Agrodolce in Imperia

Op een vrij regenachtige dag reden aan het eind van de middag naar Imperia-Oneglia (wijzelf zaten boven Imperia-Porto Maurizio) omdat de ervaring ons leerde dat parkeren daar een absolute crime is.

Nu viel dat deze middag opeens zeer mee, dus dat was snel gepiept. Op onze zoektocht naar een bar met Wifi, die we niet vonden overigens, kwamen we wel in een paar erg leuke cocktailbars terecht, met ook hier heerlijke hapjes erbij. Vandaar dat we iets later arriveerden in het restaurant van mijn keuze, Agrodolce. Een Jeune Restaurateur d’Europe en zoals later bleek in het bezit van een Michelinster. Wat ons helemaal niet verbaasde.

Een allercharmantste ontvangst door het geweldig Italiaanse personeel en ons werd gevraagd of we binnen of buiten wilden eten. De regen was opgehouden en de temperatuur was prettig, dus kozen we ervoor buiten plaats te nemen, met zicht op een deel van de haven waar wat kapitale jachten ons uitzicht bedierven.

We begonnen met een prosecco, niet mijn voorkeur, maar deze was fijn fris. De kaart, die alleen al mooi is om te zien, kwam en ook hier is het de bedoeling dat je een menu kiest, althans een aantal gangen en aangeeft waar je niet van houdt en dan maakt de chef fijne dingetjes voor je.
We kozen voor het menu met de lekkernijen en groeten uit de keuken, het menu Lasciateme fare.

Nadat we gekozen hadden kregen we een amuse. Een soort kroketje, gevuld met groentjes en twee sardientjes en dat kroketje lag in een beetje gazpacho. Een vreemde, maar wel heel smakelijke combinatie. De sardientjes in het kroketje waren perfect van cuisson, erg knap vond ik dat.
We hadden alle tijd om rond te kijken, het restaurant is gevestigd in een hele rij restaurants, maar springt er duidelijk uit qua uiterlijk. De andere restaurants zijn meer gericht op toeristen en voorbijgangers, Agrodolce verwacht dat je reserveert en is mooi geschilderd, de tafels zijn gedekt met dik linnen en de bediening is keurig gekleed in zwart/wit.
De wijnkaart is hier uitgebreid en gelukkig niet alleen Italiaans. Hoewel ik wel een wijn uit Friuli ontdekte en zoals bekend was ik erg te spreken over de wijnen uit die streek, dus daar begonnen we mee. Een Venica. Mooi mineralig, fris en fruitig met een fijne afdronk.
Agrodolce is visrestaurant en serveert alleen vis, vandaar ook de witte wijn.
Water kwam ook op tafel en ook brood, een soort van ciabatta wat erg lekker was en dus regelmatig werd bijgevuld.

Het eerste gerechtje zag er schitterend uit. Tonno tonnato. Tonijn met tonijnsaus. Maar niet zomaar tonijn en ook niet zomaar tonijnsaus. De mooiste, meest gladde tonijnsaus ooit en de tonijn was volgens mij een half uur geleden uit de zee gehaald, wat was dit een verse tonijn!

Het tweede gerechtje kwam op een heel ander bord, ook erg mooi vond ik ondanks dat het flink bedrukt was. Calamari en rauwe gamba. De calamari - ik vermoed pijlinktvis, maar haal de benamingen nog weleens door elkaar, zeker in het buitenland - was gevuld met groentjes en vis en lagen op een saus van verveine. Een heerlijke combinatie. De rauwe gamba’s die erbij lagen waren ook alweer kraakvers, geweldig lekker dus. Zo licht zoet van smaak, het leken wel langoustines.

Het volgende gerechtje was kabeljauw, perfect gebakken en het lag op een rondje van verse tuingroenten en erbij nog een bagna caudasaus waarvoor je me elke nacht mag wakker maken. Wat een geweldige saus zeg en wat een mooi gerecht, zowel de afzonderlijke onderdelen als de smaken bij elkaar, echt heerlijk.
De Venica was op en we switchten naar een Franse wijn, een Marsannay en die was natuurlijk geweldig lekker. Precies zoals een Marsannay moet zijn en hij paste ook uitstekend bij de visgerechten die nog kwamen. We vonden hem zo lekker dat er gelukkig nog een tweede fles van was, ideaal toch zo’n zoon als BOB.

Het volgende gerecht kwam op een glazen bord en was een stukje rode mul met couscous en een spicy saus. Nu zijn de Italianen niet zo van spicy, dus voor ons was dit niet spicy maar licht gekruid. Maar wel dusdanig gekruid dat we het heerlijk vonden. Ook de couscous, gelukkig de mediumvariant, was erg lekker. Mooi op smaak gebracht en prettig in de mond. De mul was natuurlijk perfect, het bereiden van vis doen ze uitstekend hier.

Het vijfde gerechtje was inktvis met inkt in schuim van mozzarella gelegen in een saus van basilicum en tomaten. In al zijn simpelheid (?) geweldig lekker. Mooie malse stukjes inktvis, heerlijk schuim van mozzarella en zo’n aardse saus, allemaal even lekker.

Het gerecht erna vond ik vreemd. Ik verstond ook niet goed hoe men het noemde. Ik kom uit cappelletti, gevuld met groenten, een crèmerige saus, waarin ik behoorlijk wat mosterd proefde en erbij een soort van gnocchi van witvis. Vreemd dus, maar wel erg lekker. Op de een of andere manier had ik geen pastagerechtje meer verwacht, dus wel weer grappig.

Het zevende gerecht, de vangst van de dag, was vandaag een stukje witvis met aardappelmousseline, groentjes en een saus van ansjovis met kruiden. Hierover kan ik kort zijn: zalig. Geweldige mousseline, heerlijke groentjes, uitstekende vis en over die saus van ansjovis ben ik nu nog lyrisch.

We waren toe aan het dessert. Pannacotta van lavendel met crème van fruit van het seizoen. Precies dat kregen we, erbij nog een streep chocolade en een lekker koekje en we waren diep tevreden. Wat een fijn restaurant is dit.

Uiteraard sloten we af met de nodige perfecte espresso, waarbij per persoon nog werkelijk heerlijke friandises kwamen en diep in de nacht reed Maurits ons naar het vakantiehuis. Een memorabele avond was dit.