat ik toch even ging kijken en jawel, De Jonge Dikkert had nog wel een tafel voor vier. Nu stond De Jonge Dikkert niet heel hoog op mijn lijstje, maar het is wel een restaurant waar ik ooit een keer wilde eten, dus dat kwam eigenlijk best mooi uit.

De aanrijroute verliep soepel, het parkeren ook, jammer alleen dat je helemaal om de mooi verlichte molen moet lopen voordat je bij de entree bent. Een nette ontvangst in het redelijk opgezette restaurant. Zoals ik had gevraagd kregen we een ronde tafel. Weliswaar midden in het restaurant en in de looproute van het personeel, waardoor twee mannen aan tafel van plaats wisselden, want op een plek bewoog de vloer de hele tijd wat als storend werd ervaren en wat ik me kan voorstellen ook. Een glaasje champagne om mee te beginnen natuurlijk. Niet aan tafel ingeschonken, wat ik altijd jammer vind. Wel van Moët&Chandon volgens de vriendelijke bediening. In ieder geval gewoon lekker.

Erbij een amuse. In een glaasje een mousse van geitenkaas met bleekselderij en compote van vijgen. Lekker, maar wel een tikkie zwaar. De geitenkaas was gelukkig nog goed te proeven, dat vond ik prettig. Het Rising Starsmenu stond op tafel en per gang was een wijn geselecteerd en we besloten dat maar eens te doen. Ik wilde wel graag even de wijnkaart inzien, wat geen enkel punt was. Een mooie, maar prijzige kaart vond ik het, dus het arrangement was wat mij betreft prima. Water, bruisend en plat, kwam. Zo ook brood, boter, olie en peper en zout en de eerste wijn werd ingeschonken. Een Chardonnay Organic Barossa Valley, Angove 2011. Een prettige, niet te vette chardonnay die me uitstekend beviel.

Erbij het voorgerecht. Zwaardvis gegrilleerd en rauw met laoscrème, sesamcrumble en soja-sesamvinaigrette. Een nogal bleek bord was het, maar de zeer kort gegrilde zwaardvis was heerlijk, zo ook de tartaar ervan. Leuk vond ik dat de laoscrème in de vorm van een schelpje erbij lag en dat er wat zoetzure komkommer bij zat was een feestje. De soja-sesamvinaigrette vond ik ook erg aangenaam. Kortom: een fijn gerecht. De tweede wijn, een Vermentino, Toscane, Antinori 2010, kon me wat minder bekoren. Ik ben sowieso niet hel kapot van de veel te dure Antinoriwijnen.

Het gerechtje erbij, huidgebakken snoekbaars met aardpeer, duxelle, mosselen en basilicumolie, vond ik wel erg lekker. De snoekbaars was perfect gebakken, de duxelle was mooi hoog op smaak, de mosseltjes waren heerlijk en de aardpeer die in de vorm van chips en aan tafel bijgeschonken crème verscheen was een fijne toevoeging. Weer een gerecht waar ik tevreden over was. De drie heren wilden graag het extra gerechtje wat op het menukaartje werd aangegeven, ik liever niet gezien de porties. Zij dronken daarbij een glaasje Pinotage, Robertson, Viljoensdrift 2011 die hen beviel, ik dronk voor de gezelligheid nog een glaasje van de Organic Chardonnay.

Het extra gerechtje bestond uit gebraiseerde varkenswang met gezouten pinda’s, rettich zoetzuur en jus van koriander. Ik kan niet anders dan concluderen dat ze het alledrie erg lekker vonden, de borden gingen geheel leeg en de varkenswang was bijna net zo lekker als die ik thuis maak, wat een groot compliment is, want daar zijn ze helemaal dol op. Wederom een goed gerecht dus.

Een tussenamuse verscheen. In een glaasje een tartaar met mediterrane groenten en kruiden en pijnboompitten. Heerlijk fris en erg lekker vond ik het. En gewoon ook heel leuk, zo’n aardig klein hapje tussendoor. Bij het hoofdgerecht schonk men een glas Matsu, Tempranillo, Rioja 2011 en ook die beviel me, een typische Rioja en daar hou ik van.

Erbij het hoofdgerecht, gebraden hertenbout met atjar van rode kool, krokante kruidkoek en jus van gerookte knolselderij. Een flinke portie vlees kregen we, helaas aan de koude kant, maar wel prima van cuisson. Flink wat aardappelmousseline ook, diverse groentjes, wat aardappeltjes, lekkere jus en ik was tevreden. De krokante kruidkoek heb ik niet gezien, maar dat vond ik eerlijk gezegd niet zo erg. Het was goed zo.

Een dessertamuse verscheen. In een potje een crème van Irish Coffee. Heerlijk! En wederom zeer attent. Bij het dessert kwam een glaasje Primitivo Dolce, Cignomoro 2011 en die vond ik wel aardig.

Het dessert bestond uit een taartje van pure chocolade met Doyenne de Comice, stroop van rode wijn en rode wijn-roomijs. Eerlijk gezegd een nogal matig dessert. Het chocoladetaartje was zurig, met de peer was niets gedaan en het ijs van de rode wijn had ernstig weinig smaak. Jammer.

Bij de espresso en thee kwam nog een vriendelijk plateautje met zoetigheden en na het betalen van de rekening verlieten we De Jonge Dikkert. Leuk om er een keertje gegeten te hebben!

Hofstede de Blaak in Tilburg

Het was weer zover, een aantal rubriekforummers zou elkaar weer eens treffen. Vier maar deze keer, allemaal vrouwen ook nog eens. In Tilburg, bij Hofstede de Blaak. Ik was er te vroeg en werd zeer vriendelijk ontvangen door de vrouwelijke bediening, die druk bezig was de tafels buiten in orde te maken. Helaas was het wel wat te fris om buiten te eten, wat jammer was, want het terras is er schitterend. Nadat we voltallig waren gingen we naar binnen, naar de Jachtkamer, waar we een mooie ronde tafel voor 4 bij het raam kregen. Een fijne tafel, want omdat we zo dicht bij het raam zaten was het er prettig licht. Tafelwater kwam, bruisend en een karaf, broodjes en een flesje wijn, een Waka Marlborough Sauvignon Blanc, die prettig is. Licht en dat is fijn bij een lunch waarna er nog gereden moet worden. Uiteraard hadden we zat te kletsen, dus de aandacht voor het eten was in ieder geval bij mij deze middag wat minder dan gewoonlijk. De andere drie dames wilden graag het Menu Hofstede de Blaak met één aanpassing in een dessert, ikzelf was lastiger vanmiddag en heb nogal zitten rommelen in het Proeverijmenu, maar gelukkig was alles - tegen een kleine meerprijs uiteraard - mogelijk. Heel fijn vind ik dat. We begonnen met het muizenvalletje. Erop iets anders dan de vorige keer. Nu een koekje met erop geitenkaas omwikkeld als het ware met een gelei van ‘Barigoule’ en erop een stukje krokante varkenshuid. Eerlijk gezegd vond ik het helemaal niet lekker. Het gaf een onprettig mondgevoel en ik vond de smaken van de kaas en de Barigoule niet bij elkaar passen en dat gelei-erige...nee, geen succes wat mij betreft. Een niet heel vriendelijke meneer kwam een amuse brengen. In een bakje garnaaltjes, crème van kerrie - mooi zacht van smaak - een sesamkoekje en wat amarant. Erop nog een minitoefje mayonaise met wat kerrie. Erg lekker vond ik dit hapje. De voorgerechten kwamen, ik meen dat de kok - Angelo - ze zelf bracht. Heel vriendelijk liet hij ons gewoon doorpraten, tja dat heb je met dames nu eenmaal en lichtte toen kort de borden toe. Twee dames hadden de kalfstartaar met een gepocheerd scharrelei, boontjes, boeren kruimelkaas, truffelcrème en krokante panchetta en ik meen dat ze er wel tevreden over waren, hoewel aan het eind van de maaltijd bleek dat het grote hoeragevoel niet echt was komen bovendrijven, wat ik natuurlijk bijzonder jammer vind, omdat ik altijd zo enthousiast doe over de Hofstede. In ieder geval zag het bord er mooi uit. Ik vond het ook een grote portie trouwens. De andere dame had gekozen voor de zult van heekfilet met komkommer, mierikswortel, warm gerookte palingschuim en krokante aardappel en kreeg een langwerpig bord met daarop de genoemde ingrediënten met nog wat groentjes en cresjes. Erbij in een apart kommetje schuim van paling met aardappelkrokantjes. Zij was tevreden. Ikzelf had mijn voorgerecht gewisseld en kreeg de Noordzeekrabsalade met appel en limoen, gegrilde Sint-Jacobsmossel, eendenlever, zuurdesem, hazelnoot, zout en rucola. Een schitterend gerecht. Onderop de salade van de Noordzeekrab, erop een dun krokantje van zuurdesem. Daarop perfect gegrilde plakken coquille met wat rucola, weer een dun krokantje van zuurdesem wat is afgedekt met smeltende eendenlever met erop wat gehakte hazelnootjes en zeezoutkorrels. Erbij nog wat olie en crème van rucola om de boel te completeren. Een erg lekker gerecht vond ik dit. Mooie uitgesproken en bij elkaar passende smaken. De dames vervolgden eensgezind met de romige schaaldierensoep met Hollandse garnalen, dragonroom en zuurdesemtoast. Eerst kregen zij een bord met daarin garnaaltjes, wat kruiden, een toastje met erop room van dragon. De schaaldierensoep werd vervolgens door de bijzonder vriendelijke mevrouw ter plekke in het bord geschonken. Ik ben helemaal vergeten te vragen hoe ze de soep vonden trouwens, maar het bord zag er verder goed uit wat mij betreft. Ikzelf vervolgde met het tweede gerecht uit het Proeverijmenu. Ik had dat de vorige keer mogen ‘voorproeven’ en was er toen erg enthousiast over. Gegrilde Sint-Jacobsmossel met dashi, misocrème, lamsoor, frisse komkommer en mosseljus.
 Met de doublure van de coquille had ik trouwens geen enkele moeite, ik heb er tenslotte zelf voor gekozen. Wederom vond ik dit een erg lekker gerecht en ik geloof dat Angelo me nog extra verwend heeft ook, want ik vond zelfs nog stukken kreeft onderin, heerlijk! En we babbelden maar voort en voort, toch wel heel luxe om zo lekker midden op de dag lekker te eten en te babbelen vind ik. De andere dames moesten even wachten, het Proeverijmenu is wat uitgebreider dan het Menu Hofstede de Blaak en ik kreeg nog een gerecht. Ook gewoon uit het menu. Tortellini van runderstaart met doperwten, Parmezaanse kaas, Serranoham en Madeirasaus. Een grote hoeveelheid runderstaart kreeg ik, mooi gesudderd. Erbij doperwten, een erg mooie madeirasaus, een krokantje van de kaas en erop een flinke plak Serranoham. Een mooi gerecht wederom, wel aan de machtige kant. Als hoofdgerecht had één van de dames (geloof ik, ik weet het niet meer precies) gekozen voor gegrild Duroc varkensfilet met notencrumble, sjalot citruscompote, knolselderij, rösti en kummeljus en zij kreeg flink wat plakken varkensvlees met alle genoemde ingrediënten voorgeschoteld. Ik meen dat ze er tevreden over was. De andere twee dames gingen voor gestoomde scholfilet met een peterselie/citroen korstje, quinoa, spinazie, mossel, pompoen en gerookte botersaus. Zij kregen een zeer kleurrijk bord met daarop alle genoemde onderdelen. Ook hier meende ik tevredenheid te bespeuren. Ikzelf had het hoofdgerecht gewisseld voor een voorgerecht van de kaart: Gebakken kalfszwezerik, met geglaceerde kalfswang, zwarte knoflook, krokante ratte aardappel, truffel room, sjalotten hachee en knolselderij. Een schitterend bord kreeg ik met uitstekende zwezerik, heerlijke kalfswang en alle andere genoemde onderdelen en ik geloof dat ook hier weer sprake is van extra verwennerij, want er lagen ook nog eens plakjes truffel op het gerecht. Heerlijk! Het werd natuurlijk later en later met al dat geklets, maar we waren inmiddels toe aan het dessert. Twee van de dames hadden gekozen voor het kaasgerechtje. Munsterkaas met peer, macadamianoten, appelstroop en zoet/zure ijspastille van bleekselderij. Deze keer gepresenteerd op een bord en niet in een kommetje en met appelstroop en een ijspastille ipv met aardappelschuim. Het zag er mooi uit en ik meende wederom tevredenheid te zien. De andere dame en ikzelf hadden het dessert gewisseld voor warm mangoschuim met mangocompote, passievrucht, witte chocolade, gekarameliseerd brioche en vanille-ijs. Ik had dat de vorige keer ook als dessertje en vond het toen erg lekker en dat vind ik nog steeds. Hoewel het na het geweld van de andere gerechten toch wel aan de machtige kant was, maar dat was natuurlijk ook gewoon mijn eigen schuld. Heerlijk fris en gewoon erg lekker. Koffie en thee namen we op het terras waarbij nog een lekkere friandise kwam en laat in de middag namen we afscheid van elkaar en van de Hofstede de Blaak, waar we weer een zeer genoeglijk samenzijn hadden gehad. Het is en blijft een fijn restaurant.

Le Terroir in Praag

Onze tweede dag in Praag was goed gevuld met een bezoek aan de Burcht, de Kathedraal en de Petrinheuvel. We hebben vrij simpel ergens geluncht, want ik had voor de avond gereserveerd bij Le Terroir, een Bib Gourmand zo ongeveer om de hoek van ons hotel. Keurig op tijd wandelden we een heel andere straat in dan waar het adres is van het restaurant en voor mijn gevoel liepen we zelfs aan de verkeerde kant van de straat naar de ingang. Een klein binnenplaatsje met wat tafels, vooral bedoeld volgens mij om wat aan te borrelen en we werden heel vriendelijk ontvangen door een keurige meneer. De kok begroette ons ook en we liepen door een wirwar van gangetjes en trapjes het souterrain in, waar het restaurant is gevestigd.

Het geheel deed erg grotachtig aan. Nu ken ik van Krakau wel al die restaurants en andere gelegenheden die ondergronds liggen, maar op de een of andere manier had ik dat in Praag niet verwacht. Het zal te maken hebben met het mooie weer. Wat niet wegneemt overigens dat het er goed toeven is, het is er heerlijk koel. De foto’s hebben overigens wel iets te lijden qua kleur van het licht. We kregen een fijne ronde tafel in het met hoogteverschillen ingerichte restaurant. Een tafel voor mijn tas werd direct gebracht en men vroeg of we een glaasje champagne wensten. Wat het geval was. Een Larmandier-Bernier, Terre de Vertus, Premier Cru. 100% Chardonnay en ik vond hem prettig. Water, bruisend en plat, kwam op tafel en een eerste amuse verscheen.

In een glas schuim van gazpacho met kerrie-olie, een heerlijk stukje tarbot en erwtjes. Mooi hoog op smaak en een leuk fris begin. De uitstekende bediening overhandigde ons de kaarten, gaf ons een korte toelichting en uiteraard kozen we voor het menu Le Terroir. Als we er toch zijn, doen we het goed. Men bood hier een wijnarrangement bij aan wat ons zeer aansprak, dus ook dat wilden we graag. Het wijnarrangement was overigens 2 euro duurder dan het menu...

Brood, lekker brood, kwam op tafel met boter en zout en de eerste wijn werd ingeschonken. Elke wijn liet men ons keurig voorproeven, erg attent vond ik dat. De eerste wijn was een 2010 Riesling ‘Hubacker’ Klaus Keller, Rheinhessen, Duitsland. Een geweldig lekkere Riesling, vol, mineralig en heerlijk fris. Een tweede amuse kwam.

Gemarineerde tonijn, octopus, groentegelei met champagne, kwartelei, appelkappertje. Een plaatje om te zien. Een mooie plak heerlijk gemarineerde tonijn kregen we, met erop een mooi stukje octopus, perfect van garing, erbij blokjes gelei, tomaatjes, een half eitje en een appelkappertje. Erg lekker en erg leuk vond ik het. Het eerste gerecht was Asparagus and Scallops.

Witte asperges, coquilles, vers grapefruitsap en kaviaar. Nu was het me al eerder opgevallen dat men hier de asperges vrijwel nooit (ja één keer kreeg ik ze gewoon als geheel, gebakken en gepaneerd) heel laat. De topjes houdt men apart en de stelen worden in slierten geschaafd. Ook maakt men ze hier niet beetgaar, ze zijn - naar mijn smaak in ieder geval - allemaal te rauw. Ook hier weer kregen we wat slierten erg beetgare asperges, stukjes asperges erbij met erop wat kaviaar en wat crème fraîche, in plakken gesneden rauwe coquilles, die lichtjes ‘gegaard waren’ door het grapefruitsap en het partje rode grapefruit wat erbij lag. Erbij nog wat peterselie-olie en schuim van coquille, wat het geheel mooi verbond. De grapefruittoets vond ik prettig fris. Een lekker gerecht, waarbij de Riesling zich uitstekende staande hield. De tweede wijn, een 2009 Chablis 1er Cru ‘Vaillons’ Jean-Paul Droin, Bourgogne en ook dit was een prima wijn. Een mooie geur en een fijne lange afdronk. Hij paste uitstekend bij de grilled shrimps.

Gegrilde garnalen, ook weer in plakken gesneden, lagen in een rondje op het bord. Erop een geweldige ravioli gevuld met bottarga (waar ik dol op ben). Verder erbij diverse structuren van bloemkool, groentjes, wilde knoflook, aardappeltjes en spekjes en het geheel was een mooi, aards gerecht. Waar ik van hou. Het volgende gerecht was fresh fish of the day. Vandaag was dat St. Pierre/zonnevis.

Een mooi stukje vis kregen, uiteraard weer uitstekend van garing met een mooie dillesaus, waarin wat gebakken stukjes biet lagen. Erbij nog wat homemade tagliatelle, wat groentjes en wat kruidjes en het gerechtje was compleet. En lekker. In het glas een wijn speciaal ontwikkeld voor Le Terroir. Een 2004 Cuvée ‘Le Terroir’ Dobrá Vinice, Moravia. Een absoluut geweldig lekkere wijn, een blend van 4 druivensoorten, met die heerlijke aardse smaak die ik zo waardeer. Het hoofdgerecht kreeg de begeleiding van een 2008 Aloxe Corton, Follin-Arbelet, Bourgogne en die was natuurlijk prima. Zo’n lekkere slaapverwekkende bourgogne...

Het hoofdgerecht was Beef fillet and top blade. Een uitstekende tournedos, wederom prima van cuisson kregen we met een heerlijke saus waarin duidelijk lavendel te proeven was. Erbij een groene asperge, wat aardappel en wat heerlijk verse morilles.

In een schattig pannetje ernaast een mooi stukje sukade, perfect van garing met wat groentjes en ook wat morilles en we waren dik tevreden. Prima vlees, heerlijke morilles, lekkere saus. Echtgenoot en ik wilden in plaats van het dessert graag de kaaswagen.

Die is hier klein maar fijn en perfect geaffineerd door Maître Affineur G. Waltmann. We maakten onze keus, althans we gaven onze voorkeur aan, voor mij dus de roodschimmels, de blauwe en de geiten en kregen allebei een keurig bordje.

Echtgenoot wilde wel een glaasje van de aangeboden wijn, 2006 Cornas, Vins de Vienne ‘Les Barcillants’ CDR, France, een fijne rode wijn die hem beviel. Ik was eigenwijs en drink graag een mooi glas wit bij mijn kaasjes, dus ik vroeg om een glaasje van de Terroirwijn, die we bij de zonnevis hadden gekregen. Hij paste prima bij mijn kaasjes, dus wederom was ik tevreden. Beide zonen wilden graag het dessert. Chocolate dessert.

Een chocoladedessert dus met gemarineerde sinaasappel, sesamijs en Panna Cotta. Ze vonden het erg lekker. Erbij een glaasje 2008 Moscato d’Asti, Pio Cesare Italy en ook die vonden ze lekker. We sloten af met een goede espresso waarbij nog wat snoepjes kwamen en na het betalen van de voor Praagse begrippen flinke rekening verlieten we erg tevreden Le Terroir.

Een bezoek waard wat mij betreft. Prima bediening, heerlijk eten, fijne wijnen, een leuke ambiance, wat wil een mens nog meer.