De Pastorale in Rumst

Nadat we ons hadden opgefrist en omgekleed in het prettige hotel in Mechelen, lieten we ons per taxi vervoeren naar Reet. Daar ligt namelijk een absoluut favoriet restaurant van me: De Pastorale.

De oude pastorie is ‘s avonds prachtig verlicht (de vorige keer waren we er tijdens een zeer zonnige lunch) en het beeld van Jan Fabre staat nog even uitnodigend te lachen, een leuk begin toch van het bezoek hier.
De ontvangst was vriendelijk en we kregen een fijne ronde tafel in het al vrij volle restaurant.
Ik kreeg een uiterst functionele tashanger, die precies om de leuning van de prettig zittende stoelen past en we kregen de vraag of we een aperitief wensten. Uiteraard wilden we dat en dat werd drie keer een glas Bollinger ‘Special Cuvée’ en die vond ik bijzonder lekker. Mooi fris, fijn in de zuren en een petillante bubbel. Later bleek dat de smaak toch wat vlak werd en toen de ene tafelgenoot daar een opmerking over maakte kregen we een nieuw glas, deze keer gevuld met een Pinot, Weingut Bercher, Burkheim, Extra Brut. Een werkelijk geweldig lekkere sekt. Voor de andere tafelgenoot wat bruiswater.

Erbij direct een klein hapje. Mousse van ganzenlever, peperkoek, gedroogde appel met een crumble van hazelnoot en balsamico. Een hele mond vol voor zo’n klein hapje, maar het was bijzonder lekker, een erg mooie combinatie van smaakjes.
We bekeken het menu en besloten na enig overleg met de vrienden tot het menu Expressie, het meest uitgebreide menu hier. We zouden daar driemaal het wijnarrangement bij nemen en wilden ook graag wat bruisend en plat water.

We hadden vol zicht op het andere zaaltje, wat tegen de tuin aan ligt en op één van de kunstwerken van Arne Quinze, die door het hele gebouw te vinden zijn.

Er kwam weer zo’n schattig plateautje op tafel met in het midden een zelf af te knippen bosje tuinkers, peper en zout en tweemaal boter, ik blijf dat erg attent en origineel vinden en bovendien ook nog eens lekker op een stukje brood.
Een amuse verscheen.

Horsmakreel met structuren van raap en ijsparels van yuzu. Een werkelijk schitterend hapje om te zien, hele zachte kleurtjes, hele fijne smaakjes, een echt mooie amuse.
Nadat we hadden aangegeven graag driemaal gebruik te willen maken van het wijnarrangement verscheen er nadat het brood op de broodbordjes was gelegd nog een amuse.

Alles van wortel met crumble van hazelnoot en gedroogde zwarte olijven. Diverse structuren (ijs, mousse, crème, gekonfijt, gebakken) van wortel troffen we aan met voor de bite een heerlijke crumble van de hazelnoot en de olijven. Erg lekker en mooi diep van smaak.
De zwarte brigade is hier uitgebreid en uitstekend op de hoogte van de keuken van Bart de Pooter en heel toevallig hadden wij vanavond dezelfde vrouwelijke sommelier aan onze tafel, wat ik heel prettig vond, want zij voelt precies aan wat haar gasten willen. Waren we de vorige keer met zijn tweetjes, wat toch anders is ook voor de zwarte brigade, deze avond waren we met vrienden en we hadden natuurlijk heel veel te praten, waardoor we minder aandacht hadden en behoefden voor en van de zwarte brigade en daar werd prima op ingespeeld.

Nog een amuse verscheen. Boternootpompoen in tempura met schuim van mimolettekaas en chutney van boternootpompoen en chili. In een mooi kommetje kregen we het schuim van de kaas met de chutney erop van de butternut-pompoen en er stak een stokje in met daarin een flink stuk van de butternut-pompoen, die lichtjes in de tempura was gebakken. Erg lekker alweer, heerlijk zoetig van smaak.

De eerste wijn werd ingeschonken. Een Grüner Veltliner Federspiel, F.X. Pichler, Loibner Frauenweingarten, Wachau, Österreich.

Een lekkere, stuivende Veltliner die prima ging bij het eerste gerechtje, Jakobsvruchten gemarineerd, bieten ‘Chioggia’ en mosterd. Een schitterend bord kregen we met in het midden een mooi rondje van de plakjes gemarineerde coquille, de plakjes Chioggia biet (word je mee doodgegooid tegenwoordig, ze staan ook wel mooi natuurlijk) en diverse structuren van mosterd. Nog wat cresjes her en der vervolmaakten die mooie zachte gerechtje en we vonden het alle vier erg lekker.
De tweede wijn, een Georg Breuer, Estate Rauenthal, 2008, Rheingau, een mooie afgewogen Riesling paste goed bij de heek.

Heek met gerookte melk, kokkels, scheermes en selder. In een mooie ronde schaal verscheen een erg mooi stukje heek met erop het schuim van gerookte melk - erg lekker; wat kokkeltjes, wat stukjes scheermes, diverse structuren van selder en ergens zat er ook nog een zuurtje in. Ik hoef natuurlijk niet aan te geven dat alle bereidingen perfect waren en dat ook de combinatie bijzonder mooi was. Echt een schitterend gerecht.
De volgende wijn kwam uit de Bourgogne. Een Bourgogne dus van Patrick Javillier, Cuvée des Forgets. Een fijne wijn, een echte Bourgogne en dus erg lekker wat mij betreft.

Het gerecht erbij was deze avond zeetong. Zeetong, gegrild, peterseliewortel, kastanje, waterkers. Alweer een prachtig bord kregen we met een mooi stukje perfect gegrilde zeetong. Erbij wat risotto, gefrituurde peterseliewortel, kastanje en schuim van waterkers. Heerlijk!
De vierde wijn kwam uit Portugal. Een Alvarinho, Muros de Melgaço, Colheita de 2010. (de link kan vertaald worden voor hen die - net als ik - geen Portugees spreken). De Spaanse versie bevalt me altijd uitstekend, zo ook deze. Ik hou van dat heerlijke mineralige in deze wijnen.

Voor drie van ons kwam hierbij het volgende gerecht van het menu. Oester. Oester, gebakken, aardpeer, spek, nootmuskaat en witbier. Een heerlijke, perfect gebakken oester kregen we, met diverse structuren van aardpeer, heerlijk krokant gerookt spek, schuim van witbier, crème van witbier met aardpeer en een lichte toets van nootmuskaat. Alweer geweldig lekker.

De vierde tafelgenoot eet geen oesters en kreeg een schitterend stukje tarbot met eenzelfde garnituur als wij hadden. Ook hij was zeer in zijn nopjes met het echt mooie gerecht en de perfect gebakken tarbot.
De volgende wijn kwam uit Duitsland. Uit de Pfalz. Van het Weingut Ökonomierat Rebholz, Riesling Vom Buntsandstein Trocken ‘S’ 2009.

Het gerecht erbij was voor drie van ons de langoustine. Langoustine, zeeëgel, raap, spinazie, rode wijn. Alweer een schitterend bord kregen we (ik hou van deze borden!) met een geweldig mooie langoustine, heerlijk zoet van smaak. Erbij structuren van raap, wat spinazie en een geweldig mooie crème van de zeeëgel. De smaak ervan bleef me nog lang bij. Ook de rode wijnsaus was prachtig bij die perfect gebakken langoustine. Wederom chapeau!

De andere tafelgenoot eet ook geen schaal- en schelpdieren en kreeg deze ronde zeebaars met prei, aardpeer en ik meen wat spek. In ieder geval zag ik een erg mooi stukje gebakken zeebaars, mooi op smaak liggen. Erbij wat mousseline van prei, wat gebakken prei, wat crème van ik denk aardpeer en hij was erg tevreden weer met zijn gerechtje.

We waren toe aan het hoofdgerecht en na een prettige pauze werd er een rode wijn ingeschonken. Uit Portugal. Een Douro tinto 2008, Pó de Poeira. Een bijzonder krachtige diepe wijn.

Erbij ree. Ree, witlof, Bellotaham, truffel. Een prachtig stukje ree, gelakt met koffie kregen we. Een absoluut prachtig stukje vlees, botermals en heerlijk van smaak. Als garnituur wat crème van witlof en een mooi rolletje van die fantastische ham waarover dan de truffel was geschaafd. Het wordt saai, maar wederom een geweldig mooi gerecht.
De volgende wijn kwam uit Frankrijk, uit de Pays d’Oc. Een Domaine de Clovallon, les Pomarèdes 2009. Alweer een erg lekkere wijn. Mooi diep en hij paste wat mij betreft werkelijk uitstekend bij de zwezerik.

Zwezerik, kalfsbouillon, sjalot, knollen. Twee mooie stukjes zwezerik kregen we, eentje krokant gebakken, de andere gelakt met in het midden de heerlijke kalfsbouillon. Erbij nog een risotto van quinoa met radijs, structuren van sjalot en knollen en nog wat cresjes. Absoluut heerlijk alweer. Wat een geweldige keuken toch hier.
De eerste dessertwijn werd een Weingut Schloss Lieser Thomas Haag 2010 Riesling Kabinett. Een fijne, frisse Riesling met een klein restzoetje, wat prima paste bij het eerste dessert van citrus.

Citrus, pompelmoes, hand van Buddha. De hand van Buddha ben ik even kwijt, ongetwijfeld een grapje van deze zeer creatieve kok, maar de rest van het gerecht was geweldig lekker. (met dank aan een anonieme reageerder: de Hand van Buddha is een citrusachtige vrucht, waarvan meestal de schil in gerechtjes wordt gebruikt). IJs van citrus, crème van citrus, diverse structuren van grapefruit en ook nog vleugen yuzu, een heerlijk, fris dessertje vond ik het.
De tweede dessertwijn was een Jurançon, een Uroulat 2010. Een heerlijke, flink zoete, maar toch frisse wijn.

Het gerecht erbij was banaan. Banaan, rozijnen, Taïnori chocolade, rum, sinaas. Alweer een mooi bord verscheen. Erop diverse structuren van banaan, gelei van rozijn, een coulis van de fruitige chocolade, ik proefde ook nog wat rum her en der en strepen van sinaasappel. Een heerlijk dessertje vond ik het.

Voor bij de koffie en thee kwam die mooie witte doos die ik me nog van de vorige keer herinner (de foto gebruik ik als kopfoto) met die fijne dubbele bodem, waar dus boven op voor ons alle vier twee heerlijke snoepjes lagen, maar toen de doos eenmaal openging lagen er geweldige hoeveelheden (zo leek het althans) prachtige snoepjes voor ons.

We hebben ze gaandeweg allemaal opgegeten. De espresso en de thee is hier ook uitstekend trouwens. We kregen nog een uitsmijtertje.

In een kommetje een crème van kweepeer, gelei van bloedsinaasappel en ijs van gezouten karamel (wat vind ik dat toch ongelofelijk lekker!) en zo nog wat lekkernijtjes. Ik heb ervan gesmuld, heerlijk heerlijk!
Vlak voordat de taxi kwam kregen we nog het slot. Een laatste verleiding.

Ik kan wel zeggen dat het bij De Pastorale geweldig toeven is. Het kost iets, maar het is dan ook een avondvullende belevenis, die je lang bij blijft. En ik ga er terugkeren ook, keer op keer weer!