Op deze zaterdag van ons flitsend-korte weekendje Antwerpen had ik gereserveerd bij l’Epicerie du Cirque, op aanraden van Myriam.
Na de prachtige Kiefer-tentoonstelling renden we de behoorlijk grote Delhaize tegenover het Museum in voor enkele noodzakelijke boodschappen die in Nederland niet te krijgen zijn, brachten we de buit naar de auto’s en wandelden we naar De Poldernaar, waar ze behalve veel fijne wijnen en eau-de-vies heel veel whisky’s hebben. Echtgenoot, een echte single maltliefhebber, kon zijn ogen niet geloven van alle soorten daar. Hij koos een paar flessen uit, ik koos wat eau-de-vies en na een paar bollekes in één van de vele caféetjes in deze levendige wijk (Zuid) gingen we even uitrusten in onze fijne suites.
Tegen half 8 wandelden we naar het restaurant, een voormalige kruidenierswinkel met leuke Art Decodetails en een absoluut piepkleine keuken, waar we allervriendelijkst werden ontvangen.
Het is me dit weekeind sowieso opgevallen hoe vriendelijk de Antwerpenaren zijn. Ook bij zebra’s, in winkels, bij het kopen van kaartjes, in de caféetjes, complimenten hoor daarvoor.
We kregen een fijne vierpersoonstafel in het kleine restaurant, wat gedurende de avond geheel volliep.
We bestudeerden de kaart en besloten - ik zou bijna zeggen uiteraard - voor het zesgangen seizoensmenu. Op de website is dat alweer veranderd, ze veranderen hier behoorlijk vaak hun kaart en dat is alleen maar goed. Voor verdere details verwijs ik dus zoals meestal naar de website.
We begonnen met een aperitief. Voor de drie heren een Prosecco, voor mij ook, omdat men hier geen Cava schenkt, maar met toevoeging van viooltjes en een kruidnagel, waardoor het een voor mij erg prettig drankje werd. Van Prosecco alleen ben ik nl. niet heel kapot.
Erbij brood met een dip van pastinaak met krokant spek en groene kruiden, wat we aan de flauwe kant vonden.
Water kwam ook op tafel, 90 Degrees hier à 4.00 euro de fles. Brood, boter, peper en zout en olijfolie stonden al op tafel en onze eerste wijn werd ingeschonken. Een Wohlmutt, Gelber Muskateller, Steinriegel 2009, Südsteiermark, Osterreich. Een leuke, frisse wijn, weer eens iets anders dan de inmiddels overbekende Veltliner.
Voordat we aan het voorgerecht begonnen, kregen we nog een amuse. Een tartaar van rund met crème van aardpeer en oesterblad. Erbij nog wat soorten cresse en het was een lekker hapje.
Het voorgerecht uit het Seizoensmenu “Folies d’Hiver’ was hertenkalf/kingkrab/sinas.
Tataki van hertenkalf, kort gemarineerd met een vinaigrette van honing en rozemarijn; tartaar van kingkrab, zeste van sinas en mayonaise van knolselder. Heerlijk malse plakjes hertenkalf, kort aangezet in de pan met een fijne vinaigrette die zeker niet zoet was, erop flink wat slasoorten, ernaast de tartaar van de krab, die erg lekker was en ook de sinaasappelschil was goed te proeven. Een leuk gerecht vonden we. Vriendelijk ook dat de wijn nog eens werd bijgeschonken.
Het tweede gerecht was grietbot/butternut/palourdes. Gegrilde grietbotfilet met puree van butternutpompoen, afgewerkt met lauwe Palourdes, saké en pijpajuin. Een perfect gegrild stukje grietbot troffen we aan met erop rondjes van de pompoen, flink wat palourdes eromheen en nog wat andere groentjes, waaronder little gemblaadjes. De saké was verwerkt in een lekker schuim wat een en ander bedekte. Een goed gerecht.
De wijn hierbij was een Poggiotondo, Vermentino-Trebbiano-Malvasia 2009, IGT, Toscana en die was erg lekker. Ik hou veel van de trebbianodruif en die was duidelijk proefbaar. Overigens werd bij elke gang een fijne toelichting gegeven door de uitstekende bediening op zowel het gerecht als de wijnen en dat was erg prettig. Voor elke tafel werd ook voldoende tijd genomen, ik had echt het gevoel te gast te zijn.
Het derde gerecht was coquilles/boudin noir/guanciale en dat was een lauw tartaartje van Sint Jakobsvruchten, tartaar van aardpeer, gebakken beuling met lichtgesmolten Italiaans kaakspek (de guanciale). Op een lekker rondje van tartaar van aardpeer lagen licht lauwe plakjes coquilles met erop een plak gebakken bloedworst en daar weer op het katenspek. Een en ander afgewerkt met slablaadjes en cresse en ook nog wat dikke lucifers van aardpeer. Een heerlijk gerecht vond ik, vooral de beuling voegde veel smaak toe en de combinatie vind ik mooi gevonden. Erbij nog wat rondjes gelei van het een of het ander, wat het weer tot een mooi bordje maakte.
De wijn die hierbij werd geschonken was een Rolf Binder (Veritas Winery) ‘Christa Rolf’, Semillon-Chardonnay 2010, Barosso Valley, Australië. Hij paste uitstekend bij dit gerecht. Ik prefereer semillon alleen, maar bij dit gerecht was de combinatie met de chardonnay goed gevonden.
Het vierde gerecht was tongschar/risotto/pied de porc. Risotto met varkenspoot en tongschar, rucola en een schuimige jus van vadouvan. Precies dat ook troffen we aan op het bord. Werkelijk uitstekende en erg lekkere risotto, waarin de varkenstoets heel goed te proeven was met erop een mooi stukje tongschar en flink wat rucola. Het geheel afgewerkt met schuim van vadouvan. Erg lekker!
Erbij een glas Nathalie et Christian Chaussard, ‘You are so beautiful’, Pinot Noir, Loire, France.
Een opmerkelijke rode wijn, erg leuk gevonden bij dit gerecht vond ik. Een typische Loire wijn ook, prettig fris.
Het hoofdgerecht deze avond was fazant/rode bietjes/albufeira. Fazant met aardappelmousseline, chutney en zalf van rode biet, afgewerkt met Albufeirasaus en gekonfijte foie gras. Een perfect stukje fazant troffen we aan, met wat aardappelmousseline ernaast, heerlijke chutney en zalf van rode biet, een flinke plak foie gras en een erg lekkere Albufeirasaus. Alweer een erg mooi gerecht.
Erbij voor de heren een La Luna del Rospo, ‘Silente’, Barbera d’Asti 2008, Italia, die ze uitstekend vonden, voor mij een glas witte wijn, want ik wist al dat ik kaas ging nemen als dessert. Dat werd de Poggiotondo en daar was ik blij mee.
Het dessert was Sucré. Williamspeer/nougat/gember/bittere chocoladesorbet. Precies dat troffen de heren ook op hun bord aan, in allerlei texturen en ze waren dik tevreden. Erbij een glaasje Weingut Angerhof, ‘Tschida’, Sämmling 2009, Burgenland, Oostenrijk en ook daar waren ze tevreden over. Eén der heren overigens zag af van het dessert, begrijpelijk, want in tegenstelling tot restaurants in Nederland waren hier de porties niet aangepast aan de 6 gangen, dus het werd inderdaad erg veel zo op het eind.
Voor mij vijf mooie stukjes kaas. Een Coullomiers, een Moelleux du Rovand met wat kweeperengelei, een Langres, een Salova Gremanio met wat rozenbottelgelei en een Bleu d’Auvergne. Ook hier ging de Poggiotonde uitstekend bij. (de Moelleux du Rovand en de Salova kan ik niet vinden, ik ken de kaasjes ook verder niet).
We sloten af met koffie en espresso, waarbij nog wat lekkere friandises kwamen en we waren dik tevreden.
Toen ik langs de keuken liep was ik stomverbaasd over het kleine oppervlak. Een wonder dat daarvandaan al die fijne gerechten waren gekomen!
Het menu kost hier voor 6 gangen 60 euro, de wijnen doen tussen de 5.50 en de 6.50 per glas.
We wandelden terug naar ons uiterst comfortabele hotel en de volgende ochtend troffen we elkaar weer om heerlijk te gaan ontbijten bij Den Artist, recht tegenover het museum, waar we genoten van het ontbijt den Artist.
En dat was ons bliksembezoek aan Antwerpen. Om heel vaak te herhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten