De Librije in Zwolle

Eindelijk was het dan zover. In maart 2010 gereserveerd en op 3 september 2011 konden we al terecht. Bizar. Absoluut bizar. Ik zou willen dat de Nederlandse restaurants het gaan doen zoals veel Franse toprestaurants het doen: vanaf een maand of zelfs 14 dagen van te voren pas reserveren. Hoe kun je nu anderhalf jaar van tevoren weten waar je die avond zin in hebt? Bovendien kan er van alles en nog wat gebeuren in zo’n periode.....
Wat allemaal niet wegneemt dat ik me er vreselijk op verheugde, De Librije is - en blijft - mijn absolute favoriet in Nederland.
Het was een prachtige warme zaterdag en nadat we een prettig glaasje wijn hadden gedronken in de heerlijke stadstuin van hotel Fidder reed de bob ons naar De Librije.

Parkeren deden we op de invalideparkeerplaatsen aan de overkant van het plein wat ons gelijk een mooi zicht opleverde op het gebouw met het schitterende terras ervoor. Later zorgde het personeel ervoor dat de auto dichterbij geparkeerd werd, wat we een prima service vonden. Het personeel is hier overigens absoluut van driesterrenkwaliteit. Vriendelijk, aanwezig als dat moet, maar niet opdringerig, veel kennis van zaken, af en toe een kwinkslag, erg prettig allemaal.
Zoals gebruikelijk werden we ontvangen door mevrouw Boer en kregen we een mooi hoekplekje op het terras. De loungesets staan erg mooi, maar je zakt wel erg diep weg in de dikke kussens wat het opstaan nogal lastig maakt.
Een glas champagne wilden we ook graag. Ruinart hier en die is heerlijk. Blanc de Blanc overigens, want die vindt het echtpaar Boer het lekkerst.

Vrijwel direct verschijnt het eerste mondvermaakje. Op een perspex blokje per twee personen een rolletje. Het is krokante pinda gevuld met pittige augurk. De toon is direct gezet, want dit is een bijzonder hapje. Heel erg lekker.
Nauwelijks hebben we tijd om een slokje te nemen of de heer Boer brengt zoals gebruikelijk de kaart, biedt vriendelijk aan om eventueel te helpen met beslissen en vertelt dat verder alles wat we maar willen mogelijk is.

Later komt hij nog even terug om onze beslissing te horen. Gelukkig zijn de vrienden met wie we hier deze avond zijn ook grote genieters, dus we gaan natuurlijk voor het grote Librije mini-menu.

Een volgend mondvermaakje wordt ons aangeboden. Op een kleine barbecue vier gepofte aardappelen. Genaamd krokante aardappel light. Een of ander heel licht crèmetje met wat kruiden zit erin en ook dit hapje is geweldig lekker.

De wijnkaart, die hier in een box zit met apart voor alle segmenten van de drank, bekijk ik kort. Uiteraard is de wijnkaart prachtig en ook hier spot ik mijn geliefde Pacherenc weer. Maar we beslissen tot 3x het wijnarrangement, de gerechtjes zullen te divers zijn om daar één wijn bij te drinken. Bovendien ben ik erg benieuwd naar de keuze van de wijn.

Het laatste hapje buiten is ‘kipperling’, een rond krokanterig hapje met in ieder geval tong van kabeljauw en huid van kip. Ook al, het wordt nu al saai denk ik, absoluut heerlijk van smaak.

We worden gevraagd naar binnen te komen en krijgen een fijne ronde tafel - zoals gevraagd - achterin het mooie restaurant, waar we heerlijk rustig zitten. Heerlijk koel ook, toch een groot voordeel van hoge ruimtes.

Een tafeltje voor de tasjes staat er al en op tafel zelf slechts één bloem, 4 waterglazen die ernstig op vaasjes lijken en een kommetje met een envelopje erin. Wat me natuurlijk direct enorm intrigeert, dus ik open het envelopje en zie daar een overzicht van de genoten mondvermaakjes.

Wat blijkt: bij elk gerecht zal er een nieuw kaartje verschijnen met daarop precies vermeld welk gerecht gepresenteerd is. Uiteraard is er ook altijd even een korte uitleg door de zwarte brigade.
Per persoon verder nog een klein plateautje met een mesje en twee kommetjes, eentje gevuld met boter en de andere werd later gevuld met olijfolie.

Water wordt ingeschonken en er verschijnen per twee personen drie doosjes. Gestapeld. Uit het eerste doosje steken ondefinieerbare stengels. Wat blijkt: in elk doosje afzonderlijk zitten nog meer mondvermaakjes.
In het bovenste doosje aangeklede varkenshuid. Geweldig weer vond ik. Gedroogde, knapperige, absoluut niet vette qua smaak dan varkenshuid met wat zaadjes en wat kruidjes erop, alweer heerlijk. Gepresenteerd op een laag van zaadjes.
In het tweede doosje banaan, bloemkool en koffie. Op een laagje kleine keitjes tweemaal een plakje banaan, waar iets mee gedaan was, iets lekkers in ieder geval met erop bloemkool en iets van koffie. Een bijzondere, maar erg lekkere combinatie.

In het derde doosje tenslotte, op een laagje zeezout met een lepeltje erbij voor iedereen een halve eierschaal met erin een op -20 graden gegaarde dooier met een crème van abrikozenpitolie....Onwaarschijnlijk lekker dit kleine hapje...

Opeens kwam er een mevrouw langs, die een wat vettig toefje op de knokkel van mijn linkerwijsvinger deed, waarna er een bolletje gemaakt van crème van citroen en groene thee met een toefje Asetra kaviaar erop werd geplaatst. Ook nog een klein viooltje lag erop trouwens. Heerlijk was dit weer en ook erg grappig op deze manier, kaviaar uit het vuistje moesten we dus letterlijk nemen. Hierna kwamen er keurig warme doekjes om de handen weer schoon te maken en het menu nam een aanvang.

De eerste wijn was een Sauvignon Blanc, Spätlese trocken, Achkarrer Schlossberg, St. Remigius, Baden, 2010. Een frisse, heel licht zoet in afdronk, wijn, die uitstekend past bij het eerste gerecht. Ganzenlever.
Ganzenlever met Noordzeekrab, amandel, zwarte olijf en het sap van gefermenteerde rode koolbladeren, geserveerd als een prachtige cirkel op een prachtig bord. Erbij nog wat blaadjes van het duizendblad en wat klavertjes. Om stil van te vallen dit gerechtje. Alle elementen apart en bij elkaar heel geweldig lekker. Ik zou superlatief op superlatief moeten stapelen om bij benadering aan te geven hoe prachtig dit is...

Ik zie overigens tijdens het schrijven van deze recensie pas dat op de achterkant van de kaartjes mooie tekeningetjes en tekstjes staan, erg grappig!

De volgende wijn was een Kus van Therèse, een Cabernet Blanc van het Wijngoed Gelders Laren. In een mooie halve literfles - zie link -. Om eerlijk te zijn, en dat ben ik altijd, waren we niet erg onder de indruk van de wijn. Hij paste wel goed bij het tweede gerechtje, de aan één kant geschroeide langoustines. Met geroosterd hennepzaad, kerriecrème en het pure sap van komkommer. Zo stond op het kaartje. Ik weet heel zeker dat het pure sap van komkommer van snijboon was, wat niet wegneemt dat het ontzettend lekker was. We vonden in het sap nog een laagje quinoa, wat ik toch wel erg lekker vind - het voelt zo gezond - erop de geweldig mooie langoustines waarop de kerriecrème in toefjes lag. Erbij nog een kroepoekje van het een of het ander en ook dit was een schitterend gerechtje.

Het volgende gerechtje, makreelbuik, zag er ook al prachtig uit. Een mooi stukje van de buik van de makreel met tomaatuitlek, crème van witte boon, toetsjes van kaneel en biet vonden we ook al weer onwaarschijnlijk lekker. Erbij een glas Mengoba, een mooie stevige witte wijn en we waren diep tevreden weer. (het was de fles die het meest links staat).

De wijn hierna was een Pouilly-Fuissé, Terroir de Vergisson van Roger Lassarat 2007. Een mooie, ronde bourgogne. Hij begeleidde het volgende gerechtje, Sint Jacobsmosselen. Sint Jacobsmosselen met kalfsmerg, gefermenteerde knoflook en jus van geroosterde knolselderij. Op een prachtig bord drie mosseltjes gepresenteerd op de zeer zacht van smaak zijnde knoflook met ertussen het kalfsmerg. De jus van geroosterde knolselderij vond ik een openbaring en vulde het gerecht prachtig aan. Erbij nog wat kaviaar en de nodige kruidjes. Alweer een prachtig gerecht.

Het vijfde gerecht, rode rivierbaars, werd begeleid door een Trentham Pinot Noir 2009 uit Australië. Een fijne, zachte rode wijn.
De rivierbaars kwam op een Flinstonestijl (wel mooi hoor)aandoend bord. Mooie stukjes rivierbaars, uiteraard perfect van cuisson, troffen we aan. Erbij chlorofyl van venkelkool, gepofte groene appel, sjalottenjus, jonge venkel en wat yoghurt. Nu ken ik nog een chef die veel met yoghurt werkt en ook hier kon het me zeer bekoren. Alle smaakjes bij elkaar kwamen mooi samen en we waren het er alweer roerend over eens dat ook dit een topgerechtje was.

De volgende wijn kwam uit de Bordeaux. Een Chateau de Parenchère, Cuvée Rafaël 2007. Uitstekend passend bij het hoofdgerecht, voorzover je dat zo kunt noemen in een menu als dit. Tamme duif. Tamme duif met een crème van ganzenlever en geitenkaas, steranijs, witte peper en sap van koolrabi. Precies dat ook troffen we op het prachtige bord aan. erbij nog een flabbergasting bolletje wat als het ware in je mond ontplofte met daarin nog meer crème van ganzenlever en geitenkaas en wat macadamianoten. Mensenkinderen, wat was dit lekker zeg. Ongelofelijk bijna. De duif was smeltend zacht en de combinatie van de genoemde ingrediënten was perfect gevonden. Wederom grote bewondering aan onze tafel.

Of we nog een extra dessertje of iets van kaas wilden? Nou, dat wilden we wel, als we toch hier zijn moeten we ook zoveel mogelijk genieten. De andere dame van het gezelschap is dol op kaas en koos voor de selectie van Nederlandse en buitenlandse topkazen en kreeg, nadat er naar haar voorkeuren was gevraagd, een mooie selectie kaasjes op een plankje met erbij brood en wat chutneys. Tot mijn grote verrassing ook een stukje Doruvael, wat hier in de polder waar ik woon wordt gemaakt. Het waren - maar dat verbaast natuurlijk niemand - uitstekende kaasjes.

De beide heren waren toe aan iets zoetigs en kregen kersen. Kersen met watermeloen, magnolia en met moerasspirea en watermunt. Gepresenteerd op een bakje met een plaatje waarop nog allerlei andere heerlijkheden lagen, in ieder geval een ijsje van iets, maar de details zijn me ontschoten helaas. Erbij een glas Mii No Umeshu. Een Sake van pruimen en amandel. Men noemt het een Japans likeurtje, maar het was slechts licht zoet en dat vonden de heren helemaal prima. Alweer een schot in de roos dus.

Ikzelf heb hier in het verleden ooit eens Epoisses met appel en ganzenlever gegeten en had op de kaart een nieuw gerechtje met Epoisses gezien. Ik kreeg dus mijn Epoisses, deze keer met rabarber, aardappel, ‘chorizozalf’ en een daslookolie. Een werkelijk schitterend bord met die heerlijke Epoisses, hier gepresenteerd als een soort bonbonpastille met erbij aardappelsaus, doorspekt met chorizo en daslookolie. Ongelofelijk heerlijk was dit weer, ik heb in tijden niet zoiets lekkers gegeten. Erbij een Rivesaltes, Hors d’Ages 1978, Lady Librije en ik was geweldig in mijn nopjes. (iets naar beneden scrollen als je de link aanklikt).

We waren toe aan het dessert. Voor de heren kwam er een glaasje Kracher Auslese Cuvée, Burgenland 2009 en deze vrij bekende dessertwijn paste goed bij de Kus van Therèse, die vanavond bestond uit watermeloen, manolia en geitenyoghurt. Een geinig bord met een mooie rode mond erop, de genoemde ingrediënten en verder nog wat cruesli, kokos en lychee erbij. De heren en de andere dame waren alweer erg tevreden.

Ikzelf wilde graag Gin & Jonnie proeven, in het verleden mocht ik graag af en toe een gin-tonic drinken en dat is inmiddels al zo lang geleden dat ik wel weer heel nieuwsgierig was wat dat gerechtje hier zou inhouden.
In het glas kwam een wijn uit de Loire, van het Domaine La Grange Tiphaine en die vond ik prettig. (ook hier: even naar beneden scrollen als je op de link klikt, het is de vierde wijn die genoemd wordt).
De Gin & Jonnie kwam op hetzelfde bord als de Epoisses en zag er schitterend uit. Komkommerijs waar ik helemaal blij van werd, nog wat andere structuren komkommer, een crème van het een of het ander waar de naam jonnie in stond, wat yoghurt en aan tafel erop geschonken Hendrick’s gin, het favoriete merk van Jonnie Boer. Erg lekker en gewoon leuk om gegeten te hebben.

We sloten deze zeer memorabele avond lekker buiten op het terras af met de nodige prima espresso en thee, waarbij nog een klompje (mij net iets te Nederlands dan weer, hoewel ik het zeer waardeer hoe De Librije gebruik maakt van zoveel mogelijk Nederlandse ingrediënten) met eetbare sticky’s. In een glazen buisje zat een in eetbaar plastic gewikkeld zoetig iets wat inderdaad lijkt op een stickie. Geestig weer.

Ook nog een plateautje met geweldig lekkere snoeperijen, die we eigenlijk nauwelijks gegeten hebben want we waren geweldig voldaan.
We namen afscheid van het uitstekende personeel van dit restaurant waar nu werkelijk alles klopt en dus zeer terecht drie sterren heeft. Diep tevreden reden we naar het hotel waar we als roosjes hebben geslapen.
De Librije was en is mijn grote favoriet in Nederland.