Hofstede De Blaak in Tilburg

Op vrijdagavond vroeg echtgenoot me of ik nog had gereserveerd. Gereserveerd? Oh jee, helemaal vergeten zeg! Hij doelde op Hofstede De Blaak. Ik had daar in september heerlijk geluncht op een zondag en hem een week of wat geleden erop attent gemaakt dat het Proeverijmenu vernieuwd was en dat ik er wel heen wilde met hem. Echtgenoot denkt dan blijkbaar dat ik dat direct regel.....Maar goed, een telefoontje leerde me dat er nog een tafel voor 2 was op de zondagmiddag, dus keurig op tijd reden we de flink gevulde parkeerplaats op. Ook in het restaurant was het druk. Een groot gezelschap en een familiebijeenkomst en nog wat tweetjes troffen we aan. Altijd wel gezellig. Leuker dan alleen te zitten.

Aan de buitenkant is het gebouw alweer wat meer zichtbaar dan de vorige keer en het ziet er weer picobello uit.
De ontvangst was allervriendelijkst en we kregen een fijne ronde tafel in de Jachtkamer. Echtgenoot was wel gecharmeerd van de lambrisering en wees me op wat mooie details.

Ik had zicht op de wand met de tegeltjes waarboven ook nog wat mooie wandkleedschilderijen hangen, die had ik de vorig keer gemist.
We begonnen met een glaasje champagne, Lanson nog steeds hier en we kregen een amuse.

In een rond laag schaaltje een cakeje van pompoen met parmezaan, een zilveruitje met pompoencrème, mousse van pompoen met wortel. Een lekkere amuse, vooral het zilveruitje vond ik erg lekker. Op het cakeje ook nog een zilveruitje en in de pompoenwortelcrème was een duidelijke gembertoets te proeven.

We bekeken de kaarten (voor een indruk, zie de website) en kozen voor het Proeverijmenu met één aanpassing. De wijnkaart bekeken we ook, die is klein maar fijn en uiterst prettig geprijst. We besloten om toch het arrangement te nemen, dat was me de vorige keer uitstekend bevallen. Ik zag nu ook dat het arrangement inclusief koffie met friandises is en dat vind ik leuk.

De ‘ontdekker’ van Hofstede De Blaak, die al meerdere recensies erover heeft geplaatst op Smulweb kwam nog even binnen om ons de hand te schudden en ons een prettige maaltijd te wensen en vrijwel aansluitend werd de eerste wijn ingeschonken.
Twee glazen werden er neergezet.....Wat was nl. het geval? Ad - de ontdekker van de Hofstede dus - had in de ochtend een fles gebracht waarvan hij vond dat die het best bij het komende gerecht zou passen - geweldig vriendelijk van hem natuurlijk - en men was zo vriendelijk om ons dus een glas van die wijn - een Castelo de Medina Rueda Castelo Noble Verdejo 2008 - te schenken én een glas van de wijn die het restaurant had gekozen bij het gerecht, een Supèr Bio, Grillo, Pinot Grigio Sicilië. Aan ons de moeilijke keuze dus ;-).

We proefden de wijnen eerst maar eens zonder gerecht. De Spaanse wijn vonden we mooi droog met een lange afdronk; de Siciliaanse wijn vonden we ook mooi droog met een wat frissere afdronk waarin een piepklein zoetje zat.

Het gerecht, het voorgerecht dus, werd door de chef gebracht, die ons hartelijk welkom heette, wat ik erg leuk vond.
Het was crème van eendenlever met rode biet, rogge, witlof en appel/zwarte besgel met als extraatje van de chef een heerlijk stukje gebakken eendenlever. Het was een prachtig bord met onder andere bietmacarons, rondjes van biet, rogge, witlof, snijbiet, quenelles mousse van eendenlever, terrine van eendenlever, gelei van biet en bovenop dus dat heerlijke stukje gebakken eendenlever. Allemaal bijzonder lekker. Qua wijn velden we uiteindelijk een Salomonsoordeel.....We vonden nl. dat de Spaanse wijn het het best deed bij de gebakken eendenlever, maar dat de Siciliaanse met dat piepkleine zoetje het goed deed bij de terrine en de crème.

Bij het tweede gerecht schonk de gastvrouw Picpoul de Pinet, Domaine Guillemarine 2010, die ik me nog herinnerde van de vorige keer. Ik kan me voorstellen dat men bij het gerecht een allemansvriend serveert. Een lichtvoetig wijntje in ieder geval.

We hadden het gerecht nl. gewisseld. In plaats van de gestoomde heilbot met quinoa, gember, wortelvinaigrette, limoen, paksoy en laosjus wilden we graag de gebakken heilbot met wortel, limoen, peterselie brioche en piccalilly jus, voornamelijk omdat ik bijzonder dol ben op piccalilly en dus erg benieuwd was naar deze creatie.
Op een schitterend bord werd het gerecht geserveerd. Het zag er prachtig uit. Een perfect stuk gebakken heilbot, mooi hoog op smaak met een heerlijke krokant korstje van de kruiden. Erbij gepofte quinoa met erop een heerlijke ijskoude pastille van piccalilly (heerlijk, heerlijk), diverse groentjes, wat couscous en nog wat wortelmousse. Een absoluut heerlijk gerechtje vond ik. Echtgenoot was toen al van mening dat de kok graag verwent, maar dat hij daar soms wellicht iets te ver mee gaat. Ik begrijp wat hij hiermee wil zeggen en deel zijn mening ook wel, hoewel ik helemaal niets heb tegen het verwennen wat hier plaatsvindt. Soms zou er iets weggehaald kunnen worden van het bord, omdat het dan nl. ook al helemaal uitstekend is.

Het hoofdgerecht van deze middag krijgt een glas Pinot Noir, Corette 2009 mee. Een lekkere Pinot Noir met flink wat rood fruit in de neus.

Het hoofdgerecht is een medaillon van grijspootpatrijs met zuurkool, druif, knolselderij, Duroc buikspek, krokante aardappel en braadjus.
Alweer een mooi bord, inclusief een vingerkommetje ernaast vanwege het heerlijke pootje van het beest. Op het bord alle genoemde ingrediënten, prima jus, heerlijke cantharelletjes, boterzachte zuurkool, lekker krokant spek, knolselderijmousseline en nog wat rolletje en rondjes knolselderij. Een heerlijk aards gerecht.
Naar de kaasgang was ik al helemaal extreem benieuwd, ik ben nl. een immense liefhebber van roquefort. De ‘natte’ roquefort wel te verstaan.
Bij de kaasgang kregen we een glas Australische Shiraz, Mombai Hill en die vond ik prettig. Lekker stroef.

De kaasgang zelf was een hoofdgerecht op zich....Roquefort met hachee van hert, luchtige aardpeer, walnoten en appelstroopjus. In een mooi schaaltje met een cloche erop kregen we een zeer grote hoeveelheid bijzonder lekkere hachee van hert met ertussen de inmiddels gesmolten roquefort in een precies goede hoeveelheid zodat het niet te zout werd. Ertussen en eronder ook de walnoten en de appelstroopjus die het geheel prachtig aanvulden. Erop nog wat luchtige mousseline van aardpeer en wat chipjes van aardpeer die het geheel compleet maakten. Ik vond het een bijzonder lekker gerecht. Wel zwaar en veel, maar ohoh, wat lekker. Die roquefort met die hachee van hert zeg, heerlijk gewoon!

Bij het dessert kwam een glaasje Electra Orange, Californië, Quady Winery, Central Valley en dat is een heerlijke, lichte (slechts 4%) dessertwijn. Eentje die ik nog niet kende en dat vind ik altijd extra leuk.

Het dessert zelf was witte chocoladecrème met sinaasappel, flensje, meringue, amandel en yoghurtsorbet.
Alweer een mooi bord kregen we met heerlijke chocoladecrème, frisse sinaasappel, lekkere yoghurtsorbet en een soort torentje van flensjes in het midden. Op zich lekker dat torentje en ook heel erg leuk bedacht maar een kwart ervan zou ook voldoende geweest zijn. Het dessert verder vonden we erg lekker, lekker licht en heerlijk fris. we troffen ook nog wat ijs van sinaasappel aan, heerlijk.

We sloten af met espresso, waarbij de chef nog een schaaltje met friandises bracht. Een madeleine, chocolademousse, macarons van koffiemousse, een puntje karamel en poedersuiker. Ook alweer heel erg lekker.
Na het betalen van de zeer schappelijke rekening verlieten we erg tevreden Hofstede De Blaak. Om zeer regelmatig naar terug te keren! Een echt verwenadres.