Hofstede de Blaak in Tilburg

Nog maar een paar uur terug uit Berlijn of ik moet mij al richting Tilburg spoeden. Gelukkig is Maurits zo lief om me te willen rijden, dat scheelt me enorm veel tijd met de trein. Ik heb namelijk een afspraak met twee virtuele kennissen in het favoriete restaurant van één van hen.
Hofstede de Blaak. Een Landhuis uit 1907, inmiddels een rijksmonument. Een mooi terras ervoor. Jammer dat het gebouw momenteel in de steigers staat, zo kon ik niet genieten van het mooie vakwerk. We nemen plaats in de Jachtkamer, veel houten lambrisering, een hoog houten plafond en een wat ouderwets-statige uitstraling. Voor mij iets te donker, maar zoals de uitstekende bediening ons vertelt, er mag niets veranderd worden aan de Jachtkamer, omdat ook deze onder monumentenzorg valt. We krijgen een leuke ronde tafel, altijd prettig. De stoelen vallen qua zitcomfort ietsjes tegen, op den duur begint er toch wat geschuifel te ontstaan. Maar goed.
We beginnen met een glaasje champagne, wat ruim wordt bijgeschonken in dit zeer gastvrije restaurant. Een echt familiebedrijf, hoe het allemaal precies zit weet ik niet meer, maar in ieder geval werkt de hele familie, inclusief aangetrouwden mee hier. De champagne is een Lanson, Black Label. Een blend, maar toch erg lekker. Mooi fris. Hierbij krijgen we een amuse.

Twee oesters. Eéntje met ganzenlever, gember en pistache, de tweede met kreeft en soja. Hoewel ik mijn oesters, zoals bekend inmiddels, liever naturel heb, verrassen deze combinaties me zeer. In positieve zin overigens, de toegevoegde ingrediënten overstemmen de oester niet, integendeel, ze benadrukken het zilte van de oester. Mooi gedaan dus.

Na enige tijd verschijnt een tweede amuse. Gemarineerde zalm met bloemkool, ijs van piccalilly en een gel van eidooier. Op een mooi rond bord een mooi stukje zalm met erop een heerlijk bolletje ijs van piccalilly en gel van eidooier, verder nog wat groentjes en een croutonnetje. De toon van de maaltijd is wat mij betreft gezet en de verwachtingen zijn hoog.
De broodjes worden aangeboden, en de eerste wijn wordt ingeschonken. Een Picpoul de Pinet, Domaine Guillemarine, 2010. Fris en fruitig, zoals een Picpoul betaamt.

Erbij het eerste gerechtje. Gemarineerde zeebaars met mosselcrème, ansjoviskruim, radijs, dashi-gel, zeesla en miso-mayonaise. Het ziet er werkelijk prachtig uit, de mosselcrème in een door de kok zelfgemaakte mal gestopt is prachtig en heerlijk, de zeebaars uitstekend en alle ingrediënten samen, waarbij de frisheid van de zeesla en de komkommer die er ook nog bij zit zeker niet vergeten mogen worden maken het tot een topgerecht. Smullen dit! En een lust voor het oog.

De tweede wijn, een Bellingham Fair Maiden 2008 wordt ingeschonken. Ook een erg prettige wijn, mineralerig met een vette toets. Hij past uitstekend bij de ragout van kreeft en gamba met courgette en knoflook, gepocheerd scharrelei, boerenkruimelkaas en kreeftenjus. Een hele mond vol, maar weer geweldig lekker. Ik ben tegenwoordig erg dol op een gepocheerd ei. Dit ei is uitstekend en vermengt zich erg lekker met de ragout van kreeft en gamba. Het plakje gesmolten oude kaas erop vind ik ook werkelijk iets toevoegen en het schuim van kreeft is ook al erg lekker. Erop nog een cresse van doperwt maakt het plaatje compleet. Complimenten alweer.

We zijn toe aan het hoofdgerecht. Geglaceerde kwartel met slakjes, meiknol, shii-take-crème, fondantaardappel en notenjus. Een werkelijk prachtig geglaceerde kwartel met als verrassing een vulling van eendenlever kregen we. Alle andere genoemde onderdelen ondersteunden dit prachtige beestje op een mooie manier en diep tevreden zaten we vrij stilletjes te smullen van deze heerlijkheid. Erbij een glas Bourgogne, En Truffière 2007, Cuvée Saint-Vincent, Pinot Noir en die paste uitstekend. Een echte bourgogne, zo eentje waar je op den duur lekker slaperig van wordt.
We besloten de kok te vragen om wat extra gerechtjes. Alles wordt hier zo prachtig bereid dat we nog wel meer wilden proeven.

Voor ons alledrie verscheen hierna allereerst tarbot. Geplakt en sous-vide gegaard, hierop een ravioli gevuld met mousse van langoustine vergezeld van een gebakken langoustine. Quinoa, groene asperges en een uiterst verfijnde saus met Laos het geheel afgemaakt met een tomaten vinaigrette. De ravioli is flinterdun, zo knap vind ik dat altijd en de langoustinemousse is erg goed te proeven, leuk! Alweer een prachtig gerecht, wat kan deze kok koken zeg! Erbij een glaasje Waka (kano van de Maori). Marlborough Sauvignon Blanc New Zealand. Een wijn waar ik veel van hou. Ik hou van die hooggelegen sauvignons, die geven de toch wat flauwe sauvignon een veel steviger smaak en afdronk en dat was bij deze ook zo.
Hierna liepen onze wegen even uiteen.

Eén der tafelgenoten wilde graag nog een visgerechtje en kreeg griet met paling, zoetzure komkommer en gekonfijte aardappel , apart erbij sauce Hollandaise en hij was meer dan tevreden. In zijn glas een Chardonnay, hij is niet zo’n liefhebber van Sauvignon namelijk, een Organic 2010, Australië, Ook de wijn kon hem bekoren.

Ikzelf en de andere tafelgenoot waren erg benieuwd naar de krokante zwezerik met gestoofde varkenskoontjes, pittige kikkererwten, snijbiet, zure room, geraspte limoen en tijmjus en ik kreeg ook een glas van de Organic, ik wilde liever witte wijn. Welke rode wijn de andere tafelgenoot kreeg weet ik niet meer, in ieder geval was hij tevreden. Op ons mooie bord de stukjes mooi krokante zwezerik met de koontjes, de genoemde groentjes en een heerlijke tijmjus. Alweer een uitstekend gerecht.

We keerden terug naar het Proeverijmenu en waren toe aan de kaasgang. Nu is één der tafelgenoten daar telkens lyrisch over, dus ik was enorm benieuwd. We besloten dit gerechtje buiten te eten, het was best aardig weer tenslotte. In het glas een Gewürztraminer, Grand Cru Osterberg, Domaine Mittnacht 2003, mooi licht zoet en uitstekend passend bij de munsterkaas met warm aardappelschuim, smeltende eendenlever, truffelvinaigrette en macadamia noten. Onder een cloche in een diep bord eerst de vinaigrette, dan het stukje Munster met erop smeltende eendenlever, de macadamianoten en wat verse amandelen. Erop het aardappelschuim. Ook nog wat krokantjes van het een of het ander en ook dit was weer erg lekker. Ook zonder aardappelschuim denk ik dat het heel erg lekker zou zijn.

Omdat het begon te regenen namen we plaats onder het afdakje, maar nog wel lekker buiten en we kregen een dessertje. Chipolatacrème met aardbeien, aardbeiensortbet, vanille en sinaasappelcrumble. Een mooi langwerpig ovaal bord met heerlijke chipolatacrème, verfrissende aardbeien, sorbet, crumble van sinaasappel en nog wat spongecake. Heerlijk. Erbij twee glaasjes. In de eerste de bekende Elysium Black Muscat, altijd goed en in het tweede glaasje een zoete Merlot, uit de collectie van de familie zelf. Een Palais Royale, Domaine de l’Arjolles en die vond ik bijzonder lekker.
Ik heb sowieso de indruk dat we deze middag erg extra verwend zijn met de wijnen. De gerechten zijn hier allemaal, zonder uitzondering, prachtig, de bediening is uitstekend en de wijnen vond ik verwennerij.

We sloten af met koffie - voor mij een biertje want dat vind ik zo af en toe lekker, met erbij nog drie heerlijke snoepjes en diep tevreden was ik. Ik keer hier zeker terug. Een zeer gastvrij restaurant, waar uitstekend gekookt wordt en waar er een uitstekende afstemming is tussen witte en de zwarte brigade. Een prima middag dus, niet in de laatste plaats door het fijne gezelschap.
Maurits reed me terug, wat ook erg ideaal is. Ik ben benieuwd naar wat de gidsen in november/december gaan melden over dit restaurant, ik heb er hoge verwachtingen van.