Le Jaenzan in Lovina, Bali

Na anderhalve week Balinese maaltijden was ik toe aan iets anders. Ik had gelezen over hotel Damai, niet ver van onze villa en die stond dus op het ‘lijstje’. Ter plekke bleek echter dat de kok van Damai voor zichzelf was begonnen in een restaurant, genaamd Le Jaenzan. Met een ophaal- en thuisbrengservice, dus ideaal. Een telefoontje was genoeg om te reserveren en een tijd af te spreken waarop we zouden worden opgehaald.

Het was slechts een klein ritje en de aankomst in het ruim opgezette restaurant - zoals zo vaak in Bali half binnen - half buiten, wat betekent dat je eigenlijk buiten zit, maar dat er wel een gigantische overkapping is - was dus al snel. De ontvangst was allervriendelijkst en we kregen een rechthoekige vierpersoonstafel. Hoge stoelen hebben ze hier, ik kon nauwelijks met mijn voeten bij de vloer, wat me toch wel wat vraagtekens opleverde, want Balinezen zijn bepaald klein. We kregen de kaart, die is klein maar fijn, zie de website. Een aperitiefje wilden we wel. Zoals meestal maar een cocktail, heel veel meer dan bier of niet al te beste wijn heeft men meestal niet en omdat Le Jaenzan nog in opbouw is, ook hier nog geen uitgebreide wijnkaart helaas. Zo’n cocktail duurt een eeuwigheid, maar uiteindelijk komt hij wel. Onderwijl bestudeerden we de kaart en kwamen we tot een keuze. Tijdens het bekijken van de kaart werd water ingeschonken, heel vriendelijk vond ik dat, dat hoef je hier dus niet te bestellen. Na enige tijd kwamen dus de cocktails, waar we wel even mee bezig waren. We gaven wel alvast onze wensen door, zodat de mensen in de open keuken wellicht al aan de slag konden.

Heel grappig, vond ik dan, verscheen er per tafel (voor ons 2 dus) een mandje met vier sneetjes afbakstokbrood en wat boter. Zo ontzettend niet Bali dat ik erom moet glimlachen, want de bedoeling is natuurlijk vreselijk vriendelijk. En een amuse kwam!

In een smal hoog glaasje heerlijke zoetzure julienne groentjes met erop een fantastische gehaktbal (zal ongetwijfeld anders heten hier, maar het zag eruit als een gehaktballetje en het smaakte ook als een (Balinese) gehaktbal). Mooi hoog op smaak met beloften voor het vervolg, zoals het hoort dus. We besloten toch maar tot een fles Hatten wit, lokale wijn. Aan de zoete kant voor mij, maar redelijk te doen. Iets anders was er trouwens niet. Na enige tijd verschenen de voorgerechten.

Voor drie van ons de ravioli van kreeft. Met bisque van pompoen, groentjes en kruidenolie. Nogal rommelig neergelegd kregen we drie uitstekende ravioli, gevuld met perfecte kreeft. Eronder meer een soort crème van pompoen, met duidelijk gebruik van Balinese kruiden en dat alles omgeven door mooie kruidenolie. We waren erg tevreden over dit gerecht.

Ole had gekozen voor de tonijncarpaccio en hij kreeg mooie dunne plakjes tanaki van perfecte yellow fin tonijn met erbij rode biet mayonaise, een groene salade en wat gepickelde groentjes. Ook hij was erg tevreden. Bij de hoofdgerechten liepen de wegen uiteen.

Maurits had uit de sectie Balinese Food gekozen voor de Pork Ribs - spareribs dus - in soja gemarineerd en gegrild. Geserveerd met gele rijst, aubergine, groentjes en varkensjus. Hij kreeg een flinke - en lekkere vond hij - sparerib met prima rijst en lekkere groenten en was tevreden.

Echtgenoot ging voor een authentiek Balinees gerecht, de Bebek Betutu, wat betekent dat hij een gestoomde en daarna gegrilde eendenpoot kreeg met spinazie, sambal, gebakken noten en rijst. Hij was zeer te spreken over zijn zeer malse poot met de heerlijke saus, waarin allerlei ons onbekende smaken rondwaarden.

Ole deed vanavond rustig aan en koos de Chicken Cordon Bleu met franse frietjes, groentjes en een paddestoelensaus en hij was tevreden. De Cordon Bleu was goed, de saus was gepureerd, maar vol van smaak, de groentjes waren in orde en de frietjes konden net (frietjes zijn over het algemeen zeer aan de slappe kant op Bali, niet heel verwonderlijk, het is nu niet bepaald local food).

Ikzelf was bijzonder benieuwd naar de speciale tonijn (van het deel specials van Le Jaenzan). Gegrild met tomatensalsa, gegrilde limoen, groentjes en dille-aardappelen. Ik kreeg een lichtelijk onappetijtelijk bord om te zien met ongelofelijk lekkere tonijn. Nog bijna rauw, zoals ik het graag heb, maar bedekt met schilfers krokant gegrilde limoen, fantastisch van smaak en in combinatie! De tomatensalsa was ook al geweldig lekker en hoog op smaak. De aardappelen kwamen in de vorm van drie balletjes en konden me niet bekoren, loeizwaar en eigenlijk weinig smaak en de saus was heerlijk limoenerig. Maar die tonijn, ohohoh, ik kan er nog van dromen, wat was die lekker!   De mannen wilden nog wel een dessert. Ik was volzet en sloot gewoon af met nog een Cuba Libre.

Ole kon de Fried Banana niet weerstaan.....Maar liefst drie grote stukken gebakken banaan kreeg hij met drie soorten ijs en honing, diverse soorten fruit en eroverheen zat nog heerlijke saus van palmsuiker. Het koste hem enige tijd, maar hij vond het wel ontzettend lekker.

Maurits viel voor de Pancake Napoleon en kreeg maar liefst drie fluffy kokospannenkoeken gevuld met vers fruit en een flinke bol vanille-ijs. Ook een gigantische portie...

Echtgenoot hield het bescheiden met de crème brûlée met fruit en chocoladesaus (van de kaart verdwenen overigens) en ook hij was erg tevreden. Alle onderdelen waren prima in orde. Twee van ons namen nog Balinese koffie en na het betalen van de rekening lieten we ons weer prinsheerlijk naar de villa terugrijden. Een erg fijn restaurant met een fijne kaart en mooie gerechten en mocht iemand in de omgeving zijn: zeker een bezoekje brengen!      

Four Seasons in Rotterdam

Op de dag voordat we naar Bali zouden vliegen kwam er een aanbieding in mijn mailbox via Iens die ik niet kon laten lopen. Een viergangendiner met een amuse bij Four Seasons voor slechts 29.50. Ik ging dus direct reserveren voor de 2e augustus ‘s avonds, de eerste avond van de aanbieding en er was nog plek. De mannen druppelden binnen en hadden er ook wel zin in.

Parkeren is geen punt daar in de omgeving en we wandelden via de brug over het water naar Four Seasons. Het aperitief wilden we wel op het leuke terras gebruiken. Een glaasje Sake-prosecco, lekker met erbij wat kroepoek en hoisinsaus. Gewoon lekker. Na enige tijd verscheen de amuse.

Een gestoomde oester met zwarte bonen en wat pepertjes. Heerlijk! Een gelukkig niet zo heel grote oester, perfect gestoomd met heerlijke zwarte bonensaus waardoor wat pepertjes zaten. Precies goed. We bekeken de wijnkaart en besloten tot een Wirra Wirra, The 12th Man, een ons bekende stevige witte wijn uit Adelaide.

Ook op het terras kwam de sharing plate. Twee Bentoboxen gevuld met sashimi van diverse soorten vis en schelpdieren en per persoon een flensje met pekingeend en hoisinsaus. En nog wat salade. Ook al weer erg lekker. Vooral het flensje was heerlijk. Zo ook de gemarineerde rauwe zalm, die we al kenden van de wijnspijswandeling, maar die wederom erg lekker was door de fijne Spaanse marinade.

Hierna wilden we de maaltijd graag binnen voortzettend, het werd toch wel wat fris op het terras wat inmiddels ook bijna geheel in de schaduw kwam te liggen. Rechthoekige tafels hier vooral, niet heel veel trouwens met lopers, niet bijzonder prettig zittende stoelen en aan de krappe kant, wat jammer is.

Het tussengerecht waren gegratineerde coquilles met avocadomousse, peper-roomsaus en Parmezaanse kaas en werden geserveerd in de schelp. Erg lekker en perfect van garing. De avocadomousse viel gelukkig wat weg tegen de peperroomsaus en dat vond ik eigenlijk wel zo prettig. De Parmezaanse kaas maakte het fijn hartig. Waarmee we aan het hoofdgerecht toe waren.

Dat ging om de klassieke bereiding van pekingeend, roergebakken pekingeend met zwarte bonen en Canard à l’orange in sinaasappel-contreausaus. Erbij wat witte rijst en wat noedels. De eend was eerlijk gezegd niet om over naar huis te schrijven. De klassieke bereiding vond ik aan de droge kant,

de roergebakken pekingeend met zwarte bonen vond ik een wel erg bekend gerecht en ook niet heel bijzonder en de saus van sinaasappel en Contreau was veel te veel gebonden, waardoor het melig en onprettig in de mond werd.

Niet echt een succes wat mij betreft. Ook de presentatie was nogal simpel, alles gewoon een beetje op borden gelegd en dat was het. Een beetje jammer. Het dessert was een mix van Koekela en gekarameliseerde ananas en dat was lekker.

Wel heel erg veel en zwaar. Mooie flan, lekkere citroentaart, meloen en gekarameliseerde ananas met sesam. Ik kreeg mijn bordje niet leeg, maar de mannen hielpen me. Na nog een goede espresso verlieten we toch redelijk tevreden Four Seasons. Jammer van de pekingeendgerechtjes, de rest was in orde, zeker voor het te betalen bedrag. En je zit er gewoon heerlijk op het terras.