Inter Scaldes in Kruiningen

Dit eerste weekeinde van december was een waar culinair weekeinde, want na de geweldige maaltijd bij Hertog Jan zouden we gaan lunchen in Kruiningen. We maakten een korte stop in Sluis, waar we weer een bezoek brachten aan de slijterij van Het Slijterijmeisje i.c. Petra. Deze keer was ze er wel, dus we babbelden even wat, ze liet ons - vooral echtgenoot dan, want ik hou er echt niet van - wat mooie whisky’s proeven, we kochten er wat en vinden de winkel nog steeds een aanrader. We reden door naar Kruiningen, uiteraard naar Inter Scaldes, waar we keurig om 13.00 arriveerden. Een van de dames kwam ons weer bij de auto tegemoet en leidde ons naar binnen, waar we een zeer hartelijk onthaal kregen van onder andere de gastvrouw. Een fijne tafel in de geheel gevulde serre kregen we, later zag ik dat ook de ruimte waar een gezelschap kan zitten geheel gevuld was, dus een drukke middag. Het was dan ook het weekend van Dining with the Stars. De jeugdige en zeer kundige sommelier herkende me van de vorige keer en ik feliciteerde hem met de finale in 2013 van de Copa Jerez. Ik vertelde hem dat we de avond ervoor bij zijn concurrent voor de Copa hadden gegeten, wat blijkbaar een nieuwtje was voor hem, leuk dus. Champagne kwam er uiteraard. Deze keer van Legras & Haas, waarbij hij een hele uitleg gaf, maar helaas ben ik de details ervan kwijt. In ieder geval was hij erg lekker. Inter Scaldes gaat trouwens een geheel eigen champagne voeren, de sommelier zou de week erna naar het Champagnegebied vertrekken

Drie schitterende hapjes kwamen. In een ovaal bakje een rillette van witvis met een krokant koekje met kerrie aan beide zijden en Tosazu gelei, in een vierkant bakje gelei van tomaat met kruidig kruim van maanzaad en krokant rolletje van thee en op een lepel een rolletje biet gevuld met eendenlever met ook een lekker krokantje en wat chutney erbij. Een heerlijk begin weer. Nadat we besloten hadden om niet het wijnarrangement te nemen, maar een fles van onze geliefde Saint Romaine - Vieilles Vignes, Domaine de Bellene 2009, kwam ook water, brood en dergelijke op tafel.

En een amuse. Eentje die ik al eens had mogen proeven, maar echtgenoot nog niet, dus erg leuk. De schitterende Caprese 2012 - Pointillisme! Voor ons helaas niet in die prachtige piramide, maar in een ander mooi schaaltje en wederom stond ik versteld van de diepe smaken. Ook echtgenoot was onder de indruk.

Het eerste gerecht kwam. ‘Ying - Yang’ (vis - vlees). Peking, popcorn, cacao, zeetong, tomaat. Fantastisch gewoon, want de combinatie crème van pekingeend met erop crème van popcorn vond ik de vorige keer al geweldig, deze keer vond ik hem zo mogelijk nog lekkerder. In het andere kommetje een gelei van tomaat met geleitjes van komkommer en ook nog gelei van truffel. Ook een fantastische smaakcombinatie, waarbij ook de zeetong goed te proeven bleef, bijzonder knap!

We vervolgden met Schaal - Schelp. Langoustines, komkommer, basilicum, scheermes, gemoute gerst, eikels, chicorei en vijg. Dit gerecht was overigens uit te breiden met kaviaar, maar dat hebben we niet gedaan deze keer. Op het bord de langoustineplakjes met een soort dikke crème waarin komkommer verwerkt was en wat geleitoefjes die flink naar basilicum smaakten. In een kopje de combinatie van gemoute gerst, eikels chicorei en vijg, waarbij voornamelijk de chicorei de hoofdrol speelde, want het geheel smaakte ernstig naar mokka. Onderin overigens nog geweldig schattige, piepkleine tuinboontjes, heerlijk!

Het volgende gerecht was een zeer aangename verrassing. We kregen namelijk een extra gerecht aangeboden door het echtpaar Brevet! Een prachtig en ontzettend lekker stuk tong met een jus van gerookte boter, crème van knolselderij, een heerlijke vinaigrette (ik proefde verschillende soorten olie dacht ik) en heel fijngesneden bieslook. Fantastisch gewoon en ook zo ontzettend vriendelijk! Ik was er een beetje confuus van, wat bijzonder aardig vond ik dit! Nadat we van deze verrassing bekomen waren gingen we door met het menu.

Rogvleugel. Twaalf condimenten, vleesjus, wortel, sinaasappel, yuzu. Een schitterend stuk rogvleugel kregen we, geheel ingesmeerd met dus twaalf verschillende specerijen en dat was goed te proeven, werkelijk een fantastische smaakbeleving vond ik het. Erbij heerlijke vleesjus, die ook geweldig goed combineerde, wat aardappelmousseline, wat crème van wortel met sinaasappel en waarschijnlijk ook de yuzu en ook nog een cannelloni van en met spitskool. Echt een uitstekend gerecht. Het dessert was in aantocht en ik wilde nog wel een glaasje dessertwijn. Dat werd een erg prettig glas Vert de l’Or van Chateau Baumard.

Het dessert zelf was Reliëfconstructie. Chocolade Grand Cru Caraibe 66%, ‘ile flottante’, ananas, Champagne, kerrie ijs. Op het bord de chocolade die geweldig ‘klef’ (excusez le mot, maar het dekt wel de lading en is zeer positief bedoeld) was, erbij de gebrande ananas en de interpretatie van de chef van de Ile Flottante, waarop geleitjes lagen van champagne. Bijzonder lekker! In een glas ijs van kerrie met een koekje met kerrie, ook een zeer bijzondere (en lekkere) smaaksensatie.

We sloten af met uitstekende espresso, waar nog een heel plateau met snoeperijtjes kwam en diep tevreden verlieten we Inter Scaldes. Zoals niet vaak genoeg gezegd kan worden: een restaurant om keer op keer op keer te bezoeken!

De Kromme Watergang in Hoofdplaat

Keurig rondom 16.00 arriveerden we bij De Kromme Watergang om de sleutel op te halen van de suite waar we met onze vrienden zouden overnachten. Mevrouw Vinke begroette ons allervriendelijkst en vroeg ons haar met de auto te volgen naar de suite, zodat ze ons eventjes de weg kon wijzen.

De suite is prachtig ruim en licht en van alle gemakken voorzien. Nadat we lekker hadden bijgekletst met de vrienden kwam de auto ons ophalen om ons naar het al flink gevulde restaurant te brengen. We keken nog even naar het schitterende Zilte Hof, waar kok Edwin Vinke zijn groenten en kruiden verbouwt en vandaan haalt, prachtig om te zien!

We kregen een wat onhandige ronde tafel, in die zin dat er een pilaar stond, waardoor het personeel daar telkens omheen moest lopen, ikzelf had er verder geen last van.

Het restaurant deed wat donker aan, ik heb zo het idee dat de gastvrouw erg weg is van zwart. (foto overigens de volgende ochtend gemaakt). Rechtstreekse verlichting boven de tafel biedt trouwens voldoende licht, hoewel er redelijk vaak met donkere borden wordt gewerkt, waardoor het fotowerk wel iets minder dan gewoonlijk is geworden.

De tafel is verder gedekt met een donker plaatje met amusebestek, glazen uiteraard, een pottenbakstertheelichtje, iets uit de zee uiteraard en een tableautje met peper/zout, olie, hoeveboter en een verstuiver met zeewater. De sommelier vroeg of we een aperitiefje wilden, wat voor drie van ons het geval is (een van ons drinkt geen alcohol) en we kregen een glaasje champagne. J.M. Gobillard & Fils hier, een wat simpele champagne vond ik. De kaart en de menu’s werden ons overhandigd en we upgraden ons arrangement van 7 (menu de Kromme Watergang) naar 10 gangen (menu Zilte Klei). Vreemd genoeg werd ons niet gevraagd wat we liever niet wilden, waardoor al bij de eerste amuse een oester verscheen, terwijl de andere dame aan tafel geen oesters eet....

Het was een amuse in tweeën, of eigenlijk meer in drieën. Op het plaatje wat op tafel lag verscheen een glaasje met daarin een koud/warme huiscocktail, een Gin Fizz. Opmerkelijk zilt van smaak en daardoor erg lekker. Ervoor in een glazen schaaltje een oester met Margarita. Heel erg weinig Margarita bij mij, wat ik eigenlijk wel prettig vond, want nu kwam de perfecte smaak van de oester mooi naar voren. Aan beide kanten van de tafel nog een standaardje met daarin een grote plak krokant zeewier met inktvis. Vrijwel direct verschenen er twee nieuwe amuses.

Op een granietachtig aandoend schaaltje een stukje avocado met mozzarella en Granny Smith, romig en fris tegelijk, leuk, en in een grijs schaaltje haring met kiwi en peterselie. Een voor mij onbekende, maar prettige combinatie. Aansluitend weer twee amuses.

De garnalen die elke dag vers gepeld worden door de vader van de gastvrouw (de volgende ochtend kwamen we toevallig binnen toen hij ging beginnen, een mooi gezicht). Op een oranje schoteltje een salade van garnaal met sla uit eigen tuin. Heerlijke garnaaltjes (verser krijg je zo volgens mij niet of je moet ze zelf pellen natuurlijk) en leuke slasoorten. Erboven in een kommetje schuim van gepofte rijst met gebakken garnalen en crunch van kokos. Verder een toets van koriander en groene peper en ook nog een gefrituurde garnaal. Erg lekker!

Vers gebakken brood kwam op tafel, zo’n leuk broodje, half voorgesneden en lekker stevig en dat werd tot aan het hoofdgerecht telkens bijgevuld. De eerste wijn werd ingeschonken. Een mij bekende wijn van mijn favoriete Table d’Amis. De Kies Grüner Veltliner van Kurt Angerer 2011. Een typische, niet heel indrukwekkende, Grüner Veltliner. Mineralig en lekker fris. Hij paste wel goed bij de kabeljauw & Noordzeekrab.

Met zeegroenten, aardappel en algen. In een licht onhandig langwerpig bakje/kommetje (te diep) kwam de krab met de kabeljauw, erbij wat crèmetjes van aardappel, algen en zeegroenten. Zeegroenten nog erop en een heerlijke tartaar van scheermes in de halve schelp met erop - denk ik - iets erg lekkers van inktvis. Verder proefde ik een fijne citroentoets, die erg prettig was en ik vond het een mooi gerecht. De volgende wijn was een Touraine van Francois Chidaine, 2011. Ook niet zeer indrukwekkend helaas, wel prettig bloemig. Het tweede gerechtje was harder & bonen.

Met basilicum, ansjovis & gazpacho. Een mooi stukje kort gegrilde harder kregen we, nog mooi glazig met erbij wat verse ansjovis, wat ansjovismayonaise, crème van avocado en een kruidje. Verder een gelei van een consommé (dachten we zo), snijboontjes en tuinboontjes, piepkleine fantastisch lekkere mosseltjes en kruim van gazpacho. Een erg mooi gerecht vond ik. De derde wijn was een Louis Chèze, een viognier/chardonnay uit de omgeving van Condrieu en die was lekker. Het gerecht was Oosterscheldekreeft met courgette, couscous & salie.

Een gerecht in tweeën. Op een bordje en in een kommetje diverse bereidingen van couscous met een lekkere pittige bisque bij de ene bereiding en ijs van courgette en ijs van hangop bij de andere bereiding; diverse groentjes, krokantjes, courgette en tempura van snijboon. Erg mooi in de combinaties, maar ook zeker apart. De kreeft was uiteraard perfect.

Bij de koningspoon & tomaat schonk de sommelier een Bordeaux Clairet, Maison Neuve, Alexia Eymas, een rosé. Ik ben niet bepaald weg van rosé-wijnen, maar deze ging wel. Het gerechtje, waarvan ik te laat een foto heb gemaakt, excuses, kwam in een bruinig bakje. Een mooi stukje koningspoon kregen we met diverse bereidingen van tomaat, incl. een koekje van gedroogde tomaat. Verder artisjok, amandel en sinaasappel, waarbij vooral de sinaasappel een fijn accent gaf. Amandelmelk werd aan tafel bijgeschonken. Weer een fijn gerecht. De volgende wijn, een Vouvray Vigneau-Chevreau Cuvée Silex, beviel me beter. Een fijne mineralige wijn, die een beetje stevige vis goed kan hebben, hoewel hij in de afdronk duidelijk aan kracht inboette. Het gerecht was deze ronde inktvis & varken, een combinatie die me intrigeerde. Erbij selder, zeemos en lavas.

Een mooi, doch onhandig (weer te diep en te schuin) bord verscheen met erin perfecte stukjes gefrituurde inktvis, lavas en zeemos, paksoi, varkenshuis en nog meer inktvis maar dan als een soort tartaar en reepjes selder. Alweer een mooi en bijzonder gerecht. In het glas kwam een Bourgogne. Roux Père & Fils, Chardonnay, les Genouvrées. Een fijne Bourgogne. Erbij het laatste visgerecht van deze avond. Tarbot & wortel.

Abrikoos, macadamia & eendenlever. In een donker gestreepte grote kom een perfect stukje tarbot met geglaceerde wortel, biologische eendenlever onder de tarbot en groentjes en kruiden. Een mooi gerecht, hoewel een klein beetje zout het gerecht iets hoger op smaak bracht. Wederom tevredenheid wat mij betreft. De rode wijn was een Corbières. Chateau la Bastide 2010. In zijn klasse een aardige wijn.. Erbij reebok & bieten.

Met yoghurt, roos en zwarte bes. Een gerecht in tweeën. Op een zwart bord een perfect stukje reebok met structuren van biet en yoghurt en aan tafel bijgeschonken rozensaus. Apart in een zwart bakje paddestoelen en een stukje gekonfijte reenek, waardoor het een soort sukade werd. Verder snijbiet en leuke bloemetjes. Een mooi vleesgerecht vond ik het. We waren toe aan de desserts, de Corbières kreeg er een plakje bij en het eerste dessert verscheen. Platte kaas & radijs.

Met pijnboompitten & PX azijn. In een donker bakje kregen we ijs van radijs en platte kaas, ijs van PX-azijn, crumble van pijnboompitten, kruidjes en nog wat radijs en andere kruidjes. Een leuk, fris dessertje vond ik het. Een dessertwijn werd ingeschonken. Een Red Muscadel Rietvallei wijnlandgoed Robertson. Ik hou wel van die rode dessertwijnen uit Zuid-Afrika, hoewel ik het wijnarrangement over de hele linie eerlijk gezegd aan de simpele kant vond voor een **restaurant, ik verwacht beter. Een dessertje in drieën kwam erbij.

Framboos & vanille, zuring, perzik & pistache. In een zwart bakje parfait van vanille-ijs met Stevia en framboos. Op een plaatje een cakeje met Stevia en framboos en op een grijs bord mousse van framboos, framboos, merengue, schuim van framboos, kruidjes en munt en een crumble van het een of het ander. Een lekker fris dessertje! Het derde en laatste dessert verscheen ook in drieën. Mojito.

Erwten, limoen, rum & munt. Een glaasje met een Mojito-interpretatie van de kok, lekker! Ernaast een halve limoen met chibouste en ijs en in een kommetje spongecake van erwten, limoen, munt en rum. Dat laatste vond ik aan de suffe kant eerlijk gezegd, ik weet nu niet of erwtjes in een dessert echt iets toevoegen.

Bij de espresso en thee kwamen nog allerheerlijkste friandises, die we heerlijk hebben opgesnoept en diep in de nacht verlieten we De Kromme Watergang. De taxi bracht ons terug naar de comfortabele suite waar we de volgende ochtend nog genoten van een fijn ontbijt en dat was ons bezoek aan De Kromme Watergang.

Inter Scaldes in Kruiningen

De afspraak was al lang geleden gemaakt. Op de een of andere manier zeggen we altijd tegen elkaar dat we het vaker moeten doen, maar dan komt het er weer niet van. Nu dus wel. Keurig op tijd kwam ik aan bij de woning van de heren, waar we nog een lekkere espresso dronken voordat we naar Kruiningen reden. Tijdens het parkeren kwam - zoals altijd - een lid van de zwarte brigade naar buiten om de deuren te openen en ons voor te gaan naar het restaurant.

We kregen een fijne ronde tafel in een mooie hoek van de serre, met vol zicht op de andere tafels en op de mooie tuin. Voor beide heren was het het eerste bezoek hier, dus ze moesten even alles bekijken. Voor wie het nog niet duidelijk is, we waren bij Inter Scaldes. We begonnen met een glaasje champagne, tenslotte vierden we ons 10-jarig jubileum vandaag. Nog steeds van Bouchard, Inflorescence. Een fijne champagne vind ik. Erbij wat savoureux apéritifs. Op zo’n mooi bord van Stockmans (het lijkt wel of de hele top van de Nederlandse restaurants opeens allemaal hun servies hebben vernieuwd) drie schitterende hapjes.

In een gestippeld kommetje Noordzeekrab, yuzu en zeealgen. Behalve dat het er fantastisch uitzag was het ook bijzonder lekker, heerlijk fris. Ernaast in een kommetje met een mooi grijs randje (alles van Stockmans) rillette van witvis, kerriekrokant, Tosazugelei. Schitterend ook weer om te zien, maar ook een heerlijk hapje en de blokjes gelei vond ik fantastisch. Tot slot op een lepel foie gras, rode biet en chutney en ook dit hapje was erg lekker. De ene tafelgenoot eet geen lever en hij kreeg op eenzelfde lepel wel de rode biet, maar dan gevuld met Pas de Bleu en dat kon hem bekoren. Een leuk begin vonden we. Het menu van deze middag, het SVH Meesterkokmenu, werd ons uitgereikt en kon ons zeer bekoren. We besloten na het bekijken van het wijnboek om tweemaal het arrangement en eenmaal het chauffeursarrangement te nemen en ook wat ijswater. De amuses verschenen.

Als eerste een schitterende compositie, verborgen in een soort mini-pyramide, waarbij de bijzondere aanblik ervan verscheen toen de deksel er van af werd gehaald. ‘Caprese 2012’, Pointillisme. Schitterende gelei van tomaat met prachtige stippen van tomaat, basilicum en mozzarella zagen we. Na de eerste hap waren we verkocht, wat een schitterende volle smaken! Prachtig om te zien en heerlijk om te proeven.

De tweede amuse was een oester. Een oester met codium (zeewier) en gelei van zilverui. De oester lag bovendien op een crème van gerookte ui. Een geweldige smaaksensatie, waarbij de oester volledig tot zijn recht bleef komen, erg mooi dus.

De laatste amuse was het voor mij al bekende ei. ‘Oeuf mollet’, paling, bloemkool. Op lage temperatuur gegaard ei met stukjes bloemkool en paling. Erbij een krokant, zout koekje wat eigenlijk niet zo heel veel toevoegt aan dat fantastische eitje.

De eerste wijn werd ingeschonken. Een Auxerrois van Gales, Remich Hopertsbour Grand Premier Cru 2010. Het eerste gerecht waren Langoustines.

Langoustines met komkommer, Bourbon vanille, basilicum. Aan tafel werd een lauwwarme jus van langoustine bijgeschonken. Dit was nu een gerecht wat me helemaal niets zei. De geur van de jus was fantastisch, maar de smaak viel nogal tegen. Flauw was het, de komkommer gaf een akelig mondgevoel en de langoustine viel eigenlijk wat weg tegen de andere, nogal flauwe ingrediënten. De vanille zat erin, dat zagen we aan de spikkeltjes, maar was qua smaak niet te ontdekken. Een tegenvaller vonden we dit. De volgende wijn was er eentje van Jean Sipp, een Riesling Vieilles Vignes 2009. Hij paste uitstekend bij de pétoncles.

Pétoncles, specerijen *Saint Malo, pastinaak, fijne groente. In mooie schelpjes op een keurige spiegel van zeezout vonden we de heerlijke pétoncles. Ze lagen op een bedje van crème van pastinaak, omgeven door een sausje waarin de specerijen goed te proeven waren, uiteraard alles perfect van cuisson. Erop nog de fijne groentjes en het beeld was compleet. Een mooi gerecht. De smaak deed me in de verte denken aan mouclade, maar het was lang niet alleen kerrie wat ik proefde, integendeel, de smaak was veel complexer. (basisrecept Saint Malo specerijen: 20 g kardemom
 12 g korianderzaad
 15 g venkelzaad
 14 g kummel
 8 g kurkuma
 5 g gemberpoeder 
5 g nootmuskaat) In het glas van de tafelgenoot die geen lever eet kwam een mooie witte Bordeaux, een Clos Sainte Anne 2010, die hem prima beviel. Erbij tarbot.

Tarbot, laurier, gerookte melk, gebruinde boter, ui met eucalyptus. Uit een leuke zwarte pan werd zijn bord op een bijzettafel klaargemaakt. Tot slot kwam er nog wat citrusjus overheen en het geheel was compleet. De vis was redelijk onzichtbaar onder het schuim van de gerookte melk, maar perfect van garing en mooi op smaak. Erbij nog twee quenelles, eentje van de ui met eucalyptus, de andere van venkel. Hij was erg tevreden. In het glas van de andere tafelgenoot en van mij kwam een Chateau Tourmentine, Bergerac Blanc doux 2010. Als begeleider van het gerecht met eendenlever.

Eendenlever, Rembrandt appel, hibiscus, Peking, popcorn. Op een mooi bord een kwartje geweldig lekkere eendenlever met erop een gelei van hibiscus. Ernaast een quenelle van de appel, een quenelle van passievrucht en een streep crème van amandel. Alles even lekker. In een apart kommetje wat mij betreft de topper van de middag.

Onderin een fantastische crème van Pekingeend met erop crème van popcorn. Geweldig diepe smaken en ongelofelijk lekker. Voor zo’n gerecht zou ik zo weer op reis gaan. Het menu was uit te breiden met een extra gang met Oosterschelde kreeft à 12 euro per 100 gr. We konden dan kiezen uit 4 bereidingen. Nadat we hadden gevraagd of de uitbreiding nog mogelijk was, wat het geval was, en hadden gevraagd hoe zwaar de kreeft zou zijn (600 gr. ongeveer) besloten we dat we toch wel heel graag de kreeft wilden proeven. Aan het verzoek van de maître om dan alledrie voor eenzelfde bereiding te kiezen voldeden we ook, dus we waren erg benieuwd. In het glas kwam een witte Dao, Julia Kemper 2010. Een bijzonder prettige wijn. Op een nogal kitscherig bord verscheen de Oosterschelde kreeft.

Oosterschelde kreeft met witte zeekool, frizzle en crème van broccoli en yuzu. Verder nog wortel en een fantastisch sausje erbij. De kreeft was heerlijk, zo ook de genoemde groentjes. We vonden het erg lekker, maar toen we later op de rekening zagen dat het 30 euro per persoon moest kosten, werd het enthousiasme toch wel ietsjes minder helaas, ook omdat het weliswaar een erg lekkere bereiding was, maar niet de bereiding die we hadden uitgekozen. We gingen verder met het laatste tussengerecht. Hierbij kwam in het glas een Frubesco, Poggio della Badia, Toscana, Fanti. Een mooie, lichte, rode wijn. Hij paste uitstekend bij een voor mij alweer wat bekend gerecht, zij het dat ik het de vorige keer met pladijs heb gegeten en dat de witte asperge toen groen was. Tongschar.

Tongschar, gebrande mosterd, meiknol, kombu, dai dai ponzu. Een mooi stukje tongschar kregen we met erop de dai dai ponzu, wat een mooi rins toontje gaf. Ernaast links een wat harde witte asperge, rechts ernaast crème van meiknol met gebrande mosterd en boven en onder de vis een streep van de mooie groene kombu. Een lekker gerecht. Het hoofdgerecht was lamsfilet.

Lamsfilet, persillade, lamsoor, Epoisses, mokka. Erbij een glas Benali 2008, Valencia. Een fijne rode Spaanse wijn. We kregen een mooi stukje lamsfilet met erop de persillade. Ernaast een mooie veeg aardappel-Epoissescrème en een heerlijke jus met mokka. Bovendien lag er nog een mooie rechthoek van gekarameliseerde witlof op het bord met erop vierkantjes van lamsoor en lamstong. Een erg lekker gerecht. De tafelgenoot die geen lever eet, eet ook geen lam. Hij kreeg in het glas Chateau Plain-Pont 2006. Een mooie Fronsac, die uitstekend samenging met het gerecht wat ik de vorige keer als hoofdgerecht had. Duif.

Duif, peterselie, amandel, wortel, gember-limoen. Een prachtig stukje duif kreeg hij met een heerlijk zachte gember-limoensaus. Erbij wat worteltjes en wat crème van peterselie. Ik mocht een stukje duif proeven en die was werkelijk botermals. Ook hij was erg tevreden over zijn gerecht. We waren toe aan het dessert. Hierbij verscheen in het glas een Moscatel, Vistamar, Limari Valley, Chili 2010. Het dessert was een plaatje. Op een schitterend bord verscheen het tablet.

Gerookte chocolade, sinaasappel, ananas, nootmuskaat ijs, pecannoot en Lapsang souchong thee. In het midden een geweldig heerlijk tablet gerookte chocolade, met een prachtige balans in smaak tussen chocolade en rook, ijs van nootmuskaat met erop een stengel die bijzonder sterk naar de thee smaakte (knap!) en aan de andere kant van het tablet een rondje pecannotencrème met erop gesauteerde ananas. De sinaasappel was ik even kwijt, maar volgens mij zit die op het tablet chocolade. In ieder geval een heerlijk dessert.

Erbij op de Franse manier een tableau vol met geweldig lekkere zoeternijtjes en nog een schaaltje met vier reuzenmakarons. Bij de espresso tot slot nog een hele lading doosjes met allerhande truffels en verpakte snoepjes, waaronder nougat en karamel, waaruit we nog een keus mochten maken.

Alles was even lekker. We hebben nog een hele tijd genoeglijk zitten snoepen.

Na afloop hadden we op uitnodiging van mevrouw Brevet nog een kort gesprekje in de erg mooie keuken met de chef, waar we eigenlijk voornamelijk de keuken en het servieswerk hebben bewonderd en voldaan begonnen we aan de terugtocht. Een memorabele middag.

Inter Scaldes in Kruiningen

Was het in Kortrijk de dag ervoor prettig warm, op deze zondag was het drukkend heet. We reden na het ontbijt heel rustig naar Kruiningen, waar we keurig om 13.00 arriveerden bij Inter Scaldes.

Het was al weer enige tijd geleden dat we er waren, maar er leek niets veranderd. De ontvangstjongen leidde ons naar het terras en vroeg of we de maaltijd binnen of buiten wilden gebruiken. Gezien de temperaturen ging onze voorkeur uit naar binnen. Het aperitief wilden we wel graag buiten gebruiken.
Een glas champagne, hier van het huis Bouchard, genaamd Inflorescence werd ingeschonken en vrijwel direct verschenen er wat savoureux apéritifs (zoals men hier de hapjes bij de borrel noemt).

Op een groot bord in aparte bakjes en lepeltjes vonden we rechts een rillette van witvis, kerriekrokant en Tosazu gelei, in het midden tomaat, thee en maanzaad en links foie gras, gelei van rode biet .
Het zal duidelijk zijn dat alledrie de hapjes ons zeer konden bekoren. Vooral die van tomaat (uitlekvocht neem ik aan) vond ik bijzonder.
Nadat we de kaarten hadden bestudeerd en gekozen hadden voor het meest uitgebreide menu, het menu Tradition, Découvrir, kregen we een amuse.

Een zachtgegaard ei met basilicum. En paling en bloemkoolkrokantjes. Hoe enthousiast kun je worden van een ei? Juist, heel enthousiast, wat was dit een heerlijk eitje zeg. Erbij nog een krakeling van het een of het ander, maar die vond ik eigenlijk overbodig.
Na enige tijd werden we naar binnen genood en we kregen een ruime ronde tafel in de serre. De temperatuur was er redelijk. Ik had diep medelijden met het vrouwelijke deel van de zwarte brigade die in een zwart mantelpak met kousen gehuld waren....

We bekeken de indrukwekkende wijnkaart, die ik persoonlijk aan de dure kant vind en besloten te beginnen met een Chateau Rives-Blanques, Limoux, Chenin Blanc Dédidace 2007. Een fijne frisse, stuivende wijn, die zich wel goed zou houden bij de eerste gerechten.

Water (50cl Bru, 5.50 per flesje, baal) kwam op tafel, brood, boter, olie, peper en zout stond of kwam en het menu nam een aanvang.

Het eerste gerecht, kaviaar, kwam op een prachtig bord. De volledige naam van het gerecht is kaviaar: noordzeekrab, bloemkool, pannacotta, zee-alg. Precies dat troffen we ook aan. Op een mooie pannacotta spiegel met een duidelijke bloemkoolsmaak lag rechts een flinke quenelle kaviaar, links een evenzo flinke quenelle krabsalade en het geheel was omgeven door tipjes zee-alg, wat een erg mooi effect gaf voor het oog en voor de smaak. Een uitstekend begin.

Het tweede gerechtje genaamd tonijn: peking, Manni olijfolie, cornichons was van een geheel andere orde. Een cirkel uiteraard uitstekende tonijn troffen we aan, eronder mousse van Pekingeend, erop flink wat stukjes augurk en olijf en dat alles omgeven door de Manni olijfolie. Ik vond het een niet onaardig gerecht. Iets teveel olie naar mijn smaak en eigenlijk op het gevaar af blasé te klinken nogal bekend. Ook qua smaken zou het wat mij betreft wat geprononceerder mogen.

Het derde gerechtje was eendenlever (bio): gepocheerd in amandelmelk, vijg, bittere chocolade.
De eendenlever was een rechthoekig blokje met in het midden een streep chocolade, die ik niet kon proeven. Eromheen een crème van amandel. Redelijk van smaak vond ik het, wederom allemaal heel zacht. Erbij nog chutney van amandel en appel, een streep amandelmousse, een briochebroodje en een toefje sla. Ik kan me zo voorstellen dat dit gerecht nog iets verder ontwikkeld gaat worden.

Het volgende gerechtje was pladijs: puree van meiknol en gebrande mosterd, jus van Kombu. Een mooi stukje schol kregen we, uitstekend van cuisson, prettig gekruid met nog wat zoutkristallen, daar hou ik altijd van. Erbij een streep puree van de meiknol met de mosterd, die prima smaakte en een groene asperge op Maltezer wijze (met sinaasappel dus). Een lekker gerecht dit.

Het vijfde gerechtje kwam in zo mogelijk nog mooier servies. Men besteedt hier veel aandacht aan het servies, dat is leuk. Allereerst werd er een soort torentje neergezet, waarop later een kommetje (handafwas zo vertelde de allervriendelijkste dame) werd gezet met daarin het gerecht. Truffel: parmezaan, hazelnoot, vadouvan, witlof.
Onderin - we moesten ook van onder naar boven eten - heerlijke (want dat vind ik altijd lekker) parmezaancrème, erop wat hazelnootstukjes, wat vadouvan was te proeven en erop schuim van witlof en dat alles doorspekt met stukjes truffel, die niet heel pregnant van smaak waren. Vooral de presentatie kon me erg bekoren.

We waren toe aan de volgende wijn. Een Marsannay maar weer eens. Een Domaine Charlopin-Parizot, 2000. Een erg fijne wijn met een diepe afdronk. Op de een of andere manier komen we de laatste tijd regelmatig uit bij een Marsannay, dat is toch wel opvallend eigenlijk.

Het volgende gerecht was oester. Oester: merg, zuurkoolschuim, vleesjus. Hoewel ik op dit niveau oesters het allerliefst puur eet kon ook deze oester me bekoren. Ik vond vooral het schuim van zuurkool erg leuk gevonden, maar ook de smaakjes van de merg en de vleesjus pasten uitstekend bij de in kleine stukjes gesneden oester. Ik heb expres een foto geplaatst van de de oester waarvan al iets gegeten is, zodat alle elementen ook zichtbaar zijn. We kregen de oester - uiteraard - keurig geserveerd geheel onder het zuurkoolschuim, maar daar is niet zoveel aan te zien.

Het hoofdgerecht voorzover je dat zo kunt noemen in een menu als dit was deze middag duif. Duif: peterselie, wortel, gember-limoensaus. Een prachtig stukje duif kregen we met een heerlijk zachte gember-limoensaus. Erbij wat worteltjes, wat crème van peterselie, wat cantharellen en nog wat andere groentjes, waaronder wat kool en we waren tevreden over dit gerecht.

We waren toe aan het dessert. Mevrouw Brevet maakt klaarblijkelijk altijd even een rondje langs de gasten, dus ook wij werden gevisiteerd. Vriendelijk bedoeld allemaal volgens mij.

Het dessert deze middag was champagne. Champagne: perzik, venkelzaad, mint, Bourbon vanille. Op een heel mooi bord lag in het midden een spiegel van perzikschijfjes, omgeven door champagne, erop een bolletje kerrie-ijs en eromheen wat venkelzaad en de munt zat volgens mij door de champagne. De vanille proefde ik ergens heel in de verte. In ieder geval een zeer zomers en fijn fris dessert.

We sloten deze middag af met uitstekende espresso, waarbij allereerst een groot plateau met heerlijke bonbons kwam en een schaaltje met vreemd genoeg drie macarons. Ik zou er 2 of 4 verwachten als je met zijn tweetjes bent, maar dat kan aan mij liggen natuurlijk.

Na het eerste kopje kwam er een mevrouw langs met een heel plateau met nog meer lekkernijen, inclusief nougat, toffee en marshmallows. In de schaaltjes die de mevrouw torste zaten allerhande truffels. Ik weet niet meer welke smaakjes ik heb gekozen, maar het waren er in ieder geval drie en ze waren bijzonder lekker. Een tweede kopje espresso hoorde daar natuurlijk bij.
Na dit middagvullend programma reden we in een rustig tempo naar huis, naar de jongens. We vonden het lekker, maar niet lekker genoeg om er regelmatig naar terug te keren. We zullen er vast nog wel een keer terugkeren, maar niet op korte termijn. Daar heb ik weer andere adressen voor.