Keurig op tijd arriveerden we, namen de lift naar boven en werden zoals altijd uiterst vriendelijk ontvangen. Een fijne ronde tafel met zicht op het stadion kregen we, ikzelf kon de open keuken in kijken.
Een glaasje champagne wilden we natuurlijk wel, Thienot nog steeds hier, evenals bruisend water en een karaf ijswater.
Een bombardement aan amuses verscheen.
Achtereenvolgens een oester met Bacardi razz en frambozenkrokantjes; een bonbon gevuld met paprika, rose peper, aardbei en ivoire (wat dat ook moge zijn); een lepelhapje met komkommer, wat kruidjes en iets wat ik vergeten ben; een plateautje met drie hapjes: een makaron van parmezaan omsloten door plakjes droge worst, bouillon van komkommer met koriander en watermeloenijs en een surprise-ei, waar allerlei heerlijkheden in zaten. Uitstekende amuses die direct de toon zetten, heerlijk!
Brood, boter, olijfolie en alles was in ruime mate voorhanden, dus ook dat was prima.
We bekeken de kaart en besloten eensgezind tot een zesgangenmenu.
De eerste wijn was een Albariño Peitan (Nora dus) en die was prettig.
Ons eerste gerechtje was rauwe zeeduivel met twee bereidingen van wakamé, chipje van tomaat en een vinaigrette van tomaat met een gelei van tomaat. Een plaatje om te zien en erg lekker om te eten. Zowel de wakamé-bereidingen als de tomaatbereidingen pasten uitstekend bij de prima zeeduivel.
We vervolgden met een bord waarin we eekhoorntjesbrood, ui op vier manieren en een soepje uit een reuzepipet, die was vastgeklemd aan het bord kregen. Erop nog een plakje pecorino en het smaakpalet was compleet. Aards en herfstig en wederom erg lekker.
Het tweede visgerecht van deze avond was zachtgegaarde tarbot met krokante venkel, schuim van venkel met erop een plakje merg en erbij wat kerriemayonaise. De tarbot, die uiteraard perfect van cuisson was lag op heel klein gesneden, kort gegaarde bloemkool. Ernaast nog iets hartigs, donker van kleur, wat bij navraag aarde van bruin brood bleek te zijn. Een mooi gerecht.
We sloten de visgerechten af met een Bloody Mary met gin-tonic en schuim van bleekselderij. Verfrissend en verrassend.
De rode wijn deze avond werd een DOC Alto Adige Lagrein, Elena Walch en ook die beviel ons erg.
Een uitstekende begeleider bij het hoofdgerecht. Wilde eend, poeder van curry, banaan, gelei gevuld met het pootje van de eend, aubergine van de grill en de eigen jus van de eend. Bovendien nog een rolletje kool. Een mooi opgemaakt bord kregen we met uiteraard precies de genoemde ingrediënten, die mooi bij elkaar pasten. Een klein puntje van kritiek mijnerzijds: de wilde eend was zo wild dat hij ernstig naar lever smaakte en dat heeft beslist niet mijn voorkeur.
We waren toe aan de kaasgang. De prachtige kaaswagen werd voorgereden en we maakten allevier onze keus. De jarige wilde graag een glaasje PX, evenals zijn broer en kreeg een erge mooie uit het geboortejaar van de sommelier. Echtgenoot dronk de rode wijn door en ik kreeg een glas Sibling Art Series, Margaret River, die ik erg lekker vond.
Bij de verschillende kaasjes nog een plateautje met een krakeling met een dip, een stengel en een bolletje wasabi met 2 plakjes radijs, wat ik heb doorgeschoven naar echtgenoot, want ik kan niet tegen wasabi.
Het dessert was kokos en ananas en schuim van espresso met kokos en daarover kan ik bijzonder kort zijn: goddelijk lekker, vooral het schuim van espresso met kokos. Om voor terug te keren.
Bij de koffie en de thee nog voor elk van ons drie van de heerlijke buitenformaat bonbons en dik tevreden verlieten we Avant Garde. Het is dat het niet om de hoek ligt, anders waren we hier veel vaker te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten