Inter Scaldes in Kruiningen

Was het in Kortrijk de dag ervoor prettig warm, op deze zondag was het drukkend heet. We reden na het ontbijt heel rustig naar Kruiningen, waar we keurig om 13.00 arriveerden bij Inter Scaldes.

Het was al weer enige tijd geleden dat we er waren, maar er leek niets veranderd. De ontvangstjongen leidde ons naar het terras en vroeg of we de maaltijd binnen of buiten wilden gebruiken. Gezien de temperaturen ging onze voorkeur uit naar binnen. Het aperitief wilden we wel graag buiten gebruiken.
Een glas champagne, hier van het huis Bouchard, genaamd Inflorescence werd ingeschonken en vrijwel direct verschenen er wat savoureux apéritifs (zoals men hier de hapjes bij de borrel noemt).

Op een groot bord in aparte bakjes en lepeltjes vonden we rechts een rillette van witvis, kerriekrokant en Tosazu gelei, in het midden tomaat, thee en maanzaad en links foie gras, gelei van rode biet .
Het zal duidelijk zijn dat alledrie de hapjes ons zeer konden bekoren. Vooral die van tomaat (uitlekvocht neem ik aan) vond ik bijzonder.
Nadat we de kaarten hadden bestudeerd en gekozen hadden voor het meest uitgebreide menu, het menu Tradition, Découvrir, kregen we een amuse.

Een zachtgegaard ei met basilicum. En paling en bloemkoolkrokantjes. Hoe enthousiast kun je worden van een ei? Juist, heel enthousiast, wat was dit een heerlijk eitje zeg. Erbij nog een krakeling van het een of het ander, maar die vond ik eigenlijk overbodig.
Na enige tijd werden we naar binnen genood en we kregen een ruime ronde tafel in de serre. De temperatuur was er redelijk. Ik had diep medelijden met het vrouwelijke deel van de zwarte brigade die in een zwart mantelpak met kousen gehuld waren....

We bekeken de indrukwekkende wijnkaart, die ik persoonlijk aan de dure kant vind en besloten te beginnen met een Chateau Rives-Blanques, Limoux, Chenin Blanc Dédidace 2007. Een fijne frisse, stuivende wijn, die zich wel goed zou houden bij de eerste gerechten.

Water (50cl Bru, 5.50 per flesje, baal) kwam op tafel, brood, boter, olie, peper en zout stond of kwam en het menu nam een aanvang.

Het eerste gerecht, kaviaar, kwam op een prachtig bord. De volledige naam van het gerecht is kaviaar: noordzeekrab, bloemkool, pannacotta, zee-alg. Precies dat troffen we ook aan. Op een mooie pannacotta spiegel met een duidelijke bloemkoolsmaak lag rechts een flinke quenelle kaviaar, links een evenzo flinke quenelle krabsalade en het geheel was omgeven door tipjes zee-alg, wat een erg mooi effect gaf voor het oog en voor de smaak. Een uitstekend begin.

Het tweede gerechtje genaamd tonijn: peking, Manni olijfolie, cornichons was van een geheel andere orde. Een cirkel uiteraard uitstekende tonijn troffen we aan, eronder mousse van Pekingeend, erop flink wat stukjes augurk en olijf en dat alles omgeven door de Manni olijfolie. Ik vond het een niet onaardig gerecht. Iets teveel olie naar mijn smaak en eigenlijk op het gevaar af blasé te klinken nogal bekend. Ook qua smaken zou het wat mij betreft wat geprononceerder mogen.

Het derde gerechtje was eendenlever (bio): gepocheerd in amandelmelk, vijg, bittere chocolade.
De eendenlever was een rechthoekig blokje met in het midden een streep chocolade, die ik niet kon proeven. Eromheen een crème van amandel. Redelijk van smaak vond ik het, wederom allemaal heel zacht. Erbij nog chutney van amandel en appel, een streep amandelmousse, een briochebroodje en een toefje sla. Ik kan me zo voorstellen dat dit gerecht nog iets verder ontwikkeld gaat worden.

Het volgende gerechtje was pladijs: puree van meiknol en gebrande mosterd, jus van Kombu. Een mooi stukje schol kregen we, uitstekend van cuisson, prettig gekruid met nog wat zoutkristallen, daar hou ik altijd van. Erbij een streep puree van de meiknol met de mosterd, die prima smaakte en een groene asperge op Maltezer wijze (met sinaasappel dus). Een lekker gerecht dit.

Het vijfde gerechtje kwam in zo mogelijk nog mooier servies. Men besteedt hier veel aandacht aan het servies, dat is leuk. Allereerst werd er een soort torentje neergezet, waarop later een kommetje (handafwas zo vertelde de allervriendelijkste dame) werd gezet met daarin het gerecht. Truffel: parmezaan, hazelnoot, vadouvan, witlof.
Onderin - we moesten ook van onder naar boven eten - heerlijke (want dat vind ik altijd lekker) parmezaancrème, erop wat hazelnootstukjes, wat vadouvan was te proeven en erop schuim van witlof en dat alles doorspekt met stukjes truffel, die niet heel pregnant van smaak waren. Vooral de presentatie kon me erg bekoren.

We waren toe aan de volgende wijn. Een Marsannay maar weer eens. Een Domaine Charlopin-Parizot, 2000. Een erg fijne wijn met een diepe afdronk. Op de een of andere manier komen we de laatste tijd regelmatig uit bij een Marsannay, dat is toch wel opvallend eigenlijk.

Het volgende gerecht was oester. Oester: merg, zuurkoolschuim, vleesjus. Hoewel ik op dit niveau oesters het allerliefst puur eet kon ook deze oester me bekoren. Ik vond vooral het schuim van zuurkool erg leuk gevonden, maar ook de smaakjes van de merg en de vleesjus pasten uitstekend bij de in kleine stukjes gesneden oester. Ik heb expres een foto geplaatst van de de oester waarvan al iets gegeten is, zodat alle elementen ook zichtbaar zijn. We kregen de oester - uiteraard - keurig geserveerd geheel onder het zuurkoolschuim, maar daar is niet zoveel aan te zien.

Het hoofdgerecht voorzover je dat zo kunt noemen in een menu als dit was deze middag duif. Duif: peterselie, wortel, gember-limoensaus. Een prachtig stukje duif kregen we met een heerlijk zachte gember-limoensaus. Erbij wat worteltjes, wat crème van peterselie, wat cantharellen en nog wat andere groentjes, waaronder wat kool en we waren tevreden over dit gerecht.

We waren toe aan het dessert. Mevrouw Brevet maakt klaarblijkelijk altijd even een rondje langs de gasten, dus ook wij werden gevisiteerd. Vriendelijk bedoeld allemaal volgens mij.

Het dessert deze middag was champagne. Champagne: perzik, venkelzaad, mint, Bourbon vanille. Op een heel mooi bord lag in het midden een spiegel van perzikschijfjes, omgeven door champagne, erop een bolletje kerrie-ijs en eromheen wat venkelzaad en de munt zat volgens mij door de champagne. De vanille proefde ik ergens heel in de verte. In ieder geval een zeer zomers en fijn fris dessert.

We sloten deze middag af met uitstekende espresso, waarbij allereerst een groot plateau met heerlijke bonbons kwam en een schaaltje met vreemd genoeg drie macarons. Ik zou er 2 of 4 verwachten als je met zijn tweetjes bent, maar dat kan aan mij liggen natuurlijk.

Na het eerste kopje kwam er een mevrouw langs met een heel plateau met nog meer lekkernijen, inclusief nougat, toffee en marshmallows. In de schaaltjes die de mevrouw torste zaten allerhande truffels. Ik weet niet meer welke smaakjes ik heb gekozen, maar het waren er in ieder geval drie en ze waren bijzonder lekker. Een tweede kopje espresso hoorde daar natuurlijk bij.
Na dit middagvullend programma reden we in een rustig tempo naar huis, naar de jongens. We vonden het lekker, maar niet lekker genoeg om er regelmatig naar terug te keren. We zullen er vast nog wel een keer terugkeren, maar niet op korte termijn. Daar heb ik weer andere adressen voor.

De Gieser Wildeman in Noordeloos

Op deze dinsdagavond reden we met gezwinde spoed, via de pont bij Schoonhoven, naar Noordeloos. Ons doel was de Gieser Wildeman. Wij waren deze avond uitgenodigd voor een dinertje met vier daar. Voor echtgenoot was het de eerste keer dat hij er zou eten, ik was er al eens geweest voor een lunch.
Na het parkeren op eigen terrein merkte echtgenoot op dat helemaal niets hem meer deed denken aan De Boterhoeve, die hier vroeger zat. Nu was dat ook wel heel lang geleden natuurlijk. De entree is ruim, de ontvangst was vriendelijk en we werden naar onze tafelgenoten, die al aanwezig waren, gebracht. Een vriendelijke kennismaking, een fijne klik en we begonnen met een glaasje champagne, wel zo feestelijk tenslotte.
De inrichting is nog zoals hij was: leisteen, grijs, bruin, sansevieria’s in grote potten en een deel met een verlaagd plafond, waar ik niet veel van begrijp, maar waar vast een reden achterzit. Het personeel is kundig en lichtjes eigenwijs, soms wat mij betreft iets te eigenwijs, we zijn tenslotte wel de gasten.
Boter, zout en peper stond al op tafel en bij het voorgerecht kwamen er ook broodjes. Maar zover waren we nog niet, we dronken eerst op ons gemak de champagne, een Raoul Collet ‘Grand Réserve, uit. Erbij wat kaaskoekjes met een pipetje waarin een mandarijnenmousse zat. Een leuke combinatie, het zeer hartige kaaskoekje met de zoetigheid van de mandarijntjes.
De kaart werd ons overhandigd. Ik was erg nieuwsgierig naar de kaart, want die staat helaas niet on line, dus van enige voorpret was niet veel sprake geweest. 6 Voorgerechten kent men hier, 7 hoofdgerechten en 5 desserts en dan nog een grand Gieser Wildeman dessert. Ook menu’s natuurlijk. Driegangen voor 49,50, 4 voor 63.50 en 5 voor 75.00. Wijnarrangementen zijn ook mogelijk à 8.50 per glas.
Het viergangenmenu van deze avond werd ons uitgelegd en dat klonk zo aanlokkelijk dat we dat allevier graag wilden.
Onze gastheer wilde geen wijnarrangement, wat ik heel verstandig vind als je nog moet rijden en bekeek het uitgebreide wijnboek. Ik heb er zelf ook even een blik in geworpen en vond de wijnen, die uiteraard mooi waren, helaas flink aan de prijs, dat kan vriendelijker.
Nadat we onze keus hadden gemaakt, verscheen er een amuse. Een velouté met Noorse konings krab & Boeuf saché (spelling restaurant, zoals altijd). Een mooi romig soepje met flink wat koningskrab en een mooie krul gedroogd vlees (wellicht het zo lekkere Zwitserse Viande des Grisons). Verder nog wat kruidjes en wat friséesla en we vonden het een mooi begin.
De eerste wijn was een Italiaanse, een Sauvignon Blanc, St. Michael Eppan ‘Sanct Valentin’, 2007 en die was lekker. Een mooie diepe, stuivende geur steeg op uit het glas en hij was een perfecte begeleider bij het voorgerecht, gerookte zalm met witte asperges, komkommer en kaviaardressing. Dit voorgerecht zag er prachtig uit. Vier in hoogte wisselende torentjes van perfect gegaarde asperge, omwikkeld met boterzachte gerookte zalm en gegarneerd met allerlei soorten viseitjes, waaronder ook wat kaviaar troffen we aan. Ook nog een romig sausje ertussen en erop, wat groene kruidenolie en iets van een groentje en het plaatje is compleet. Een mooi, verfijnd gerecht, perfect uitgevoerd.
Het tweede gerecht liet onze gastheer begeleiden door een Bourgogne Aligoté, J.M. Boillot, 2004 en dat was een echt fijne Bourgogne. Mooi diep, mooie reuk en een fijne diepe afdronk. Hij paste perfect bij het tussengerecht, op de huidgebakken zeebaars met inktvis, Hollandse kokkel, paksoi en crème van spitskool. Precies dat troffen we ook op het bord aan. Een uitstekend (wel wat klein) stukje zeebaars met erop een Hollandse kokkel (de mijne was lichttaai helaas), ernaast links de crème van spitskool en rechts de paksoi en een torentje van inktvis. Wederom een verfijnd gerechtje.
De rode wijn, een Gigondas, Domaine les Pallières, 2000, was bijzonder mooi vond ik. Prachtig van reuk en mooi vol van smaak en dus een perfecte begeleiding bij het hoofdgerecht,
MRIJ ossenhaas met krokante kalfssukade, sjalottensaus en seizoengroenten. Twee uitstekende stukken ossenhaas troffen we aan, omgeven door een mooie diepe saus, waarin de sjalotten duidelijk aanwezig waren. Het vlees werd omgeven door fijne seizoensgroentjes en links lag nog een stukje mooi krokante sukade van het kalf. Heerlijk was het. En wederom mooi uitgevoerd.
Ons werd kaas aangeboden en dat sloegen we natuurlijk niet af. De gastvrouw is geen kaasliefhebster en tot haar verrassing - en de onze - kreeg zij een heel leuk dessertje op het moment dat wij onze kaasbordjes kregen. Ik ben vergeten wat het precies was, maar ze was in ieder geval diep tevreden. Wij ook. Vier mooie stukjes kaas kregen we: Pont l’Évêque, Münster, Bleu d’Auvergne en Roquefort. Leuke bijgerechtjes ook, gedroogde abrikoosjes, nootjes en wat brood. Wederom tevredenheid aan tafel.
Het dessert van deze avond was een plaatje! Frambozen, gecombineerd met rode (gepofte) paprika, mokka en vanilleparfait. De vanilleparfait, die al geweldig was, was gelardeerd met puntjes mousse van frambozen en gepofte paprika, wat ontzettend lekker was. Erop mokkarondjes en een koekje. Ernaast een vanillemousse met erop een gelei van framboos en paprika en een stukje witte chocolade en daarnaast een soort rolletje van frambozengelei en paprika, gevuld met framboosjes. Op het bord nog een veeg chocolade, die je niet kon eten natuurlijk. Niet lang geleden zag ik een jurylid van Masterchef opmerken dat je nooit een veeg chocolade op het bord moet doen, omdat er niets zo frustrerend is als chocolade zien, maar niet kunnen eten, dus ik moest er om grinniken. Maar zonder grappen: dit was een erg mooi dessert. Heerlijk fris natuurlijk ook met de framboosjes. Een fijne afsluiter.

We sloten de maaltijd af met wat espresso en koffie, waarbij we wat snoeperijtjes en een kopje met een cappuccinomousse kregen.
Het afscheid was hartelijk en we kijken terug op een zeer genoeglijke avond in fijn gezelschap. De keuken is hier degelijk en dus in orde.