De Pastorale in Rumst

Het was in één van die rommelige voorjaarsweken, om precies te zijn, de week waarin Hemelvaart en de aansluitende voor de meeste mensen vrije vrijdag valt dat echtgenoot me vroeg of ik al gereserveerd had bij Het Gebaar voor die vrijdag. Nu was ik dat compleet vergeten en een telefoontje leerde me dat ze complet waren. Na de eerste teleurstelling ging ik echter verder zoeken en zo kwam ik uit op een restaurant in de omgeving van Kontich.

Wij doen nl. graag boodschappen bij de Delhaize daar. Restaurant De Pastorale in Reet, gemeente Rumst. Een restaurant met ** en uitstekende reviews, dus ik was vreselijk benieuwd.

De rit ernaar toe ging voorspoedig en keurig om half 1 parkeerden we naast het imposante gebouw.

Helemaal vrolijk werd ik van het prachtige, bijna op ware grootte, beeld van Jan Fabre, wat bij de ingang van de voortuin staat. Het beeld staat er namelijk heel hard te lachen! Een van de zeer humorvolle medewerkers vertelde ons dat er iets kapot was met de waterleiding, het is namelijk de bedoeling dat het beeld zo hard lacht, dat hij ervan gaat huilen, maar het lachen op zich werkte al zo aanstekelijk dat we met een brede glimlach de trap opliepen, waar de deur al voor ons openzwaaide.

Binnen is het licht met vrij veel tafels en diverse installaties van Arne Quinze. Wij werden echter naar de prachtige tuin geleidt, waar we een fijne tafel kregen onder een lichtdoorlatende parasol.

Achterin de tuin een tweede beeld, een dirigent ;-).

De grijze tafel was simpel gedekt met een groot grijs linnen servet, bestek en glazen, de stoelen zaten heerlijk, dus ons feestje kon beginnen.

We begonnen met een fijn glas Bollinger met daarbij direct een krokantje met puree van tomaat en een saliebloemetje.

Prachtig geserveerd op een servet. Geweldig vol van smaak en beide structuren vulden elkaar prima aan. Hoe beloftevol kan een klein koekje toch zijn!
De menukaart werd ons overhandigd. Vier menu’s kent men hier en alle gerechten zijn ook à la carte te bestellen. We sloegen het lunchmenu over en kozen voor het menu ‘Verlangen’.

Water wilden we ook graag en we keken het indrukwekkende wijnboek even in. Uiteraard een prachtige wijnkaart hier en verrassend genoeg zeer betaalbaar.
De keus was niet moeilijk voor ons.

We besloten tot een Pazo de Señorans, een Albariño uit maar liefst 1996. En dat was te proeven ook, wat een prachtige wijn. De fles mocht ik trouwens meenemen.
Eerst verschenen er nog wat toonzettinkjes van de chef....

Als eerste in een bekerachtige kom roodbaars. Gemarineerd en geserveerd met granité van zuring en espuma van escabeche van de roodbaars. Om stil van te vallen, zo geweldig lekker waren deze smaakjes. Hoog in de zuren, maar prettig hoog, niet zo hoog dat je het achter je kiezen voelt trekken. Ontzettend knap gedaan vonden we.

Als tweede een plaatje om te zien. Kokkels met gelei van dashi, algen, wagamé en zeebes. (dashi is een aftreksel van gedroogde tonijn en zeewier; zeebes bestaat uit soorten zeewier en algen). Wederom onwaarschijnlijk lekker. Zo lekker dat je er wel een kilo van wilt eten....

Als derde sardientjes geserveerd met een crème van verse kaas en koolrabi; ravioli/cannelloni van koolrabi met sardien. Twee langwerpige pakketjes gevuld met heerlijk luchtige crème lagen op het bord, erop een heerlijk stukje sardien en ertussen in nog een lik van die heerlijke crème. Wederom verrassend en lekker.

En als slot van de toonzettinkjes een kommetje met een dekseltje. Eentje in tweeën dus. Op het dekseltje lag het koude gedeelte: grijze garnaal met verschillende structuren van bloemkool. Onwaarschijnlijk heerlijk weer, ook weer flink hoog in de zuren, maar op een zeer aangename manier en erg leuk vond ik het dat ook van het groen van de bloemkool gebruik gemaakt was. Dat staat niet alleen erg mooi, maar het was ook bijzonder smakelijk.
In het kommetje het warme deel: een gepocheerd kwarteleitje, aardappelpuree met karnemelk en een schuim van bisque van garnalen. Ook dit was weer geweldig lekker. Met de toonzetting zit het hier dus helemaal goed....Geweldig mooi servies heeft men hier ook, allerlei dubbele bodems zitten erin, dus ook over de presentatie is flink nagedacht.

Brood kwam op tafel, een lekker warm zuurdesembroodje per persoon, ernaast een mooi plateautje met boter (aan beide kanten eentje), zout en peper en heel leuk: een bakje met te knippen sterrenkers. Waar we dankbaar gebruik van maakten, niets zo lekker als een vers stukje brood met wat boter, zout en sterrenkers tenslotte. Wat een feest hier en geweldig leuk hoe men mikt op de totaalbeleving!

Het eerste gerecht was makreel. Lisettemakreel met komkommer....
Een prachtig opgemaakt bord kregen we met drie keer een heerlijk stukje makreel met diverse structuren van komkommer, ertussen een blaadje ijsblad, omdat dat er zo mooi bevroren uitziet en in het midden een pesto en op tafel erop geschonken vinaigrette van lavas. Ook nog een bloemetje van de borage/bernagieplant vanwege de kleur. Alweer geweldig lekker. Supermalse, mooi op temperatuur zijnde makreel, heerlijke komkommersmaakjes en een super vinaigrette. Ook de bloemetjes en blaadjes waren erg lekker. De pesto overigens was onwaarschijnlijk glad van structuur.

Het tweede gerecht was het meest zomerse bord wat ik ooit heb gezien. Alleen van het zien ervan werd ik al vrolijk. Het was kreeft. Oosterschelde kreeft, citroen, jonge wortelen, zeekraal.
Diverse jonge worteltjes, zoetzuur gemarineerd vonden, crème van wortel in toefjes, poeder van wortel, een paar takjes zeekraal, een heerlijk stuk kreeft met erop wat citroen en heel klein gesneden lente-ui en een onwaarschijnlijk lekker stukje tempura van kreeft. dit alles afgemaakt met een vinaigrette van honing en kalamansi. Ik geloof niet dat ik kreeft ooit in zo’n heerlijke combinatie heb gegeten, absoluut geweldig lekker was dit. Zo geweldig knap hoe de chef omgaat met de zoetzuurtonen!

Het hoofdgerecht was ook al zo’n absoluut uitgekristalliseerd perfect gerechtje. Zonnevis. Gebakken zonnevis, asperges, paddestoelen, miso. Op alweer een mooi bord vonden we een gebakken asperge, kruim van asperge, een asperge omwikkeld met paddestoel, diverse morilles, morillecrème, aan tafel opgeschepte mousseline met champagne, een toefje miso en een absoluut prachtig gebakken stukje zonnevis, volgens mij ook dun gelakt met miso. Alles, maar dan ook alles was perfect. Zowel apart als in combinatie. Zo langzamerhand werden we een beetje stil van bewondering.

We waren toe aan het dessert. Abrikoos. Abrikoos, verveine, pistache, yoghurt.
Alweer een prachtig bord met o.a. poeder van abrikoos wat wat wegwaaide van het bord, maar dat gaf niets, want we konden het toch goed proeven. Verder ijs van yoghurt, abrikoos gemarineerd in ijzerkruid, crème van abrikoos, krokantjes van abrikoos, cake van pistache, crème van pistache en abrikoos en erbij nog een glaasje met een granité van ijzerkruid. Prachtige smaakjes bij elkaar en weer die wonderschone balans in zoetzuur. Absoluut genieten dit.

We waren toe aan de koffie. Uitstekende espresso.

Erbij een mooie witte doos met 2x 2 hapjes. Chocolade en passievrucht, ook alweer allebei bijzondere lekker. In een glaasje de meest luchtige lange vingers ooit en een bordje met evenzo luchtige koekjes.

Bij het tweede kopje koffie tilde de humorvolle mevrouw de bovenkant van de witte doos op en toen zagen we alweer de meest mooie petit fours ooit. Onder andere speculaas/abrikoosmousse, zandkoekje/yoghurt/zout, een cakeje met selderij en kaki, een crunch met pinda, hazelnoot en chocolade en een chocoladebrownie. Heerlijk, heerlijk allemaal.

Als klap op de vuurpijl kregen we ook nog een glaasje met aardbeitjes met ijs van acacia en een mousse van kalamansi en erop wat krokantjes. Ook alweer zo geweldig lekker en als allerlaatste kregen we van een mooie schaal het slot. De laatste verleiding.

Diep en dieptevreden verlieten we De Pastorale. Hier klopt helemaal alles. Wat een keuken en wat een uitstekende bediening. Om nog heel vaak naar terug te keren.