Boreas in Heeze

Op deze 19e januari konden we nog genieten van het Dining With the Starsmenu bij één van de winnaars. Boreas. Nu verbaasde me het helemaal niet dat ze bij de winnaars horen, want het is toevallig ook een van mijn favoriete restaurants. De rit ernaar toe verliep voorspoedig, dus keurig om 13.00 wandelden we binnen. Een allerhartelijkste ontvangst door onder andere de gastvrouw en een fijne tafel bij het raam met zicht op het besneeuwde terras. Het huisaperitief wilden we wel graag, de mousserende witte wijn met de eetbare hibiscusbloem, ik blijf dat een prima vondst vinden.

Vrijwel direct verschenen er drie mooie hapjes. Op een boomstammetje van steen een semifreddo van limoen met haring, ernaast in een schaaltje een luchtige crème van dashi met komkommer en avocado en in het kaviaardoosje met de Boreasopdruk tonijn en soja. Alledrie bijzonder smakelijk. Bij het eerste hapje viel me op dat de haring zuur was en op rolmops leek, wat ik dus erg lekker vind en dat de limoen erg mooi zacht te proeven was. Bovendien was de semifreddo als het ware omhuld door dunne merengue. Heel knap dus weer. Bij het tweede hapje zaten ook nog wat spekjes en een mooie gelei, ook van dashi. Allemaal erg mooi dus. We bekeken de wijnkaart en besloten tot een wijn die we niet kenden, een Domaine Montvac, Mélodine, Vacqueras, Cécile et Jean Dusserre, 2009. Een witte Vacqueras dus, nog nooit gedronken. Een bijzonder lekkere wijn, zo eentje waar wij veel van houden. Water kwam op tafel, plat en bruisend, nog steeds van Hildon hier.

Een tweetal amuses verscheen. In een mooi bakje (alles is hier inmiddels ook van Stockmans) structuren van pompoen met zure room en groene curry, waarover ik kort kan zijn: ontzettend lekker, mooi licht en goed combinerende smaken. Ik vind Nico Boreas vooral heel erg goed (alles is prima in orde uiteraard!) in de zuurtjes, daar werkt hij heel verfijnd mee. Op een glazen bordje ernaast een gepocheerde oester met peer, zuurkool en ijs van gemberbier. Schitterend gedaan weer. Mooie parels van zuurkool, gelei van peer en hoog op smaak zijnd ijs van gemberbier, die alledrie eigenlijk alleen maar de mooie oester ondersteunen en dat is dus wederom erg knap. We vroegen de gastvrouw of een extra gerechtje wellicht tot de mogelijkheden behoorde en dat was geen enkel probleem. We begonnen er zelfs mee.

Weer een gerechtje in tweeën. Op het bord gemarineerde zeebaars met torentjes van een salade van quinoa met kokkeltjes en een zeer fruitige olie en ook nog een gouden schelpje met een heerlijke crème van schelpdieren; op het (erg mooie) schaaltje tartaar van zeebaars met ijsgekoelde limoenolie, zure room, haringeitjes en blaadjes van de Oost-Indische kers. Schitterend om te zien en alweer heel erg lekker. Mooi licht, alle smaken goed herkenbaar en alles uitstekend bij elkaar passend.

Het volgende gerecht waren coquilles. Gebakken en gemarineerd met spekbokking, structuren van bloemkool en een lichtzure saus van augurk. Schitterend gepresenteerd, perfect van uitvoering en wederom erg mooie smaken bij elkaar. Jaren geleden dat ik spekbokking heb gegeten en dus geproefd en ik vond het erg lekker en goed passen bij de mooie zachte coquilles.

We vervolgden met licht gepekelde kabeljauw met schuim van waterkers, diverse groene groentjes en een toets van limoenolie. Wederom een erg mooi gerecht, zowel om te zien als om te proeven. Heerlijk kabeljauw, mooie groentjes en de limoenolie paste er weer prima bij. De nieuwe sommelier, zeer enthousiast ook, presenteerde bij het hoofdgerecht een Griekse wijn uit Thessaloniki, een blend van de inheemse druif en merlot. Een zeer stevige wijn, die wat ons betreft zeker behoefte had aan de toevoeging van merlot.

Erbij het hoofdgerecht. Bresseduif. Een mooi stukje van de borst, het pootje als rillette verwerkt en teruggebracht, peer, sjalot, macadamianootjes, wildjus en een niet gepaneerde bitterbal van en met peer. Alweer een erg mooi gerecht, uiteraard perfect van bereiding en wederom mooi op smaak en prima bij elkaar passend.

Twee van ons, waaronder ik, besloten om het dessert te wisselen met de mooie kaaswagen en op mijn verzoek bracht de sommelier een droge witte wijn. Eentje uit Lugano, Ca’ Lojera, Lugana. Zeker niet onaardig, maar voor ons eigenlijk ietsjes te licht. Er verschenen dessertamuses.

Voor de zoon, die wel het dessert wilde een mooi bordje structuren van appel, waaronder ijs, salie en basilicumgranité. Erg fris en lekker vond hij het.

Wij kregen een kaasamuse. Boerenbrie met vijg in allerlei hoedanigheden. Erg lekker weer en een mooie combinatie. De schitterende kaaswagen werd voorgereden, zoals altijd door de gastvrouw zelf en we maakten onze keus.

Uiteraard erg mooie kaasjes, perfect gerijpt met een mooie uitleg erbij en erbij nog heerlijk brood - diverse soorten - druiven, boter en fruitmoesjes en honing. Alweer erg lekker allemaal.

Het zoete dessert was chocolade (ik meen 86%) met mandarijn en specerijen. Het zag er schitterend uit en zoonlief had het ook in no time opgegeten, dus ik ga er gewoon vanuit dat het hem prima bevallen is.

Waarmee we toe waren aan een goede espresso, waarbij nog een hele rits geweldige lekkere zoetigheden kwam en terwijl we wachtten op de rekening kwam er een tweede espresso met daarbij een mini Magnum van semifreddo van limoen, het kon maar niet op. Het moge duidelijk zijn dat we weer enorm hebben genoten deze middag bij Boreas en dat het terecht tot een van mijn favoriete restaurants behoort.

Inter Scaldes in Kruiningen

Dit eerste weekeinde van december was een waar culinair weekeinde, want na de geweldige maaltijd bij Hertog Jan zouden we gaan lunchen in Kruiningen. We maakten een korte stop in Sluis, waar we weer een bezoek brachten aan de slijterij van Het Slijterijmeisje i.c. Petra. Deze keer was ze er wel, dus we babbelden even wat, ze liet ons - vooral echtgenoot dan, want ik hou er echt niet van - wat mooie whisky’s proeven, we kochten er wat en vinden de winkel nog steeds een aanrader. We reden door naar Kruiningen, uiteraard naar Inter Scaldes, waar we keurig om 13.00 arriveerden. Een van de dames kwam ons weer bij de auto tegemoet en leidde ons naar binnen, waar we een zeer hartelijk onthaal kregen van onder andere de gastvrouw. Een fijne tafel in de geheel gevulde serre kregen we, later zag ik dat ook de ruimte waar een gezelschap kan zitten geheel gevuld was, dus een drukke middag. Het was dan ook het weekend van Dining with the Stars. De jeugdige en zeer kundige sommelier herkende me van de vorige keer en ik feliciteerde hem met de finale in 2013 van de Copa Jerez. Ik vertelde hem dat we de avond ervoor bij zijn concurrent voor de Copa hadden gegeten, wat blijkbaar een nieuwtje was voor hem, leuk dus. Champagne kwam er uiteraard. Deze keer van Legras & Haas, waarbij hij een hele uitleg gaf, maar helaas ben ik de details ervan kwijt. In ieder geval was hij erg lekker. Inter Scaldes gaat trouwens een geheel eigen champagne voeren, de sommelier zou de week erna naar het Champagnegebied vertrekken

Drie schitterende hapjes kwamen. In een ovaal bakje een rillette van witvis met een krokant koekje met kerrie aan beide zijden en Tosazu gelei, in een vierkant bakje gelei van tomaat met kruidig kruim van maanzaad en krokant rolletje van thee en op een lepel een rolletje biet gevuld met eendenlever met ook een lekker krokantje en wat chutney erbij. Een heerlijk begin weer. Nadat we besloten hadden om niet het wijnarrangement te nemen, maar een fles van onze geliefde Saint Romaine - Vieilles Vignes, Domaine de Bellene 2009, kwam ook water, brood en dergelijke op tafel.

En een amuse. Eentje die ik al eens had mogen proeven, maar echtgenoot nog niet, dus erg leuk. De schitterende Caprese 2012 - Pointillisme! Voor ons helaas niet in die prachtige piramide, maar in een ander mooi schaaltje en wederom stond ik versteld van de diepe smaken. Ook echtgenoot was onder de indruk.

Het eerste gerecht kwam. ‘Ying - Yang’ (vis - vlees). Peking, popcorn, cacao, zeetong, tomaat. Fantastisch gewoon, want de combinatie crème van pekingeend met erop crème van popcorn vond ik de vorige keer al geweldig, deze keer vond ik hem zo mogelijk nog lekkerder. In het andere kommetje een gelei van tomaat met geleitjes van komkommer en ook nog gelei van truffel. Ook een fantastische smaakcombinatie, waarbij ook de zeetong goed te proeven bleef, bijzonder knap!

We vervolgden met Schaal - Schelp. Langoustines, komkommer, basilicum, scheermes, gemoute gerst, eikels, chicorei en vijg. Dit gerecht was overigens uit te breiden met kaviaar, maar dat hebben we niet gedaan deze keer. Op het bord de langoustineplakjes met een soort dikke crème waarin komkommer verwerkt was en wat geleitoefjes die flink naar basilicum smaakten. In een kopje de combinatie van gemoute gerst, eikels chicorei en vijg, waarbij voornamelijk de chicorei de hoofdrol speelde, want het geheel smaakte ernstig naar mokka. Onderin overigens nog geweldig schattige, piepkleine tuinboontjes, heerlijk!

Het volgende gerecht was een zeer aangename verrassing. We kregen namelijk een extra gerecht aangeboden door het echtpaar Brevet! Een prachtig en ontzettend lekker stuk tong met een jus van gerookte boter, crème van knolselderij, een heerlijke vinaigrette (ik proefde verschillende soorten olie dacht ik) en heel fijngesneden bieslook. Fantastisch gewoon en ook zo ontzettend vriendelijk! Ik was er een beetje confuus van, wat bijzonder aardig vond ik dit! Nadat we van deze verrassing bekomen waren gingen we door met het menu.

Rogvleugel. Twaalf condimenten, vleesjus, wortel, sinaasappel, yuzu. Een schitterend stuk rogvleugel kregen we, geheel ingesmeerd met dus twaalf verschillende specerijen en dat was goed te proeven, werkelijk een fantastische smaakbeleving vond ik het. Erbij heerlijke vleesjus, die ook geweldig goed combineerde, wat aardappelmousseline, wat crème van wortel met sinaasappel en waarschijnlijk ook de yuzu en ook nog een cannelloni van en met spitskool. Echt een uitstekend gerecht. Het dessert was in aantocht en ik wilde nog wel een glaasje dessertwijn. Dat werd een erg prettig glas Vert de l’Or van Chateau Baumard.

Het dessert zelf was Reliëfconstructie. Chocolade Grand Cru Caraibe 66%, ‘ile flottante’, ananas, Champagne, kerrie ijs. Op het bord de chocolade die geweldig ‘klef’ (excusez le mot, maar het dekt wel de lading en is zeer positief bedoeld) was, erbij de gebrande ananas en de interpretatie van de chef van de Ile Flottante, waarop geleitjes lagen van champagne. Bijzonder lekker! In een glas ijs van kerrie met een koekje met kerrie, ook een zeer bijzondere (en lekkere) smaaksensatie.

We sloten af met uitstekende espresso, waar nog een heel plateau met snoeperijtjes kwam en diep tevreden verlieten we Inter Scaldes. Zoals niet vaak genoeg gezegd kan worden: een restaurant om keer op keer op keer te bezoeken!

Da Vinci in Maasbracht

We pikten Ole op op station Echt, waar hij naartoe was gereisd uit Maastricht en reden naar ons enigszins gedateerde hotel in Thorn, mooi gelegen tegenover de verlichte abdij. We fristen ons op en hebben nog wat zitten kaarten in de lounge en zo tegen half 8 reden we naar Maasbracht, waar ik een tafel had gereserveerd bij Da Vinci. Beluga, De Leuf en Slagmolen waren helaas complet deze avond.

Parkeren kon niet meer voor de deur en we wandelden binnen, terwijl de deur gastvrij voor ons werd opengehouden. De jassen werden aangenomen en we werden naar een tafel voor vier in de lounge, in het nieuw aangebouwde gedeelte geleid. Veel glas, veel staal en zicht op de keuken.

Een aperitief wilden we wel, champagne voor ons allevier, van Moët & Chandon van het blauwe label hier. Vrijwel direct verscheen er een bakje met zonnebloempitten en gemarineerde olijven op tafel en na enige tijd kwamen er langwerpige bordjes met drie hapjes.

Aan een stokje een gelei van kardemom en kweepeer, een kroepoek van soja met bieslook en een marshmallow van bier met kriek (heren Bok) en kruiden. Lekkere hapjes, vooral de kroepoek vond ik erg lekker.

Ook kwam er een schaaltje waarin vier ijshoorntjes van filodeeg stonden, gevuld drie keer bloemkool en hazelnoot, ook smakelijk. Ondertussen bekeken we de kaart. Men heeft een aantal mogelijkheden hier, allen gebaseerd op Margo’s Meesterlijke Menu. Een Culinair Arrangement bestaande uit 5 gangen, incl. aperitief, wijnen, water en koffie met friandises en Margo’s Meesterlijke Menu in 3, 4, 5, 6 of 7 gangenuitvoering. Drie van ons kozen voor het Culinaire Arrangement en eentje - de BOB - voor het menu in de 5 gangenuitvoering. Puur uit nieuwsgierigheid bekeken we ook nog even de wijnkaart, die uiteraard erg mooi is. Iemand van de goede, maar wel wat geroutineerde, zwarte brigade vroeg of we een rondleiding door de keuken wilden, wat het geval was en dus daalden we een trapje af en stonden we plots in de keuken, waar we eigenlijk alleen maar doorheen liepen zonder enig woord van toelichting. De chef riep ons nog even toe dat we ‘zodadelijk erg lekker zouden gaan eten’ en we werden naar onze tafel geleid. Water werd ingeschonken, brood kwam, boter, peper en zout stonden al op tafel en ter plekke werd een Italiaanse olijfolie in bakjes geschonken. De eerste wijn, een Ronco dei Folo, Friulano, Folonari 2010, werd ingeschonken en die beviel me uitstekend. Ik ben nu eenmaal een groot fan van de wijnen uit Friuli.

Hij begeleidde in eerste instantie een amuse. Eentje in drieën. Op het vrij drukke onderbord wat al op tafel stond een zo mogelijk nog drukker kopje met erin een heerlijk soepje van prei met piccalilly, een makaron van bietjes, ook lekker en een bitterbal met aubergine. Het soepje was heerlijk, de rest vond ik gewoontjes. Het eerste gerecht was in tweeën.

Op het - rustige - bord een taartje van coquille met citroen en een parel van olijfolie en in het glas een cocktail van Atlantische Koningskrab. Het taartje van coquille vond ik lekker, erop nog wat Granny Smithreepjes en die best leuke parel, wat een suikerbolletje was gevuld met citroenolijfolie.. In het glas lekkere krab met ook wat Granny Smithreepjes en ik meende ook iets van aardappel te proeven. In ieder geval een fris gerechtje. Jammer dat ze hier zulk lelijk bestek hebben, dat viel me echt op. De tweede wijn was een Domaine Mourgues du Gres, Terre d’Argence, Gard. Een wijn die me bijzonder beviel, mooi diep van smaak en uitstekend passend bij het tweede gerecht.

Dat gerecht was zeebaars, briochelaagje met lavendel, citroenrisotto, saffraanbouillon en gekarameliseerde kreeft. Wederom op een vrij druk bord waar de saffraanbouillon aan tafel werd bijgeschonken een rondje citroenrisotto met erop wat tomaat. Daarop de zeebaars en het briochelaagje met lavendel. Op een apart plateautje een salade met venkel en een krokant koekje, een bakje met een mayonaise-achtige rouille en aan een grote prikker een stukje gekarameliseerde kreeft. Het vreemde is dat dit ongetwijfeld ingenieuze gerecht erg weinig herinnering heeft achtergelaten. Ik vermoed echter dat we het vast smakelijk vonden. De volgende wijn kwam uit Portugal. Een Quinta de Religães, M Chardonnay, Vinho regional Minho, Castelo de Paiva, ook al eentje die ik erg lekker vond.

Het derde gerecht kwam op een bord wat in kleur was met het gerecht...Noordzeetarbot met gepocheerd ei, Hollandaise saus en peultjes. Onder de vis lag wat aardappelmousseline met wat worteltjes, daarop dus de tarbot, die perfect was. Erop de mooie Hollandaise saus, het gepocheerde ei wat verstopt was in krokante noedels, die zorgden voor een mooie bite. Erbij nog een gevulde courgettebloem en een courgettetorentje en daarmee was het gerecht compleet. Goed uitgevoerd en lekker. Vooral het gepocheerde ei met de krokante noedels vond ik leuk. De rest is - excuse me - toch behoorlijk bekend, hoe goed uitgevoerd dan ook. We waren toe aan de rode wijn. Een glas Casa de la Ermita, Petit Verdotree met witlof, ravi werd ingeschonken, een zeer prettige wijn moet ik zeggen.

Helaas werden de glazen van mij en echtgenoot weer meegenomen, want de Casa de la Ermita moest gedronken worden bij het ree met witlof, ravioli met rode biet, kersen en een rode wijnsaus. Beide zonen hadden voor het ree en ze waren tevreden met de genoemde onderdelen, waarbij ook nog wat groentjes, zoals snijboontjes en een groene asperge lagen.

Bij het gerecht werden apart nog een kers en een ijsje van ganzenlever gepresenteerd en ook dat vonden de zonen erg lekker. Wij kregen een glas Musar Jeune, 2008, Libanon ter begeleiding van de krokant gebakken kalfszwezerik met sjalot, soja en artisjok.

Ook hier wat aardappelmousseline, een aantal nogal klein uitgevallen stukjes zwezerik, wat groentjes en een tempura van zwezerik. Waarmee we toe waren aan het dessert. Op de kaart had ik in het menu een leuk gerechtje zien staan met kaas, namelijk geitenkaas Saint Mauré, rucola, dressing van sherry en honing en volgens mij heb ik aangegeven dat ik dat graag wilde.

Ik kreeg echter een bordje met vijf - mooie - stukjes kaas gepresenteerd met erbij een glaasje Tawny Port van Graham’s. Ook geen straf natuurlijk, maar wel vreemd.

Erbij een garnituur van vruchtenbrood, een stroopje en iets zoetigs met waarschijnlijk abrikoos of kweepeer, maar ik eet mijn kaasjes altijd zonder iets, dus daar heb ik niet van geproefd.

De mannen kregen een dessert in drieën. Een soufflé van citroen en speculaas, gepresenteerd in een schaaltje op een bord; een Mandarin Napoleon met vanilleijs in een gekleurde beker met een zilverkleurige binnenkant en hangop in een glas. Erbij nog een glaasje dessertwijn, een Viu Manent, Valle de Colchagua, Chili en ze waren tevreden.

De espresso dronken we weer in de lounge boven. Erbij nog wat snoepjes en na het betalen van de rekening verlieten we Da Vinci. Niet ontevreden, maar ook niet juichend en dat verwacht ik toch eigenlijk wel op **niveau. Nu ligt dat niet alleen aan het restaurant, het ligt ook aan mij. Ik vind het er te routineus, te afstandelijk en het is gewoon niet mijn restaurant.

De Kromme Watergang in Hoofdplaat

Keurig rondom 16.00 arriveerden we bij De Kromme Watergang om de sleutel op te halen van de suite waar we met onze vrienden zouden overnachten. Mevrouw Vinke begroette ons allervriendelijkst en vroeg ons haar met de auto te volgen naar de suite, zodat ze ons eventjes de weg kon wijzen.

De suite is prachtig ruim en licht en van alle gemakken voorzien. Nadat we lekker hadden bijgekletst met de vrienden kwam de auto ons ophalen om ons naar het al flink gevulde restaurant te brengen. We keken nog even naar het schitterende Zilte Hof, waar kok Edwin Vinke zijn groenten en kruiden verbouwt en vandaan haalt, prachtig om te zien!

We kregen een wat onhandige ronde tafel, in die zin dat er een pilaar stond, waardoor het personeel daar telkens omheen moest lopen, ikzelf had er verder geen last van.

Het restaurant deed wat donker aan, ik heb zo het idee dat de gastvrouw erg weg is van zwart. (foto overigens de volgende ochtend gemaakt). Rechtstreekse verlichting boven de tafel biedt trouwens voldoende licht, hoewel er redelijk vaak met donkere borden wordt gewerkt, waardoor het fotowerk wel iets minder dan gewoonlijk is geworden.

De tafel is verder gedekt met een donker plaatje met amusebestek, glazen uiteraard, een pottenbakstertheelichtje, iets uit de zee uiteraard en een tableautje met peper/zout, olie, hoeveboter en een verstuiver met zeewater. De sommelier vroeg of we een aperitiefje wilden, wat voor drie van ons het geval is (een van ons drinkt geen alcohol) en we kregen een glaasje champagne. J.M. Gobillard & Fils hier, een wat simpele champagne vond ik. De kaart en de menu’s werden ons overhandigd en we upgraden ons arrangement van 7 (menu de Kromme Watergang) naar 10 gangen (menu Zilte Klei). Vreemd genoeg werd ons niet gevraagd wat we liever niet wilden, waardoor al bij de eerste amuse een oester verscheen, terwijl de andere dame aan tafel geen oesters eet....

Het was een amuse in tweeën, of eigenlijk meer in drieën. Op het plaatje wat op tafel lag verscheen een glaasje met daarin een koud/warme huiscocktail, een Gin Fizz. Opmerkelijk zilt van smaak en daardoor erg lekker. Ervoor in een glazen schaaltje een oester met Margarita. Heel erg weinig Margarita bij mij, wat ik eigenlijk wel prettig vond, want nu kwam de perfecte smaak van de oester mooi naar voren. Aan beide kanten van de tafel nog een standaardje met daarin een grote plak krokant zeewier met inktvis. Vrijwel direct verschenen er twee nieuwe amuses.

Op een granietachtig aandoend schaaltje een stukje avocado met mozzarella en Granny Smith, romig en fris tegelijk, leuk, en in een grijs schaaltje haring met kiwi en peterselie. Een voor mij onbekende, maar prettige combinatie. Aansluitend weer twee amuses.

De garnalen die elke dag vers gepeld worden door de vader van de gastvrouw (de volgende ochtend kwamen we toevallig binnen toen hij ging beginnen, een mooi gezicht). Op een oranje schoteltje een salade van garnaal met sla uit eigen tuin. Heerlijke garnaaltjes (verser krijg je zo volgens mij niet of je moet ze zelf pellen natuurlijk) en leuke slasoorten. Erboven in een kommetje schuim van gepofte rijst met gebakken garnalen en crunch van kokos. Verder een toets van koriander en groene peper en ook nog een gefrituurde garnaal. Erg lekker!

Vers gebakken brood kwam op tafel, zo’n leuk broodje, half voorgesneden en lekker stevig en dat werd tot aan het hoofdgerecht telkens bijgevuld. De eerste wijn werd ingeschonken. Een mij bekende wijn van mijn favoriete Table d’Amis. De Kies Grüner Veltliner van Kurt Angerer 2011. Een typische, niet heel indrukwekkende, Grüner Veltliner. Mineralig en lekker fris. Hij paste wel goed bij de kabeljauw & Noordzeekrab.

Met zeegroenten, aardappel en algen. In een licht onhandig langwerpig bakje/kommetje (te diep) kwam de krab met de kabeljauw, erbij wat crèmetjes van aardappel, algen en zeegroenten. Zeegroenten nog erop en een heerlijke tartaar van scheermes in de halve schelp met erop - denk ik - iets erg lekkers van inktvis. Verder proefde ik een fijne citroentoets, die erg prettig was en ik vond het een mooi gerecht. De volgende wijn was een Touraine van Francois Chidaine, 2011. Ook niet zeer indrukwekkend helaas, wel prettig bloemig. Het tweede gerechtje was harder & bonen.

Met basilicum, ansjovis & gazpacho. Een mooi stukje kort gegrilde harder kregen we, nog mooi glazig met erbij wat verse ansjovis, wat ansjovismayonaise, crème van avocado en een kruidje. Verder een gelei van een consommé (dachten we zo), snijboontjes en tuinboontjes, piepkleine fantastisch lekkere mosseltjes en kruim van gazpacho. Een erg mooi gerecht vond ik. De derde wijn was een Louis Chèze, een viognier/chardonnay uit de omgeving van Condrieu en die was lekker. Het gerecht was Oosterscheldekreeft met courgette, couscous & salie.

Een gerecht in tweeën. Op een bordje en in een kommetje diverse bereidingen van couscous met een lekkere pittige bisque bij de ene bereiding en ijs van courgette en ijs van hangop bij de andere bereiding; diverse groentjes, krokantjes, courgette en tempura van snijboon. Erg mooi in de combinaties, maar ook zeker apart. De kreeft was uiteraard perfect.

Bij de koningspoon & tomaat schonk de sommelier een Bordeaux Clairet, Maison Neuve, Alexia Eymas, een rosé. Ik ben niet bepaald weg van rosé-wijnen, maar deze ging wel. Het gerechtje, waarvan ik te laat een foto heb gemaakt, excuses, kwam in een bruinig bakje. Een mooi stukje koningspoon kregen we met diverse bereidingen van tomaat, incl. een koekje van gedroogde tomaat. Verder artisjok, amandel en sinaasappel, waarbij vooral de sinaasappel een fijn accent gaf. Amandelmelk werd aan tafel bijgeschonken. Weer een fijn gerecht. De volgende wijn, een Vouvray Vigneau-Chevreau Cuvée Silex, beviel me beter. Een fijne mineralige wijn, die een beetje stevige vis goed kan hebben, hoewel hij in de afdronk duidelijk aan kracht inboette. Het gerecht was deze ronde inktvis & varken, een combinatie die me intrigeerde. Erbij selder, zeemos en lavas.

Een mooi, doch onhandig (weer te diep en te schuin) bord verscheen met erin perfecte stukjes gefrituurde inktvis, lavas en zeemos, paksoi, varkenshuis en nog meer inktvis maar dan als een soort tartaar en reepjes selder. Alweer een mooi en bijzonder gerecht. In het glas kwam een Bourgogne. Roux Père & Fils, Chardonnay, les Genouvrées. Een fijne Bourgogne. Erbij het laatste visgerecht van deze avond. Tarbot & wortel.

Abrikoos, macadamia & eendenlever. In een donker gestreepte grote kom een perfect stukje tarbot met geglaceerde wortel, biologische eendenlever onder de tarbot en groentjes en kruiden. Een mooi gerecht, hoewel een klein beetje zout het gerecht iets hoger op smaak bracht. Wederom tevredenheid wat mij betreft. De rode wijn was een Corbières. Chateau la Bastide 2010. In zijn klasse een aardige wijn.. Erbij reebok & bieten.

Met yoghurt, roos en zwarte bes. Een gerecht in tweeën. Op een zwart bord een perfect stukje reebok met structuren van biet en yoghurt en aan tafel bijgeschonken rozensaus. Apart in een zwart bakje paddestoelen en een stukje gekonfijte reenek, waardoor het een soort sukade werd. Verder snijbiet en leuke bloemetjes. Een mooi vleesgerecht vond ik het. We waren toe aan de desserts, de Corbières kreeg er een plakje bij en het eerste dessert verscheen. Platte kaas & radijs.

Met pijnboompitten & PX azijn. In een donker bakje kregen we ijs van radijs en platte kaas, ijs van PX-azijn, crumble van pijnboompitten, kruidjes en nog wat radijs en andere kruidjes. Een leuk, fris dessertje vond ik het. Een dessertwijn werd ingeschonken. Een Red Muscadel Rietvallei wijnlandgoed Robertson. Ik hou wel van die rode dessertwijnen uit Zuid-Afrika, hoewel ik het wijnarrangement over de hele linie eerlijk gezegd aan de simpele kant vond voor een **restaurant, ik verwacht beter. Een dessertje in drieën kwam erbij.

Framboos & vanille, zuring, perzik & pistache. In een zwart bakje parfait van vanille-ijs met Stevia en framboos. Op een plaatje een cakeje met Stevia en framboos en op een grijs bord mousse van framboos, framboos, merengue, schuim van framboos, kruidjes en munt en een crumble van het een of het ander. Een lekker fris dessertje! Het derde en laatste dessert verscheen ook in drieën. Mojito.

Erwten, limoen, rum & munt. Een glaasje met een Mojito-interpretatie van de kok, lekker! Ernaast een halve limoen met chibouste en ijs en in een kommetje spongecake van erwten, limoen, munt en rum. Dat laatste vond ik aan de suffe kant eerlijk gezegd, ik weet nu niet of erwtjes in een dessert echt iets toevoegen.

Bij de espresso en thee kwamen nog allerheerlijkste friandises, die we heerlijk hebben opgesnoept en diep in de nacht verlieten we De Kromme Watergang. De taxi bracht ons terug naar de comfortabele suite waar we de volgende ochtend nog genoten van een fijn ontbijt en dat was ons bezoek aan De Kromme Watergang.