Bruneau in Brussel

In tegenstelling tot andere weekenden van deze werkgroep zouden we deze keer op donderdagavond aanschuiven bij een mooi restaurant. Meestal doen we dat op de laatste avond, maar de organisatie had deze keer anders besloten. Een Europarlementariër zou ons een deel van de maaltijd gezelschap houden... Onze aankomst verliep soepeltjes in het besproken hotel en keurig op tijd stonden we klaar om met een busje naar het restaurant te gaan. Uiteindelijk waren we min of meer compleet en via die akelige tunnels (vind ik) reden we naar Koekelberg, want daar is Bruneau gevestigd. Een voor mij zeer bekend restaurant, in het verleden heb ik er herhaalde malen gegeten. Na een wat teleurstellende maaltijd voor de 10e verjaardag van Ole (inmiddels dus al weer 8 jaar geleden) was dit weer de eerste keer dat ik er zou binnengaan. Grappig vond ik het dat er werkelijk niets veranderd was en dus pakte ik de lift naar boven, want we zouden vanavond in het privé-zaaltje ons diner hebben. Na een glaasje champagne, waarbij door het werkelijk uitstekende personeel een cakeje met erin spekjes en sjalotjes en een bieslookdip werd rondgedeeld en een soort van inleiding door de europarlementariër gingen we aan tafel. Fijne stoelen, mooi gedekt, een geestig tapijt, gewoon goed, zoals altijd bij Bruneau. Water werd ingeschonken en de eerste wijn. Een mij bekende Gascogne-wijn, die ik eigenlijk alleen maar ken van Bruneau, een Chateau de la Jaubertie. Een wijn die ik vroeger al prettig vond en dat vond ik nog steeds.

Erbij een amuse in drieën. Een bolletje kaviaar van aubergine met wat amaretto: een opvallende combinatie, erg smakelijk vond ik; een consommé van artisjok met truffel: ook smakelijk, hoewel ik geen liefhebber ben van artisjok en tot slot een gelei van eendenlever met wat granaatappel: lekker, maar voor mij iets te lopend, ik hou van eendenlever in terrinevorm. Maar: fijne mondvermaakjes, absoluut! Het voorgerecht was een mooie klassieker.

Een rozet van kreeft met truffel en parmezaan. Op een rondje van groentjes (tomaat en heel fijn gesneden snijboontjes) kregen we mooie stukken kreeft met ertussen geschaafde truffel, overgoten met een mooie, heel zachte vinaigrette. Er om heen geraspte truffel met wat groenvoer en flinters parmezaan. Mooie combinaties. Helaas was mijn kreeft lichtjes taai wat ik erg jammer vond. Bovendien ontbeerde de groentjes onder de kreeft een zuurtje, wat ik in ieder geval zeer op prijs zou hebben gesteld. Wat niet wegneemt dat het er schitterend uitzag. De tweede wijn, een Macon La Roche Vineuse, Vieille Vignes 2008, beviel me ook goed, ik hou nu eenmaal van de Macon-wijnen.

Hij paste uitstekend bij de gebakken tarbot met een courgettebloem gevuld met langoustinecrème. Zowel de tarbot als de courgettebloem met inhoud vond ik fantastisch van smaak. Erbij nog groene asperges en zeekraal en een bijzonder lekkere sabayon waarin ook langoustine te proeven was. Een schitterend gerecht wat mij betreft De derde wijn was een Pinot Blanc Reservé, Domaine Weinbach en die paste uitstekend bij de absoluut perfect gebakken ganzenlever.

Een heel mooi stukje ganzenlever kregen we, met erop van die fijne zoutkristalletjes waar ik zo dol op ben in deze combinatie met erop nog een krokantje; eronder nog een bijzonder lekkere mosterdvinaigrette die wonderwel combineerde met de heerlijke lever. Ernaast een rond torentje van gebakken en gekonfijte appel, heerlijk natuurlijk, maar iets teveel voor mij, dus dat heb ik laten liggen helaas. De cuisson van de ganzenlever wil ik nog even aantippen, vooral om het best een groot gezelschap was. Het gebeurt regelmatig dat bij groepen de ganzenlever niet goed gebakken is, dan is hij nog lillerig van binnen en dat vind ik bijzonder onaangenaam. Deze cuisson was absoluut perfect, een hele prestatie vond ik. De rode wijn, een schitterende Chateau Magnan la Gaffelière, Saint Emilion Grand Cru werd ingeschonken en hij paste prima bij het hoofdgerecht.

Zomerreebok, kroketjes met truffelroom, croustillant met paddestoelen en een gelei van knolselderij. Een aan tafel bijgeschonken mooie saus completeerde het geheel. Wat kan ik zeggen? Alle onderdelen weer tot in de perfectie klaargemaakt, alles even lekker. Helaas was ik niet in geheel goede doen deze avond dus ik moest meer dan de helft van mijn bordje laten staan, met veel spijt in het hart, want het was werkelijk geweldig lekker. Het dessert was een plaatje.

Een croustillant van vanille met roomijs van gezouten botercrème. Oh, wat was dat ijs geweldig lekker zeg. Fantastisch van smaak met die mooie zoute toetsjes zo af en toe. De croustillant was helaas teveel voor me, doodzonde toch.

Bij de uitstekende espresso, koffie en thee kwamen nog heerlijke friandises en diep tevreden verliet het gezelschap Bruneau. De oude Bruneau, die nog steeds achter de pannen staat, deed ons uitgeleide en ook dat vond ik erg leuk. Bruneau is en blijft een fijn, klassiek restaurant, waar uitstekend wordt gekookt en waar de zwarte en de witte brigade erg goed op elkaar zijn afgestemd. Een genot om er te eten.