Het Gebaar in Antwerpen

Het was weer herfstvakantie, althans voor Ole en traditiegetrouw is echtgenoot dan de vrijdag vrij. Mochten we iets met zijn vieren willen gaan doen, dan kan dat op die dag. Na een hoop gepuzzel met het rooster van Maurits zou het gaan lukken om te gaan lunchen in Antwerpen. Een late lunch weliswaar, zo rond 14.00 zouden we arriveren. Uiteraard is er maar één restaurant wat dan in aanmerking komt en dat is onze all time favorite Het Gebaar. We pikten Maurits op in Rotterdam, de heenreis was zeer voorspoedig en keurig om 14.00 liepen we het geheel gevulde restaurant in. Of we nog even wilden wachten. Maar natuurlijk.... Na niet al te lange tijd kregen we in het achterste gedeelte een fijne tafel voor vier en begonnen we maar eens met de aperitieven. Maurits zou terugrijden, dus hij deed wel mee met een glaasje champagne, wat ook zijn vader wel aantrok en Ole en ik opteerden voor die heerlijke Mojitococktail die ik de vorige keer zo lekker vond. Hij was nog even lekker.

Erbij die oh zo simpele, maar vreselijk lekkere koekjes met sesam en we bekeken de kaart. Die alweer veranderd is, maar dat had ik ook al gezien op de geheel vernieuwde, schitterende website. Absoluut even het bekijken waard! Eigenlijk waren we heel snel klaar met onze keus en zoals gebruikelijk hier geef je als je een dessert wil dat direct bij de bestelling door, want het klaarmaken ervan duurt nu eenmaal even. Maar dan heb je ook wat!

De bekende broodjes, pezo en boter kwamen op tafel en werden ook telkens - het zijn nu eenmaal extreme broodeters mijn mannen - aangevuld. Water, plat en bruis kwam en ik ben blijkbaar gewend geraakt aan de bekers die ze hier nog steeds gebruiken, want ik vond het opeens prettig drinken.

Een amuse verscheen. In zo’n geweldig mooi glas een bloemkoolsoepje zoals de vriendelijke mevrouw vertelde. Mooie kleine stukjes bloemkool, kruidjes en nog wat dingetjes lagen in het glas en werden aan tafel overschonken met een crème van bloemkool. Fantastisch lekker, de bloemkoolsmaak was zeer aanwezig, werkelijk heerlijk. En een plaatje om te zien. Tegenwoordig wordt er overigens per gerecht een wijnsuggestie gedaan, ook zo leuk vind ik dat. Wij besloten echter om een flesje te nemen. Ole zou wel de wijnsuggestie volgen en Maurits hield het bij water. We kozen uit de mooie wijnkaart een Acustic Celler blanc, Monstant, Garnaxta Blanca, Macabeu en Ponsal. Een wijn die erg beviel. De chef kwam ons even de hand schudden (op twitter had ik grapjes met hem gemaakt, want hij zou de dag erna naar Curacao vertrekken en hij had blijkbaar nog onthouden hoe zeer ik onder de indruk was van zijn paling in ‘t groengerecht). Wat een begeesterde chef is dit zeg, werkelijk bijzonder prettig om naar te luisteren. Allerlei bereidingen hebben we doorgenomen, geweldig leuke ingrediënttoevoegingen die hij bedacht heeft kregen we te horen, er ging een wereld voor me open. Heel interessant en bijzonder vriendelijk. De gerechten kwamen. Ole zat naast me en hij zat te likkebaarden toen hij zijn bord zag.

Uiteraard had hij gekozen voor de rundstartaar en hij heeft werkelijk zitten smullen van het fantastische vlees, alle groentjes, de ganzenlever, de ijsjes, de bloemetjes en de kruidjes. Ik mocht een hapje proeven en inderdaad is dit met stip de allerbeste steak tartare (onparlementair gezegd dus) ooit. Waanzinnig lekker. Erbij nog een fijn bescheiden bakje uitstekende frieten en Ole’s feestje was compleet. Erbij kreeg hij een glas Seresin Estate, MOMO Marlborough 2010, Nieuw Zeeland, 100% Pinot Noir, die hij erg lekker vond. Weer een Pinot Noirliefhebber erbij dus in het gezin.

Maurits, onze vleeseter, had gekozen voor de gebakken Holsteiner entrecôte, geserveerd met seizoensgroenten, romescosaus en ernaast een bereiding van ossenstaart met aardappelcrème. Alweer een schitterend bord kwam op tafel met erop dat prachtige vlees en een keur aan seizoensgroenten gelegen op de romescosaus. Overbodig te schrijven dat zijn bord geheel leeg ging. Ook de saus bij het vlees vond hij vreselijk lekker, ik denk dat de afwasser een makkie had. De aardappelcrème met de ossenstaart in het aparte glas vond hij ook echt een toevoeging en hij was van mening dat Het Gebaar toch wel het meest bijzondere restaurant van het jaar was. Nou, zo’n compliment geeft hij niet snel. Wel vind hij het jammer dat de entrecôte van de kaart zal verdwijnen, hoewel vernieuwing natuurlijk altijd wel een beetje nodig is.

Echtgenoot had gekozen voor het krokant gebakken speenvarken, met gelakte varkenswangetjes, daarop gestoofde prei, gekarameliseerde appeltjes en gemarineerde groenten. Verfijnd met toetsen van pickels en curry. Een werkelijk schitterend bord kreeg hij met fantastisch krokant speenvarken, heerlijke torentjes van varkenswang, prachtige groentjes, heerlijke toetsjes van curry en zuurtjes en krokantjes van ik denk filodeeg met wat curry. Hij was meer dan tevreden over zijn gerecht en dat kon ik me helemaal voorstellen.

Ikzelf was deze keer nieuwsgierig naar de vitello tonnato. Langzaam gegaard kalfsvlees afgewerkt met de klassieke crème van tonijn, Afgewerkt met sardine, kroepoek van tonijn en een cakeje van olijven. Het mooiste bord was voor mij deze keer. Een schitterende cirkel van prachtig roze (de chef heeft me uitgelegd hoe hij dat kalfsvlees zo prachtig roze krijgt) kalfsvlees met eronder fantastische tonijncrème. Op zich al een genot om te eten. Erop wat heerlijke kroepoek, waarin de tonijnsmaak duidelijk te proeven is. Verder wat stukjes rauwe sardine, ansjovis, olijven, appelkappertjes, radijsjes, kruidjes en cresjes en fijngemalen krokantjes. Voor dat alles schitterende stippen van een crème waarin ik iets van paprika en tomaat proefde, maar die heel zacht was, bijzonder lekker ook. Een absoluut heerlijk gerecht. Ook verklapte de chef, die nog een keertje langskwam, nog dat in de crème van tonijn wat Amaretto verwerkt is, ik ben dol op dat soort details! Erbij kreeg ik nog een rond kommetje met allerlei krokante stengels en dingetjes en ook die waren heel gewoon heel erg lekker.

Beide zonen hadden voor het dessert gekozen voor Spectaculoos. Een combinatie van luchtige melkchocolade, speculaas en koffie. Bijzondere structuren van chocolade zorgen voor spektakel op het bord. Nu zijn echtgenoot en ik wel iets gewend hier bij Het Gebaar maar de jongens keken hun ogen uit toen hun borden verschenen. Wat een schitterend plaatje. Heel voorzichtig hebben ze alles opgegeten, van elk hapje werd intens genoten. Ze zijn dol op speculaas en op chocolade dus dit was echt een spekje naar hun bekje. Na afloop waren de buiken overigens meer dan gevuld.

Omdat wij dat wisten, waren we deze keer verstandig geweest. Echtgenoot had gekozen voor de Crème Brûlée en kreeg een uit de kluiten gewassen uitstekende Crème Brûlée waar hij zeer tevreden over was.

Ikzelf was - onder andere na de ervaring bij Slagmolen in Opglabbeek - ernstig nieuwsgierig naar de interpretatie van Roger van de bekende Dame Blanche en natuurlijk werd ik niet teleurgesteld. Een schitterend schaaltje vanille-ijs kreeg ik met daarover al wat chocoladesaus geschonken. Erop een raster van chocolade met toefjes room met erop kleine beetje spongecake van chocolade. Erbij in een apart schenkertje nog wat heerlijke warme chocoladesaus en mijn middag kon niet meer kapot. Heerlijk!

We sloten af met uitstekende espresso, wat nog steeds op dat charmante tableautje wordt gepresenteerd met twee heerlijke koekjes, een glaasje water en zo’n piepklein glaasje met slagroom en wat likeur en meer dan tevreden verlieten we Het Gebaar. Tot de volgende keer maar weer!

Het Gebaar in Antwerpen

Op deze vrijdag na Hemelvaart vertrokken we rondom tien richting Antwerpen.

Ons doel was allereerst het Rockoxhuis, een tip van Myriam. Een erg leuk museumpje met mooie schilderijen, meubelen en een prachtige binnentuin die me erg deed denken aan een kloostertuin. Het was schitterend weer, dus ik hoopte eigenlijk op een lunch in het gereserveerde restaurant buiten.

Gaandeweg de ochtend echter betrok de lucht nogal en toen we bij het peperkoekenhuisje van Het Gebaar aankwamen, waar we nog eventjes door de Botanische Tuin liepen was het te bewolkt om buiten te kunnen eten; er was ook niet buiten gedekt. Het restaurant was bijna geheel gevuld en gaandeweg de middag moest men zeer regelmatig ‘nee’ verkopen aan passanten.

Wij kregen een leuke ronde tafel in het voorste gedeelte met zicht op de bar, waar de drankjes ingeschonken worden. Een aperitief wilden we wel. Voor echtgenoot een glaasje champagne, ik vond het huisaperitief wel leuk voor een keertje. Een Mojitococktail. En lekker was hij, licht zoet, maar heerlijk fris.

Erbij die ongelofelijk simpele, maar oh zo lekkere bladerdeeghapjes. Brood kwam ook, mooie broodjes met boter en peper en zout en echtgenoot heeft er van gesmuld. We bekeken de kaart, het blijft een groot probleem om hier iets te kiezen, alles maar dan ook werkelijk alles lijkt zo vreselijk lekker. Echtgenoot bedacht zich dat hij de vorige keer dat we hier waren al had besloten om de rundstartaar te nemen en als dessert opteerde hij voor Soleil (waarvan ik al een foto had gezien op internet).

Ikzelf kon de paling in ‘t groen niet weerstaan en wilde als dessert erg graag Cosmo. Als wijn kozen we een Pazo de Senorans - D.O. Rias Baixas, 100% Albarino, een ons bekende wijn, eentje die we lekker vinden en die volgens echtgenoot ook goed bij zijn tartaar zou passen. Water, plat en bruisend wilden we ook graag en toen kregen we ook nog een amuse.

Diverse bereidingen van asperge. Mousse met kruim van asperge, mimosa van ei, gemarineerde asperge met limoenboter, asperge met zure room en een toefje eigeel met panchetta. In één woord heerlijk! Na niet al te lange tijd (de vorige keer was ons verteld dat de wachttijd 50 minuten zou bedragen, deze keer was het volgens mij veel korter) kwamen onze hoofdgerechten. Fantastisch alleen al om te zien... Voor echtgenoot dus de rundstartaar.

Op de kaart als Rundstartaar, onze klassieker. Rundsvlees van de hoogste kwaliteit wordt à la minute met de hand gesneden. Afgewerkt met een diversiteit van microgroenten, crème van ganzenlever en frietjes zoals u ze van ons gewend bent. Zoals gezegd: een plaatje om te zien. Onderop het bord een schitterende salsa van tomaat, mooi aangemaakt met fijne kruiden. Daarboven een streep crème van ganzenlever en dan een mooi langwerpig blok tartaar met een keur aan groentjes, kruidjes, ei, kappertjes, kortom alle klassieke ingrediënten en ook nog twee zwarte bollen, die plopten in je mond en waarin dan ganzenlever zit. Echtgenoot zat geweldig te genieten. Mijn gerecht, op de kaart als Paling in ‘t groen. Vlaamse klassieker in een nieuw jasje. Oosterschelde paling in een stoofpotje met groene kruiden, ernaast een bereiding van gerookte paling, ganzenlever en groene appel. Ook al fantastisch om te zien.

In een mooi klein pannetje heerlijke gestoofde paling met een mooi laagje van de kruiden erop en veel kruiden eronder, dit alles in een crème-achtige saus, geweldig gewoon. Ik heb nog nooit zoiets lekkers gegeten volgens mij. Ernaast in een mooie ronding de bereidingen van de gerookte paling, de ganzenlever en de groene appel. De appel vond ik terug als crème, als mousse, als bolletjes die licht naar paling smaakten, als een rolletje, als ijs en ook rauw. De paling kwam behalve bij de appelbolletjes terug in een rol, waarbij palingmousse was omwikkeld met gerookte paling. Een mooi dun plakje appel was tot een rol gevormd met erin heerlijk ganzenlever en stukjes gerookte paling....en zo kan ik nog uren doorgaan. Ook nog paling in tempura trouwens. En fantastische plakjes rauwe makreel (denk ik dan). Een ongelofelijk fantastisch gerecht dit... Ook hier overigens een aantal (nieuwe) borden van Stockmans. Een ware hype dus. We waren nog maar net van onze bewondering bekomen toen de desserts kwamen.

Voor echtgenoot Soleil. Een ring van vanille panna cotta afgewerkt met accenten van exotisch fruit en witte chocolade die een mooie zoet-zuur balans geven. Erbij een glaasje Ariyanas, Naturalmente dulce 2007, Malaga - 100% Moscatel. Zijn dessert was (alweer) een plaatje! Een mooie strakke ring vanille pannacotta met erop allerlei bereidingen van exotisch fruit, pastilles, crèmetjes, ijs, mousse, coulis etc. etc. Heerlijk fris en zeker niet zwaar. Hij was wederom zeer tevreden. Mijn dessert was zo mogelijk nog mooier om naar te kijken. Cosmo.

Een verfijnd samenspel van banaan, karamel en pure chocolade. Toetsen van vlierbes, yuzu en kalamansi zorgen voor frisheid en een klein zuurtje. Erbij een glaasje Bàrbara Forés dolç 2007, Terra Alta - 100% Garnatxa blanca. Woorden schieten bijna te kort om dit geweldige dessert te beschrijven. Schitterende bollen chocolademousse, accenten van yuzu, krokantjes omwikkelden de boterzachte stukjes banaan, heerlijke mousjes, kruim van onbeschrijflijk lekkere ingrediënten en ook nog een grijze bal, die je open kon tikken en waar dan een uiterst luchtig schuim van yuzu in verborgen was.

Een werkelijk geweldig dessert. Wel zeer machtig, dus echtgenoot moest me helpen. We sloten af met een espresso en kregen weer zo’n leuk ‘eigen’ blaadje met de espresso, die lekkere slagroom met wat likeur, twee koekjes, een keurig glaasje water en de leuke suikertjes.

Diep tevreden verlieten we laat in de middag Het Gebaar. Wat een fijn restaurant is dit!

Het Gebaar in Antwerpen

Al lang geleden afgesproken. Op de vrijdag van de voorjaarsvakantie. Dat Maurits helemaal geen vakantie had, daar kwamen we pas de vrijdag ervoor achter; dat Ole zou gaan logeren, ook daar kwamen we pas de dag ervoor achter.

Met zijn tweetjes reden we dus in nogal wat mist naar Antwerpen. Ons doel was het Centraal Station, met die prachtige imposante hal, waar ooit de eerst flashmob die ik althans zag, plaatsvond. We parkeerden in de immense P onder het station en liepen langs een uiterst doods aandoend winkelgedoe met allemaal diamantwinkels. Alsof iemand daar ooit iets zou kopen.....Het werd drukken richting de Centrale Hal en ook het zicht op de drie verdiepingen en de perrons was mooi.

We pakten een koffie in een wat ongezellig groot iets vlak naast de ingang van de Zoo en liepen vervolgens via allerlei straatjes met nog veel meer diamantwinkels richting de Leopoldstraat. Onderweg dronken we een biertje (echtgenoot eentje die op Leffe leek, ik ben de naam kwijt, ik een heerlijke Kriek).

Keurig op tijd wandelden we de Botanische Tuin in, die zomers vast prachtig is en zagen toen het schattige huisje waar Het Gebaar te vinden is.

De ontvangst was allervriendelijkst in het al bijna geheel gevulde restaurant. Nu is dat niet zo moeilijk, want het is er klein. En vol.
We kregen een tweetje helemaal achterin en konden dus alle verrichtingen in het restaurant fijn bekijken.

We begonnen met een glaasje champagne, Bollinger hier (13.00, sterrenprijzen dus) waarbij wat lekkere knabbeltjes kwamen.
De kaart kwam, uitleg over de suggestie van Roger kregen we (hetzelfde gerecht wat Myriam in december al gegeten had, namelijk een combinatie van gebakken coquilles, varkenswangetjes, oosters buikspek, een torentje met krab, zoete ui met vanille, pompoencrème, aardappelmousseline, wat me toch wel enigszins bevreemdde eerlijk gezegd en we bekeken de kaart. Echtgenoot dan, want ik had mijn keus al gemaakt. Nu koos hij toevallig datgene wat ik wilde eten, dus ik was zo vriendelijk te switchen.
Het duurt hier 50 minuten voor je je gerecht krijgt en omwille van de bereidingstijd wordt je ook verzocht om alvast je dessert, indien je dat wenst, te bestellen. Dus dat deden we, want als je bij de beste patissier van België bent, neem je natuurlijk een dessert.

Men kent hier een aantal aardige wijnen per glas, maar ik ontdekte een witte wijn waar ik bijzonder nieuwsgierig naar werd. Een Spinifex ‘Lola’, Barossa Valley gemaakt van semillon/marsanne/ugni blanc/vermentino/viognier. (43.25)
Een wijn precies naar mijn smaak. Diep van geur en van de smaak en uitstekend passend bij mijn gerecht, waar o.a. paling en makreel in was verwerkt. Ook paste hij goed bij het gerecht van echtgenoot.

Brood, boter, zout en gekruide peper kwamen op tafel, water - bruis voor echtgenoot, plat voor mij (halve litertjes à 5.00 per stuk, ik dronk er 2, echtgenoot 1...)ook.

Na een uur kwamen onze gerechten.

Voor echtgenoot de Zwezeriken (35.00). Gebakken zwezeriken, gelakte varkenswangetjes en gebakken champignons, geserveerd met crème van knolselder en uienbouillon.
De uienbouillon werd aan tafel bijgeschonken. Een prachtig bord kreeg hij met mooie stukjes zwezerik, heerlijke varkenswangetjes, pommes noisettes, die perfect waren, diverse bereidingen van ui en bovenop nog een kroepoek van garnaaltjes. De bouillon, waar hij zeer enthousiast over was, was op basis van soja. Tevredenheid aan de overkant van de tafel dus.

Ikzelf kreeg de Sole Meunière (34.75). Meunière bereiding van tongfilet gecombineerd met Oosterschelde paling en gemarineerde makreel. Geserveerd met handgerolde couscous en crème van groene curry.
Een prachtig bord kreeg ik op. Op een mooie rechthoek van geweldig lekkere couscous (ik ben niet zo’n couscousfan, maar deze was fantastisch) lag de prachtige tongfilet, waarop nog wat gefrituurde inktvis en garnalen lagen. Diverse flinterdunne chipjes lagen erbij waarop heerlijk kruidjes zaten, een crumble van sesam met vis trof ik nog aan, een geweldig lekkere mousse van makreel, boterzacht en zalvend diverse groene groentjes piepklein gehakt, twee lichtzuur gemarineerde stukjes makreel en in een rolletje groente drie heerlijke streepjes paling. Verder nog een half eitje en wat crème van groene curry. Een absoluut fantastisch gerecht!

Erbij een apart schaaltje met Hollandaise saus op basis van champagne en dit was de allereerste keer dat ik ook werkelijk champagne proefde in een saus, complimenten voor de kok dus.
Uitstekend allemaal.

Na best weer een lange wachttijd kwamen de desserts.

Echtgenoot had gekozen voor Pomme Pomme (18.50).
Gekarameliseerde appels op een crispy bladerdeegbodem. Geserveerd met ijs en crème van vanille en diverse structuren van appel.
Alweer een wonderschoon bord kreeg hij voorgezet, waarvan hem direct de frisse appelgeur opviel. Hij vond het een heerlijk licht dessert en met name het vanille-ijs was uitstekend klaargemaakt. Zeer tevreden dus weer.

Ikzelf had gekozen voor Lucca.
Een ronde disk van smaken van bosvruchten, coulis van frambozen en chocoladecrème verfijnd met cabernet-sauvignonazijn.
Een absoluut plaatje om te zien alweer. Een ronde disk inderdaad, boordevol van en met chocolade, erop heerlijke bosvruchten, een geweldige frambozencoulis en leuke tipjes coulis, waaronder die met de cabernet-sauvignonazijn, die ik al kende van Oud Sluis, die het in de bonbons verstopt.
Wel erg machtig, dus echtgenoot heeft geholpen met het laatste stukje. Maar een geweldig lekker dessert. Ook het basilicumijs wat erbij lag was heerlijk en paste uitstekend.

We sloten af met een niet bijster goede espresso, wat we op een leuk plateautje kregen met als leuke details de suikerklontjes en een papieren servetje. Erbij nog twee heerlijke koekjes en een glaasje slagroom met het een of het andere drankje erin en we waren diep tevreden.

We komen zeker terug, want er zijn in ieder geval twee gerechten die we nog willen proeven.

l'Epicerie du Cirque in Antwerpen

Op deze zaterdag van ons flitsend-korte weekendje Antwerpen had ik gereserveerd bij l’Epicerie du Cirque, op aanraden van Myriam.

Na de prachtige Kiefer-tentoonstelling renden we de behoorlijk grote Delhaize tegenover het Museum in voor enkele noodzakelijke boodschappen die in Nederland niet te krijgen zijn, brachten we de buit naar de auto’s en wandelden we naar De Poldernaar, waar ze behalve veel fijne wijnen en eau-de-vies heel veel whisky’s hebben. Echtgenoot, een echte single maltliefhebber, kon zijn ogen niet geloven van alle soorten daar. Hij koos een paar flessen uit, ik koos wat eau-de-vies en na een paar bollekes in één van de vele caféetjes in deze levendige wijk (Zuid) gingen we even uitrusten in onze fijne suites.

Tegen half 8 wandelden we naar het restaurant, een voormalige kruidenierswinkel met leuke Art Decodetails en een absoluut piepkleine keuken, waar we allervriendelijkst werden ontvangen.
Het is me dit weekeind sowieso opgevallen hoe vriendelijk de Antwerpenaren zijn. Ook bij zebra’s, in winkels, bij het kopen van kaartjes, in de caféetjes, complimenten hoor daarvoor.

We kregen een fijne vierpersoonstafel in het kleine restaurant, wat gedurende de avond geheel volliep.
We bestudeerden de kaart en besloten - ik zou bijna zeggen uiteraard - voor het zesgangen seizoensmenu. Op de website is dat alweer veranderd, ze veranderen hier behoorlijk vaak hun kaart en dat is alleen maar goed. Voor verdere details verwijs ik dus zoals meestal naar de website.

We begonnen met een aperitief. Voor de drie heren een Prosecco, voor mij ook, omdat men hier geen Cava schenkt, maar met toevoeging van viooltjes en een kruidnagel, waardoor het een voor mij erg prettig drankje werd. Van Prosecco alleen ben ik nl. niet heel kapot.

Erbij brood met een dip van pastinaak met krokant spek en groene kruiden, wat we aan de flauwe kant vonden.
Water kwam ook op tafel, 90 Degrees hier à 4.00 euro de fles. Brood, boter, peper en zout en olijfolie stonden al op tafel en onze eerste wijn werd ingeschonken. Een Wohlmutt, Gelber Muskateller, Steinriegel 2009, Südsteiermark, Osterreich. Een leuke, frisse wijn, weer eens iets anders dan de inmiddels overbekende Veltliner.

Voordat we aan het voorgerecht begonnen, kregen we nog een amuse. Een tartaar van rund met crème van aardpeer en oesterblad. Erbij nog wat soorten cresse en het was een lekker hapje.

Het voorgerecht uit het Seizoensmenu “Folies d’Hiver’ was hertenkalf/kingkrab/sinas.
Tataki van hertenkalf, kort gemarineerd met een vinaigrette van honing en rozemarijn; tartaar van kingkrab, zeste van sinas en mayonaise van knolselder. Heerlijk malse plakjes hertenkalf, kort aangezet in de pan met een fijne vinaigrette die zeker niet zoet was, erop flink wat slasoorten, ernaast de tartaar van de krab, die erg lekker was en ook de sinaasappelschil was goed te proeven. Een leuk gerecht vonden we. Vriendelijk ook dat de wijn nog eens werd bijgeschonken.

Het tweede gerecht was grietbot/butternut/palourdes. Gegrilde grietbotfilet met puree van butternutpompoen, afgewerkt met lauwe Palourdes, saké en pijpajuin. Een perfect gegrild stukje grietbot troffen we aan met erop rondjes van de pompoen, flink wat palourdes eromheen en nog wat andere groentjes, waaronder little gemblaadjes. De saké was verwerkt in een lekker schuim wat een en ander bedekte. Een goed gerecht.
De wijn hierbij was een Poggiotondo, Vermentino-Trebbiano-Malvasia 2009, IGT, Toscana en die was erg lekker. Ik hou veel van de trebbianodruif en die was duidelijk proefbaar. Overigens werd bij elke gang een fijne toelichting gegeven door de uitstekende bediening op zowel het gerecht als de wijnen en dat was erg prettig. Voor elke tafel werd ook voldoende tijd genomen, ik had echt het gevoel te gast te zijn.

Het derde gerecht was coquilles/boudin noir/guanciale en dat was een lauw tartaartje van Sint Jakobsvruchten, tartaar van aardpeer, gebakken beuling met lichtgesmolten Italiaans kaakspek (de guanciale). Op een lekker rondje van tartaar van aardpeer lagen licht lauwe plakjes coquilles met erop een plak gebakken bloedworst en daar weer op het katenspek. Een en ander afgewerkt met slablaadjes en cresse en ook nog wat dikke lucifers van aardpeer. Een heerlijk gerecht vond ik, vooral de beuling voegde veel smaak toe en de combinatie vind ik mooi gevonden. Erbij nog wat rondjes gelei van het een of het ander, wat het weer tot een mooi bordje maakte.
De wijn die hierbij werd geschonken was een Rolf Binder (Veritas Winery) ‘Christa Rolf’, Semillon-Chardonnay 2010, Barosso Valley, Australië. Hij paste uitstekend bij dit gerecht. Ik prefereer semillon alleen, maar bij dit gerecht was de combinatie met de chardonnay goed gevonden.

Het vierde gerecht was tongschar/risotto/pied de porc. Risotto met varkenspoot en tongschar, rucola en een schuimige jus van vadouvan. Precies dat ook troffen we aan op het bord. Werkelijk uitstekende en erg lekkere risotto, waarin de varkenstoets heel goed te proeven was met erop een mooi stukje tongschar en flink wat rucola. Het geheel afgewerkt met schuim van vadouvan. Erg lekker!
Erbij een glas Nathalie et Christian Chaussard, ‘You are so beautiful’, Pinot Noir, Loire, France.
Een opmerkelijke rode wijn, erg leuk gevonden bij dit gerecht vond ik. Een typische Loire wijn ook, prettig fris.

Het hoofdgerecht deze avond was fazant/rode bietjes/albufeira. Fazant met aardappelmousseline, chutney en zalf van rode biet, afgewerkt met Albufeirasaus en gekonfijte foie gras. Een perfect stukje fazant troffen we aan, met wat aardappelmousseline ernaast, heerlijke chutney en zalf van rode biet, een flinke plak foie gras en een erg lekkere Albufeirasaus. Alweer een erg mooi gerecht.
Erbij voor de heren een La Luna del Rospo, ‘Silente’, Barbera d’Asti 2008, Italia, die ze uitstekend vonden, voor mij een glas witte wijn, want ik wist al dat ik kaas ging nemen als dessert. Dat werd de Poggiotondo en daar was ik blij mee.

Het dessert was Sucré. Williamspeer/nougat/gember/bittere chocoladesorbet. Precies dat troffen de heren ook op hun bord aan, in allerlei texturen en ze waren dik tevreden. Erbij een glaasje Weingut Angerhof, ‘Tschida’, Sämmling 2009, Burgenland, Oostenrijk en ook daar waren ze tevreden over. Eén der heren overigens zag af van het dessert, begrijpelijk, want in tegenstelling tot restaurants in Nederland waren hier de porties niet aangepast aan de 6 gangen, dus het werd inderdaad erg veel zo op het eind.

Voor mij vijf mooie stukjes kaas. Een Coullomiers, een Moelleux du Rovand met wat kweeperengelei, een Langres, een Salova Gremanio met wat rozenbottelgelei en een Bleu d’Auvergne. Ook hier ging de Poggiotonde uitstekend bij. (de Moelleux du Rovand en de Salova kan ik niet vinden, ik ken de kaasjes ook verder niet).

We sloten af met koffie en espresso, waarbij nog wat lekkere friandises kwamen en we waren dik tevreden.
Toen ik langs de keuken liep was ik stomverbaasd over het kleine oppervlak. Een wonder dat daarvandaan al die fijne gerechten waren gekomen!
Het menu kost hier voor 6 gangen 60 euro, de wijnen doen tussen de 5.50 en de 6.50 per glas.

We wandelden terug naar ons uiterst comfortabele hotel en de volgende ochtend troffen we elkaar weer om heerlijk te gaan ontbijten bij Den Artist, recht tegenover het museum, waar we genoten van het ontbijt den Artist.

En dat was ons bliksembezoek aan Antwerpen. Om heel vaak te herhalen.