Wollerich in Sint Oedenrode

Op deze woensdag na een zeer hectische Kerst gingen we weer eens als gezin op pad. Ons doel was de gerestaureerde Sint Jan in Den Bosch en ik zou een leuk lunchadres uitzoeken. Ik kwam uit op Wollerich, één van de weinige restaurant die in deze week open is. De reservering was snel gemaakt en na een beker warme chocolademelk en een Bossche bol en een langdurig bezoek aan de Sint Jan, inclusief de levende kerststal reden we op ons gemak naar Sint Oedenrode.
Echtgenoot en ik waren er al eens geweest, de zonen niet. Een vriendelijk dorp vonden ze het.

De mooie villa met de grote ronde aanbouw midden in het centrum was snel gevonden, parkeren is geen probleem en we wandelden binnen. Gelijk met een ander stel, waarmee direct de gasten voor deze middag compleet waren.

De ontvangst was vriendelijk en we kregen een mooie ronde tafel naast de mooie kerstboom. De inrichting is zoals ik me die herinner: strak en wat mij betreft lichtjes saai.

De bedienende jongeman moest het deze middag, met uitzondering van enkele keren als de kok en de souschef zich aan de tafels waagden, helemaal alleen doen en dat deed hij uitstekend. Met humor, vriendelijk, met voldoende afstand en je toch een welkom gevoel gevend. Je hebt het of je hebt het niet, daarin ga ik steeds meer geloven.

De kaart is hier mooi, maar het lunchmenu wat ons werd voorgelegd klonk uitstekend. We hebben nog even geaarzeld of we een extra gang zouden toevoegen, maar ik wist dat we de nodige amuses en snoeperijtjes zouden krijgen, dus we besloten tot het driegangen lunchmenu.

Boter stond al op tafel, olijfolie uit Spanje werd per persoon in schaaltjes geschonken, water (bruisend voor twee heren, plat voor de jongste en mij) kwam (waterarrangement ook hier helaas à 5.50 per persoon, gelukkig niet per fles, want wij zijn grote waterdrinkers) en het feest kon beginnen.

We begonnen met een glaasje champagne, uiteraard M&Ch. hier en dus lekker.

Erbij in eerste instantie wat kleine hapjes. Per twee personen een plateautje met een krokant van piment met witte chocolade; een lolly van kalf met parmaham en zoethout en een cakeje van olijf met grapefruit en pijnboompitten. Alledrie erg mooie hapjes met diepe smaken en erg verschillend. Een mooie indruk dus van wat de keuken hier kan....en dat is veel!
Nadat we hadden verteld dat we het lunchmenu graag wilden bracht de kok ons de echte amuses.

Op een langwerpig bordje bloedworst met pompoen en pikante piccalilly: behalve dat de bloedworst geweldig lekker was en de pompoen bijzonder zalvig en vol van smaak vond ik de piccalilly natuurlijk het allerleukst, ik ben daar nu eenmaal een enorme liefhebber van en blijf het leuk vinden als toprestaurants het gebruiken.
In een rond bordje een cirkeltje van kroepoek, gevuld met een mengsel van gember, knoflook, zilverui en op het bordje een streep papayacoulis. Ook al geweldig lekker en heel zacht, maar toch vol van smaak, erg knap. In een glaasje een gelei van sepia waar later een visachtige bouillon over werd geschonken met erin krab en kokkels. Nu heb ik ooit eens een hele slechte ervaring gehad op Sicilië met pasta met sepia, maar dit was geweldig lekker. Vol van smaak, mooi van structuur en prima passend bij de bouillon en de krab, echt heel lekker. Een mooi begin, deze amuses.
De champagne werd nog eens een beetje bijgeschonken en er verscheen nog een amuse.

Een Brabantse wortelstamp: peen, ui en aardappel. Hutspot dus, zoals we boven de rivieren zeggen. Heerlijk was het. Vol van smaak, echt hutspot, maar dan op een restaurantmanier zal ik maar zeggen. Zelfs de mannen, die helaas niet van hutspot houden, vonden het lekker.

De wijn werd ingeschonken. Een Limoux. Deze keer een Chenin Blanc. 2007, Chateau Rives Blanques, Dédicace Limoux en dat was echt een heerlijke wijn. Niet dat hele vette volle wat de Viognier Limoux zo kan hebben, maar het charmante lichte van de Chenin Blanc met de volheid van een chardonnay. Eentje om te onthouden wat mij betreft.

Hij deed het uitstekend bij het voorgerecht. Een plaatje om te zien! Kreeft, paling, groentjes, bergamot en bio-yoghurt. De groentjes waren gemarineerd en licht zuur, wat heerlijk paste bij de prachtige kreeft en over de paling kan ik nu nog dromen. Niet gerookt deze keer, zodat dat hele vettige, overheersende wat paling zo kan hebben helemaal niet aan de orde was. Nee, een hele fijne, mooie palingsmaak proefden we, die uitstekend samenging met de zachte smaak van de kreeft. Echt een erg mooi gerecht.

Na diverse broodjes kregen we per twee personen zo’n lief klein hoog broodje geserveerd, wat ook al erg lekker was. Zelfs ik heb ervan gegeten...

Het hoofdgerecht, zeebaars, boerenkool, ossenstaart, rode wijnsaus, was ook al zo geweldig.
Een prachtig, geweldig goed gebakken stuk zeebaars vonden we op een bedje van spinazie. Zelden heb ik zo’n mooi stuk zeebaars gegeten, fantastisch was het. De bijgerechtjes waren ook heerlijk. De groentjes waren mooi krokant, de boerenkool was een zalvend zacht cirkeltje, waarin we een ravioli aantroffen, mooi flinterdun, met een vulling van ossenstaart: ontzettend lekker. Om voor terug te keren die ravioli! De wijnsaus was perfect. Zo perfect dat we bijna woorden kregen wie de laatste druppels uit het zeer attent achtergelaten kannetje mocht hebben. Dat zegt genoeg, lijkt me.
Diep tevreden waren we allevier.

Bij het dessert besloten we tot een glaasje 1954 Avrego Dulce Anejo, Tarragona. Een Spaanse dessertwijn, die ik absoluut niet kende, maar die ik zeker ga onthouden. Niet zo rozijnerig en stroperig als de PX (waar ik geloof ik als enige niet heel erg kapot van ben), maar wel uitstekend passend bij chocolade.

Het dessert was chocolade dus. Winterse sferen chocolade: kastanje, rozenbottel.
Mooie bonbons, gevuld met kastanje, heerlijk ijs, een toefje heerlijk frisse rozenbottelcrème en een bonbon gevuld met iets van chocolade wat wel zo ontzettend zwaar was (maar wel heel erg lekker), dat ik er even van moest bijkomen. Een uitstekend dessert!

Met espresso voor drie van ons (18 euro) en een thee voor de vierde (6.50) sloten we deze memorabele maaltijd af.

Tot onze verrassing kwam de vriendelijke jongeman nog langs met een grote houten kist, waarin we bonbons aantroffen. Niet zomaar bonbons, nee hele speciale. Met basilicum bijvoorbeeld, of met chili, of met Japanse groene thee, met komkommer, met framboos en nog veel meer. Prachtig om te zien en we maakten onze keus. Heerlijke bonbons!

Of we nog een kopje espresso wilden? Ja, dat wilden we wel. Jammer dat we op de rekening daarvoor 9 euro aantroffen.

Samenvattend: om naar terug te keren. Een uitstekende keuken, een prima bediening en een mooie wijnkaart, prettig geprijsd ook. Waterarrangement vind ik onzin zoals bekend en de koffieprijzen zouden wel iets naar beneden mogen, hoewel die bonbons bijna onovertroffen zijn. Een aanrader dus.