Perceel in Capelle aan den IJssel. In een mooi pand (1843) aan de dijk van Capelle, waar voorheen een niet erg briljante Italiaan was gevestigd. Ik was jarig geweest en was nieuwsgierig naar dit restaurant vanwege alle zeer positieve recensies en het curriculum van de jonge kok - Jos Grootscholten (26) - was ook erg indrukwekkend (Vermeer in de tijd van Pascal, Beluga, Calla’s en niet te vergeten stages bij Noma en Berasategui.
Op deze wat regenachtige zaterdagavond arriveerden we keurig op tijd, parkeren is geen punt en we liepen naar binnen. Helaas was de gastvrouw in de hal aan het telefoneren en de andere bedienende jongen was natuurlijk in het restaurant doende, dus we moesten even wachten. Geen punt. De ontvangst was verder vriendelijk en we kregen de keus uit 2 tafels. Bij reservering had ik gevraagd om een ronde tafel, er is slechts één ronde tafel in het knusse restaurant beschikbaar en men zou kijken hoe het met de andere reserveringen zou gaan deze avond. Nu zat men helemaal vol, dus de ronde tafel werd een drietje, waardoor de doorloop bleef.
Een leuke inrichting hier, niet heel kostbaar maar wel leuk. Mooie eikenhouten tafels, als placemat een stukje viltachtige vloerbedekking, het menu opgerold in eenzelfde stukje op tafel, zout, peper en een piepklein kannetje olie ook op tafel, leuke kunst aan de muur en prettig zittende venkelgroen gestoffeerde stoelen, gewoon een knus restaurant. Een kleine open keuken waar wel alle denkbare apparatuur staat, zoals een Roner, een Frix-Air en een Gastrovac. De naam van het restaurant verwijst naar een lap grond bij ‘s Gravenzande waar de kok kruiden en eetbare bloemen kweekt en vervolgens verwerkt in zijn gerechten,
Goed. Een aperitiefje wilden we wel. Cava Brut, Raventós Roig, Penedès en die was lekker.
Erbij een amuse, door de chef zelf gebracht. Een luchtige crème van champignons, emulsie van limoen, een rauw plakje paddestoel en een schattig bloemetje, waarvan ik de naam kwijt was. Een aardige amuse, de limoen was duidelijk aanwezig, de paddestoelensmaak wat minder.
We kozen uiteraard voor het menu. Slechts één menu kent men hier. Vier gangen, uit te breiden met een kaasgang (11.50) en de viergangen kosten 42.50. Een prijs die bij mij verwachtingen wekt.
Brood en geitenboter staat op de kaart voor 4.50 en brood willen de mannen altijd wel. Nu hebben ze hier brood van Menno ‘t Hoen, rustiek zuurdesembrood dus, waar ik zelf niet heel kapot van ben (in tegenstelling geloof ik tot de rest van Nederland) en zeker niet als ik ervoor moet betalen. De geitenboter wilden we wel proeven en ondanks dat Ole en ik fervente liefhebbers van geitenkaas zijn, vonden we deze spierwitte boter op de een of andere manier niet heel prettig. Het brood (2 x 6 sneetjes voor 9 euro dus) ging wel op. Een fles San Pellegrino voor twee mannen kwam en een karaf water kwam ook en die werd telkens vriendelijk aangevuld.
Een wijnarrangement is mogelijk à 6.50 per glas. De wijnkaart is hier aardig en redelijk van prijs. Bij de visgerechtjes kozen we voor een Albariňo, Bodegas La Cana en die was bijzonder lekker (39.50). De jongens drinken tegenwoordig gewoon mee, dus het werden er twee.
Het eerste gerechtje verscheen.
Zalm, huisgerookt; artisjok, linzen, radijs, crème fraiche.
Een mooi opgemaakt bord met een reep zalm, die helaas niet bij iedereen even groot (of klein) was en de mijne was niet geheel (door)gerookt, waardoor met name de stukjes in het midden nog rauw waren. Nu heb ik niets tegen rauwe vis, maar wel als ik gerookte vis verwacht. Overigens kregen we er nog een bakje bij, waarin de resten van het rookgarnituur (hoe noem je dat, dat spul wat zijn smaak afgeeft aan datgene wat je erboven legt, geen hout in dit geval). De radijs en de crème fraiche trof ik aan, de artisjok en de linzen niet, die waren vervangen door in ieder geval snijboontjes en gekarameliseerd mosterdzaad. Een aardig gerechtje vonden we het, maar niet erg bijzonder eerlijk gezegd.
Het tweede gerechtje, kabeljauw, buikspek, groene paprika, bloemkool, zwarte peper zag er mooi uit.
Het kleine stukje kabeljauw was goed van cuisson en geheel bedekt met schuim van peper, ook de groentjes lagen daar grotendeels onder. Ernaast dan nog een vierkantje krokant (niet bij iedereen helaas) buikspek en dat was gerechtje twee. Ook aardig, maar wederom niet erg opzienbarend.
Het hoofdgerecht, waarbij we een Spätburgunder Bischofskreuz Schäffer&Zeter, Pfalz (45.00) dronken was muskuseend, rode biet, kers, bulgur, koffie.
Mijn eend was in orde, die van de mannen vonden ze alledrie te rauw nog, wat erg jammer was. We kwamen daar pas achter eigenlijk toen we aan de twee laatste happen van de eend toe waren en dan vinden we het raar om er nog een opmerking over te maken. De biet op het bord was wat ingedroogd en daar heb ik een hekel aan, de biet ernaast was gewoon biet. De bulgur was goed en de koffie heb ik eerlijk gezegd gemist. Wederom vonden we de portie aan de kleine kant, maar dat kan ook komen omdat de wachttijden tussen de gerechten eigenlijk wel erg lang was. Nu hadden we vreselijk veel te bespreken deze avond, dus dat viel in eerste instantie niet zo op, maar ik herinner me nog wel zakelijke diners die ook ellenlang duurden door speeches enzo en dan stond ik eigenlijk vaak met nog trek op van de tafel. Zo’n idee kreeg ik hier deze avond ook....
Echtgenoot en ik hadden het dessert voor de kaas gewisseld, op de rekening stond daarvoor twee keer een supplement van 4 euro gerekend. Nu val ik niet over die 4 euro, maar ik vind het wel prettig als dat even gemeld wordt.
Vijf stukjes kaas met een vierkantje brood en wat dadelachtige dingetjes kregen we. Geen opzienbarende kaasjes ook, gewoon in orde.
De zonen namen gewoon het dessert van het menu, rabarber, pannacotta, specerijen, roomijs, cake.
Precies dat kregen ze. De rabarber vonden ze niet gaar genoeg, de rest vonden ze wel aardig, niet heel veel smaak kregen ze in de mond vonden ze.
We vonden het eigenlijk wel mooi geweest en vroegen om de rekening. De vriendelijke gastvrouw vroeg of alles naar wens was geweest en toen moest ik toch helaas melden dat we de porties aan de kleine kant vonden. Dat werd betreurd.
Na het betalen van de rekening (345.75, wat ik veel en veel te duur vind) verlieten we Perceel.
Misschien dat ik het over een jaar of zo nog eens probeer, maar beloven doe ik het niet.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten