TandjongPriok in Arum

Nadat we lekker hadden geborreld op een leuk terrasje in Harlingen - wat overigens verbazingwekkend weinig terrasjes heeft vonden we - en ons hadden opgefrist in de hotelkamer bracht een taxi ons naar Arum. In Arum namelijk ziet een uitstekend authentiek Indonesisch restaurant. Echtgenoot is geboren in Djakarta en erg weg van de Indonesische keuken en daarom had ik via twitter gereserveerd bij TandjongPriok.

Voor een uitleg over de naam en het idee achter het restaurant verwijs ik naar de website, maar ook de inrichting wijst duidelijk naar de betekenis van de naam: de toegangspoort tot Indonesië, uiteraard met name de nautische onderdelen. Extra leuk vonden wij dan weer dat ook de ouders van echtgenoot met De Oranje in Djakarta waren aangekomen in 1951. Goed. De ontvangst was vriendelijk, men herkende alleen mijn naam niet omdat Sicco - de mede-eigenaar en ook actief op twitter - mijn twitternaam had opgeschreven en ik mijn eigen naam noemde, maar alles kwam goed. Sicco kwam ons een hand geven en we kregen een fijne tafel - de tafels zijn heel breed hier - naast de saté-gril. Het restaurant was bijna helemaal gevuld en dat schijnt altijd zo te zijn in de weekenden. Verbazingwekkend wat mij betreft in zo’n piepklein dorpje. Er hangt een heerlijk ontspannen sfeer, iedereen keuvelt wat, eet heerlijk en is duidelijk aan het genieten. Op de tafels, op de zijkanten, zitten koperen (nautisch) naamplaatjes van de vaste gasten, ook al zo leuk, want overal zit natuurlijk een verhaal aan vast. De kokkin, de vrouw van Sicco, was vanavond helaas afwezig, maar dat mocht onze pret niet drukken. We begonnen met een glaasje witte wijn, een Nyakas, Muller Thurgau, Budai. Een fijne, frisse wijn. De wijnkaart, die net nieuw is, is opgesteld in overleg met Miranda Beems en Sicco is duidelijk trots op zijn mooie wijnkaart. Die er wat mij betreft ook mooi uitziet, zowel qua inhoud als qua uiterlijk.

Erbij een mandje met kroepoek en emping. De kaart werd ons gebracht, zie de website. Op tafel stond een kaartje met de diverse sambals die mogelijk zijn. Die sambals worden aan tafel klaargemaakt en kun je eten bij het hoofdgerecht; wat over is krijg je in een bakje mee naar huis. We besloten elk tot twee saté, uiteraard tot het hoofdgerecht en daarna zouden we nog wel zien.

De wijn had even wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk besloot echtgenoot tot een rode wijn, een Papa Luna Calatayud en hij was er erg over te spreken. Ikzelf bleef bij mijn geliefde wit, een Bourgogne Aurélien Verdet.

We kozen twee sambals, waarvan er eentje aan tafel werd klaargemaakt. De andere, zo vertelde de vriendelijke mevrouw ons, zou in de keuken worden klaargemaakt, omdat de bereidingstijd tenminste 20 minuten zou zijn. We vonden het prima.

We hadden gekozen voor de Badjak, die dus in de keuken werd klaargemaakt en voor de Trasi Bakar Gendaria en na enige tijd verscheen er een grote platte vijzel met daarin de ingrediënten die langzaam werden geplet, zodat er een heerlijke kruidige eenheid ontstond. We hebben ervan gesmuld. De sateetjes kwamen, we konden de bereiding ervan op de voet volgen op de gril die naast ons stond.

Vier soorten op een schaaltje met vier verschillende sausjes erbij, en een keurige uitleg welk sausje bij welke saté te eten. We hadden gekozen voor de saté van lam, van hert, van kip en een Balinese versie (we gaan tenslotte naar Bali), de lilit ayam, kipgehakt aan een serehstengel. Ik kan kort zijn: alle saté waren geweldig lekker, zowel zonder als met sausje. Heerlijk geroosterd (vrij zacht), niet te grote brokken (heb ik een hekel aan) en eigenlijk is het een keer leuk, zo zeiden we later, om eens alleen alle saté hier te proberen als maaltijd. Gaan we dus nog een keer doen.

Na enige tijd kwam het hoofdgerecht. De Coba-Coba, zoals dat hier heet. Beslist geen rijsttafel, maar vier of vijf op elkaar afgestemde gerechten met witte rijst. Telkens wisselend, dus telkens weer een verrassing. Een leuke mand met witte kleefrijst en vijf gerechtjes kregen. Udang soos tiram, ayam betutu, semor kerbau, gado-gado en sambal goreng kouseband. Nu heb ik natuurlijk geen idee wat wat is, maar in ieder geval kregen we kip in een pandanblad, gesmoorde waterbuffel, gadogado en iets met garnalen. Ook hier kan ik erg kort over zijn: we hebben nog nooit zo fantastisch lekker Indonesisch gegeten. Heerlijk gekruid, maar niet zo heet dat de smaakpapillen doodslaan, perfect van garing, niet te droog, mooi mals en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Wat was dit allemaal lekker zeg. We kregen het natuurlijk lang niet allemaal op, deze keuken is altijd zeer genereus en gastvrij en hier zeker.

We hebben nog lang na zitten kletsen met onze wijntjes en sloten uiteindelijk af met een goede espresso. Nadien kregen we nog een rondleiding van Sicco door het hele restaurant - er is ook nog een gedeelte voor groepen, slim!

Ook heeft hij een BOB-service, waar we uiteraard met graagte gebruik van hebben gemaakt en zo bracht hij ons naar ons hotel in een geweldig leuke oude Londense taxi. We hebben genoten van deze avond in dit zeer gastvrije restaurant. Als we weer in Friesland zijn gaan we er zeker weer eten, het was allemaal even lekker.

Herberg De Waard van Ternaard in Ternaard

We moesten deze zaterdag voor Pinksteren om 14.00 in Dokkum zijn, maar waren iets eerder vertrokken, er moet tenslotte ook gegeten worden. Onderweg bedacht ik dat de Herberg De Waard van Ternaard misschien een optie zou zijn. Ik heb ooit eens iemand aangeraden er te gaan eten, licht twijfelend, omdat ik er zelf nog niet was geweest en diegene was er erg positief over geweest. Getelefoneerd en een lunch was geen probleem.

Parkeren gaat nog erg makkelijk daar in de kop van Friesland en de Herberg ligt er mooi. Leuke arrangementen heeft men er ook! Buiten stonden wel wat tafels, maar de parasols bedekten de tafels niet helemaal en ik eet liever niet in de zon. We liepen dus naar binnen en meldden ons in het restaurant, waar je zicht hebt op de keuken. De kok die verantwoordelijk is voor het brood ontving ons en veronderstelde dat we wel buiten wilden eten, maar dat wilden we dus niet.

Dan moesten we maar naar de gelagkamer.....Daar zaten we dus met zijn tweetjes. Na enige tijd kwam de vriendelijke bediening en we wilden graag een glaasje witte wijn als aperitief. Een Verdecchio was het, niet onaardig en mooi op temperatuur. Erbij wat knabbels.

Gemarineerde olijfjes, kroepoek van kerrie en een groentenloempiaatje. Vooral de kroepoek van kerrie, die ter plekke gemaakt was, was erg lekker, nog licht lauw en heerlijk van smaak. Men kent hier alleen verrassingsmenu’s (of je kunt kiezen van de broodjeskaart zoals ze dat hier noemen), dus wij kozen voor een driegangenmenu voor 35 euro met erbij een wijnarrangement voor 17.50. Een karaf water met lekker veel ijsblokjes was geen enkel punt en werd ook als vanzelfsprekend aangevuld telkens en er verscheen een amuse.

Eentje in drieën. Links een vierkantje aardappelgratin met bieslookmayonaise, in het midden gemarineerde tofu met sojapareltjes en rechts een gemarineerd tomaatje omwikkeld met een krokantje van sesam. Alledrie erg lekker! Leuk, die Oosterse toetsjes ook vonden we. De eerste wijn werd ingeschonken, een Quintay. Een wijn uit Chili, gelukkig fijn fris.

Voordat het eerste gerecht kwam kregen we eerst nog een plank met erop net gebakken broodjes, boter, olie, pesto, tapenade van tomaat en zout en dat zag er zeer gastvrij uit. En de broodjes en de pesto en tapenade - alles homemade natuurlijk - waren erg lekker. Het voorgerecht was palingsalade met coquille.

De coquille was goed, prima gebakken en een lekker zoutje erop, de palingsalade bevatte van alles, maar geen paling volgens mij. In ieder geval wel bieslook, aardappel en appel en dat alles lag op een spiegel van rode biet en wilde ui. Erop nog wat cresjes, een viooltje en wat krokantjes. Een leuk gerecht, maar wel jammer dat er geen paling in zat. De tweede wijn was een Finca la Emperatriz, een Viura. Een aardige wijn. De vriendelijke mevrouw, die overigens ruime glazen schenkt, liet de fles bij ons achter met de opmerking dat als we nog meer wilden, we het gewoon konden pakken. Het hoofdgerecht van vanmiddag was kabeljauw.

Kabeljauw met aardappelmousseline, voorjaarsgroentjes, Hollandaise saus, brandneteldressing en wat sushi-azijn. Een heerlijk gerecht. Uitstekende kabeljauw met lekkere groentjes, waaronder natuurlijk een asperge, maar ook verse zilveruitjes, een heerlijke dressing van de brandnetel en her en der een licht zure toets van de azijn, heel lichtjes. Erg lekker dus. Voordat het dessert kwam kregen we zelfs nog een dessertamuse.

Een ijsje van karnemelk, schuim van kalamansi en crème van rabarber. Ook al erg lekker en heel erg fris, heerlijk op zo’n warme dag, want ook hier was het tegen de 25 graden. Een glaasje dessertwijn werd ingeschonken, een Tariquet. Een prettige, want niet te zoete, dessertwijn.

Het dessert zelf was een spongecake van grapefruit met een kruidje, witte chocolade, mango en amandelen en ook dit was erg lekker. Ook al prettig fris. Er wordt leuk gekookt in de Herberg. Koffie namen we niet meer, we moesten om 14.00 sharp in Dokkum zijn en dat haalden we tot op de minuut. Dus ook daar iedereen blij. De Herberg De Waard van Ternaard is zeker een bezoek waard als je in de omgeving bent (die overigens schitterend is).

Wijnspijswandeling Rotterdam 20 mei 2012

Op 20 mei deden we mee aan de wijnspijswandeling in Rotterdam. Gewoon eens in onze eigen stad. Er deden vooral restaurants mee die ik in ieder geval niet ken(de) - op één na dan, daar waren we toevallig ruim een week geleden geweest -, echtgenoot kent er een paar van. We parkeerden in de Nieuwstraat, daar is altijd wel een plekje te vinden gelukkig en wandelden richting het eerste restaurant op onze strippenkaart. Als je inschrijft voor een wijnspijswandeling krijg je een strippenkaart toegestuurd met daarop een volgorde van restaurants. Nu was het niet helemaal duidelijk of je die volgorde moest handhaven of dat je kon gaan naar welk restaurant je wilde, wij hebben in ieder geval gewoon de volgorde aangehouden, ook omdat het wel een leuk rondje door het centrum van de stad opleverde.

Het eerste restaurant was Antichic, leuk gelegen tegenover het Schielandshuis, waar veel dingen te bewonderen zijn, onder andere allerlei dingen van de reus van Rotterdam. De ontvangst door de gastvrouw op het terras was vriendelijk en ze schonk ons een glaasje sauvignon in. Het waaide op dat moment nog redelijk, dus we besloten binnen te gaan eten. Kannen met water met munt stonden klaar op de bar om te pakken, gastvrij vond ik!

We kregen een langwerpig bord met daarop een kommetje met aspergesoep met kruidjes en ernaast een flapje van bladerdeeg gevuld met een asperge en wat kruidenkaas. Lekker! Na een leuk gesprekje met de eigenaar vervolgden we onze tocht en kwamen we terecht bij Staal.

Gelegen op de eerste verdieping van het WTC-gebouw, waar we toevallig ruim een week geleden gegeten hadden via vakantieveilingen. We kregen een tweetje bij het raam, met vol zicht dus op het langzaam vollopende terras en de koopgoot (waar ik persoonlijk bepaald niet kapot van ben). Ook hier was de ontvangst vriendelijk. We kregen een glaasje rode wijn, een Valpolicella Ripasso ingeschonken en de mevrouw die dat deed herkende ons dus van het vorige bezoek en toch is dat leuk.

Het gerechtje van deze middag was bouillon van tomaat met twee ravioli gevuld met pompoen en erop pastrami van lam. Erg lekker vonden we het, zowel als geheel als de onderdelen apart. Leuk bedacht. Via de altijd gezellige Meent liepen we naar het enige Oosterse restaurant van deze middag, Four Seasons.

Daar was ook een wijnproeverij gaande was van De Gouden Ton (we werden er nog voor uitgenodigd, maar hebben er toen we klaar waren met de wandeling maar geen gebruik van gemaakt) en we konden plaatsnemen op het heerlijk zonnige terras. Wij kozen wel een plekje onder de parasol, want ik hou nu eenmaal niet van in de zon eten.

Hier een Chileense sauvignon (als ik het me goed herinner, ik ben mijn aantekeningen nl. kwijt) met erbij een sashimi van zalm met gember, soja-olie en een klein garnituurtje van heel fijn gesneden groentjes. Erg lekker vonden we het.

Via de omgeving van de Lombardkade, waar je vol zicht hebt op de toren van de Laurenskerk wandelden we terug naar de Meent om ons te nestelen op het populaire terras van Van Zanten, waar het al flink druk was inmiddels.

Je hebt hier ook veel te kijken....Uitstekende bediening hier: bij het inschenken van de wijn, een Vouvray, zei hij direct dat hij later nog even terug zou komen om wat bij te schenken.

Na enige tijd verscheen het gerechtje: een oester, naturel, met een oesterkroketje met citroenmayonaise. Lekker!

Via het Nationaal Onderwijsmuseum met die ontzettend leuke Ontdekhoek (onze kinderen hebben er veel gespeeld toen ze klein waren) liepen we de Pannenkoekstraat in, inmiddels een überhippe straat met erg leuke winkels en restaurantjes. Ons doel was Level. Het terras van Level zat helemaal vol (klein terras) en het was er ook bloedheet, want de stoelen staan tussen glas, dus we vonden het geen enkel punt om binnen te gaan zitten. Geen wijn hier maar een cocktail. Een cocktail op basis van Henrick’s gin, die lekker fris was.

Erbij op een plaatje het gerecht. Coquille met komkommer. Op een vierkantje gelei van komkommer (helaas weinig komkommersmaak) een plakje koude coquille met wat sla erop, links ervan twee rolletjes zoetzure komkommer en schuim van komkommer, die ik allebei lekker vond - als komkommerliefhebber.

Na Level liepen we via de Mariniersweg, langs de Kubuswoningen (ernaast staat het Potlood, waar we een aantal jaren hebben gewoond) richting de Oude Haven. Ons doel was Stockholm. Ook hier een vriendelijke ontvangst en we konden een plekje zoeken op het terras. Het werd weer een plekje in de schaduw, want het was inmiddels flink warm geworden. Vrijwel direct verscheen er een kan water met ijsblokjes op tafel en een bordje met brood en boter, erg attent. De wijn, een rosé uit Puglia, werd ingeschonken met de opmerking dat als we meer wilden we er gewoon om konden vragen en het gerechtje kwam niet lang daarna.

Zachtgegaarde Iberico met een saus van asperges en een stukje terrine van aardappel. Lekker vonden we het!

Via Plan C liepen we naar de overkant van de Oude Haven, uiteraard bewonderden we nog even het zicht op de boten en de vele terrassen, richting een restaurant wat echtgenoot al wel kende, maar ik niet. Mooii. Een schitterend terras heeft men hier, een stuk rustiger dan aan de overkant om zomaar te zeggen en de stoelen zitten erg lekker. Een dessertwijn werd voor ons ingeschonken, ik weet helaas niet meer welke. Uit een mooie blauwe fles in ieder geval. Ter begeleiding van een dessert! Aardbei.

Gemarineerde aardbei, sorbet van aardbei, marshmallow van aardbei, crème van aardbei en poeder van aardbei. Heerlijk fris was het! We vroegen of er overleg was tussen de deelnemende restaurants en dat bleek inderdaad het geval. Slim natuurlijk! We eindigden de wandeling bij het restaurant wat pal naast Mooii ligt, Elit. Ook al een fijn, rustig, ruim terras, heerlijk in de schaduw nog en hier kregen een heerlijke Gewürztraminer (de laatste overigens, want gasten na ons kregen een heel andere wijn) ter begeleiding van een kommetje met onderin mangomousse met een pepertje en erop wat kropsla en twee lekkere gamba’s.

Een mooie afsluiter van een mooie wandeling. Ook hier overigens direct een glas water op tafel met lekker veel ijsblokjes, wederom attent. We vonden het leuk om de wijnspijswandeling een keertje mee te maken en de manier waarop de deelnemende restaurants zich hebben geëtaleerd spreekt ons aan. Erg leuk!

Het Gebaar in Antwerpen

Op deze vrijdag na Hemelvaart vertrokken we rondom tien richting Antwerpen.

Ons doel was allereerst het Rockoxhuis, een tip van Myriam. Een erg leuk museumpje met mooie schilderijen, meubelen en een prachtige binnentuin die me erg deed denken aan een kloostertuin. Het was schitterend weer, dus ik hoopte eigenlijk op een lunch in het gereserveerde restaurant buiten.

Gaandeweg de ochtend echter betrok de lucht nogal en toen we bij het peperkoekenhuisje van Het Gebaar aankwamen, waar we nog eventjes door de Botanische Tuin liepen was het te bewolkt om buiten te kunnen eten; er was ook niet buiten gedekt. Het restaurant was bijna geheel gevuld en gaandeweg de middag moest men zeer regelmatig ‘nee’ verkopen aan passanten.

Wij kregen een leuke ronde tafel in het voorste gedeelte met zicht op de bar, waar de drankjes ingeschonken worden. Een aperitief wilden we wel. Voor echtgenoot een glaasje champagne, ik vond het huisaperitief wel leuk voor een keertje. Een Mojitococktail. En lekker was hij, licht zoet, maar heerlijk fris.

Erbij die ongelofelijk simpele, maar oh zo lekkere bladerdeeghapjes. Brood kwam ook, mooie broodjes met boter en peper en zout en echtgenoot heeft er van gesmuld. We bekeken de kaart, het blijft een groot probleem om hier iets te kiezen, alles maar dan ook werkelijk alles lijkt zo vreselijk lekker. Echtgenoot bedacht zich dat hij de vorige keer dat we hier waren al had besloten om de rundstartaar te nemen en als dessert opteerde hij voor Soleil (waarvan ik al een foto had gezien op internet).

Ikzelf kon de paling in ‘t groen niet weerstaan en wilde als dessert erg graag Cosmo. Als wijn kozen we een Pazo de Senorans - D.O. Rias Baixas, 100% Albarino, een ons bekende wijn, eentje die we lekker vinden en die volgens echtgenoot ook goed bij zijn tartaar zou passen. Water, plat en bruisend wilden we ook graag en toen kregen we ook nog een amuse.

Diverse bereidingen van asperge. Mousse met kruim van asperge, mimosa van ei, gemarineerde asperge met limoenboter, asperge met zure room en een toefje eigeel met panchetta. In één woord heerlijk! Na niet al te lange tijd (de vorige keer was ons verteld dat de wachttijd 50 minuten zou bedragen, deze keer was het volgens mij veel korter) kwamen onze hoofdgerechten. Fantastisch alleen al om te zien... Voor echtgenoot dus de rundstartaar.

Op de kaart als Rundstartaar, onze klassieker. Rundsvlees van de hoogste kwaliteit wordt à la minute met de hand gesneden. Afgewerkt met een diversiteit van microgroenten, crème van ganzenlever en frietjes zoals u ze van ons gewend bent. Zoals gezegd: een plaatje om te zien. Onderop het bord een schitterende salsa van tomaat, mooi aangemaakt met fijne kruiden. Daarboven een streep crème van ganzenlever en dan een mooi langwerpig blok tartaar met een keur aan groentjes, kruidjes, ei, kappertjes, kortom alle klassieke ingrediënten en ook nog twee zwarte bollen, die plopten in je mond en waarin dan ganzenlever zit. Echtgenoot zat geweldig te genieten. Mijn gerecht, op de kaart als Paling in ‘t groen. Vlaamse klassieker in een nieuw jasje. Oosterschelde paling in een stoofpotje met groene kruiden, ernaast een bereiding van gerookte paling, ganzenlever en groene appel. Ook al fantastisch om te zien.

In een mooi klein pannetje heerlijke gestoofde paling met een mooi laagje van de kruiden erop en veel kruiden eronder, dit alles in een crème-achtige saus, geweldig gewoon. Ik heb nog nooit zoiets lekkers gegeten volgens mij. Ernaast in een mooie ronding de bereidingen van de gerookte paling, de ganzenlever en de groene appel. De appel vond ik terug als crème, als mousse, als bolletjes die licht naar paling smaakten, als een rolletje, als ijs en ook rauw. De paling kwam behalve bij de appelbolletjes terug in een rol, waarbij palingmousse was omwikkeld met gerookte paling. Een mooi dun plakje appel was tot een rol gevormd met erin heerlijk ganzenlever en stukjes gerookte paling....en zo kan ik nog uren doorgaan. Ook nog paling in tempura trouwens. En fantastische plakjes rauwe makreel (denk ik dan). Een ongelofelijk fantastisch gerecht dit... Ook hier overigens een aantal (nieuwe) borden van Stockmans. Een ware hype dus. We waren nog maar net van onze bewondering bekomen toen de desserts kwamen.

Voor echtgenoot Soleil. Een ring van vanille panna cotta afgewerkt met accenten van exotisch fruit en witte chocolade die een mooie zoet-zuur balans geven. Erbij een glaasje Ariyanas, Naturalmente dulce 2007, Malaga - 100% Moscatel. Zijn dessert was (alweer) een plaatje! Een mooie strakke ring vanille pannacotta met erop allerlei bereidingen van exotisch fruit, pastilles, crèmetjes, ijs, mousse, coulis etc. etc. Heerlijk fris en zeker niet zwaar. Hij was wederom zeer tevreden. Mijn dessert was zo mogelijk nog mooier om naar te kijken. Cosmo.

Een verfijnd samenspel van banaan, karamel en pure chocolade. Toetsen van vlierbes, yuzu en kalamansi zorgen voor frisheid en een klein zuurtje. Erbij een glaasje Bàrbara Forés dolç 2007, Terra Alta - 100% Garnatxa blanca. Woorden schieten bijna te kort om dit geweldige dessert te beschrijven. Schitterende bollen chocolademousse, accenten van yuzu, krokantjes omwikkelden de boterzachte stukjes banaan, heerlijke mousjes, kruim van onbeschrijflijk lekkere ingrediënten en ook nog een grijze bal, die je open kon tikken en waar dan een uiterst luchtig schuim van yuzu in verborgen was.

Een werkelijk geweldig dessert. Wel zeer machtig, dus echtgenoot moest me helpen. We sloten af met een espresso en kregen weer zo’n leuk ‘eigen’ blaadje met de espresso, die lekkere slagroom met wat likeur, twee koekjes, een keurig glaasje water en de leuke suikertjes.

Diep tevreden verlieten we laat in de middag Het Gebaar. Wat een fijn restaurant is dit!

Staal in Rotterdam

Via vakantieveilingen had ik een half jaar geleden 2 vouchers gewonnen voor een driegangendiner bij Staal. Nu kende ik heel Staal niet, maar de plek - boven de koopgoot, pal tegen de WTC-toren aan - vind ik mooi en de reviews her en der waren goed, dus waarom niet. Opeens begon de tijd te dringen qua geldigheid, dus de reservering voor de vrijdagavond 11 mei was snel gemaakt. Parkeren ging vlotjes en we wandelden via de lift de eerste verdieping op, waar het restaurant is gevestigd.

Een ruime ruimte met banken en stoelen, houten vloeren, houten tafels met wel stoffen servetten en een prettige akoestiek. De zonen wilden wel op de bank, wij namen de stoeltjes. De prettige mevrouw overhandigde ons de kaart met een uitleg over de gerechten buiten de kaart om, vroeg of we water wilden en we besloten tot een aperitief. Voor de jongens frisdrank (BOB), voor echtgenoot een jonge jenever, voor mij een witte wijn, een Argentijnse Chardonnay.

Brood en boter kwam en nadat we onze wensen kenbaar hadden gemaakt verschenen de gerechten in een prettig tempo. Omdat we toch gereden werden besloot echtgenoot tot een Marqués de Riscal 2006 en ik tot dezelfde, maar dan in de witte uitvoering. Lekkere wijn, lang geleden dat we ‘m dronken. De voorgerechten kwamen.

Voor Maurits de zalmceviche. Een mooi opgemaakt bord met half gegaarde stukjes zalm met een dressing en in het midden de nodige slasoorten met de biet waarmee je overal wordt doodgegooid. Lekker vond hij het.

Echtgenoot en Ole kregen de rundercarpaccio. Met zalf van gepofte aubergine en parmezaan. Mooie plakken runderhaas met een hele berg sla en een hele berg parmezaan waaronder de gepofte auberginezalf verstopt zat. Ook hier de plakjes biet...

Ik was benieuwd naar de gegrilde chorizo met blauwe kaas en vijg. Ik kreeg een wel mooi opgemaakt vierkant bord met in het midden een hele berg sla met blokjes flauwe blauwe kaas (ik ben dan ook een roquefortliefhebber) en er omheen plakjes lekkere gegrilde chorizo, die het gerechtje een bite gaven. Ik vond het lekker in al zijn simpelheid. De vijg was nog lang niet rijp, dus die heb ik laten liggen. Als hoofdgerecht waren we erg eensgezind. We wilden graag allevier het gerecht buiten de kaart om.

De entrecote met morilles. Een mooie entrecote kregen we met helaas in stukjes gesneden morilles. Wat groentjes erbij en een mooie wijnsaus maakten het gerecht compleet. Helemaal niet slecht. Erbij een bak goede frieten en uiteraard een bak gemengde salade en dat was het hoofdgerecht. Gewoon goed.

Als dessert wilden echtgenoot en Maurits - zoals gebruikelijk - de crème brûlée en die was in orde. Opgeleukt met wat rood fruit en wat cresjes en ze waren tevreden.

Ole ging voor het strooptaartje met crème anglaise en hij kreeg 2 punten van de zeer zoete taart met erbij huisgemaakte crème anglaise en wat rood fruit en ook hij was tevreden. Een lekker dessert.

Ik was benieuwd naar de mousse van witte chocolade en passiefruit en was aangenaam verrast toen ik een mooi glas kreeg voorgezet met een heerlijke witte chocolademousse met lekker veel gepureerd passiefruit en ook wat rood fruit erop. Heerlijk fris en niet te zwaar. Nog een espresso voor drie van ons en na het betalen van de drankjes verlieten we tevreden Staal. Een in zijn klasse aan te raden eetcafé wat mij betreft. Fijne bediening en leuke gerechten.