We checkten in bij het hotel en wandelden, wel allevier gewapend met een paraplu, naar het Museum. Nadat we de diverse tentoonstellingen hadden bekeken wandelden we via wat terrasjes met een flinke omweg terug naar het hotel, waar we bij de open haard wat wijntjes dronken.
Nadat we ons hadden omgekleed lieten we ons met de taxi naar Aduard rijden. Ons doel deze avond was Herberg Onder de Linden.
De geschiedenis van Herberg Onder de Linden gaat terug tot 1735. De fundering bestaat geheel uit kloostermoppen doordat deze grote stenen na de verwoesting van het klooster in Aduard ruimschoots voorhanden waren. Vroeger was de Herberg de eerste pleisterplaats tussen Groningen en Friesland, hier kon men de paarden stallen en vervolgens eten en overnachten. Nadat de laatste eigenaar het pand in 1987 verliet stond het er verwaarloosd en vervallen bij tot dat er met de restauratie van het pand in 1990 werd aangevangen.
We werden vriendelijk ontvangen en kregen een tafeltje in een van de kamers van de herberg.
Een fijne ronde tafel, mooi gedekt, met stoelen die in eerste instantie wel lekker zaten, maar die in de loop van de avond te laag voor ons bleken te zijn, waardoor we toch niet heel prettig zaten.
Een glaasje champagne wilden we wel, we waren hier tenslotte om de verjaardag van echtgenoot de dag erna te vieren. Gosset hier, niet aan tafel ingeschonken overigens.
Gosset is altijd prima wat mij betreft, zo ook deze.
Na enige tijd kwam er een plateautje met drie amuses.
Op een lepeltje een bitterbal met gevogelte, in een bakje garnaaltjes met appel en in een glaasje tomaat met mozzarella en schuim van komkommer. Lekkere amuses, maar ook niet meer dan dat, redelijk flauw van smaak vonden we het eigenlijk.
Na een kwartiertje of zo kwam er een kopje op tafel wat een drinksoepje bleek te zijn van kreeft. Lekker was het, op de een of andere manier voor een amuse wel wat veel, hoe vreemd dat wellicht ook klinkt.
We gingen uiteraard voor het Proeverijmenu (zie website voor nadere informatie) en bekeken de wijnkaart. Die is hier prettig geprijsd en keurig uitgebreid.
We begonnen met een Pazo de Seňorans 2008 (bij De Pastorale hadden we er eentje van 1996) en dat was een vrij gewone Albariňo. Water wilden we ook graag (5.75)
Een derde amuse verscheen. Noga van zonnevis. Een blokje erg stevige gemalen zonnevis met gerookte zalm en zeekraal troffen we aan met erbij een dressing van het een of het ander, erop een kruidje. Het zag er mooi uit, maar wederom vonden we het redelijk weinig smaak hebben. Gelukkig stond er zout op tafel, dat scheelde.
Het menu begon met het voorgerecht.
Coquille, op de plaat gebakken coquille met suikersla, avocadocrème en schaaldierendressing.
Twee goed gebakken, althans bij mij, die van Maurits en Ole waren taai, coquilles, met heel veel avocadocrème, wat ik voor de verandering lekker vond, maar wel te veel in verhouding tot de rest en wat sla troffen we aan. Bij de coquilles wat schaaldierendressing die in orde was. Een aardig gerechtje.
Na een vrij lange tijd - er zat in een ander deel van de herberg blijkbaar een gezelschap - kwam het tweede gerecht, Kabeljauw, in aardappel gebakken kabeljauwfilet op gestoofde komkommer en dille.
Een mooi gerecht om te zien. Een mooi stuk iets te ver gegaarde kabeljauw op een bedje van gestoofde komkommer met dille. De aardappelsliertjes waarmee de kabeljauw omwonden was waren helaas niet echt krokant, wat een naar mondgevoel gaf. De komkommer met de dille vonden we aan de flauw kant alweer, maar ook nu bracht wat zout uitkomst.
De Pazo was op en we schakelden over op een absolute favoriet van me, een Saint Romain, Sous le Chateau, Christophe Buisson 2005 en die was geweldig lekker. Precies zoals ik me de Saint Romain herinner. Vol, lang van afdronk en diep van smaak.
Na wederom een flinke wachttijd, wat een flinke aanslag betekende op de Saint Romain kwam het derde gerecht.
Capucijners, verse capucijners met op lage temperatuur gegaard buikspek en ganzenleverjus. Uitstekend gegaard spek lag op het bord, wederom iets te flauw, prima capucijners eronder en de jus die dus naar ganzenlever zou moeten smaken was best lekker, maar ik proefde absoluut geen ganzenlever en dat vond ik erg jammer. Ook de mannen proefden het niet, zij het dat echtgenoot dacht dat hij heel in de verte een toetsje had geproefd. Niet precies wat ik verwacht van ganzenleverjus eerlijk gezegd.
De Saint Romain was op. En er was ook geen andere fles meer, jammer dat dat niet even gemeld was toen we eraan begonnen. We kozen toen maar voor een Meursault, hoewel ik die liever voor de Saint Romain gekozen zou hebben. Ik heb ook maar een opmerking gemaakt over de wachttijden, drie kwartier tussen de gerechten vind ik echt te lang namelijk.
Het hoofdgerecht deze avond was kalf, gebraden kalfslende en krokant gebakken kalfszwezerik met groentenratatouille en saliejus. Twee mooie stukjes kalfslende kregen we, lekkere groentenratatouille erbij en wat aardappeltjes en een stukje kalfszwezerik. Mijn stukje was in een te hete pan gebakken wat een licht verbrande smaak oplevert helaas. Bovendien waren de zijkanten van het stukje zwezerik niet aangebraden, wat ik dus niet begrijp op dit niveau. Jammer, want in aanleg was dit een mooi gerecht, maar de smaak van de zwezerik en het niet aanbraden van de zijkanten ervan was een groot minpunt.
Bij het kaasgerecht konden we kiezen uit parmezaan, lauwwarme trostomaat met basilicum en schuim van parmezaan of snoeperij van Nederlandse boerenkaas met noten en selderij.
De zonen kozen voor de snoeperij van Nederlandse boerenkaas en kregen vier stukjes kaas met wat selderij, kletzenbrood en walnoot. De kaasjes waren Stolwijker, Reypenaar, een harde geit en een Friese nagel. Ze waren tevreden.
Wij kregen een licht rommelig bord met een krokante tomaat, het krokantje bleek een laagje van parmezaan te zijn, knap gedaan, erop wat basilicum en een crème van parmezaan en tenslotte nog wat schilfers parmezaan. Een lekker hapje.
Een dessertamuse verscheen. In een schaaltje meringue, sorbet van aardbei, bavarois van aardbei, verse aardbei en een dressing van basilicum. Alweer lekker.
Het dessert was abrikozen, abrikozenbavarois, abrikozencompote met kersen en vanille ijs.
Een mooi bord verscheen, keurig opgebouwd. Onderop de saus, daarop de bavarois, dan een koekje, het ijs en dat alles was omgeven door mooie dikke kersen. Een fijn dessert.
We sloten af met het koffieservies (7 euro), waarbij nog wat snoeperijtjes kwamen. Op ons verzoek werd er weer een taxi gebeld en rondom middernacht verlieten de herberg.
Een wat tegenvallende avond helaas. Maar dat kun je weleens hebben zo af en toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten