Totaal aantal pageviews

donderdag 19 juli 2012

De Kromme Watergang in Hoofdplaat

Keurig rondom 16.00 arriveerden we bij De Kromme Watergang om de sleutel op te halen van de suite waar we met onze vrienden zouden overnachten. Mevrouw Vinke begroette ons allervriendelijkst en vroeg ons haar met de auto te volgen naar de suite, zodat ze ons eventjes de weg kon wijzen.
De suite is prachtig ruim en licht en van alle gemakken voorzien. Nadat we lekker hadden bijgekletst met de vrienden kwam de auto ons ophalen om ons naar het al flink gevulde restaurant te brengen. We keken nog even naar het schitterende Zilte Hof, waar kok Edwin Vinke zijn groenten en kruiden verbouwt en vandaan haalt, prachtig om te zien!
We kregen een wat onhandige ronde tafel, in die zin dat er een pilaar stond, waardoor het personeel daar telkens omheen moest lopen, ikzelf had er verder geen last van.
Het restaurant deed wat donker aan, ik heb zo het idee dat de gastvrouw erg weg is van zwart. (foto overigens de volgende ochtend gemaakt). Rechtstreekse verlichting boven de tafel biedt trouwens voldoende licht, hoewel er redelijk vaak met donkere borden wordt gewerkt, waardoor het fotowerk wel iets minder dan gewoonlijk is geworden.
De tafel is verder gedekt met een donker plaatje met amusebestek, glazen uiteraard, een pottenbakstertheelichtje, iets uit de zee uiteraard en een tableautje met peper/zout, olie, hoeveboter en een verstuiver met zeewater. De sommelier vroeg of we een aperitiefje wilden, wat voor drie van ons het geval is (een van ons drinkt geen alcohol) en we kregen een glaasje champagne. J.M. Gobillard & Fils hier, een wat simpele champagne vond ik. De kaart en de menu’s werden ons overhandigd en we upgraden ons arrangement van 7 (menu de Kromme Watergang) naar 10 gangen (menu Zilte Klei). Vreemd genoeg werd ons niet gevraagd wat we liever niet wilden, waardoor al bij de eerste amuse een oester verscheen, terwijl de andere dame aan tafel geen oesters eet....
Het was een amuse in tweeën, of eigenlijk meer in drieën. Op het plaatje wat op tafel lag verscheen een glaasje met daarin een koud/warme huiscocktail, een Gin Fizz. Opmerkelijk zilt van smaak en daardoor erg lekker. Ervoor in een glazen schaaltje een oester met Margarita. Heel erg weinig Margarita bij mij, wat ik eigenlijk wel prettig vond, want nu kwam de perfecte smaak van de oester mooi naar voren. Aan beide kanten van de tafel nog een standaardje met daarin een grote plak krokant zeewier met inktvis. Vrijwel direct verschenen er twee nieuwe amuses.
Op een granietachtig aandoend schaaltje een stukje avocado met mozzarella en Granny Smith, romig en fris tegelijk, leuk, en in een grijs schaaltje haring met kiwi en peterselie. Een voor mij onbekende, maar prettige combinatie. Aansluitend weer twee amuses.
De garnalen die elke dag vers gepeld worden door de vader van de gastvrouw (de volgende ochtend kwamen we toevallig binnen toen hij ging beginnen, een mooi gezicht). Op een oranje schoteltje een salade van garnaal met sla uit eigen tuin. Heerlijke garnaaltjes (verser krijg je zo volgens mij niet of je moet ze zelf pellen natuurlijk) en leuke slasoorten. Erboven in een kommetje schuim van gepofte rijst met gebakken garnalen en crunch van kokos. Verder een toets van koriander en groene peper en ook nog een gefrituurde garnaal. Erg lekker!
Vers gebakken brood kwam op tafel, zo’n leuk broodje, half voorgesneden en lekker stevig en dat werd tot aan het hoofdgerecht telkens bijgevuld. De eerste wijn werd ingeschonken. Een mij bekende wijn van mijn favoriete Table d’Amis. De Kies Grüner Veltliner van Kurt Angerer 2011. Een typische, niet heel indrukwekkende, Grüner Veltliner. Mineralig en lekker fris. Hij paste wel goed bij de kabeljauw & Noordzeekrab.
Met zeegroenten, aardappel en algen. In een licht onhandig langwerpig bakje/kommetje (te diep) kwam de krab met de kabeljauw, erbij wat crèmetjes van aardappel, algen en zeegroenten. Zeegroenten nog erop en een heerlijke tartaar van scheermes in de halve schelp met erop - denk ik - iets erg lekkers van inktvis. Verder proefde ik een fijne citroentoets, die erg prettig was en ik vond het een mooi gerecht. De volgende wijn was een Touraine van Francois Chidaine, 2011. Ook niet zeer indrukwekkend helaas, wel prettig bloemig. Het tweede gerechtje was harder & bonen.
Met basilicum, ansjovis & gazpacho. Een mooi stukje kort gegrilde harder kregen we, nog mooi glazig met erbij wat verse ansjovis, wat ansjovismayonaise, crème van avocado en een kruidje. Verder een gelei van een consommé (dachten we zo), snijboontjes en tuinboontjes, piepkleine fantastisch lekkere mosseltjes en kruim van gazpacho. Een erg mooi gerecht vond ik. De derde wijn was een Louis Chèze, een viognier/chardonnay uit de omgeving van Condrieu en die was lekker. Het gerecht was Oosterscheldekreeft met courgette, couscous & salie.
Een gerecht in tweeën. Op een bordje en in een kommetje diverse bereidingen van couscous met een lekkere pittige bisque bij de ene bereiding en ijs van courgette en ijs van hangop bij de andere bereiding; diverse groentjes, krokantjes, courgette en tempura van snijboon. Erg mooi in de combinaties, maar ook zeker apart. De kreeft was uiteraard perfect.
Bij de koningspoon & tomaat schonk de sommelier een Bordeaux Clairet, Maison Neuve, Alexia Eymas, een rosé. Ik ben niet bepaald weg van rosé-wijnen, maar deze ging wel. Het gerechtje, waarvan ik te laat een foto heb gemaakt, excuses, kwam in een bruinig bakje. Een mooi stukje koningspoon kregen we met diverse bereidingen van tomaat, incl. een koekje van gedroogde tomaat. Verder artisjok, amandel en sinaasappel, waarbij vooral de sinaasappel een fijn accent gaf. Amandelmelk werd aan tafel bijgeschonken. Weer een fijn gerecht. De volgende wijn, een Vouvray Vigneau-Chevreau Cuvée Silex, beviel me beter. Een fijne mineralige wijn, die een beetje stevige vis goed kan hebben, hoewel hij in de afdronk duidelijk aan kracht inboette. Het gerecht was deze ronde inktvis & varken, een combinatie die me intrigeerde. Erbij selder, zeemos en lavas.
Een mooi, doch onhandig (weer te diep en te schuin) bord verscheen met erin perfecte stukjes gefrituurde inktvis, lavas en zeemos, paksoi, varkenshuis en nog meer inktvis maar dan als een soort tartaar en reepjes selder. Alweer een mooi en bijzonder gerecht. In het glas kwam een Bourgogne. Roux Père & Fils, Chardonnay, les Genouvrées. Een fijne Bourgogne. Erbij het laatste visgerecht van deze avond. Tarbot & wortel.
Abrikoos, macadamia & eendenlever. In een donker gestreepte grote kom een perfect stukje tarbot met geglaceerde wortel, biologische eendenlever onder de tarbot en groentjes en kruiden. Een mooi gerecht, hoewel een klein beetje zout het gerecht iets hoger op smaak bracht. Wederom tevredenheid wat mij betreft. De rode wijn was een Corbières. Chateau la Bastide 2010. In zijn klasse een aardige wijn.. Erbij reebok & bieten.
Met yoghurt, roos en zwarte bes. Een gerecht in tweeën. Op een zwart bord een perfect stukje reebok met structuren van biet en yoghurt en aan tafel bijgeschonken rozensaus. Apart in een zwart bakje paddestoelen en een stukje gekonfijte reenek, waardoor het een soort sukade werd. Verder snijbiet en leuke bloemetjes. Een mooi vleesgerecht vond ik het. We waren toe aan de desserts, de Corbières kreeg er een plakje bij en het eerste dessert verscheen. Platte kaas & radijs.
Met pijnboompitten & PX azijn. In een donker bakje kregen we ijs van radijs en platte kaas, ijs van PX-azijn, crumble van pijnboompitten, kruidjes en nog wat radijs en andere kruidjes. Een leuk, fris dessertje vond ik het. Een dessertwijn werd ingeschonken. Een Red Muscadel Rietvallei wijnlandgoed Robertson. Ik hou wel van die rode dessertwijnen uit Zuid-Afrika, hoewel ik het wijnarrangement over de hele linie eerlijk gezegd aan de simpele kant vond voor een **restaurant, ik verwacht beter. Een dessertje in drieën kwam erbij.
Framboos & vanille, zuring, perzik & pistache. In een zwart bakje parfait van vanille-ijs met Stevia en framboos. Op een plaatje een cakeje met Stevia en framboos en op een grijs bord mousse van framboos, framboos, merengue, schuim van framboos, kruidjes en munt en een crumble van het een of het ander. Een lekker fris dessertje! Het derde en laatste dessert verscheen ook in drieën. Mojito.
Erwten, limoen, rum & munt. Een glaasje met een Mojito-interpretatie van de kok, lekker! Ernaast een halve limoen met chibouste en ijs en in een kommetje spongecake van erwten, limoen, munt en rum. Dat laatste vond ik aan de suffe kant eerlijk gezegd, ik weet nu niet of erwtjes in een dessert echt iets toevoegen.
Bij de espresso en thee kwamen nog allerheerlijkste friandises, die we heerlijk hebben opgesnoept en diep in de nacht verlieten we De Kromme Watergang. De taxi bracht ons terug naar de comfortabele suite waar we de volgende ochtend nog genoten van een fijn ontbijt en dat was ons bezoek aan De Kromme Watergang.

6 opmerkingen:

  1. Hoi Carla,

    Wat een mooie recensie, wij hebben hier afgelopen vrijdag gegegeten (ook tien gangen) en het is ons zeker bevallen.

    Wat ik een beetje mis in deze recensie van jou is je enthousiasme (wat ik soms in andere recensies van jou wel zie), komt dit voort omdat je er meer van verwacht had/ het tegen vond vallen of is dit onbewust?

    Wij hebben aan onze avond een supergave herinnering overgehouden (we gaan dan ook niet zo vaak als jou, en zijn dan misschien iets minder kritisch;)).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Arie,
    Dank je wel voor je leuke reactie. Ik ben inderdaad - dat lees je goed - minder enthousiast, blijkbaar lagen mijn verwachtingen te hoog. Waarmee ik zeker niet zeg dat ik het niet goed vond hoor, integendeel, maar ik miste de wow-factor om zomaar te zeggen en die heb ik juist zo graag. En ik vond - maar dat schrijf ik ook - het wijnarrangement te simpel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik val je bij, Carla. Hoewel er eigenlijk op de gerechten weinig aan te merken valt, mis ik in dit restaurant iets van flair en joie de vivre. Het is mij allemaal net iets té ingetogen. Met een buurman als Sergio zou je verwachten dat hier alles op alles gezet wordt om vooraan te blijven lopen in de race. Die (voelbare) intentie mis ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het is voor mij alweer vier jaar geleden dat ik hier was, en ik was toen aangenaam verrast. Even verrast was ik toen hier een tweede ster viel; dat leek mij voor de prestatie van vier jaar eerder wel wat hoog. Dus concludeerde ik maar dat het zich behoorlijk ontwikkeld had. Ik weet het niet, als ik jouw recensie zo lees. Mogelijk dat ik er over enkele weken weer ga eten, maar daar ben ik nu niet helemaal zeker van.

    PB

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. PS: jammer dat de te downloaden wijnkaarten weer eens geen prijzen vermelden.

      Verwijderen
    2. Mijn geheugen laat me ernstig in de steek, ik kan me niets meer herinneren van de prijzen helaas.

      Verwijderen