De asperges en de aardbeitjes had ik besteld toen ik de openingstijden op zondag nog even checkte (ik ben nu eenmaal een control freak), dus die hadden we in een seconde in de achterbak liggen. Het restaurant waren we al voorbij gereden, dus we reden een stukje terug en parkeerden op de al behoorlijk gevulde parkeerplaats.
De entree is via de brasserie die geheel gevuld was met gezinnen met veelal jonge kinderen. Langs de bar werden we geleid door het restaurantgedeelte naar de serre, waar ik op aanraden van Myriam een tafeltje had gevraagd.
We kregen een fijn tafeltje in een hoek met zicht op het mooie terras, waar later deze middag ook nog wat gezinnen met kinderen zouden plaatsnemen.
De inrichting in het restaurant is netjes en redelijk ruim. De brasserie is me te donker en te klein en te druk, je moet er doorheen als je naar het toilet wilt.
De serre kent 14 couverts, althans in de opstelling zoals wij die zagen; het restaurant een tafel of 9.
We besloten tot een aperitiefje, een glaasje witte wijn. Hier een Gros Manseng, Cotes de Gascogne 2009, Domaine de Cassagnoles (3.50).
Erbij wat knabbels, gezouten en gebrande amandeltjes en plakjes droge worst. Lekker.
Water wilden we ook wel, voor echtgenoot een fles bruisend water, voor mij plat water, wat verscheen in een Jagersrustfles, maar die wel gratis was. Een mandje met broodjes verscheen. Lekkere broodjes, maar niet erg kort tevoren gebakken.
Erbij boter, zeezout en een tomatentapenade, ook al lekker.
De kaart werd ons overhandigd en omdat we ‘s avonds thuis al asperges zouden eten kozen we voor het menu Jagersrust, met kaas. 47.50 kost dat dan voor 5 gerechtjes, een wijnarrangement 22.25. Een Bob-arrangement is ook mogelijk voor 15.00. Uiterst keurige prijzen. We bekeken de wijnkaart die vriendelijk is. Vriendelijk vanwege de wijnen die erop staan, geen hoogvliegers, maar wel fijne wijnen en heel vriendelijk geprijsd ook.
Na een nogal lange wachttijd kregen we een amuse. Twee eigenlijk, op één bordje geserveerd.
Links een bakje met tabouleh met gekonfijte eend en een toefje whiskysaus en rechts een gazpacho. De tabouleh met de eend vond ik erg lekker, de gazpacho vond ik aan de waterige kant.
Bij het eerste gerecht schonk de zeer vriendelijke bediening een glaasje Picpoul-de-Pinet 2009, Saint Peyre. Ik ben altijd wel te spreken over de sprankelende Picpoul en dat was deze keer ook zo. Hij paste ook goed voor het voorgerecht.
Zwaardvis & Coquille; met graanmosterd gemarineerde zwaarvis/gebakken coquille/ guacomole/yoghurt.
Op het langwerpige bordje troffen we links de gehakte zwaardvis met erop wat gemengde sla aan, ertussen een flinke streep guacomole, een gebakken coquille en drie toefjes crème fraiche, aldus de vriendelijke mevrouw. De zwaardvis vond ik lekker, gelukkig (want ik ben niet dol op mosterd, behalve in vinaigrettes) proefde ik nauwelijks iets van de graanmosterd, de guacomole was op zich goed, maar guacomole zegt me niet zo heel veel eerlijk gezegd, de coquille was uitstekend en wat de drie toefjes crème fraiche erbij deden is me een raadsel. Het bordje zag er mooi uit qua opmaak.
De tweede wijn was een Riesling, 2007, F.E. Trimbach en dat was een fijne Riesling. Ik begin de Elzassers weer ietsjes meer te waarderen, dat enge zoetje in de afdronk is gelukkig verdwenen.
Het tussengerecht was Oosterschelde kreeft. Kreeftvlees/geitenkaaskroketje/risotto/asperge/lamsoor.
Op een langwerpig glazen bordje troffen we een rondje risotto aan. Erin de lamsoor, waarbij me opviel dat echtgenoot zeker dubbel zoveel lamsoor had dan ik, erop de stukjes kreeft, die in orde waren. De risotto was ook goed. Ernaast nog een lekkere saffraansaus. Ook ernaast twee lege stukjes schelp van de kreeft, wat fijne gemengde sla en het al genoemde geitenkaaskroketjes. Balletje meer. Lekker, maar wederom begreep ik niet goed wat dit balletje nu precies toevoegde aan de fijne risotto en kreeft.
Een tussenamuse verscheen. In een reageerbuisje wat aspergesoep, met erbij de waarschuwing dat de soep erg heet was. Dat was ook zo, maar hij was ook erg lekker. Leuk dus.
De volgende wijn was een Oostenrijkse Pinot Noir, Carnuntum 2007, Markowitch. Een fijne, mineralige Pinot Noir, die uitstekend paste bij het hoofdgerecht.
Lam; rosé gebakken lamsfilet/lentegroenten/basilicum/sausje van tomaat. Precies dat ook vonden we op ons bord. Mooie stukje lam met heerlijke groentjes, basilicum en dat alles bovenop een sausje van tomaat, die mooi vol van smaak was. Erbij nog wat poeder van Ras el Hanout en het beeld was compleet. Een mooi gerecht. Het enige jammere was dat het bord zo loeiheet was dat het vlees doorgaarde, dus dat moesten we nogal snel eten. Maar de bedoeling was absoluut goed.
Ons werd gevraagd of we misschien nog wat frietjes of aardappeltjes erbij wilden, wat het geval was, dus we kregen nog een kommetje met erg lekkere frieten en nogal zoete mayonaise erbij. Maar de frieten waren uitstekend!
We waren toe aan de kaasgang en hier liepen onze wijnwensen uiteen. Ik drink nu eenmaal graag een fijne witte wijn bij mijn kaas en de vriendelijke mevrouw vond het geen enkel probleem. Ik kreeg dus een glaasje Gewurztraminer, 2008, Chateau d’Ittenwillert en daar was ik blij mee. Een erg fijne Gewurztraminer, die ook de rode en blauwe kaas met gemak zou kunnen hebben. Echtgenoot kreeg een glaasje Moscatel uit Portugal, die we niet kenden en dat is altijd leuk. Een Nucho de Pegóes. Hij rook heerlijk.
De kaas komt hier van kaasmeester van Tricht, die geen verdere introductie behoeft. Zes fijne stukjes kregen we, van links naar rechts: Keiemsbloempje, een kaas uit België; Robiola Capra Crosta Fiorta, Italië-Piëmonte; Brocciu, Frankrijk-Corsica; Emmenthaler, Zwitserland; Langres, Frankrijk; Bleu de Gex, Frankrijk-Jura. Heel leuk krijg je hier een papiertje waarop de kaasjes die je krijgt staan met een korte toelichting over herkomst en smaak. Zeer attent. De kaasjes trouwens waren allemaal even lekker. Op het bordje verder nog een mini-sneetje getoast brood en een mengseltje van olijven gemarineerd in een mostarda, waarin ik heel duidelijk voor mij iets teveel wasabi proefde, maar echtgenoot was er zeer van gecharmeerd. Een leuke kaasgang dus.
Voor we overgingen naar het dessert verscheen er nog een dessertamuse. In een glaasje een smoothie van fruit met schuim van kokos. Erg lekker, heerlijk fris en ook de kokos maakte het niet duf gelukkig.
Als dessertwijn bleef ik bij mijn Gewurztraminer, want die vond ik erg lekker en echtgenoot kreeg een Saussignac, Petit Vendange 2007, gerijpt op eikenhout en dit was er alweer eentje die we niet kenden. Hij werd als erg lekker omschreven.
Het dessert was mousse van chocolade/witte chocolade/gebrande hazelnoot/madeleine/warme aardbeien/vers gedraaid vanille ijs. Drie gerechtjes op één bord. Chocolademousse als een bolletje met erop wat room en een aardbei en ernaast een plakje witte chocolade; een madeleine (wat het niet was, maar een kniesoor) met vanille-ijs en een suikerwerkje bovenop en een glaasje met gemarineerde warme aardbeitjes met erop wat suikerspin. De gebrande hazelnoot ben ik even kwijt. Oh, wacht die lagen op de rand van het bord. Een lekker, fris dessert.
We sloten af met koffie, waarbij nog een schaaltje met snoeperijtjes kwam. Ik moest lachen om de Engelse drop en de polkabrokken, allebei erg lekker trouwens.
Na het betalen van de rekening verlieten we zeer goedgehumeurd dit erg vriendelijke en gastvrije restaurant. Als we weer in de buurt zijn, keren we zeker terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten