Totaal aantal pageviews

vrijdag 27 april 2012

Ivy in Rotterdam

Voor Kerst hadden we een erg mooi cadeau gekregen: een bon om te gaan eten bij Ivy. Kennissen van ons ook en we besloten er met zijn vieren naar toe te gaan. Op 21 april was het zover. Voor hen de eerste keer, voor ons inmiddels de vierde (meen ik) keer.
De ontvangst was vriendelijk, het mobile-aandoende standaardje met de diverse schijfjes (voornamelijk Italiaanse) biet stond al op tafel en de champagnewagen werd voorgereden.
We besloten tot een champagne die we allemaal niet kenden, een André Clouet. 100% Pinot Noir, een lekkere champagne vond ik. Het 11 gangen Tasting Menu op ouwel lag op het servet op tafel en dat waren we net aan het bekijken, toen er een amuse kwam.
Een sorbet van pompoen en gember op zoute parelgort met gefrituurde sjalotjes en een schijfje, ingemaakte gember. Lekker, vooral de gembertoets met de zoete pompoen en de zoute gort vond ik erg lekker. Hierna kwam er een amuse uit de oude doos om zomaar te zeggen.
Op tafel kwam een wit bordje met drie toefjes uienmayonaise en op een kleine barbecue lagen vier spiesjes met aardappel, wortel en komijnzaad: hutspot 2012, maar ik weet toch vrij zeker dat ik iets dergelijks al eens eerder heb gegeten hier. Maakt niet uit, het was lekker. Niet bijzonder verder. Een derde amuse verscheen, met in het glas weer dat leuke paraffinegrapje.
Een canelé met eendenlevermousse. Lekker krokant, smeltende eendenlevermousse en we meenden ook nog iets van kaas te proeven. Inmiddels werd er ook water ingeschonken en vervolgden we met de signature amuse van de chef: het piccalillyhoorntje.
Uit en te na al beschreven, dus ik laat het hier verder bij in deze recensie. Hierna een amuse in tweeën. In een schaaltje per persoon een “pimientos de Padrón” met een sesam & roze peper crostini, een crostini met parmezaanse kaas en eentje “puur” met alleen olijfolie en erbij vier geleitjes gemaakt van Sicilian lemon.
Lekker fris. We hadden besloten eens niet het wijnarrangement te nemen, maar voor flessen te gaan. De eerste werd een Petra Unger, Grüner Veltliner, Gottschelle, Kremstal Reserve en die beviel ons. Mooi licht met een fijn pepertje erin. Erbij dan het eerste gerecht(je).
Heilbot/Tom Yam/emulsion. De optionele kaviaar à 14 euro hadden we er maar bijgenomen. Een piepklein stukje goed gegaarde heilbot kregen we met een emulsie van TomYam, diverse groentjes en een schepje kaviaar. Ik moet zeggen dat ik het een erg lekker hapje vond. De Thaise toets kwam er uitstekend uit en heilbot kan (of liever gezegd moet) veel hebben. Ik moet wel aantekenen dat het vorige gerecht met heilbot (die met de ossenworst en de crustacé) me beter was bevallen, die vond ik het heel bijzonder. Zo zie je maar dat je toprestaurants eigenlijk niet te vaak achter elkaar moet bezoeken. Het tweede gerechtje, bloemkool/ansjovis/gebruinde boter/crumble kon me minder bekoren.
Op een rechthoekig bordje diverse bereidingen van bloemkool met ook nog aan tafel erop geschaafde rauwe bloemkool. Wel weer geestig om te zien die bloemkolen het restaurant doorgedragen werden overigens. We vonden crème van bloemkool, geschaafde bloemkool, gedroogde bloemkool (taaiig), krokant van bloemkool en volgens mij ook nog wat stukjes gefrituurde bloemkool, maar dat kan ook brood geweest zijn. Niet heel geslaagd wat mij betreft. Het derde gerecht was aardappel/venkel/kaantjes.
In een mooi glas kregen we zalvend zachte aardappelmousseline, erbij wat gedroogde venkel, de kaantjes, die een mooie bite gaven waren van het Simmenthaler rund en aan tafel werd er nog wat gepocheerd eigeel op geschonken. De vorige keer kregen we er een schitterend gepocheerd eitje bij herinnerde ik me, waarmee dit een toch wat simpel gerechtje werd eigenlijk. We waren toe aan de Nitrococktail.
In mijn vorige recensies heb ik al beschreven hoe men die hier maakt. De Cocktail van vanavond bestond uit sap van watermeloen, ginger ale, blanke en oranje grapefruit, azijn, arganolie en het ijsje werd door middel van stikstof gemaakt van amandelmelkroom. Een lekkere combinatie! Bij het volgende gerecht liepen de wegen uiteen.
Een der tafelgenoten eet geen schaal- en schelpdieren en de ander geen oester en geen zwezerik, dus zij kregen de foie met kersen, zie mijn beschrijving in een van de eerdere recensies. Ik vond het toen erg lekker en volgens mij waren ook zij tevreden. Wij kregen een oude bekende, waar ik helemaal niets op tegen had. Oester/rabarber/foie. Heerlijke oestercrème, een prachtig stuk foie, mooie strepen rabarber en een heerlijk sesamkrokantje vervolmaakten dit fijne gerecht.
Echt erg lekker. We schakelden over de Grüner Veltliner naar een favoriet van me, de opvolger om zomaar te zeggen van mijn geliefde Pacherenc du Vic Bilh van Brumont, de Chateau Bouscassé Jardins 2008. Erg lekker natuurlijk. We waren toe aan het laatste tussengerecht als je daarvan kunt spreken. De zwezerik met de oursin en de kreeft. Omdat twee der tafelgenoten dat niet eten, had de keuken besloten ons allemaal een geheel ander gerecht te brengen. Zeebaars/pompoen/venkel.
In een zwart schaaltje kregen we blokjes pompoen, compote van pompoen, venkelsliertjes, een mooi gebakken stukje zeebaars en een toastje met wat dingetjes. Eerlijk gezegd viel het gerechtje ons wat tegen. De zeebaars was natuurlijk in orde, zo ook alle andere genoemde componenten, maar het geheel gaf niet bepaald een wow-gevoel. De zwarte brigade vroeg ons na elke gang of het ons bevallen was en dit keer gaven we aan dat dat helaas niet het geval was. Er verscheen een soort tussenamuse.
Auberginekaviaar, crème van limoen, haringkuit en aardappelkaantjes in een mooi schaaltje en erbij een leuk klein stukje brioche met lardo en pecorino. Tot onze grote verbazing verscheen de chef zelf bij ons tafel met een hand vol prachtige pannetjes en ter plekke maakte hij voor ons een extra gerechtje ‘omdat de zeebaars niet helemaal in de smaak was gevallen’. Zeer attent. Het extra gerechtje kregen we geserveerd in een prachtig pannetje van Demeyere.
Een geweldig mooi stukje tarbot met artisjok (o.a. mousseline van artisjok), linzen, duxelles, maïsolie met artisjok en een flinke schep kaviaar. Dat alles omgeven door de linzen dus met een heerlijk romig sausje erbij. Een echt heerlijk gerechtje en erg leuk gepresenteerd ook. De heren schakelden over op een rode wijn, een Dolcetto d'Ovada superiore Tacchino, die hen beviel. Wij hielden het bij de Bouscassé. Het hoofdgerecht was lam/wortel/fluid/ui.
Op het bord mooie stukjes lamsvlees, perfect van cuisson, erbij wortelcrème, kummel, ui, eigen jus en wat aardappelmousseline, in een leuk le Creuset pannetje gelei van lam met lamstong, tomaat en mint, heerlijk fris. Een mooi gerecht. We waren toe aan de asperges.
Drie mooie stukken perfecte asperges kregen we met erbij mooie rauwe ham, heerlijke boter met mint, diverse cresjes en erg lekkere verse erwtjes. Echt erg lekker. Wel machtig, de buikjes begonnen flink gevuld te raken inmiddels.
Twee van ons, waaronder ik, besloten nog tot een volgend gerecht van het menu, de topinamboer/manchego/gepofte rijst/bonito. Prachtige crème van aardpeer kregen we met flink wat manchego erdoor. Voor de crunch de gepofte rijst en ook de lekkere zoute bonito paste er uitstekend bij. Alweer een lekker gerecht.
Beide mannen namen nog de macadamia/vanille/Masia el Altet en kregen de macadamianoten bedekt met de eendenlever, een bolletje vanille-ijs, de aan tafel erop gedruppelde olijfolie en wat cresjes en ook zij waren hier erg tevreden over.
Eén der heren wilde ook nog graag de popcorn/crix/pistache proeven, het baseballwedstrijdpakket van Francois Geurds om zomaar te zeggen en hij was zeer tevreden over de krokante kip, de popcorn, het ijs en de pistache. Een leuke combinatie vond hij het.
Beide dames, ik dus ook, wilden nog wel wat kiezen van de toch wel erg mooie kaaswagen hier, waarbij dan behalve de gekozen kaasjes nog wat noten, getoast brioche en popcorn kwam. De kaasjes waren uiteraard uitstekend.
Bij de koffie kwam de bekende suikerspin met wat gemarineerde kumquat en in een glaasje een slushpuppy van mandarijn, die heerlijk verfrissend was en toen was het al lang na middernacht geweest en dus keerden we weer diep tevreden huiswaarts. Alweer een avondvullend programma in dit bijzondere restaurant.

donderdag 19 april 2012

Inter Scaldes in Kruiningen

De afspraak was al lang geleden gemaakt. Op de een of andere manier zeggen we altijd tegen elkaar dat we het vaker moeten doen, maar dan komt het er weer niet van. Nu dus wel. Keurig op tijd kwam ik aan bij de woning van de heren, waar we nog een lekkere espresso dronken voordat we naar Kruiningen reden. Tijdens het parkeren kwam - zoals altijd - een lid van de zwarte brigade naar buiten om de deuren te openen en ons voor te gaan naar het restaurant.
We kregen een fijne ronde tafel in een mooie hoek van de serre, met vol zicht op de andere tafels en op de mooie tuin. Voor beide heren was het het eerste bezoek hier, dus ze moesten even alles bekijken. Voor wie het nog niet duidelijk is, we waren bij Inter Scaldes. We begonnen met een glaasje champagne, tenslotte vierden we ons 10-jarig jubileum vandaag. Nog steeds van Bouchard, Inflorescence. Een fijne champagne vind ik. Erbij wat savoureux apéritifs. Op zo’n mooi bord van Stockmans (het lijkt wel of de hele top van de Nederlandse restaurants opeens allemaal hun servies hebben vernieuwd) drie schitterende hapjes.
In een gestippeld kommetje Noordzeekrab, yuzu en zeealgen. Behalve dat het er fantastisch uitzag was het ook bijzonder lekker, heerlijk fris. Ernaast in een kommetje met een mooi grijs randje (alles van Stockmans) rillette van witvis, kerriekrokant, Tosazugelei. Schitterend ook weer om te zien, maar ook een heerlijk hapje en de blokjes gelei vond ik fantastisch. Tot slot op een lepel foie gras, rode biet en chutney en ook dit hapje was erg lekker. De ene tafelgenoot eet geen lever en hij kreeg op eenzelfde lepel wel de rode biet, maar dan gevuld met Pas de Bleu en dat kon hem bekoren. Een leuk begin vonden we. Het menu van deze middag, het SVH Meesterkokmenu, werd ons uitgereikt en kon ons zeer bekoren. We besloten na het bekijken van het wijnboek om tweemaal het arrangement en eenmaal het chauffeursarrangement te nemen en ook wat ijswater. De amuses verschenen.
Als eerste een schitterende compositie, verborgen in een soort mini-pyramide, waarbij de bijzondere aanblik ervan verscheen toen de deksel er van af werd gehaald. ‘Caprese 2012’, Pointillisme. Schitterende gelei van tomaat met prachtige stippen van tomaat, basilicum en mozzarella zagen we. Na de eerste hap waren we verkocht, wat een schitterende volle smaken! Prachtig om te zien en heerlijk om te proeven.
De tweede amuse was een oester. Een oester met codium (zeewier) en gelei van zilverui. De oester lag bovendien op een crème van gerookte ui. Een geweldige smaaksensatie, waarbij de oester volledig tot zijn recht bleef komen, erg mooi dus.
De laatste amuse was het voor mij al bekende ei. ‘Oeuf mollet’, paling, bloemkool. Op lage temperatuur gegaard ei met stukjes bloemkool en paling. Erbij een krokant, zout koekje wat eigenlijk niet zo heel veel toevoegt aan dat fantastische eitje.
De eerste wijn werd ingeschonken. Een Auxerrois van Gales, Remich Hopertsbour Grand Premier Cru 2010. Het eerste gerecht waren Langoustines.
Langoustines met komkommer, Bourbon vanille, basilicum. Aan tafel werd een lauwwarme jus van langoustine bijgeschonken. Dit was nu een gerecht wat me helemaal niets zei. De geur van de jus was fantastisch, maar de smaak viel nogal tegen. Flauw was het, de komkommer gaf een akelig mondgevoel en de langoustine viel eigenlijk wat weg tegen de andere, nogal flauwe ingrediënten. De vanille zat erin, dat zagen we aan de spikkeltjes, maar was qua smaak niet te ontdekken. Een tegenvaller vonden we dit. De volgende wijn was er eentje van Jean Sipp, een Riesling Vieilles Vignes 2009. Hij paste uitstekend bij de pétoncles.
Pétoncles, specerijen *Saint Malo, pastinaak, fijne groente. In mooie schelpjes op een keurige spiegel van zeezout vonden we de heerlijke pétoncles. Ze lagen op een bedje van crème van pastinaak, omgeven door een sausje waarin de specerijen goed te proeven waren, uiteraard alles perfect van cuisson. Erop nog de fijne groentjes en het beeld was compleet. Een mooi gerecht. De smaak deed me in de verte denken aan mouclade, maar het was lang niet alleen kerrie wat ik proefde, integendeel, de smaak was veel complexer. (basisrecept Saint Malo specerijen: 20 g kardemom
 12 g korianderzaad
 15 g venkelzaad
 14 g kummel
 8 g kurkuma
 5 g gemberpoeder 
5 g nootmuskaat) In het glas van de tafelgenoot die geen lever eet kwam een mooie witte Bordeaux, een Clos Sainte Anne 2010, die hem prima beviel. Erbij tarbot.
Tarbot, laurier, gerookte melk, gebruinde boter, ui met eucalyptus. Uit een leuke zwarte pan werd zijn bord op een bijzettafel klaargemaakt. Tot slot kwam er nog wat citrusjus overheen en het geheel was compleet. De vis was redelijk onzichtbaar onder het schuim van de gerookte melk, maar perfect van garing en mooi op smaak. Erbij nog twee quenelles, eentje van de ui met eucalyptus, de andere van venkel. Hij was erg tevreden. In het glas van de andere tafelgenoot en van mij kwam een Chateau Tourmentine, Bergerac Blanc doux 2010. Als begeleider van het gerecht met eendenlever.
Eendenlever, Rembrandt appel, hibiscus, Peking, popcorn. Op een mooi bord een kwartje geweldig lekkere eendenlever met erop een gelei van hibiscus. Ernaast een quenelle van de appel, een quenelle van passievrucht en een streep crème van amandel. Alles even lekker. In een apart kommetje wat mij betreft de topper van de middag.
Onderin een fantastische crème van Pekingeend met erop crème van popcorn. Geweldig diepe smaken en ongelofelijk lekker. Voor zo’n gerecht zou ik zo weer op reis gaan. Het menu was uit te breiden met een extra gang met Oosterschelde kreeft à 12 euro per 100 gr. We konden dan kiezen uit 4 bereidingen. Nadat we hadden gevraagd of de uitbreiding nog mogelijk was, wat het geval was, en hadden gevraagd hoe zwaar de kreeft zou zijn (600 gr. ongeveer) besloten we dat we toch wel heel graag de kreeft wilden proeven. Aan het verzoek van de maître om dan alledrie voor eenzelfde bereiding te kiezen voldeden we ook, dus we waren erg benieuwd. In het glas kwam een witte Dao, Julia Kemper 2010. Een bijzonder prettige wijn. Op een nogal kitscherig bord verscheen de Oosterschelde kreeft.
Oosterschelde kreeft met witte zeekool, frizzle en crème van broccoli en yuzu. Verder nog wortel en een fantastisch sausje erbij. De kreeft was heerlijk, zo ook de genoemde groentjes. We vonden het erg lekker, maar toen we later op de rekening zagen dat het 30 euro per persoon moest kosten, werd het enthousiasme toch wel ietsjes minder helaas, ook omdat het weliswaar een erg lekkere bereiding was, maar niet de bereiding die we hadden uitgekozen. We gingen verder met het laatste tussengerecht. Hierbij kwam in het glas een Frubesco, Poggio della Badia, Toscana, Fanti. Een mooie, lichte, rode wijn. Hij paste uitstekend bij een voor mij alweer wat bekend gerecht, zij het dat ik het de vorige keer met pladijs heb gegeten en dat de witte asperge toen groen was. Tongschar.
Tongschar, gebrande mosterd, meiknol, kombu, dai dai ponzu. Een mooi stukje tongschar kregen we met erop de dai dai ponzu, wat een mooi rins toontje gaf. Ernaast links een wat harde witte asperge, rechts ernaast crème van meiknol met gebrande mosterd en boven en onder de vis een streep van de mooie groene kombu. Een lekker gerecht. Het hoofdgerecht was lamsfilet.
Lamsfilet, persillade, lamsoor, Epoisses, mokka. Erbij een glas Benali 2008, Valencia. Een fijne rode Spaanse wijn. We kregen een mooi stukje lamsfilet met erop de persillade. Ernaast een mooie veeg aardappel-Epoissescrème en een heerlijke jus met mokka. Bovendien lag er nog een mooie rechthoek van gekarameliseerde witlof op het bord met erop vierkantjes van lamsoor en lamstong. Een erg lekker gerecht. De tafelgenoot die geen lever eet, eet ook geen lam. Hij kreeg in het glas Chateau Plain-Pont 2006. Een mooie Fronsac, die uitstekend samenging met het gerecht wat ik de vorige keer als hoofdgerecht had. Duif.
Duif, peterselie, amandel, wortel, gember-limoen. Een prachtig stukje duif kreeg hij met een heerlijk zachte gember-limoensaus. Erbij wat worteltjes en wat crème van peterselie. Ik mocht een stukje duif proeven en die was werkelijk botermals. Ook hij was erg tevreden over zijn gerecht. We waren toe aan het dessert. Hierbij verscheen in het glas een Moscatel, Vistamar, Limari Valley, Chili 2010. Het dessert was een plaatje. Op een schitterend bord verscheen het tablet.
Gerookte chocolade, sinaasappel, ananas, nootmuskaat ijs, pecannoot en Lapsang souchong thee. In het midden een geweldig heerlijk tablet gerookte chocolade, met een prachtige balans in smaak tussen chocolade en rook, ijs van nootmuskaat met erop een stengel die bijzonder sterk naar de thee smaakte (knap!) en aan de andere kant van het tablet een rondje pecannotencrème met erop gesauteerde ananas. De sinaasappel was ik even kwijt, maar volgens mij zit die op het tablet chocolade. In ieder geval een heerlijk dessert.
Erbij op de Franse manier een tableau vol met geweldig lekkere zoeternijtjes en nog een schaaltje met vier reuzenmakarons. Bij de espresso tot slot nog een hele lading doosjes met allerhande truffels en verpakte snoepjes, waaronder nougat en karamel, waaruit we nog een keus mochten maken.
Alles was even lekker. We hebben nog een hele tijd genoeglijk zitten snoepen.
Na afloop hadden we op uitnodiging van mevrouw Brevet nog een kort gesprekje in de erg mooie keuken met de chef, waar we eigenlijk voornamelijk de keuken en het servieswerk hebben bewonderd en voldaan begonnen we aan de terugtocht. Een memorabele middag.

donderdag 12 april 2012

De Lindehof in Nuenen

De dag nadat we de TEFAF hadden bezocht was het schitterend weer. Zo kwam het dat we op 23 maart het aperitief dronken op het mooie terras van De Lindehof.
Heerlijk in het zonnetje dronken we een paar glaasjes van die erg prettige champagne van Serge Mathieu, die ook wordt geschonken bij De Leest. Erbij geweldig lekkere hapjes.
Allereerst in een leuk bakje met kiezelstenen allerlei kroepoekjes, gemaakt van rode biet, van algen met citrus, van zuurkool, van banaan, van pinda, van radijsjes en tot slot van wasabi. Erg leuk en ook heel erg lekker. Erbij in een glaasje broodsoldaatjes met garnalen en een tandooridip, ook al bijzonder smakelijk. De toon was eigenlijk gelijk gezet. We zaten er heerlijk, met zicht op die prachtige oude linde midden op het grasveld tegenover het mooie restaurant gelegen.
De chef kwam naar buiten met zijn inmiddels beroemde praline van witte chocolade, ras el hanout, chili en aardpeer en die was werkelijk geweldig lekker. Knap gemaakt. Hij overhandigde ons ook de kaarten en stelde ons voor om ons maar gewoon te verrassen met wat gerechten met daarbij bijpassende wijnen en omdat we dat altijd erg leuk vinden, gingen we daar graag in mee.
We bleven nog even lekker in het zonnetje zitten en kregen op onze hand een ronde merengue van rode biet met kaviaar en mierikswortel. Een perfecte merengue met een geweldige mooie bietensmaak, waarbij de mierikswortel en de kaviaar wonderwel combineerden.
Aansluitend kwam er in een leuk bekertje een crème van venkel met handgepelde Hollandse garnalen en een schuim van peterselie met erop nog wat inktvis en kleine mosseltjes, alweer een fantastische hapje. Vooral de vissoorten en het schuim van peterselie vond ik erg lekker bij elkaar. Het volgende hapje was erg apart vond ik.
In een leuk zwart kommetje een beetje rendang met citrus en krokant buikspek. Zeer intens van smaak, een werkelijk perfecte rendang en het krokante buikspek gaf er een erg leuke bite aan. Alweer zeer verrassend.
Het laatste hapje - ja, het kon maar niet op hier - kwam op een zwart bordje. Gerookte paling, krokant gebakken met structuren van bloemkool. Een schitterend stukje gerookte paling in een prachtige tempura kregen we met erbij wat kruim van bloemkool en een mooi blokje bloemkool. Schitterend apart, maar ook samen erg bijzonder. Al deze verwennerijen beloofden wel iets vonden we.
Na een laatste blik op die schitterende linde, waar uiteraard een heel verhaal aan vastzit, liepen we naar binnen, naar de prettig ingerichte, vrij kleine eetzaal van het restaurant. Het schijnt dat de inrichting niet al te lang geleden vernieuwd is, mij viel vooral de mooie lamp aan het plafond op.
De zeer prettige bediening had deze middag alle aandacht voor ons, wij waren - helaas voor hen - de enige gasten. Jammer was het dat er een wisseling was, waardoor de vriendelijke jongeman helaas vergat om het menu voor mij uit te draaien, maar dat werd door de chef persoonlijk helemaal in orde gemaakt, echt een geweldige service. De eerste wijn werd ingeschonken. Een Domaine de Carras, Côtes de Gascogne, Tempo du Petit. Van de petit manseng druif, die ik altijd wel lekker vind. Ik vind geen enkele informatie op internet over deze wijn. Wat niet wegneemt dat het een fijne wijn was, met een licht zoetje. Wat me niet verbaasde toen het gerecht kwam (waar ik overigens erg op had gehoopt).
Ganzenlever Asian Style.... En dat betekent hier drie bereidingen van ganzenlever. De eerste is een terrine van ganzenlever, winegum van gember, crumble van gedroogde citrus en een koekje van citrus en sambal. Links onderaan de foto. Een schitterende presentatie en een geweldige combinatie. Zalvend mooie ganzenleverterrine met die hele leuke gum van gember, de frisse crumble van de citrus en dat fantastische koekje met sambal en citrus. Wat een combinaties zeg, echt geweldig. Erboven in een mooie ronde kom crème van ganzenlever met een cakeje van specerijen, een rotsje van ganzenlever en krokant van kokos. Ook deze combinatie was erg mooi, ook qua diverse structuren. Wederom genieten. De derde bereiding was gebakken ganzenlever met espuma van palmsuiker, gelei van miso, gedroogde brioche en gel van ketjap. Een perfect gebakken stukje ganzenlever kregen we, waarbij de espuma van de palmsuiker en de gel van de ketjap perfect pasten. De gedroogde brioche was er gewoon lekker bij. Alweer diepe tevredenheid bij ons. De volgende wijn is een oude bekende. Een McManis, River Junction, California 2010. Een lekkere chardonnay, hoewel op den duur toch wat vlak. Het gerecht erbij was weer fantastisch.
Gebakken coquille, ossenstaart, doperwten. Een - uiteraard, want wordt hier uitstekend gekookt zeg - perfect gebakken coquille kregen met erbij een mooi torentje van botermalse ossenstaart met erop wat crème van doperwten en shotjes van bevroren kokos en sepia. Verder een prachtige dooier van doperwten en ras el hanout, nog wat losse heerlijke tuinboontjes, wat bundelzwammetjes, wat gefrituurde erwtjes en het geheel werd samengebracht door een prachtige nage van kokos, gember en sereh. Mooie, aparte, perfect bij elkaar passende smaken! De chef kwam regelmatig even een praatje maken en ik moet zeggen dat ik maar weinig zo’n enorm begeesterde chef meemaak. Zeer interessant om te horen over zijn achtergrond en zijn inspiratie, zijn keuken werd hierdoor voor mij ook zeer toegankelijk, heel prettig om zo eens mee te maken. De rode wijn vandaag was een Chateau Bellevue, Medoc Cru Bourgeois 2006. Een fijne Medoc, die wat mij betreft goed samenging met het hoofdgerecht.
Lam (bout, kotelet en filet) met bara, aromaten, chutney van tomaat en een saus van medina. Geweldig mooie stukken lamsvlees kregen we. Stoofvlees, geweldig zacht en heerlijk op smaak, een mooie kotelet, een mooi stuk haasfilet. Erbij jus van vadouvan. Toefjes kikkererwtencrème met erop een compote van tomaat, courgette en aubergine, nog wat couscous, flink op smaak gemaakt met koriander. Indringende smaken, allemaal alweer ontzettend lekker. Bara overigens is een Surinaamse snack, van oorsprong Hindoestaans. Bij het eerste dessert kwam een Tschida Angerhof, Spätlese Sämling 2010. Een vrij bekende edelzoete wijn.
Erbij IJs van Chartreuse (de gele, want die is minder kruidig), crumble van groene thee, taartje van limoen en segmenten van citrus. Op een zwart bordje een heerlijk ijsje van de gele Chartreuse, lekkere crumble van de groene thee, een leuk klein taartje van limoen - heerlijk fris - en het geheel werd afgemaakt door een krokantje van honing. Een heerlijk dessert, lekker fris. In het volgende glas kwam een Moscatel Rottlan Torra, een frisse Spaanse dessertwijn in een aparte fles. Erbij het tweede dessert.
Marbré van ananas (gelei), amandelbisquit en crème anglaise met specerijen; karamel van pinda en spongecake van sambal, ijs van pinda. Een hele mond vol dus. Een heerlijke ‘tompouce’ van gelei van ananas met amandelbisquit en crème anglaise met specerijen kregen we. Erbij lekkere toefjes karamel van pinda en erop spongecake van sambal. Voor op het bord nog heerlijk ijs van pinda met eronder nog wat crunch van pinda. Een ander, maar wel bijzonder lekker dessert.
Voor we aan de espresso toe waren kwamen er twee lolly’s. Gemaakt van ganache van gezouten karamel met chocolade en witte chocolade. Fantastisch lekker. Ik ben al zo dol op gezouten karamel en zo met de beide chocolades vond ik het dus geweldig lekker.
De espresso was ook prima in orde en erbij kwamen nog heerlijk friandises. En nog waren we niet klaar op deze absolute verwenmiddag. Terwijl we wachtten op de rekening kregen we nog een glaasje met erin witte chocolademousse, champagne en segmenten van framboos en pistache.
Een waarlijk perfecte afsluiter van een perfecte maaltijd. Verbazingwekkend wat mij betreft dat De Lindehof ‘slechts' 1* heeft. Ik vond het absoluut **kwaliteit hier. Ik grossier niet in favorieten, maar De Lindehof staat na slechts 1 bezoek hoog op mijn lijstje van favorieten. Laat ik niet vergeten de prijs te noemen. Ik was gewoon ontroerd toen ik de rekening zag. Ik heb nog nooit zo fantastisch en genereus gegeten voor zo weinig geld. Of, nee, dat is niet waar. Ooit eind jaren ’80 van de vorige eeuw ergens op een berg in Umbrië. Toen was ik ook ontroerd. Nu weer dus.