Savelberg in Voorburg

Ondanks dat we het erg druk hadden met surprises en gedichten reden we op deze druilerige vrijdagavond toch richting Voorburg om te gaan eten bij Savelberg. Echtgenoot is ervan overtuigd dat we er al eens waren, ik weet vrij zeker van niet. Ik herkende namelijk niets. De oprit niet, de entree niet, de zaal niet.
De ontvangst in de hal was vriendelijk. Wel een beetje raar dat het voltallige personeel - en dat zijn er veel - er stond, maar dat slechts een paar ervan ons begroetten. Of je stelt iedereen op en iedereen zegt dan keurig goedenavond, of je laat de mensen gewoon hun werk doen.

Ik denk dat wij naar een aparte zaal werden gebracht, althans het was een soort kamer waar 7 mooie ronde tafels stonden. Ik kan me niet voorstellen dat dit het restaurant was. Ik heb het restaurant zelf ook niet gezien, maar al dat personeel moet ergens gewerkt hebben deze avond tenslotte. Wij hadden twee uitstekende jongemannen met veel kennis van zaken en zeer oplettend en doortastend.
Toen we binnenkwamen was er nog maar één ander tafeltje bezet, maar later op de avond raakten alle zeven tafels bezet.
We begonnen met een glaasje champagne. Laurent Perrier hier en die vind ik lekker.

Erbij drie mondvermaakjes. Aan een prikker worst van hert met augurk en crème van rode kool, aan een vork geprikt een maiskoekje met piccalilly en een bitterbal van erwtensoep met wat truffelmayonaise. Aardige hapjes, aan de koude kant en de bitterbal was licht taai omdat hij was afgekoeld.
We bekeken de wijnkaart. Een mooie, maar kostbare wijnkaart en we besloten tot het wijnarrangement wat hier 37.50 moest kosten.
De eerste wijn, een Valle Reale, Trebbiano Abruzzo, Vigne Nuovo 2010, was - zoals wij dat tegen elkaar zeggen - een typische witte Italiaanse wijn. Niet slecht of zo, maar vluchtigjes.

Hij paste wel goed bij het eerste gerecht, gebakken coquilles met bereidingen van pompoen en groene appel. Twee mooie coquilles op een spiegel van pompoen kregen we - jammer dat het bord koud was want de pompoen was al snel afgekoeld helaas, maar dat zal geweest zijn omdat de appelbereidingen koud moesten blijven. De appel bracht een mooie frisheid aan het gerecht en ook het koekje van pompoen erbij vond ik lekker.
Het tweede gerecht kreeg een glas Riesling, Gustave Lorentz en dat was een fijne riesling. Mooi fris.

Hij ging goed samen met het eerste tussengerecht, gesouffleerde tijgergarnaal met bulgur, gebrande macadamianoot, crème van schaaldier en Colombo kerrie. Een gigantische tijgergarnaal kregen we op een bedje van uitstekende bulgur waarin ik in ieder geval paprika en courgette proefde. Erbij asperges, kleine garnalen en wat peer en we waren het erover eens dat het een prima gerechtje was. Echtgenoot had wel een klap meer macadamianoten dan ik, want ik proefde ze niet eens.
De volgende wijn is meer een wijn voor mij, het was een Domaine de Grangeneuve, V, 2010. Een viognier weer eens, uit het Drôme-gebied. Een prima wijn vond ik, elegant, fris en vol.

Het gerecht erbij was gegrilde grietfilet met aardpeer, spinazie en een jus van hazelnoot. De crème van aardpeer lag in cirkels op het bord met in het midden lekkere geslonken spinazie met her en der wat hazelnootjus. Erop een uitstekend gegrild stukje grietfilet. Erbij nog wat stukjes aardpeer en we waren helemaal tevreden.
De rode wijn van deze avond was een Colors, la Pobla de Cérvoles, een zeer aangename blend van vijf druivenrassen. Echt een fijne rode wijn, mooi diep met iets wolligs. Gelukkig maar want het duurde een eeuwigheid voor ons hoofdgerecht kwam, we hebben zeker drie kwartier moeten wachten. Wat de zeer attente sommelier oploste door ons glas gevuld te houden. Toen het gerecht eindelijk kwam bleek dat het lauw was. Ik mompelde er iets over tegen echtgenoot, maar de bediening ving dat blijkbaar op of men zag het aan onze gezichten, in ieder geval werden de borden zonder pardon onder onze neus weggehaald en teruggestuurd naar de keuken.

De vrouwelijke maître kwam uit het restaurantgedeelte om zelf onze nu wel warme hoofdgerechten te brengen met excuses en vol goede moed begonnen we aan de met paddenstoelen gevulde parelhoender, puree van kastanje, knolselderij en paddenstoelencrèmesaus. Precies dat troffen we ook aan op het bord, met erbij nog wat halve spruitjes en een krokantje van cassave. Een leuk, herfstig, gerecht.
Het dessert kreeg een glas Wegleitner, Berenauslese, Burgenland Oostenrijk 2008 als begeleider. Een prettige dessertwijn, mooi fris met toch een fijn zoetje erin.

Het dessert was in glühwein gestoofde peertjes met schuim van kaneel en glühweinijs. Mooie zachte peertjes kregen we met crème met een mooie kaneelsmaak en lekker ijs gemaakt van glühwein. Gewoon een lekker dessert vonden we.

We sloten af met uitstekende espresso, waarbij een plateautje kwam met heerlijke friandises en men kwam ook nog langs met een plateau met allerlei bonbons, waarvan we er nog wat kozen. Ik zie nu op de rekening dat men de koffie niet heeft gerekend en dat stel ik zeer op prijs.

Een gastvrij, wat ouderwets aandoend restaurant met een klassieke keuken. Een instituut vind ik het wel, ik hou daar wel van.
Nog even een opmerking: bij het plaatsen van een recensie link ik altijd naar de site van het restaurant zelf en tot mijn grote verbazing is er bij Savelberg een winterarrangement voor 79.50. Een vijfgangenmenu, identiek aan wat wij hebben gegeten deze avond, incl. aperitief, water, wijn en koffie. Wij betaalden voor het Dining with the Stars-arrangement 55 euro voor het menu, 14.50 voor het aperitief, 37.50 voor de wijn en 7 euro per fles water. De koffie zal gratis geweest zijn vanwege de fout bij het hoofdgerecht...Ik voel me nogal bekocht eerlijk gezegd.