Totaal aantal pageviews

donderdag 10 januari 2013

Le Coq aux Champs in Soheit-Tinlot

De dag na Kerst zouden we uit eten gaan, het liefst een lunch. Gelukkig had le Coq aux Champs in Soheit-Tinlot nog een tafel voor 4 vrij, dus na een mooie rit door de Ardennen bereikten we het restaurant. Heel veel auto’s stonden er geparkeerd. Via de tuin liepen we naar de ingang, waar de deur voor ons open zwaaide.
Een vriendelijke ontvangst en een schitterende ruime vierkante tafel naast de open keuken kregen we. Het was een genot om de koks te zien werken in de zeer schone keuken, waar heel rustig en heel gedisciplineerd werd gewerkt. Het restaurant was geheel gevuld en dat op een donderdagmiddag.
Vandaar dus alle auto’s buiten. Een wagen vol met flessen bubbels werd voorgereden en we maakten allevier onze keus. Lekkere champagne was, helaas is de naam me ontgaan. Erbij direct een drietal amuses.
Als eerste op een mooi oranje plateautje een glaasje met een soepje met parmezaan, nootjes en saffraan, erg lekker en mooi hoog op smaak.
Op een wit rond bordje per 2 personen een cromesquis met foie gras. Geweldig hoe zo’n cromesquis altijd zo mooi plopt in je mond. De foie gras was heerlijk en het omhulsel was mooi krokant, erg lekker dus.
Tot slot een oeuf en cocotte met structuren en crème van bloemkool en bovenop wat bieslook en krokantje spekjes. Ook erg lekker en gepresenteerd in een mooi groen plateautje. Leuk hoe men hier met kleuren speelt op de tafels. We bekeken de kaart en het menu en besloten tot het vijfgangenmenu, inclusief een wijnarrangement voor drie. Water wilden we ook graag, plat en bruisend en er verscheen nog een amuse.
In een mooi bord wat champignons, kruiden en kruim van spek met aan tafel geschonken consommé van paddestoelen. Een erg mooie bouillon was het, mooi hoog op smaak, er was truffel in verwerkt en alles combineerde mooi met elkaar. Een erg fijn begin en prettig licht ook. Broodjes werden gebracht, we konden kiezen uit twee soorten olie - koolzaadolie en olijfolie, boter en peper en zout stonden al op tafel. De eerste wijn werd ingeschonken. Le Rocher des Violettes, 2010, Touche-Mitaine, Xavier Weisskopf, Montlouis. Een zeer prettige Chenin Blanc uit het Loiregebied.
Het eerste gerecht volgde. Coquilles. Coquilles met brioche, champignons, nootjes en gember. Ontzettend lekker vond ik dit gerechtje. In het midden een met boter volgezogen rondje brioche, ernaast twee perfect gebakken coquilles, op de brioche de gehakte nootjes met wat gember erbij en de goudkleurige (!) champignonnetjes vervolmaakten het geheel. Ik had al gezien aan de boterberg in de keuken dat men hier ruimhartig omgaat met boter in de gerechten en ik moet zeggen dat dit me bij dit gerecht erg beviel. Verrassend lekker! Bij het tweede gerecht werd de wijn doorgeschonken en hij paste ook prima bij de langoustine.
Twee perfecte langoustines met aardappelmousseline met flink veel citroen en behoorlijk wat groene kruiden kregen we en in de mousseline zaten heerlijke oesters (Gillardeau) verstopt. De langoustines waren heerlijk zoet, de oesters heerlijk zilt en de mousseline erg prettig licht. Een erg mooi gerecht vond ik het. De volgende wijn was een Crozes Hermitage les Pitchounettes Blanc, le Domaine de Lucie. Ook een erg prettige wijn!
Het derde gerechtje was tarbot. Geen tong, zoals het menu aangaf, maar dat was al keurig gemeld toen we de kaarten kregen, maar tarbot dus. Tarbot met gerookte en gebakken sjalotjes, saus en schuim van aardpeer. In al zijn simpelheid, maar door de perfecte bereiding wederom een erg mooi gerecht wat prima paste bij de perziktonen van de wijn. De rode wijn werd ingeschonken. Een Saint Antonin, Faugères, Lou Cazalet. Een mooie volle Languedocwijn.
Hij ging perfect samen met het hoofdgerecht. Reekalf. Reekalf met diverse wintergroenten, een krokantje van het een of het ander en een zeer ingekookte saus. Sauce Grand Veneur noemde men het, maar ik vond het meer smaken naar een ver ingekookte rode wijnsaus, die overigens bijzonder smakelijk was en uitstekend samenging met het heerlijk malse vlees. We waren toe aan de desserts en de sommelier schonk een Viognier Gourmand in. Een zeer verrassende en mij tot nu toe onbekende prettige dessertwijn.
Het eerste dessert was appel. In een mooi schaaltje lag eerst een crème van nougat, daarop gekonfijte stukjes appel. Daar weer op een quenelle sorbet van appel en het geheel werd afgedekt door een gebakken plakje appel met nootjes. Erg lekker en heerlijk fris.
Het tweede dessert was een interpretatie van de chef van het bos. Rood fruit, sorbet van cassis en chocolade in de vorm van een gelei troffen we aan. Het rode fruit en de sorbet vond ik erg lekker, de gelei van de chocolade kon me minder bekoren, dat vond ik lillerig en eigenlijk gewoon niet lekker. Het kruim van de chocolade dan weer wel.
Het laatste dessertje was een sorbetje van lavendel. Gepresenteerd in een leuk klein wit bekertje en mooi van kleur. Een fijne afsluiting van de dessertjes vond ik het.
We sloten de maaltijd af met uitstekende espresso, waarbij een heuse dessertwagen werd voorgereden, waaruit we onze keuzen konden maken. Allemaal heerlijke dingen lagen erop, dus we konden ons deze keer slecht inhouden en ook ik koos maar liefst vier snoeperijtjes uit. Na het betalen van de rekening verlieten we zeer tevreden dit bijzonder gastvrije restaurant, waar ondanks de boterberg in de keuken toch heel prettig licht wordt gekookt.
Een verwenrestaurant, jammer dat het zo ver bij ons vandaag ligt, want ik vind het een bezoek waard.

3 opmerkingen:

  1. Wat een fijne gerechten allemaal. Dat simpele ei spreekt me bijvoorbeeld heel erg aan. Het lijkt me heel anders van sfeer dan dat andere restaurant waar jullie gegeten hebben in de Ardennen. Daar werd ik eerlijk gezegd niet warm of koud van.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vond dit ook een heel prettig restaurant. Enthousiaste jonge mensen en erg fijne gerechten. Om naar terug te keren en dat geldt inderdaad voor het andere restaurant niet. Maar dat kun je ook wel lezen denk ik ;-)

      Verwijderen