We waren er iets te vroeg, maar vanwege de kou gingen we toch maar alvast naar binnen, waar de ontvangst vriendelijk was. We kregen een ronde tafel achterin het behoorlijk donkere, maar wel stijlvol ingerichte restaurant. Marokkaanse toetsen zo her en der, mooie bloemstukken, maar naar mijn smaak te donker. Voor een impressie, zie de website natuurlijk.
Onze gastheer en -vrouw arriveerden al snel na ons en het weerzien was genoeglijk. We begonnen met een glaasje champagne, Le Brun Severnay uit Avize, een Brut Reservé, die ik aangenaam vond. Erbij wat knabbels.
Chips gekruid met seleriezout, saffraan en ras el hanout met een crème van witte bonen en basilicum, lekker! Olie, boter en gekruid zout stond al op tafel. Water kwam, San Pellegrino en Panna, niet mijn favoriete water, maar verder in orde.
We besloten tot het zesgangen-verrassingsmenu en besloten daar zelf de wijn bij te kiezen.
De witte wijn werd een favoriet van me, een Clos Marie, Manon, Languedoc, heerlijk en een prettige allemansvriend, wat bij een verrassingsmenu fijn is.
We begonnen met een amuse.
Harera (de naam zoals de bediening ons gaf) (kikkererwten/linzen/koriander/limoen) in een kopje met nog wat room erop. Erg lekker, mooi diep van smaak.
Erbij een dadel gevuld met limoen en marsepein die gelukkig helemaal niet zoet was, ook erg lekker dus.
Het eerste gerecht was direct toonzettend. Zachtgegaarde zalm met een crème van saffraan, sinaasappel, aloë vera en een schuim van champagne.
Precies dat ook troffen we in een onovertroffen combinatie op het bord aan. In de crème van saffraan vonden we ook nog wat piepkleine bloemkoolrozetjes en wat krokantjes van aardappel die het gerecht helemaal àf maakten. Geweldig lekker dit.
Het tweede gerecht was gegrilde tongfilet met knolselderij-mousseline, gebakken paddestoelen, baby-prei en een saus van knoflook.
Alweer een mooi uitgebalanceerd gerecht, iets klassieker, vooral ook omdat er nog wat plakjes truffel op het gerechtje lagen, maar wederom erg lekker. We vonden ook nog wat boontjes, die bij mij in ieder geval te hard waren.
De Manon ging er uitstekend bij, zowel de zuren van het vorige gerecht als de aardse smaken van dit gerecht kan deze wijn prima aan.
Wel jammer vond ik het dat de bediening het water niet bijschonk, dat hebben we maar zelf gedaan en bij het afruimen ontstond telkens de vreemde situatie dat bij de dames de borden al enige tijd weg waren, terwijl die van de heren er nog stonden. Jammer.
Ons derde gerecht was gebakken snoekbaars met een salsa van paprika en zwarte olijf, venkelcrème en een Marokkaanse vissaus. Dat alles overigens op een aardappelmousseline en erop nog een gefrituurd uiringetje. Het wordt saai, maar alweer erg lekker dit wat meer fusion aandoend gerecht.
Het vierde gerecht was een Pastilla. Typisch Marokkaans zoals waarschijnlijk wel bekend is. Gevuld met gestoofde kip, kardemomsuiker, kaneel en kaneelolie, pompoencrème en pruim in sherry gemarineerd. Een mooi bolletje bleek de pastilla te zijn. Eronder lag de erg mooie pompoencrème, erop de kardemomsuiker en de gemarineerde pruim. Mooie smaken zo bij elkaar en eens iets anders, leuk dus.
We schakelden over op de rode wijn. Een Brunello, waarvan ik volgens mij wel een foto heb gemaakt, maar die ik niet meer kan vinden. In ieder geval een typische, dus fijne en mooie Brunello, die het uitstekend deed bij het hoofdgerecht.
Maar eerst kregen we een tussenamuse. Shotje van warme yoghurt met sorbetijs van sinaasappel en pompoen. Ons werd geadviseerd het glaasje in één keer te drinken. We proefden ook nog pompoenpitten en mint, dus het was een erg lekkere tussenamuse. Mooie smaakjes wederom.
Het vijfde gerecht was het vleesgerecht. Entrecote van de barbecue met linzen, kalfswang, compote van Cevenne-ui en dressing van violette mosterd. Prachtig vlees kregen we. De linzen, kalfswang en de compote waren heerlijk, zo ook de dressing en dat terwijl ik niet bepaald een mosterdliefhebber ben. Erbij wederom wat aardappelmousseline en het gerechtje was compleet. Alweer mooi.
We waren toe aan het dessert.
De gastheer en -vrouw en echtgenoot kozen voor het zoete dessert, ikzelf wilde graag kaas.
Erbij een glaasje witte wijn. Op aanraden van de sommelier werd dat een Pinot Blanc Rosenberg 2006, die aardig was.
Alvorens de desserts verschenen kregen we nog een dessertamuse.
Voor het zoete dessert uit verscheen een crème van kaneel met kaneelolie en sorbet van Granny Smith en
ik kreeg, vanwege de kaas, een crème van gorgonzola met ijs van rode biet en ik vond het werkelijk geweldig lekker. Zowel de combinatie als de onderdelen apart, heerlijk.
Het dessert was compote van rode kool met in port gewelde rozijnen, kataifi, ijs van tonkabonen en een krokant blaadje kruidkoek. Men vond het erg lekker allemaal en ook bepaald niet heel zoet.
Ikzelf kreeg vijf stukjes kaas, waarmee ik tevreden was.
Voordat we de koffie kregen, kregen we een koffie-amuse.
Crème van chocolade met pepermuntijs, vanille-olie en krokante chocolade. Alweer heel erg lekker. En een extra verwennerijtje, want een koffie-amuse kreeg ik volgens mij nog niet eerder.
Bij de koffie en espresso kwam men nog langs met een mooi Marokkaans plateau met van die heerlijke zoete Marokkaanse hapjes en natuurlijk namen we er daar nog eentje van.
Op wat kleine minpuntjes na, die vooral betrekking hebben op de bediening, was Solo een fijne ervaring en er wordt heerlijk en apart gekookt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten