Moulin du Landion in Dolancourt

In tegenstelling tot de heenreis, waar we erg veel last hadden van files, verliep de terugreis bijzonder voorspoedig, wat betekende dat we behoorlijk vroeg bij ons hotel waren.

In een leuk dorpje gelegen, een oude - niet meer werkende helaas - watermolen met zeer comfortabele kamers. Na ons te hebben opgefrist hebben we een tijdje heerlijk zitten aperitieven en lezen op het fijne terras, lekker in de schaduw.

Rondom half 9 liepen we de eetkamer in. Op twee niveaus gelegen, wij kozen voor het lage niveau. Redelijk comfortabele stoelen en een rond tafeltje. Water wilden we wel, een fles bruisend en een karaf en ook een flesje wijn, een Beaune du Chateau, Domaine Bouchard Père et Fils, een bijzonder prettige witte wijn. Alles duurde nogal lang, maar ach, we hadden de tijd.

Nadat we hadden gekozen voor het menu Gourmet verscheen er een amuse. In een glaasje kaviaar van aubergine met kwark en bieslook. Erg, erg koud was het, het kwam denk ik rechtstreeks uit de koelkast. Hierdoor kwamen de smaken bepaald niet tot hun recht. Jammer.

Als voorgerecht had echtgenoot gekozen voor de gebakken ganzenlever met gereduceerde jus van port en bosbessen en verse frambozen. Op een doorweekt stukje brood lag een te ver gegaard stukje ganzenlever, wat dus niet echt lekker was. De jus was wel in orde en ook de framboosjes vond hij lekker. Maar het is natuurlijk onvergeeflijk om de ganzenlever te ver te garen.

Ikzelf had de terrine van ganzenlever met gelei van rosé champagne en kruidkoek uit Dolancourt. De ganzenlever was in orde, hoewel te koud. Het zout wat ernaast lag was wel nodig om toch wat extra smaak te brengen. De gelei van de champagne was lillerig en smaakte eigenlijk nergens naar en het brood was oud en hard. Maar: de ganzenlever was dus okay. We werden wat lacherig, want het is eigenlijk wel heel lang geleden dat we zo slecht gegeten hebben. Maakten we dat ook weer eens mee...

Als hoofdgerecht had echtgenoot de tong met dragon, compote van mango en tomaten met komijn. Een wat onduidelijke rol vis - tong dus blijkbaar - kreeg hij met erop de mango en de tomaten. Droog en te ver gegaard zo was zijn oordeel. Erbij in bouillon gegaarde slierten wortel en een roos broccoli, bijzonder smakeloos en een rondje rijst op een raar bedje van iets wat nogal slappig was. Ik vermoed dat het een prutje (excusez le mot) van aubergine en tomaten of zo was. In ieder geval niet lekker.

Mijn hoofdgerecht was nauwelijks beter. Gepocheerde Sint Pierre (zonnevis dus) geparfumeerd met citrusvruchten. Drie stukjes veel te ver gegaarde vis kreeg ik met wat partjes sinaasappel erbij. Verder hetzelfde garnituur als echtgenoot, wat ik heb laten staan, want dat was echt niet lekker.

Het kaasplateau hoorde ook nog bij het menu, dus bracht men het plateau naar beneden en stelde het op bij onze tafel. Aardige kaasjes en eigenlijk gewoon goed van kwaliteit. We maakten allebei onze keus en waren tevreden over de kaasjes. Waarmee we toe waren aan het dessert.

Voor echtgenoot crème brûlée geflambeerd met Marc de Champagne. Aan tafel erop geschonken en aangestoken, toch wel lollig. En de crème brûlée beviel hem ook nog, wat mooi was. Voor mij, omdat ik al wel dacht dat hier behoorlijk zwaar gekookt zou worden, een Colonel.

Een gigantische Colonel, dat dan weer wel. Wel lekker fris trouwens en verder niets mis mee. We sloten af met prima espresso en verlieten wat lacherig de eetzaal. We hebben overigens geweldig goed geslapen in de heerlijke bedden, wat toch ook wat waard is. Maar het restaurant is dus echt geen aanrader helaas.