De Lindehof in Nuenen

Door allerlei omstandigheden was het veel te lang geleden dat we bij De Lindehof waren geweest, maar gelukkig kon ik er aan de vooravond van mijn verjaardag gaan dineren. We gingen deze keer gezellig met zijn vieren, ook de jongens waren erg benieuwd, gezien onze enthousiaste verhalen. Leuk detail is nog dat ik in mei met mijn enthousiaste recensie van onze lunch bij De Lindehof de recensieprijs van eet.nu (tweemaal een driegangenlunch) had gewonnen en deze nu eindelijk kon inwisselen. De ontvangst in het al bijna gevulde restaurant was attent als altijd. We kregen een fijne ronde tafel in het midden van het restaurant en vrijwel direct kwam de begeesterde chef ons begroeten. Dat doet hij trouwens bij iedereen, wat een hele prettige sfeer oplevert. Een glaasje champagne wilden we wel, nog steeds van Serge Mathieu hier, dus erg prettig.

Erbij in dat leuke kistje met de kiezelsteentjes die heerlijke kroepoekjes met sepia en bouillon van dashi, met chili, met zeealgen en een emulsie van citrus en met saffraan en crème van paella. Verder nog papier van wasabi, bloemkool met crème van pinda, een pindakrokantje en een chips van banaan met kerrie. Heerlijke smaakjes. In een glaasje erbij de bekende broodsoldaatjes met Noorse garnaaltjes en een tandooridip, ook al zo lekker.

De chef zelf kwam zijn signatuur-amuse brengen. Op een lepel een bonbon van witte chocolade met bataat, ras el Hanout en espuma van chili: fantastisch lekker.

Hierna kregen we op de hand een beetje aardappelcrème waarop een merengue van koffie gevuld met een crème van aardappel en koffiekaviaar gemaakt van tapioca kwam. Saai, maar ook dit was bijzonder lekker.

De amusestroom vervolgde met in een donker bakje een ijsje van tomaat met broodcroutons, schuim van tomaat met basilicum en krokantjes van Pata Negra; ook al ontzettend smakelijk.

Vervolgens kwamen er vier heerlijke wulken, bedekt met een crème van waterkers, fantastisch lekker vond ik deze!

We sloten de amuses af met gamba’s, gemarineerd in olie van vadouvan met een salade van bulgur, granaatappel, kerrie en koriander met wat krokantjes van emping, ook alweer bijzonder apart en lekker van smaak. De echte maaltijd, waarvoor we de kaart kregen uitgereikt door de chef, moest toen nog beginnen..... Uiteraard kozen we voor het menu Toque Blanche, 6 gangen, inclusief wijnarrangement voor drie personen. Water kwam, brood verscheen, olie en boter stond al op de handige plateautjes, dus het feest kon beginnen. De eerste wijn werd ingeschonken. Een Summerer Grüner Veltliner. Een fijne Grüner Veltliner vond ik het, zonder restzoetje en heerlijk fris.

Hij paste uitstekend bij het voorgerecht. Sashimi van zeebaars, gebakken sepia en tartaar van zeebaars. Een gerecht in drieën dus, leuk op één bord gepresenteerd. Het moge duidelijk zijn dat de genoemde hoofdbestanddelen alledrie perfect waren. Verder troffen we nog aan kroepoek, poeder van sepia, dooier van sepia en kokos, schuim van kokos, spongecake van specerijen en structuren van komkommer en radijs. Een heerlijk fris en complex gerecht. Mooi dat alle smaakjes elkaar ondersteunden en vervolmaakten. De tweede wijn was een bekende. Een McManis Viognier, altijd goed, zo ook deze keer.

Erbij het eerste tussengerecht. Kabeljauw met kruidenrisotto, topinamboer, krokante oester en beurre blanc. Een schitterend stuk kabeljauw kregen we, gelegen op heerlijke risotto met allerlei groene kruiden. Erbij diverse bereidingen van de aardpeer, een krokant gebakken Gillardeau oester, wat lamsoor en een vinaigrette van lamsoor. Alweer een fantastisch gerecht, waarbij alle smaken wonderbaarlijk in elkaar overvloeiden, heerlijk! De volgende wijn was een erg lekkere vond ik. Een Roucaillait 08, Languedoc Blanc, die me deed denken aan mijn geliefde Clos Marie, Manon, ook uit de Languedoc. Een schot in de roos dus.

Het gerecht erbij was coquille met gebrande groene asperge, structuren van tomaat, crème van avocado en vinaigrette van umeboshi (waarbij ook wat gedroogde lever van tonijn zat). Precies al die ingrediënten troffen we aan. Een mooie combinatie vond ik het. De coquille was perfect gebakken en de koekjes van tomaat die er ook nog bij lagen vond ik geweldig lekker ook. Alweer een topgerecht dus. De volgende wijn was een fantastische Pinot Noir. Een Oeil de Perdrix, een Zwiterse wijn uit de Valais met een lichte anijstoets in de smaak.

Hij ging perfect samen met het Sterrenchefgerecht van de afgelopen week, wat ik erg leuk vond om te eten. Krokante kalfszwezerik met crème van geitenkaas en gegrilde komkommer, ijspegel, marloeskes met crème van lamsoren en saus van honing en tijm. Behalve al deze ingrediënten, die stuk voor stuk prachtig bij elkaar pasten en heerlijk waren vonden we verder nog een paar mooie blaadjes gevuld met gemarineerd mosterdzaad, heerlijk en volgens mij was de zwezerik gelakt met PX. Een topgerecht wederom. De wijn bij het hoofdgerecht was een mooie Barco Negro Douro van F. Lurton en hij beviel ons uitstekend.

Het hoofdgerecht deze avond was patrijs met zuurkool, marbré van aardappel, appel en bloedworst; gebrand buikspek, boudin blanc, schorseneren, aardappelkaantjes en patrijzenjus. Een werkelijk schitterend bord verscheen met alle genoemde onderdelen en ohohoh, wat was alles geweldig lekker. De patrijs was botermals, het pootje erbij was fantastisch gekonfijt, alle groentjes waren perfect en de jus verbond het geheel. Het buikspek vond ik ook heel bijzonder, dat was op drie verschillende manier klaargemaakt, werkelijk fantastisch! Nadat we weer wat bij de mensen waren werd de dessertwijn, een My Amour de Gascogne, 100% manseng natuurlijk, ingeschonken en ook die beviel ons. Niet te zoet. Erbij een heel wel heel bijzonder dessertje, waarin onder andere tamarillo was verwerkt. Tamarillo, ook wel bekend als boomtomaat, is beslist een mysterieus vruchtgewas (bron: chef Bahadoer!) De felrode, geel, oranje of soms scharlakenrode eivormige vruchten worden sinds geruime tijd zelfs in beperkte aantallen in de winkel verkocht. Net zoals de tomaat, paprika, aardappel, aubergine....behoort de tamarillo tot de familie van de nachtschadigen of de Solanaceae. De oorsprong van de tamarillo is terug te vinden in het Andesgebergte van Peru. Het zijn planten die van de warmte houden, maar ook in ons klimaat lukt het wel om ze te laten groeien en zelfs te laten afrijpen.

Het dessert was een taartje van vijgen, bouillon en merengue van witte chocolade, ijs van tamarillo, schuim van witte chocolade met piment. Verder nog wat krokantjes op het bord en het was absoluut genieten dit dessert. Bepaald niet te zoet, wat ik heel prettig vind en prachtige smaken zo bij elkaar. In een glaasje apart verscheen nog een granité van jenever en hierna waren we volledig tevreden en eerlijk gezegd ook volledig volzet. We eindigden met goede espresso en thee, moesten helaas de friandises afslaan, dat lukte echt niet meer en na het betalen van de (meer dan gehalveerde! - ongelofelijk gewoon) rekening, een fantastisch overzicht van alles wat we gegeten hadden en een zoen van de chef ‘omdat we elkaar inmiddels gewoon goed kennen’, wat ook zo is, vertrokken we diep en diep tevreden bij De Lindehof. Een topavond met geweldige verwennerijen. Laat ik ook vooral de uitstekende zwarte brigade niet vergeten! Om heel vaak en heel snel weer naar terug te keren.