WY in Brussel

Nadat we ons hadden opgefrist in het hotel lieten we ons per taxi afzetten bij The Mercedes House. Daar is namelijk WY gevestigd. WY is het laatste project van tweesterrenchef (De Pastorale, een favoriet van me) Bart de Pooter. Bij WY kun je ontbijten, lunchen, dineren, brunchen op zondag en aan het eind van de avond verandert het restaurant in een cocktailbar. Kortom, voor ieder wat wils. Alles met de geraffineerde uitgangspunten van De Pooter klaargemaakt. De executive chef is de van huis uit vegetarische kok Wouter van der Vieren, maar de hand van De Pooter is duidelijk herkenbaar. Alle reden dus voor mij om enorm nieuwsgierig te zijn. Na overleg met de heren was een reservering snel gemaakt. De entree is geestig. Het is alsof je een showroom van Mercedes binnenstapt. Er staan wat oude en nieuwe en onbekende modellen en erachter ligt het zeer ruim opgezette restaurant met hypermoderne meubels. Bij de open keuken is een lange bar neergezet, zodat je en ter plekke maar ook via schermen op de muur de verrichtingen in de keuken kunt volgen. Langs de oranje muur verder wat functionele kasten met glazen, maar ook met allerlei schaalmodellen. Toen we binnenkwamen stond het jeugdige personeel eigenlijk een beetje te wachten, maar toen we langs de auto’s waren, waren ze opeens verdwenen, waardoor we toch wat onwennig maar een beetje stonden. Dat is jammer, want een leuke ontvangst is altijd een fijn begin van de avond. Uiteindelijk kwam er iemand onze jassen aannemen en we mochten kiezen uit één van de twee viertjes.

We namen die in het rustige deel want we hadden ook nog wel wat te bepraten en kwamen terecht aan één van de vele witte tafels met witte plastic draaistoelen. Boven ons hoofd oranje Mercedessterren. Die stoelen zaten trouwens best lekker, dat viel me alles mee. Het duurde even voor er iemand langskwam om te vragen of we een aperitief wilden, maar uiteindelijk gebeurde dat toch. Drie keer een glaasje champagne en gelijk maar de beide soorten water. Bollinger hier en die is prettig. Erbij een bombardementje aan knabbels.

Kroepoekjes van Manchego met crème van avocado en lavas; getoast volkorenbrood (heel dun) met haringeitjes, crème van aardappel en gekonfijte citroen; broodstokjes met in een schaaltje een crème van pompoen met zout en olijfolie. Allemaal erg lekker van smaak. Verder een lekker broodje met erbij een potje met platte kaas met boter en een potje met reuzel met chili en spekjes. De reuzel kon me eerlijk gezegd niet heel erg bekoren, maar ik vond het wel leuk om het eens zo te eten. Onderwijl bekeken we de kaart, waarvan ik een exemplaar mocht meenemen en we besloten tot het menu van 5 gangen à 60 euro per persoon, uit te breiden met een extra (vegetarische) gang, maar dat deden we niet. Het wijnarrangement à 40 euro namen we ook niet, we bekeken de wijnkaart. Die is relatief klein, maar fijn en tot mijn grote plezier stond er een Condrieu, Domaine George Vernay, 2009 op en die moest het natuurlijk worden. Wederom een Condrieu die geheel aan de verwachting voldeed. Nadat we dat allemaal achter de rug hadden verscheen er een amuse.

In een schaaltje ossenstaart met een flan van merg, diverse structuren van ui, waaronder gefrituurd met een jus van Geuzebier. Een heerlijk, herfstig hapje, wat ernstig de trek opwekte. Prima dus. Het eerste gerecht verscheen. Gezegd moet overigens worden dat het personeel gaandeweg de avond een prettiger manier van bedienen kreeg, het werd zowaar nog gezellig.

Het eerste gerecht dus. Oester. Gillardeau, tomaat, knolselder, dashi, ijzerkruid. Twee mooie oesters kregen we met erbij de genoemde ingrediënten en ik proefde ook nog iets van anijs, de tomaatjes waren zoetzuur gemarineerd en er lag nog wat dille bij. Ik vond het een bijzonder smaakvol gerechtje, wat er schitterend uitzag. Mooi klein en vol van smaak, leuk dus.

Het tweede gerecht was zalmforel. Rode biet met peterselie, yoghurt. Een verrassend gerechtje vond ik dit. Drie mooie stukjes koud gerookte zalmforel kregen we, met een kruidenkorstje onderop. Bovenop wat kruidjes en cresjes en onder twee stukjes wat yoghurt. Verder erbij wat rondjes gekookte koude biet met erop zalmeitjes. Her en der een toefje peterselie-olie vervolmaakte dit verfijnde gerechtje. De heren (op eentje na dan, die was net zo enthousiast als ik) waren niet zo weg van de biet-zalmeitjescombinatie, maar ik wel. Ik vond het leuk gevonden en eigenlijk erg lekker. Ik ben dan ook een fan van de grondsmaak van biet. De zalmforel was zuigend zacht, heerlijk! Van het volgende gerecht ben ik in het geweld van alle gesprekken vergeten een foto te maken, maar neem maar van mij aan dat het er bijzonder mooi uitzag. En fantastisch smaakte. Het ging om zwezerik. Met ossobucco, prei en lookbrood. Over de zwezerik kan ik erg kort zijn, die was fantastisch. Gelakt met het een of het ander en botermals. De rondjes ossobucco erbij waren ronduit verrassend en de stukjes prei en de crème van prei waren ook al erg lekker. Het witbrood met knoflook kon mij minder bekoren, maar dat is puur persoonlijk. Een apart en lekker gerecht. Bij het hoofdgerecht schakelden we over op een rode wijn. Een Rosso di Montalcino, Siro Pacenti 2008 en dat was een bijzonder prettige Montalcino.

Hij paste perfect bij de wilde eend. Met abrikoos, gember en kikkererwten. Ik moet bekennen dat de eend voor mij te wild was, hij neigde ernaar leverachtig te worden en daar hou ik niet van. De abrikoosbereiding met chili, de paddestoelen en de jus met laurier vond ik wel erg lekker. Ook kikkererwten staan niet bijzonder hoog op mijn favoriete ingrediëntenlijstje, dus de eend en de erwten bleven achter op het verder lege bord. We dronken op ons gemak de Montalcino uit en waren daarna toe aan het dessert.

Kiwibes. Met pistache, kokos en koriander. Allerlei groene tinten lagen op het bord. De kiwibesjes waren gehalveerd. Ik kende heel die besjes niet eerlijk gezegd, maar ik vind ze wel lekker, ze zijn prettig zuur. Erbij verder ijs van kokos, koriandergelei, gelei van de kiwibes, kruim van pistache, schuimpjes van pistaches en spongecake (ik blijf het rommelig vinden). Ik vond het een lekker fris dessert, heerlijk licht. We sloten af met espresso en verveinethee, waarbij nog snoeperijtjes kwamen.

De Mercedesster in chocolade, een makaron van rozen en witte chocolade, een spekje van oasis en kalamanski en een truffel geparfumeerd met whisky. In een schaaltje apart nog rijstepap met gemarineerde krieken en amandelen. Allemaal even lekker.

WY is nog maar net open en het personeel moet nog even hun draai vinden, maar ik denk zeker dat het een hit zal worden in het Brusselse. De kwaliteit van het eten is uitstekend, de wijnkaart is goed en cocktails worden steeds populairder. Ik kan me zo voorstellen dat ontbijten hier ook leuk is om te doen, ze werken met prima producten en de ligging om de hoek van de Zavel is natuurlijk gewoon leuk. Ik vind WY in ieder geval een aanrader en we keren er zeker een keer terug.