Verhuisbericht

Ik ga met mijn blog elders verder Het adres is http://restaurantrecensiesvancarla.com Uiteraard bent u van harte welkom daar.

De Lindehof in Nuenen

Met excuses voor het ontbreken van de foto's in de tekst - de foto's staan nu helemaal onderaan -, blogspot heeft iets aangepast, waardoor ik mijn gebruikelijke indeling kwijt ben. Ik ben er achteraan gegaan, maar ik heb nog geen oplossing.

  Op deze 8e februari reden we alweer in de sneeuw richting Nuenen. Ons doel was De Lindehof, waar we zouden gaan genieten van een Wagyu-diner. Ons bestond in dit geval uit de twee jongemannen en ikzelf, want echtgenoot had een verplichting in Utrecht. De ontvangst was weer vriendelijk en we kregen een tafeltje aan de zijkant van het restaurant. Het restaurant was overigens helaas niet geheel gevuld en ik meen ook dat niet elke tafel het Wagyu-menu heeft genomen. Wij wel. Een glaasje champagne wilden we wel graag, dat werd een Serge Mathieu, heerlijk. Erbij direct een glaasje met de bekende broodsoldaatjes met garnalen en de tandooridip, wat ik nog steeds erg lekker vind. Na korte tijd kwam de chef met zijn witte bonbon met topinamboer en espuma van chili, ras el Hanout brengen ook die was zoals gebruikelijk erg lekker. De herfstschaal van de vorige keer was vervangen door een winterse inhoud met ook weer andere hapjes. Deze keer een bara met tomaat en yoghurt - fantastisch lekker; een krokantje met saffraan en avocado - ook bijzonder smakelijk en een krokantje van mosselen en stokvis - ook al erg lekker! Vervolgens kregen we de crème van specerijen op onze hand gespoten en verscheen de bonbon met vadouvan en groene mango, die ik ook telkens weer erg lekker vind. Een nieuw hapje was het scheermes met aromaten, yuzu en nog wat, gepresenteerd op in een schaaltje op een zoutkorst. Ook al weer bijzonder smakelijk. Intussen werd de olijfolie in dat leuke ronde schaaltje geschonken, deze keer iets krachtiger, omdat deze eerder geplukt waren, aldus de uitstekende zwarte brigade en inderdaad vonden we hem erg lekker. Een nieuw schaaltje verscheen, schattig om te zien vond ik, met erin ossenstaart met crème van witte bloemkool en romanesco en een heerlijke massalatoets. Wederom erg lekker. Ook nog wat nootjes troffen we aan. Het laatste hapje was een mooie verrassing. Morjon sardien aangemaakt met tomaat, crème van rouille en een dressing van sesam en soja en een krokantje van gepofte aardappel. Allerleukst gepresenteerd in een sardineblikje en heerlijk gekruid van smaak. Ik ken de sardien niet, maar ik ga hem zeker eens kopen, erg lekker. Leuk hoe chef Bahadoer toch telkens zijn roots verwerkt in zijn gerechten. Iete, gastvrouw en sommelier, kwam de glazen vullen. Met twee wijnen deze keer. Het gerecht zou ook uit twee delen bestaan. Als eerste een glaasje Ine Mankai, gemaakt van rode rijst en heel prettig rokerig. Ernaast een glaasje Pouilly Fumé, Domaine Champeau, ter begeleiding van het foie-gedeelte van het gerecht. Het gerecht zelf bestond dus uit twee delen. Als eerste Asian Style Wagyu-tartaar met gerookte eidooier, rundermerg, Gillardeau-oester en kaviaar. De tartaar was fantastisch, zo ook de gefrituurde oester. Het merg, de eidooier en de kaviaar vervolmaakten het gerecht en ook het schuim van rijst en sake was er bijzonder smakelijk bij. Verwennerij vonden we het. Het tweede deel van het gerecht bestond uit terrine van ganzenlever met gel van gember, sesamkrokant, crumble van citrus en poeder van mierikswortel. Ook nog een toefje tartaar troffen we aan, wat Japanse radijs, zeer kunstig neergelegd en nog een krokantje van gember. Alweer een schitterend gerecht. Nu is Maurits niet heel dol op ganzenlever, dus dat schoof hij door naar zijn broer en tot zijn en onze verrassing kwam er speciaal voor hem een extra gerechtje. Hamachi op diverse manieren (gebakken en rauw) met een croute van koriander, een dressing van soja, en gelei van groene mango. Hij was er zeer over te spreken en wij vonden het bijzonder attent. De volgende wijn werd ingeschonken, een Grauburgunder, Muschelkalk, Spätlese Trocken, 2011. Een erg prettige wijn vond ik. Het gerecht erbij kwam weer op twee bordjes, maar nu complementair aan elkaar. Rechts aardse groenten - waaronder pastinaak, diverse wortelsoorten en biet - met truffel en een aantal tafel geschonken krachtige kalfsjus en links een steen met lauwwarme Wagyu rib-eye met truffel en paddestoel. In principe kun je de rib-eye op de steen geheel gaar laten worden, maar wij houden wel van dat boterzachte rode vlees en zoals verwacht was het fantastisch mals en net goed warm. Een erg mooi gerecht, zeker ook met de groentjes en de kalfsjus. Bij het begin van de maaltijd had ik aan Iete gevraagd of het mogelijk was dat ik de hele avond witte wijn zou drinken en dat was geen probleem. Ik kreeg dus een glas Chateau Pierre-Bise, le Haut de la Garde, Anjou 2008 ingeschonken, alweer een erg fijne wijn, die me prima beviel. Ole - want Maurits was de BOB vanavond - kreeg een glas Domaine Pascal Gasné, les Bremards, Chinon, Cuvée Prestige 2008 ingeschonken en ook hij was verguld met zijn wijn. Mooi licht. Het gerecht erbij was Shabu-Shabu, Wagyu procureur, taugé, krokant van aardappel, mihoen en pikante gerijpte soja. Verder nog wat paddestoelen en aan tafel geschonken bouillon van witte soja en laos. Hoog op smaak was die bouillon, lekker! De procureur was flinterdun gesneden, naar mijn smaak eerlijk gezegd iets te dun, hij voelde wat onprettig in de mond. Maar dat is puur over de textuur, de smaak was geweldig. Bij het hoofdgerecht schonk Iete voor Ole een Domaine de Janasse, Terre de Bussière, vin de Pays de Vaucluse en voor mij een Saint Aubin, 1er Cru, Hubert Lamy, les Frionnes 2008. Een erg lekkere Saint Aubin! Het hoofdgerecht bestond uit Wagyu-entrecôte van de bbq, bereidingen van kastanje, groene asperge, gedroogde tomaat en een saus van kastanje. In een apart schaaltje een hamburger met een basilicum-emulsie. De entrecôte was fantastisch, evenals de genoemde groentjes. Erbij verder nog wat artisjok, een krokantje van kastanje en jus en kaantjes van Wagyu, heerlijk! De hamburger paste prima bij de basilicum-emulsie, maar ik vond persoonlijk het broodje iets te droog. De jongens hadden daar helemaal geen last van, dus wellicht ligt het gewoon aan mij. In ieder geval een leuk idee. Bij het dessert kregen we een glaasje Muscat de Rivesaltes, Domaine Lerys. Een typische Rivesaltes vond ik. We kregen ook nog een glaasje van een absolute favoriet van Iete, een Hasensprung Huxelrebe Auslese 2010 en die vond ik werkelijk fantastisch. Ik begrijp ook helemaal waarom het een favoriet van haar is. Een heerlijke wijn, prettig fris. Het dessert van deze avond was baby-ananas van de bbq, massala-ijs, emulsie van laos en citroengras, malibu-gin-limoen-pastille, krokant van cassave, gedroogde laos, jelly marbré van ananas en kokos en marmelade van ananas. Hierover kan ik kort zijn: een absoluut fantastisch dessert met schitterend bij elkaar passende smaken en texturen. Om het bord bij op te eten, zo lekker. Maurits en ik wilden nog wel een espresso, Ole wilde graag een Ice Tea. Maurits en ik kregen er friandises bij. Ole niet. Maar we hebben gedeeld. De friandises heb ik in mijn vorige recensie uitgebreid besproken, dus daar zijn ze te lezen. Na het betalen van de rekening verlieten we weer diep tevreden De Lindehof. Dom genoeg ben ik vergeten afscheid te nemen van Iete, die ons deze avond bijzonder verwend heeft. Als je dit leest Iete, hoop ik dat je het me niet kwalijk neemt, de volgende keer zal ik beter op letten. Ik was een beetje moe van al het fantastische eten en de geweldige wijnen. Wederom: De Lindehof is mijn absolute favoriet in Nederland, om heel, heel vaak te bezoeken.

restaurant Graaf van den Bergh, Landgoed Montferland in Zeddam

Op deze zaterdag zouden we gaan kijken naar het logeerappartement wat Maurits gedurende zijn stage in het oosten van het land mag gebruiken. Daar hoort natuurlijk een leuke lunch bij en zoals bekend zijn veel restaurants op zaterdagmiddag niet open. Ik verbaasde me over het aantal leuke restaurants wat ik tegen kwam en koos op basis van de menukaart en de website voor het restaurant van het Landgoed Montferland, Graaf van den Bergh.

Een telefoontje leerde me dat er ‘s ochtends een partij was, maar dat we vanaf 13.00 terecht konden in het restaurant. We waren er iets te vroeg en dronken ons aperitief in de lounge, waar later overigens nog een aantal lunchers kwamen. De beide mannen namen een glas Cava rosé en ik nam een glas witte wijn, een blend van Sauvignon en Colombard, omdat de uitstekende bediening had aangegeven dat er een licht zoetje in de Cava zat. De wijn beviel me.

Bij het aperitief kwamen bakjes met wat hapjes. Droge worst, toastjes met tapenade en groene en zwarte olijven en eigenlijk was alles erg lekker. We kregen de kaarten uitgereikt en het dagmenu werd ons toegelicht. Dat menu beviel ons, we wilden alleen graag als hoofdgerecht vis in plaats van ree en dat was geen enkel probleem. De wijnkaart is hier absoluut leuk en heel vriendelijk geprijsd ook.

We kwamen - hoe kan het ook anders - uit op een Condrieu A.C. 2009 « Pagus Luminis », Louis Chèze. Na enige tijd werden we aan tafel genood en konden we het ruim opgezette restaurant bekijken. Warme tinten, prettige stoelen en een mooi uitzicht over de omgeving, want het Landgoed eindigt op een heuvel.

Boter, olie en zout stond al op tafel, we kregen een broodje, de heren kregen bruisend water ingeschonken en ik kreeg plat water uit een karafje met een schijfje citroen. De wijn werd geopend en die was natuurlijk erg lekker, dus we konden beginnen.

Allereerst kwam er een bordje met twee bakjes. Links een hamburgertje met dry-aged rib-eye en rechts een crumble met een mij onbekende Italiaanse blauwschimmelkaas met wat gemarineerde radijsstukjes. Beide amuses vond ik erg lekker. Mooi op temperatuur en prettig van smaak.

Het voorgerecht verscheen. Huisgemarineerde zalm met een kruidensalade, gepocheerd kwarteleitje en mayonaise verrijkt met saffraan. Ook hierbij wat gemarineerde radijsstukjes. De zalm was mooi zacht en fijn van smaak, de kruidensalade was lekker, maar had wat mij betreft een iets uitgesprokener vinaigrette mogen hebben en het gepocheerde kwarteleitje was uitstekend. Nog lauw en mooi lopend.

We gingen door met de specialiteit van de chef. Zachtgegaard varkenswangetje met jus van truffel, kruiden, aardappelmousseline en wat postelein. Een werkelijk schitterend zacht varkenswangetje (drie dagen gegaard op zeer lage temperatuur) troffen we aan, met een soort structuur van eisbein, eronder de aardappelmousseline, wat kruidjes en de in reepjes gesneden postelein. De jus erbij was lekker, maar truffel heb ik niet geproefd.

Als hoofdgerecht kregen we zacht gebakken kabeljauw met vongole, puree van pompoen, stukjes biet, een saus met saffraan, lamsoren en wat cressjes. De kabeljauw was perfect gebakken, de vongole waren ook lekker, zo ook de andere genoemde ingrediënten, die ook nog eens mooi met elkaar combineerden.

Erbij een grote bak gemengde kruidensla en een aardappeltaartje met rozemarijn en een toef komkommermayonaise, wat ik natuurlijk erg lekker vond. Het aardappeltaartje trouwens ook.

Het dessert bestond uit een lopend chocoladetaartje met parfait van witte chocolade en gepocheerde ananas en hierover kan ik kort zijn: erg lekker. Het taartje was mooi lopend, de parfait mooi romig en de ananas gaf een fijne frisse toets.

Bij de goede espresso kwamen tot slot nog wat snoeperijtjes, incl. een toef slagroom en na het betalen van de rekening verlieten we tevreden de Graaf van den Bergh. Een erg leuk en attent restaurant, mooi gelegen, uitstekende bediening en er wordt lekker gekookt. En de omgeving is schitterend.

Restaurant Pure Passie in 's Gravenzande

Omdat de chef zo enorm enthousiast twittert over zijn creaties was ik al tijden van plan om eens in zijn restaurant te gaan eten. Pure Passie in ‘s Gravenzande. Het parkeren op eigen terrein ging niet meer, dus dat moest een stukje verderop. De ontvangst was vriendelijk en we kregen - zoals ook telefonisch was gemeld - een hoge tafel achterin het wel erg volle restaurant. Iets minder tafels zou wat ruimte bieden, zowel voor de bediening als voor de keuken. Een aperitief wilden we wel. Ons werd een huisaperitief uitgelegd: vlierbloesemlikeur met Cava en dat wilde ik wil. Zoon en BOB wilde een Ice Tea en echtgenoot hield het bij een Cava zonder toevoeging.

Of we brood wilden? Nu had ik al op Iens gelezen dat je hier moet betalen voor het brood en dat vind ik eigenlijk bijzonder ongastvrij, maar de mannen wilden wel brood, gewoon met boter en olie. Je kunt kiezen uit twee andere smeersels, waarvan er in ieder geval eentje met aubergine is, de andere is me eerlijk gezegd ontgaan. Vier ronde broodjes kregen we en een plateautje met ongezouten boter, een beetje olijfolie en zeezout. De kaarten werden ons uitgereikt, die we uiteraard bekeken, maar we wisten al dat we het Big Green Egg Menu wilden. Men kent hier drie verrassingsmenu’s (drie, vier of vijfgangen), een wijnarrangement van 6 euro per glas en een BOBarrangement voor 3.50 per glas, het BGE menu dus en de kaart. Leuke gerechten staan erop. Voor een verdere indruk verwijs ik zoals gewoonlijk naar de website. Als witte wijn kozen we van de wijnkaart een Les Faïsses Limoux Chardonnay Les Domaines Paul Mas, Languedoc, Frankrijk en de rode wijn werd deze avond een Amalaya Malbec Blend Bodega Colomé, Salta, Argentinië. De wijnkaart is niet heel uitgebreid maar biedt voor ieder wat wils. Tijdens het schrijven van deze recensie zie ik dat we een andere Viognier hebben gekregen (2.50 goedkoper, terwijl wel de volle prijs is gerekend), we dronken dus een d'A Viognier Domaine Astruc, Languedoc, Frankrijk. Een lekkere wijn, maar niet de wijn die we besteld hebben. Na een flink lange wachttijd, ik meen zelfs langer dan een uur, kwam er een amuse.

Voor zoon en mij in een glaasje een erwtensoep met schuim van katenspek en voor echtgenoot, die allergisch is voor knolselderij en dat had aangegeven een chutney van pompoen met zoetzure pompoen, geitenkaas en zwarte olijven. De erwtensoep was mooi hoog op smaak, het schuim van katenspek vond ik persoonlijk wat vettig.

Echtgenoot wat tevreden met zijn pompoencreatie, die er ook mooi kleurig uitzag. Na wederom een lange wachttijd kwam het voorgerecht. Ik heb maar direct aangegeven dat het tempo wat ons betreft wel wat omhoog mocht, want ik vind wachttijden van langer dan drie kwartier tussen de gerechten onprettig.

Het voorgerecht was makreel (gerookt op de BGE met hout van 60 jaar oude whisky- vaten) met in citrus gemarineerde tomaat, zoetzure venkel, groene asperge (gegrild op de BGE) en gemarineerde kokkels. Links een rechthoek gerookte en geplukte makreel, aangemaakt iets lekkers, maar de rooksmaak bleef je prima proeven en rechts in een halve schelp van een scheermes de groene asperge met erop de in citrus gemarineerde tomaat, de zoetzure venkel en enkele gemarineerde kokkels. Een lekker gerecht. Op tafel overigens lopers en helaas papieren servetten. Jammer, want stoffen servetten geven net dat beetje extra wat mij betreft. Ik weet ook nooit wat ik nu moet doen met papieren servetten, ik vind het een beetje raar om ze op schoot te leggen, want ze vallen natuurlijk altijd.

Het tweede gerecht was eendenlever (gegrild op de BGE) met hartige tutti frutti, huisgemaakt briochebroodje, macadamia noten en vinaigrette van olie en aceto balsamico. Een mooi stukje gegrilde eendenlever kregen we, prima van smaak en op de een of andere manier anders van structuur dan gewoonlijk, maar dus wel erg lekker. Erop en ernaast de gehakte nootjes. Erbij een nog warm briochebroodje, erg lekker, maar qua hoeveelheid net iets te veel en wat tutti frutti. Alweer een lekker gerecht. We waren toe aan de rode wijn en aan het hoofdgerecht. De wijn was lekker, echt een blend van o.a. Malbec.

Het hoofdgerecht was pianostuk (van M.R.IJ. rund Van Piet van de Berg uit Zoetermeer, gegrild op de BGE) met een taartje van knolgroenten, gerookte rode biet, puree van op de BGE gepofte ui en een eigen jus met paddenstoelen. Precies dat troffen we op ons bord aan, waarbij de jus met paddestoelen aan tafel werd bijgeschonken. Echtgenoot kreeg trouwens heel attent niet het taartje van knolgroenten, maar in plaats daarvan een truffelsaus en bloemkool en romanesco. Het knolselderijtaartje zag er mooi uit, maar had wat ons betreft iets minder al dente mogen zijn. Het vlees was schitterend, perfect van cuisson en geweldig zacht. Op alle borden lag nog wat gemengde salade.

Een dessertamuse verscheen. In een klein bloempotje een mousse van bloedperzik met erop een crumble van chocolade en amandel en wat cressjes met een honingsmaak. In aanleg erg leuk, maar de mousse van bloedperzik zou iets dieper van smaak mogen zijn. Maar het zag er leuk uit.

Het dessert tenslotte was appelcrumbletaart (gebakken op de BGE) met roomijs (gerookt op de BGE met houtsnippers van Jack Daniels vaten) en een espuma van kaneel. Een lekker appeltaartje troffen we aan met een heerlijke bol roomijs en in een glaasje nog een espuma met een heel duidelijke kaneelsmaak, perfect passend bij elkaar dus. Na nog een kort praatje met de enthousiaste chef waarin hij onder meer uitlegde wat het pianostuk precies was en hoe hij het verwerkte, vonden we het mooi geweest, het was bijna middernacht, dus we namen geen espresso meer. We betaalden de rekening en wandelden naar onze auto. Op de gerechten heb ik niets aan te merken, die zijn prima in orde, maar de kleine kritiekpuntjes die ik in de recensie noem zijn wel degelijk aanwezig wat mij betreft.

De Lindehof in Nuenen

Op zondag 20 januari mochten we alweer op pad naar een prijswinnaar van Dining with the Stars en deze keer reden we naar mijn absolute favoriet in Nederland: De Lindehof. Het zou gaan sneeuwen en ijzelen en weet ik veel, maar niets kan ons natuurlijk weerhouden. De mannen parkeerden de auto en vanwege de kou wandelde ik alvast binnen, waar ik direct de chef hoorde zeggen ‘daar is Carla’. Nou, van zo’n welkom word ik dus helemaal vrolijk!

Toen we compleet waren kregen we een tafel in de erker en opeens viel mijn blik - dom van me, eerder gewoon niet gezien - op een heel geestig schilderij van Soenil, in prachtige kleuren. Uiteraard kreeg ik een uitleg over alle onderdelen van het schilderij en de toon voor de middag was weer gezet. Wat een gastvrij restaurant is dit toch. Een glaasje champagne wilden we wel. Mij viel op dat het opeens Ruinart was en op mijn vraag waarom dat zo was kreeg ik van de kundige sommelier als antwoord dat meer gasten dit ‘merk’ kennen. Wat ik me kan voorstellen natuurlijk, maar ik vind de Serge Mathieu toch ook wel heel erg prettig. Soenil ving dat natuurlijk weer op en lopende de amuses kwam hij met glazen Serge Mathieu, zo attent!

Direct werd er al een glaasje met de bekende broodsoldaatjes met garnalen en de tandooridip met kerrie neergezet en zoals altijd was dit weer een heerlijk hapje.

Aansluitend kwam de chef zijn bonbon van witte chocolade, bataat, ras el Hanout en chili-espuma brengen en ook die was zoals altijd erg lekker.

Hierna kregen we een schaal met een half bos erin, schitterend van kleur. Erin verwerkt drie hapjes. Links een quenelle van erwtensoep, krokant gemaakt met wat soezendeeg en erop een doperwtencrème, fantastisch van smaak. In het midden een kroepoek van cepes met wat veenbessencompote, ook mooi diep van smaak en een fijne combinatie en rechts een bolletje van pompoen met kerrie en piccalilly. Die laatste vond ik natuurlijk geweldig, fan als ik ben van piccalilly (en kerrie).

Op de hand kregen we vervolgens een crèmetje gesmeerd met kerrie en daarop werd een bonbon geplakt, gemaakt van groene mango en vadouvan, ook geweldig lekker.

Hierna kwam er weer een schitterend hapje. Op een mooi schaaltje kwam een kleurig geheel bestaande uit ijs van gemberbier, wortelcrème met garam masala, gember en foie. Een werkelijk schitterende combinatie vond ik dit.

We waren er nog niet, er verscheen nog een schaaltje met die geweldige rendang erin. Rendang met gefermenteerde witte kool en poeder van miso, een fantastische combinatie!

Het slot van de amuses was een minimalistisch bordje met een sushi van schaaldieren, crème van miso, een crunch van wilde gepofte rijst en chorizo en ik meen een compote van komkommer met papaja en mango. In ieder geval ook al weer erg lekker. Het hield maar niet op! We hadden de wijnkaart bekeken en besloten om eens niet het arrangement te nemen, maar voor wat flessen te gaan. Echtgenoot was benieuwd naar de Ossian uit Segovia, 2010. Een fijne wijn vond ik het. Water, brood, boter en olijfolie van Masia el Altet werd op tafel gezet en ingeschonken en het feest van het menu kon beginnen. Het eerste gerecht was Belgisch Blauw - Eendenlever - Pata Negra. Een gerecht in tweeën.

Op een bord tartaar van Belgisch Blauw met Pata Negra, zoetzure tomaat en structuren van radijs met een schitterend stukje gebakken eendenlever erbij, wat volgens mij weer zo’n attente verwennerij van Soenil is geweest. In ieder geval weer ontzettend lekker. Schitterende tartaar met wat Pata Negra, radijs in allerlei vormen, cressjes, komkommer etc. De gebakken eendenlever was uiteraard perfect gebakken en zoals ik schreef: ontzettend lekker!

In een schaaltje naast het bord kregen we terrine en ijs van eendenlever. De terrine werd omvat door pennywafeltjes. Het ijs van de eendenlever smolt op de tong, zowel door de structuur als door de smaak en eronder lag een crumble van roggebrood. Een absoluut verwengerecht. Iete, de gastvrouw, schonk nog even snel een wijn uit India voor ons in, die perfect paste bij de eendenlever. Nu ken(de) ik helemaal geen wijn uit India, ik wist niet eens dat ze er wijn verbouwen, maar deze was erg lekker. Een Viognier nog wel. Sula Vineyards, Dindori Reserve, Viognier 2012. Vanwege het niet helemaal droge karakter perfect passend dus bij de eendenlever.

We vervolgden met het tweede gerecht. Coquille - ossenstaart - peterseliewortel. Dat alles troffen we uiteraard aan. Erbij een fantastische kalfsjus en natuurlijk nog heerlijke krokantjes erbij, echt een heerlijk gerecht.

In een glas als extra van Soenil erbij een nieuwe vinding van hem: bouillon van sjalot, espuma van aardappel en wat truffel. Pure verwennerij weer en een geweldige smaakcombinatie en ook belangrijk: mooi licht. We gingen door met een extra gerechtje wat we konden kiezen.

Zwezerik - bloemkool - gerookte eidooier. Een mooi bord om te zien met mooie stukjes perfecte zwezerik met diverse structuren van bloemkool en romanesco, topinamboer, jus van boleten en in het midden een prachtige gouden gerookte eidooier, wat natuurlijk een mooie smaakexplosie in de mond opleverde. Ook erbij hazelnootjes, want de combinatie bloemkool/hazelnoot is perfect, aldus de chef, en daarin heeft hij groot gelijk! De Ossian was op, dus we gingen door met een fles Avanthia Godello, ietsjes lichter dan de Ossian, maar ook erg lekker.

Het hoofdgerecht kwam. Duif - gefermenteerde knoflook - zwarte peper. Duif dus met een gekonfijt pootje, mousseline van aardappel en gefermenteerde knoflook, bitterbal van gekonfijte duif, diverse groentjes en sjalotjes, jus met zwarte peper en als extraatje een bakje met zo’n geestig rolletje, wat na het begieten met warm water een vingerdoekje wordt. Heel attent. En een erg lekker gerecht. Perfect klaargemaakte duif natuurlijk en de mousseline had die heerlijke zachte knoflooktoets die je krijgt door het fermenteren. Op de duif nog lekker wat gehakte nootjes, die het geheel compleet maakten.

Echtgenoot en ik wilden eigenlijk wel graag kaas in plaats van dessert en dat was natuurlijk gewoon mogelijk. Iete presenteerde de mooie kaaswagen en we maakten onze keus.

Erbij als garnituur geschaafde peer met amandeltjes en wat stroop, wat zoete moesjes, heerlijke gezouten noten en stroop en ook nog een vruchtenbroodje. Onnodig te zeggen eigenlijk dat het prima kaasjes waren.

Zoon wilde wel graag het zoete dessert. Rode biet - bittere chocolade. Structuren van rode biet en bittere chocolade, zo werd het aangekondigd en precies dat kreeg hij ook. Het zag er prachtig uit en ook zoonlief werd extra verwend door de chef, want ik zag toch echt plakjes truffel liggen. Leuk om te noemen is dat hij eigenlijk niet zo heel weg is van de aardse smaken van biet en truffel - in tegenstelling tot mij -, maar dat hij enorm genoot van dit dessert.

Toen ik hem zo zag genieten, wilde ik eigenlijk ook nog wel een klein, fris dessertje en ik kreeg een mooi klein dessertje bestaande uit rijstepap, diverse structuren van bloedsinaasappel en erop een krokantje van bloedsinaasappel en honing. Een heerlijk, fris en licht dessert. Tijdens het schrijven van de recensie zie ik dus op de rekening dat de chef dit dessert niet heeft gerekend, waarvoor alsnog mijn zeer hartelijke dank. Ik word een beetje verlegen van al die presentjes! We sloten af met uitstekende espresso, waar per persoon een schitterend plateautje met zoete lekkernijen kwam.

Ik herinner me een lolly met gezouten karamel, een klein taartje van Irish Coffee, een bonbon van wortel, sinaasappel en chocolade, een candybar met zeezout en een Mojitolepel met mintvulling. Stuk voor stuk even lekker! Toen ik bij het afscheid nemen ook nog eens het kookboek van Soenil met een geschreven opdracht erin kreeg, wat ik inmiddels verslonden heb, kon mijn middag natuurlijk helemaal niet meer stuk. Diep tevreden verlieten we toen het al bijna donker was De Lindehof, we hebben er weer een geweldige middag gehad en natuurlijk keren we snel weer terug! Nogmaals heel erg bedankt.