Het Gebaar in Antwerpen

Het was weer herfstvakantie, althans voor Ole en traditiegetrouw is echtgenoot dan de vrijdag vrij. Mochten we iets met zijn vieren willen gaan doen, dan kan dat op die dag. Na een hoop gepuzzel met het rooster van Maurits zou het gaan lukken om te gaan lunchen in Antwerpen. Een late lunch weliswaar, zo rond 14.00 zouden we arriveren. Uiteraard is er maar één restaurant wat dan in aanmerking komt en dat is onze all time favorite Het Gebaar. We pikten Maurits op in Rotterdam, de heenreis was zeer voorspoedig en keurig om 14.00 liepen we het geheel gevulde restaurant in. Of we nog even wilden wachten. Maar natuurlijk.... Na niet al te lange tijd kregen we in het achterste gedeelte een fijne tafel voor vier en begonnen we maar eens met de aperitieven. Maurits zou terugrijden, dus hij deed wel mee met een glaasje champagne, wat ook zijn vader wel aantrok en Ole en ik opteerden voor die heerlijke Mojitococktail die ik de vorige keer zo lekker vond. Hij was nog even lekker.

Erbij die oh zo simpele, maar vreselijk lekkere koekjes met sesam en we bekeken de kaart. Die alweer veranderd is, maar dat had ik ook al gezien op de geheel vernieuwde, schitterende website. Absoluut even het bekijken waard! Eigenlijk waren we heel snel klaar met onze keus en zoals gebruikelijk hier geef je als je een dessert wil dat direct bij de bestelling door, want het klaarmaken ervan duurt nu eenmaal even. Maar dan heb je ook wat!

De bekende broodjes, pezo en boter kwamen op tafel en werden ook telkens - het zijn nu eenmaal extreme broodeters mijn mannen - aangevuld. Water, plat en bruis kwam en ik ben blijkbaar gewend geraakt aan de bekers die ze hier nog steeds gebruiken, want ik vond het opeens prettig drinken.

Een amuse verscheen. In zo’n geweldig mooi glas een bloemkoolsoepje zoals de vriendelijke mevrouw vertelde. Mooie kleine stukjes bloemkool, kruidjes en nog wat dingetjes lagen in het glas en werden aan tafel overschonken met een crème van bloemkool. Fantastisch lekker, de bloemkoolsmaak was zeer aanwezig, werkelijk heerlijk. En een plaatje om te zien. Tegenwoordig wordt er overigens per gerecht een wijnsuggestie gedaan, ook zo leuk vind ik dat. Wij besloten echter om een flesje te nemen. Ole zou wel de wijnsuggestie volgen en Maurits hield het bij water. We kozen uit de mooie wijnkaart een Acustic Celler blanc, Monstant, Garnaxta Blanca, Macabeu en Ponsal. Een wijn die erg beviel. De chef kwam ons even de hand schudden (op twitter had ik grapjes met hem gemaakt, want hij zou de dag erna naar Curacao vertrekken en hij had blijkbaar nog onthouden hoe zeer ik onder de indruk was van zijn paling in ‘t groengerecht). Wat een begeesterde chef is dit zeg, werkelijk bijzonder prettig om naar te luisteren. Allerlei bereidingen hebben we doorgenomen, geweldig leuke ingrediënttoevoegingen die hij bedacht heeft kregen we te horen, er ging een wereld voor me open. Heel interessant en bijzonder vriendelijk. De gerechten kwamen. Ole zat naast me en hij zat te likkebaarden toen hij zijn bord zag.

Uiteraard had hij gekozen voor de rundstartaar en hij heeft werkelijk zitten smullen van het fantastische vlees, alle groentjes, de ganzenlever, de ijsjes, de bloemetjes en de kruidjes. Ik mocht een hapje proeven en inderdaad is dit met stip de allerbeste steak tartare (onparlementair gezegd dus) ooit. Waanzinnig lekker. Erbij nog een fijn bescheiden bakje uitstekende frieten en Ole’s feestje was compleet. Erbij kreeg hij een glas Seresin Estate, MOMO Marlborough 2010, Nieuw Zeeland, 100% Pinot Noir, die hij erg lekker vond. Weer een Pinot Noirliefhebber erbij dus in het gezin.

Maurits, onze vleeseter, had gekozen voor de gebakken Holsteiner entrecôte, geserveerd met seizoensgroenten, romescosaus en ernaast een bereiding van ossenstaart met aardappelcrème. Alweer een schitterend bord kwam op tafel met erop dat prachtige vlees en een keur aan seizoensgroenten gelegen op de romescosaus. Overbodig te schrijven dat zijn bord geheel leeg ging. Ook de saus bij het vlees vond hij vreselijk lekker, ik denk dat de afwasser een makkie had. De aardappelcrème met de ossenstaart in het aparte glas vond hij ook echt een toevoeging en hij was van mening dat Het Gebaar toch wel het meest bijzondere restaurant van het jaar was. Nou, zo’n compliment geeft hij niet snel. Wel vind hij het jammer dat de entrecôte van de kaart zal verdwijnen, hoewel vernieuwing natuurlijk altijd wel een beetje nodig is.

Echtgenoot had gekozen voor het krokant gebakken speenvarken, met gelakte varkenswangetjes, daarop gestoofde prei, gekarameliseerde appeltjes en gemarineerde groenten. Verfijnd met toetsen van pickels en curry. Een werkelijk schitterend bord kreeg hij met fantastisch krokant speenvarken, heerlijke torentjes van varkenswang, prachtige groentjes, heerlijke toetsjes van curry en zuurtjes en krokantjes van ik denk filodeeg met wat curry. Hij was meer dan tevreden over zijn gerecht en dat kon ik me helemaal voorstellen.

Ikzelf was deze keer nieuwsgierig naar de vitello tonnato. Langzaam gegaard kalfsvlees afgewerkt met de klassieke crème van tonijn, Afgewerkt met sardine, kroepoek van tonijn en een cakeje van olijven. Het mooiste bord was voor mij deze keer. Een schitterende cirkel van prachtig roze (de chef heeft me uitgelegd hoe hij dat kalfsvlees zo prachtig roze krijgt) kalfsvlees met eronder fantastische tonijncrème. Op zich al een genot om te eten. Erop wat heerlijke kroepoek, waarin de tonijnsmaak duidelijk te proeven is. Verder wat stukjes rauwe sardine, ansjovis, olijven, appelkappertjes, radijsjes, kruidjes en cresjes en fijngemalen krokantjes. Voor dat alles schitterende stippen van een crème waarin ik iets van paprika en tomaat proefde, maar die heel zacht was, bijzonder lekker ook. Een absoluut heerlijk gerecht. Ook verklapte de chef, die nog een keertje langskwam, nog dat in de crème van tonijn wat Amaretto verwerkt is, ik ben dol op dat soort details! Erbij kreeg ik nog een rond kommetje met allerlei krokante stengels en dingetjes en ook die waren heel gewoon heel erg lekker.

Beide zonen hadden voor het dessert gekozen voor Spectaculoos. Een combinatie van luchtige melkchocolade, speculaas en koffie. Bijzondere structuren van chocolade zorgen voor spektakel op het bord. Nu zijn echtgenoot en ik wel iets gewend hier bij Het Gebaar maar de jongens keken hun ogen uit toen hun borden verschenen. Wat een schitterend plaatje. Heel voorzichtig hebben ze alles opgegeten, van elk hapje werd intens genoten. Ze zijn dol op speculaas en op chocolade dus dit was echt een spekje naar hun bekje. Na afloop waren de buiken overigens meer dan gevuld.

Omdat wij dat wisten, waren we deze keer verstandig geweest. Echtgenoot had gekozen voor de Crème Brûlée en kreeg een uit de kluiten gewassen uitstekende Crème Brûlée waar hij zeer tevreden over was.

Ikzelf was - onder andere na de ervaring bij Slagmolen in Opglabbeek - ernstig nieuwsgierig naar de interpretatie van Roger van de bekende Dame Blanche en natuurlijk werd ik niet teleurgesteld. Een schitterend schaaltje vanille-ijs kreeg ik met daarover al wat chocoladesaus geschonken. Erop een raster van chocolade met toefjes room met erop kleine beetje spongecake van chocolade. Erbij in een apart schenkertje nog wat heerlijke warme chocoladesaus en mijn middag kon niet meer kapot. Heerlijk!

We sloten af met uitstekende espresso, wat nog steeds op dat charmante tableautje wordt gepresenteerd met twee heerlijke koekjes, een glaasje water en zo’n piepklein glaasje met slagroom en wat likeur en meer dan tevreden verlieten we Het Gebaar. Tot de volgende keer maar weer!