Victorian in Düsseldorf

Op de valreep had ik voor ons vertrek naar Düsseldorf nog een restaurant voor de zaterdagavond geregeld. Ik was eerst van plan om in de Altstadt wat te gaan eten, maar dat kon ook voor de lunch bedacht ik me en na een dag kunstkijken waren we waarschijnlijk wel toe aan een fijne maaltijd. Victorian werd het, 1 ster met een leuke kaart. Gelegen aan een zijstraat van de Kö, een vrij kleine entree, wat gelijk ook de rookplek is, bah! Als je je door de rookwalmen hebt geworsteld en langs de rokende mensen dus kom je in een ruimte terecht die gedomineerd wordt door een grote ovale bar en dan krijg je de aanwijzing dat het restaurant boven is. Daar is de ontvangst netjes, door wel wat veel personeel.

Wat erg attent was is dat men speciaal voor ons - zoals altijd heb ik gevraagd om een ronde tafel indien mogelijk - een ronde tafel had neergezet. De overige tafels zijn allemaal vierkant of rechthoekig. We zaten dus lichtelijk onwennig aan onze ronde tafel, want het viel iedereen wel een beetje op. Een keur aan champagnes heeft men hier, men noemde er tenminste een achttal. Wij kozen voor de Laurent Perrier en die was in orde.

Vrijwel direct verscheen er een kaviaardoosje. Niet gevuld met kaviaar, maar met tomaatmozzarellamousse met erop zwarte basilicumballetjes. Eerlijk gezegd smaakte het geheel naar helemaal niets.... Nadat we de kaart hadden bekeken - ook hier kun je naar hartelust de menu’s combineren - en we onze wensen kenbaar hadden gemaakt (we kwamen uit op voornamelijk het Frühlingsmenu met wat aanpassingen, maar die beschrijf ik wel bij de gerechten) kwam er een amuse.

Espuma van camembert met paprika-ijs. Mooi vol van smaak en prima bij elkaar passend. Erbij nog wat basilicumolie en een krokantje van paprika en een koekje. Een leuke amuse. De wijnkaart is hier redelijk uitgebreid en aan de zeer kostbare kant. We kwamen uiteindelijk uit op een Chardonnay “R“ Weingut Ökonomierat Rebholz. Brood en wat boter kwamen op tafel, water werd ingeschonken en de sommelier deed ons een voorstel om bij het eerste gerecht een witte port te drinken. Moest ik even over nadenken, maar ach, waarom niet. Het was een Casa de Sta Eufemia, José Viseu Carvalho & filos, Lda van een jaar erg lang geleden. Een mooie port, maar voor mij - zeker als begin van de maaltijd - te heftig, dat doe ik dus niet meer. Het gerecht erbij was gemarineerde ganzenlever, waarvan zie ik nu, geen foto heb gemaakt. In ieder geval een stukje ganzenlever met erbij kropsla, mispelgelei, diverse krokantjes en wat bijgeschonken gesmolten boter. Lekkere smaakjes bij elkaar. De wijn werd ingeschonken en die was in orde. Een boterige, maar niet te vette chardonnay.

Het tweede gerecht was Noorse kabeljauw. Kabeljauw met biet, mosterdvinaigrette, ei, augurk. Een op zich lekker gerechtje. Ook hier waren de schellen uit elkaar gehaald, rare gewoonte, de biet was ook lekker, het gerecht was wel lauw, maar dat kan de bedoeling geweest zijn. Ik vond het lichtelijk onsamenhangend eerlijk gezegd, maar daarom niet onprettig.

Het derde gerechtje bestond voor mij uit Bretonse sardine. Sardine als tartaar gemengd met pulpo en zeebaars, schuim van sardine, ijs van sardine en zeebaars en een spiesje erbij van pulpo wat flink maar erg lekker gekruid was. Een heerlijk gerecht vond ik, de topper van de avond.

Echtgenoot had gekozen voor de kwartel. Kwartel als stukje gelakt, als boutje samen met courgette, puree van topinamboer (aardpeer dus), eigen jus die heel hartig was en schuim van aardpeer. Hij was er tevreden over. Her en der lagen ook nog wat groentjes. Bij het hoofdgerecht haalde sommelier ons over tot een glas rode wijn. Een Priorat Lo Givot 2002. Een bijzonder lekkere rode wijn vond ik.

Erbij voor echtgenoot ree. Twee erg mooie stukjes ree uit de Eifel kreeg hij, goed van garing met gelei van kersen, biet, quenelles van gemengde granen, wat cantharellen en een piepklein beetje puree van aardappel. Hij was tevreden, hoewel we beiden van mening waren dat er wel iets hoger op smaak gekookt zou kunnen worden hier. Op de pulpo na bij het gerecht met de sardine en de jus bij de kwartel was het allemaal aan de flauwe kant.

Voor mij US-beef. Ik kreeg een wat rommelig bord met in het midden een nogal dun stukje wel goed gebakken biefstuk. Erop veldsla en witte bonen en daar weer op een onappetijtelijke plak gelei met bbq smaak. Het zag er al smerig uit, maar bij het snijden werd het allemaal nog een beetje erger helaas. Erom heen nog wat artisjokken en paddestoelen en nog wat jus en puree van artisjok. Her en der ook nog wat croutons en spekjes. Door die plak gelei vond ik het geheel helaas gewoon niet lekker. Die gelei was trouwens ook nog eens bijzonder zout, waardoor alle smaken wegvielen. Een misser en dat werkt toch wel op mijn humeur. Na een erg lange pauze, waarin we ons verbaasden over hoe grof sommige Duitse mensen omgingen met het personeel, verscheen er een dessertamuse.

Bereidingen van wortel met vanille-ijs. Op zich mooi om te zien, maar ook dit smaakte weer naar bijzonder weinig. Zelfs het ijs was waterig, jammer hoor.

Echtgenoot had gekozen voor de Bananarama (alleen voor de naam zou ik die al niet nemen, maar goed) en kreeg diverse bereidingen van banaan, waaronder een bal in harde karamel, ijs, sorbet en wat nootjes en was tevreden.

Ikzelf wilde graag de meloen. Diverse structuren van watermeloen kreeg ik met erbij ijzerkruid, pecannoot, karamel, ijs en olie van hibiscus. Een fijn fris dessert. Mooi opgemaakt ook.

We sloten af met een goede espresso, waarbij nog een makaron met sinaasappel kwam en een frambozensnoepje, schrokken ons vervolgens naar van de rekening en omdat ze hier 10 euro voor een 0.75 l fles water rekenen en we er twee hadden gedronken vertrokken we zonder fooi te geven. We worstelden ons door de rokende mensen en walm heen en besloten dat Victorian ons adres niet is.